Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Winged schreef:Als je ook in omgang angst hebt is het van belang om vanaf de grond te beginnen. Dus eerst een periode met een braaf beest poetsen, wandelen etc totdat jij je zelfverzekerd genoeg voelt. Neem ook de eerste periode iemand mee die met paarden om kan gaan. Helaas weet ik zo niet iemand die je daarbij kan helpen..
marianna schreef:Ik denk dat ik er wellicht verstandig aan doe om eerst een bepaalde vorm van therapie te doen. Zo weet ik dat er bijvoorbeeld coaching bestaat voor mensen met angst, en zelfs EMDR sessies.
marianna schreef:Mijn angst zit heel diep. Als ik enkel aan paarden poetsen / aaien denk, zittend aan de keukentafel, dan heb ik al een verhoogde hartslag.
Citaat:Gewoon 'doen' en een band opbouwen zit er nu denk ik niet in.
Citaat:Ik heb ook niet zomaar mijn eigen jonge paard, waar ik een prima band mee had, verkocht
anjali schreef:De allerbeste therapeut tegen angst voor paarden is natuurlijk een paard die echt superlief is.Wat denk je van poetsen en knuffelen met een kleine pony, bijv. een Shetlander.Die zijn soms zo ontzettend grappig dat er voor angst geen plaats meer is!
anjali schreef:De allerbeste therapeut tegen angst voor paarden is natuurlijk een paard die echt superlief is.Wat denk je van poetsen en knuffelen met een kleine pony, bijv. een Shetlander.Die zijn soms zo ontzettend grappig dat er voor angst geen plaats meer is!
marianna schreef:In het kort:
Jarenlang heb ik zelf paarden gehad. Sinds ik moeder ben van 2 jonge meiden merk ik dat de onbevangenheid er wat af is. Waar het vroeger niet gek genoeg kon van springen tot aan beleren ben ik de afgelopen jaren angstiger geworden. Dit geldt voor zowel de omgang met paarden als het rijden.
Het rijden heb ik mede door het krijgen van kinderen al een aantal jaren niet gedaan.
In 2019 ben ik getrouwd, de dag na mijn huwelijk stond een strandrit met mijn zusje gepland op gehuurde paarden op Ameland. Dit is echter gruwelijk mis gegaan. De paarden zijn op hol geslagen en ik ben er afgevallen. Na de val ben ik wel zelf opgestaan en heb ik het paard teruggebracht (lopend, vraag niet hoe), naar de strandopgang / stalhouder. Na deze val ben ik er dus niet opgegaan omdat ik wel voelde dat er iets niet goed zat in mijn rug.
2 dagen later werd door de chirurg bevestigd dat ik een rugwervel gebroken heb en is een periode van lang herstel aangebroken. Nu 1,5 jaar later ben ik volledig klachtenvrij, lichamelijk. Echter is de angst voor paarden toegenomen, zowel in omgang als in het rijden. Beide doe ik sinds het ongeluk niet meer en mijn jonge paard heb ik als gevolg van deze angst / ongeluk ook verkocht.
Toch wil ik heel graag weer rijden en met paarden bezig zijn.
Hebben jullie ervaring met deze problematiek en zijn er mensen / instanties die je hier vanaf kunnen helpen?
N.B. ik woon in Friesland, maar wil hier best een stukje voor rijden
germie schreef:Lastig. Maar als je een keer met een braaf paard wilt beginnen, dan heb ik er eentje staan. Deze heeft al downies op de rug gehad, kleine kinderen, andere kinderen met een beperking, zowel geestelijk als lichamelijk, gewone beginners. Ze is in de gehele omgang erg rustig en braaf. Borstelen vindt ze prima, met opstappen is ze braaf, met onbekende ruiters is ze gewoon sloom, maar dat geeft wel vertrouwen.
Wil je er op, dan kan een Engels zadel er op, maar ook een westernzadel voor als je de knop dan als houvast ziet. Aan de hand kan van alles, van borstelen, tot wandelen, tot over balkjes in de bak, tot grondwerk. Ze vindt alles best en als mensen bang zijn, dan loopt ze juist langzamer of niet, en wacht dan gewoon rustig. Ik zal er zelf natuurlijk ook bij zijn en kan coachen of sturen. Wil je gewoon alleen rommelen, dan kan dat ook, dan blijf ik op een afstandje met een ander paard.
Het is wel in de buurt van Eelde.