Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-12-21 15:51

Geplaatst: 31-12-21 15:51

wat naar kim dat je zon rot gevoel aan over hebt gehouden.. kop op hoor :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-21 16:47

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-21 16:47

Janneke, in dit geval was mijn aanwezigheid niet verplicht, maar had ik zelf aangegeven dat ik wel benieuwd was wat mijn ouders zouden zeggen. Vandaar dat ik erbij was. Ik heb nu wel geleerd dat dat geen slim plan was.
Mijn ouders waren er inderdaad niet bij, maar ze gaven aan dat mijn mentor toentertijd ook aangegeven had dat het allemaal wel meeviel en dat hij de vinger er niet op kon leggen.
Ik heb door dit gesprek het idee dat ik mezelf dingen aangepraat heb en dat voelt heel naar.

Chanel, dat hoop ik ook, want mijn gedachten doen vaak dingen met me die niet fijn zijn.

Pateeke, het was dus een ontwikkelingsanamnese waar ik eigenlijk helemaal niet bij had hoeven zijn. Nou ja, het is nu gebeurd, dus ik kan er niks meer aan veranderen.

Dammie, dat gaf mijn vader inderdaad ook aan. Dat hij dacht dat alles goed ging en dat ik toen ineens stopte met allerlei vakken van mijn studie. Het stomme was dat ik vlak voor dat moment best wel heftige suïcidale gedachten had en blijkbaar kan ik die heel goed verstoppen. Ik snap dus best dat het voor hen soms lijkt op een schok, terwijl ik al zo ver heen ben dat ik dat niet meer zie. Alleen ik vind het heel lastig om daar goed mee om te gaan. Ik volg ook psychosomatische therapie en daar had ik vandaag een heel mooie oefening bij geleerd. Ik heb namelijk twee uitersten: Kim (dat ben ik op mijn best) en gespannen miep. Het grootste deel ben ik daar nu en handel ik ook vanuit daar, terwijl ik als ik Kim zou zijn, kan voelen dat iets me verdrietig maakt, maar dat laten zijn en vanuit daar verdergaan. Dat kan ik nu nog niet.

Bedankt verder voor alle lieve berichten. Het ontroerd me en zorgt dat ik weet dat mensen om me geven; dat is heel fijn.

**Geplaatst**: 31-12-21 18:31

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 31-12-21 18:31

Onthoud deze die ik je gestuurd heb.
Die is zo onwijs van toepassing.

Je bent mooi zoals je bent!

Alvast de beste en mooiste wensen voor het nieuwe jaar!
Dat jij de liefde voor jezelf terug tegen mag gaan komen, dat gun ik ( en ik denk iedereen met mij) jou onwijs!!

**Geplaatst**: 31-12-21 19:00

Geplaatst: 31-12-21 19:00

Kimmie25501 schreef:
Janneke, in dit geval was mijn aanwezigheid niet verplicht, maar had ik zelf aangegeven dat ik wel benieuwd was wat mijn ouders zouden zeggen. Vandaar dat ik erbij was. Ik heb nu wel geleerd dat dat geen slim plan was.
Mijn ouders waren er inderdaad niet bij, maar ze gaven aan dat mijn mentor toentertijd ook aangegeven had dat het allemaal wel meeviel en dat hij de vinger er niet op kon leggen.
Ik heb door dit gesprek het idee dat ik mezelf dingen aangepraat heb en dat voelt heel naar.

Oejjj....
Ik ben er voorstander van, dat mensen weten weten hoe pesten werkt.
Ik ben wat dat betreft erg blij met het werk van Bob van der Meer.
Het uitsluiten "zij is degene die er niet bijhoort", de 'conspiracy of silence' - het uitsluiten is één van de aspecten.
Het wordt niet openbaar gemaakt, 'het is ons geheim', het vormt de groep;
en het mikpunt van spot wordt wijsgemaakt dat het haar eigen schuld is
(...je bent niet goed genoeg, je bent niet weerbaar, je bent stom/ lelijk/ jou soort moeten we niet...).

Dus tja, ik geloof grif dat de mentor geen helder beeld kreeg. Dat is krek de bedoeling van de groep.

Maar wel heel jammer dat iemand dan de onzin conclusie trekt 'ik krijg het niet helder, DUS valt het mee'.
Was dat maar zo...

En dat degene die "hem is" een gevoel van machteloosheid krijgt (het ligt aan mij, ik ben kennelijk gek ofzo "het klopt dat geen normaal mens met mij kan omgaan" etc. :(:)

) en daar dreigt deze onzin conclusie aan bij te dragen...
('Nee, daar trappen wij niet in....!')

Citaat:
Ik volg ook psychosomatische therapie en daar had ik vandaag een heel mooie oefening bij geleerd. Ik heb namelijk twee uitersten: Kim (dat ben ik op mijn best) en gespannen miep. Het grootste deel ben ik daar nu en handel ik ook vanuit daar, terwijl ik als ik Kim zou zijn, kan voelen dat iets me verdrietig maakt, maar dat laten zijn en vanuit daar verdergaan. Dat kan ik nu nog niet.

Bedankt verder voor alle lieve berichten. Het ontroerd me en zorgt dat ik weet dat mensen om me geven; dat is heel fijn.

Mooie oefening!
Sla je arm maar om die bange Miep heen, samen huilen - en dan verder!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-01-22 17:13

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-22 17:13

Jolliegirl, deze zat tijdens het gesprek ook telkens in mijn hoofd! Alleen gaf het me helaas nog steeds veel verdriet. Dankjewel!

Janneke, jij ook erg bedankt! Ik ga de oefening denk ik morgen weer doen en ik zal zien wat er dan gebeurt.

Gisteren met vrienden oud en nieuw gevierd. Het werd me maar één keer te veel en ben toen even een rondje gaan lopen buiten. Verder een superleuke avond gehad, dus dat was heel fijn!

**Geplaatst**: 01-01-22 18:54

Geplaatst: 01-01-22 18:54

Kimmie25501 schreef:
Janneke, in dit geval was mijn aanwezigheid niet verplicht, maar had ik zelf aangegeven dat ik wel benieuwd was wat mijn ouders zouden zeggen. Vandaar dat ik erbij was. Ik heb nu wel geleerd dat dat geen slim plan was.
Mijn ouders waren er inderdaad niet bij, maar ze gaven aan dat mijn mentor toentertijd ook aangegeven had dat het allemaal wel meeviel en dat hij de vinger er niet op kon leggen.
Ik heb door dit gesprek het idee dat ik mezelf dingen aangepraat heb en dat voelt heel naar.

Chanel, dat hoop ik ook, want mijn gedachten doen vaak dingen met me die niet fijn zijn.

Pateeke, het was dus een ontwikkelingsanamnese waar ik eigenlijk helemaal niet bij had hoeven zijn. Nou ja, het is nu gebeurd, dus ik kan er niks meer aan veranderen.

Dammie, dat gaf mijn vader inderdaad ook aan. Dat hij dacht dat alles goed ging en dat ik toen ineens stopte met allerlei vakken van mijn studie. Het stomme was dat ik vlak voor dat moment best wel heftige suïcidale gedachten had en blijkbaar kan ik die heel goed verstoppen. Ik snap dus best dat het voor hen soms lijkt op een schok, terwijl ik al zo ver heen ben dat ik dat niet meer zie. Alleen ik vind het heel lastig om daar goed mee om te gaan. Ik volg ook psychosomatische therapie en daar had ik vandaag een heel mooie oefening bij geleerd. Ik heb namelijk twee uitersten: Kim (dat ben ik op mijn best) en gespannen miep. Het grootste deel ben ik daar nu en handel ik ook vanuit daar, terwijl ik als ik Kim zou zijn, kan voelen dat iets me verdrietig maakt, maar dat laten zijn en vanuit daar verdergaan. Dat kan ik nu nog niet.

Bedankt verder voor alle lieve berichten. Het ontroerd me en zorgt dat ik weet dat mensen om me geven; dat is heel fijn.

Ik begrijp dat dat gesprek heel moeilijk voor je was. Wel denk ik dat het toch misschien toch een zinvol gesprek zou kunnen zijn. Tijdens zo'n anamnese wordt er niet alleen naar die ene specifieke diagnose gekeken, maar wordt er wel breder gekeken. De communicatie van je ouders doet, uiteraard, veel met jou. Probeer in je volgende gesprek uit te spreken wat het met je heeft gedaan. Er zijn hulpverleners die goed zijn in het zien van de dynamieken die er spelen tussen jou en je ouders. En dus niet alleen maar horen wat je ouders letterlijk gezegd hebben.

Wat het pesten betreft: iemand anders heeft niet te bepalen of het erg was of "wel meeviel". Bovendien leerkrachten, mentoren etc. zien vaak niet wat er zich werkelijk afspeelt want vaak gebeurt dat buiten hun oog om. Daarnaast is pesten in een heel deel gevallen ook een cultureel probleem (nee, niet in de zin dat het in bepaalde etnische culturen niet voorkomt en in andere wel; ik bedoel cultuur meer in de zin van "sfeer" / "maatschappij"). Als er een cultuur heerst dat iedereen, ongeacht afkomst, beperking, uiterlijk etc. erbij hoort, je elkaar helpt en pesten niet hoort, dan komt pesten minder voor. Heb je daarentegen een cultuur die minder tolerant is, dan komt pesten meer voor. Dat je iemand van je school aangaf "dat het wel meeviel", geeft voor mij al aan dat er wel eerder een minder accepterende cultuur was: wat die pesters deden was toch niet zo erg? --> hier wordt "schuld" (wellicht onbedoeld) bij jou gelegd. En die hoort niet bij jou te liggen. Gevolg: het pesten kon door blijven gaan want er werd niets aan gedaan.

Mooie oefening van bij PMT. Leren herkennen wanneer je in welk stadium zit (Kim op haar best, Kim klaar om te vechten of vluchten en de Kim die een gespannen miep is zoals jij het benoemt) is een eerste stap in weten wanneer je wat kan doen om daaruit te komen en om aan te kunnen gaan geven in welk stadium je zit zodat het voor je omgeving ook minder als een schok komt dat je zo diep zit.

**Geplaatst**: 02-01-22 00:35

Geplaatst: 02-01-22 00:35

Kimmie25501 schreef:
Jolliegirl, deze zat tijdens het gesprek ook telkens in mijn hoofd! Alleen gaf het me helaas nog steeds veel verdriet. Dankjewel!

Rome is niet in 1 dag gebouwd

Zulke dingen hebben tijd nodig.

Als je het maar tegen jezelf zegt, elke dag desnoods!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-22 16:37

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-22 16:37

Pateeke, ik ben ook zeker van plan om 4 januari aan te geven hoe ik het gesprek met mijn ouders heb ervaren. Ik begrijp wat je vertelt over cultuur. Ik ben zelf natuurlijk docent in opleiding en ik probeer zelf een cultuur te maken waar geen enkel pestgedrag geaccepteerd wordt, maar op mijn oude middelbare school was dat wel een stuk minder inderdaad.

Verder bedankt allebei!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-22 21:41

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-22 21:41

Gisteren heb ik mijn tweede intakegesprek gehad bij Youz. Ik was weer ontzettend zenuwachtig, maar had dat ook van tevoren aangegeven en gelukkig reageerde degene met wie ik sprak daar heel fijn op. Het was een heel fijn gesprek, waarin ik alles kwijt kon wat ik wilde. Ze reageerde ook heel fijn toen ik aangaf hoe ik het gesprek met mijn ouders ervaren had. Ze was echt superlief, dus dat was zo fijn.

Donderdag heeft ze een overleg met degene die er ook bij was in het eerste gesprek, een psychiater en een klinisch psycholoog om een behandelplan op te stellen. Ze gaf aan dat we in ieder geval een veiligheidsplan op gaan stellen wat betreft de kans op suïcide. Verder zal ik ook in gesprek gaan met een psychiater en verpleegkundige over het gebruik van medicatie. Dat wil ik eigenlijk absoluut niet, maar volgens haar kan het me wel hulp geven in de therapie. Omdat mijn hoofd nu zo'n enorme chaos is en dat ook weer heel veel invloed heeft op mijn lijf. Ten slotte gaf ze aan dat de behandeling een half jaar tot jaar of langer kan duren. Dat is echt veel langer dan ik had verwacht. Wel fijn dat de behandeling pas stopt als ik zelf verder kan gaan.

Ze gaf me ook de tip om vaak een tennisbal vast te houden, zodat ik daar dingen mee kan doen in plaats van krabben. Mijn moeder reageerde meteen met dat zij dat ook al had gezegd en dat ze niet snapte dat ik daar niet naar luisterde. Maar ik vind het gewoon lastig om dingen van haar aan te nemen merk ik en daar wordt ze dan weer boos om. Gelukkig heb ik het wel snel uit kunnen praten.

Vanmorgen is Jolliegirl bij Shan langs geweest om wat foto's te maken. Het was supergezellig en heel fijn om te kunnen praten met iemand die me hiervandaan kent! Ik zal een topic maken als ik de foto's heb, want van wat ik zag, waren ze echt al prachtig!

Vanmiddag had ik een mooi gesprek met twee stalgenootjes, waarvan ik één al heel lang ken. Zij blijkt veel ervaring te hebben met alles wat ik nu doormaak en het was heel fijn om met haar te praten. Ze heeft me ook heel fijne tips gegeven om met mijn angst ed om te gaan, waar ik in stapjes dingen mee ga doen. Ik vind het echt zo lief van haar en ben echt blij met dat gesprek.

Vandaag wel weer flinke ruzie gehad thuis, waarbij mijn moeder aangaf dat ze het vervelend vindt dat ik altijd zo in de slachtofferrol kruip. Ik probeer aan te geven waarom ik iets lastig vind (een afspraak verzetten omdat mijn familie ineens een dagje weg wil) en ik krijg zo'n reactie. Toen ik daarna aangaf dat ik dat echt niet fijn vond, zei mijn moeder dat het al heel lang een probleem is dat ik niet mee dagjes weg kan vanwege mijn planning en dat ik eens wat meer aan andere mensen moet denken (dat heb ik vaker gehoord). Ik doe echt wel mijn best, maar ik ben daar nu zo incapabel in, omdat ik continu met zoveel dingen rekening probeer te houden. Ik voelde me echt heel verdrietig daarna, maar nu ben ik even aan het werk en dat vind ik heel leuk, dus het gaat nu gelukkig meteen al weer beter.

**Geplaatst**: 05-01-22 21:58

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 05-01-22 21:58

O God, wat vervelend van je ouders... :(:)

Mijn ouders begrijpen me ook niet altijd, maar ik heb geen ruzie over dat soort dingen. Nou ja, waarschijnlijk zijn ze gewoon heel erg geschrokken en weten ze zich nog geen raad met deze nieuwe situatie. Daar komt heus wel verbetering in.

Maar de rest is fijn. Ook voor ons, om te lezen. Niet iedereen kan goed met zijn therapeuten om, dus daar heb je al heel wat gewonnen. En dat je mede-Bokkers langskomen bij de paarden en het net zo gezellig is als je hoopt, dat is heus wel een zegening. Je weet het: mijn PB is ook altijd open. Zeker als het om autismegerelateerde problemen gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-22 22:09

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-22 22:09

Superlief Musiqolog! Ik laat het je absoluut weten! Ze neigen nu overigens meer naar ADD dan naar Autisme, maar ik hou alle opties open. Dat gaat in het traject ook nog getest worden, dus ik ben heel benieuwd.

**Geplaatst**: 06-01-22 07:17

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 06-01-22 07:17

Je moeder zou wel wat meer begrip mogen tonen. Blijkbaar kan ze zichzelf echt niet in een ander (met psychische problemen) verplaatsen. Ik gok zo dat met een zichtbaar letsel, twee gebroken benen bijvoorbeeld, dat ze er geen punt van zou maken. Want dan kun je het zién.

De rest van je verhaal klinkt heel goed, Kimmie. Ik was zelf ook heel erg tegen medicatie (was er ook een beetje bang voor), maar ik had het uiteindelijk nodig om de therapie te kunnen doen en heb er heel, heel veel baat bij gehad. En een jaar lijkt lang, maar het is niets. Het heeft nu eenmaal de tijd nodig die het nodig heeft. Het is het allemaal dubbel en dwars waard.

**Geplaatst**: 06-01-22 09:13

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 06-01-22 09:13

Ik vond het ook onwijs gezellig!
Je bent zo'n leuke spontane meid! Vergeet dat niet, dat meen ik echt!

Ik ga zo met de foto's aan de slag, ben zelf ook heeeel erg benieuwd.

En koud dat het was he! :')

**Geplaatst**: 06-01-22 15:22

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 06-01-22 15:22

Tja, ouders zijn nu eenmaal anders dan kinderen. Ik herken dat van jouw moeder ook wel in mijn moeder hoor. Ik denk niet dat het onbegrip van je moederskant is maar meer een onmacht en de wens om alles "bij haar normale" te houden, zeker nu ze meer betrokken is bij jouw herstelproces.
Aan de andere kant, Kim, je bent een volwassen meid en ik kan me ook zo voorstellen dat je niet altijd meer zin hebt om mee te gaan? Los van je planning? Probeer er een balans in te zoeken.

Fijn dat je een paar goede mensen hebt met wie je kan praten!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-01-22 17:14

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 09-01-22 17:14

Miereneter, ach ja, ik ben het gewend. Mijn vader is nog 10 keer erger dan zij, dus eigenlijk vind ik mijn moeder over het algemeen nog heel meelevend.

Jolliegirl, dankjewel! Ik ben nog superbenieuwd naar de rest van de foto's! Maar het was inderdaad zo koud hahaha, ik heb er de rest van de dag over gedaan om weer warm te worden.

Karijn, eigenlijk ga ik nooit mee. En daar waren mijn ouders weer boos over. Omdat ze dat ongezellig vinden. Dat snap ik natuurlijk ook wel weer. Uiteindelijk ben ik wel meegegaan en was het echt wel leuk. Alleen aan het einde was ik helemaal kapot, dus ben ik even gaan slapen thuis meteen.

Buiten het feit dat ik permanent moe ben, heb ik wel een fijne vakantie gehad. Donderdag waren twee vriendinnen van me langsgekomen en het is lang geleden dat ik zo hard gelachen heb. Dat was echt super. Ivy mag ik ondertussen weer rijden, maar helaas krijg ik telkens een paniekaanval vlak voordat ik ga opstappen. Dat zorgt er weer voor dat zij heel onzeker wordt, dus het gaat nog niet van een leien dakje. Gelukkig zijn er meestal wel stalgenootjes die me willen helpen daarbij.

Ik heb alleen helaas alweer mijn been opengekrabd. Ik probeer al zoveel mogelijk om een tennisbal vast te houden, maar ik vind het krabben gewoon zo fijn om te doen, dat ik het alsnog doe. Daar moet ik dus nog even over gaan nadenken hoe ik het beste ervoor ga zorgen dat ik er minder neigingen toe heb.

**Geplaatst**: 09-01-22 20:44

Geplaatst: 09-01-22 20:44

Och wat naar van je ouders...

Op zo'n moment tel ik toch mijn zegeningen met die van mij.

Heb je er weleens aan gedacht om op kamers te gaan? Natuurlijk is dat een hoop extra stress: weg uit je vertrouwde omgeving, huishoudelijke taken erbij. Maar als je thuis tegen zo'n muur van onbegrip aanloopt, geeft dat misschien wel meer stress dan dat het wegneemt. En daarbij: je moet toch een keer het huis uit.

Bovendien heb ik bij mezelf gemerkt dat zo'n stap het voor semi-autisten gemakkelijker maakt om de wereld in te stappen. Je wordt (bij wijze van spreken uiteraard) gedwongen nieuwe milieus op te zoeken. Als je daar eenmaal in zit, straal je ook meer wereldwijsheid en zelfbewustzijn uit, en minder onhandigheid en onzekerheid. Bij een van je belangrijkste doelen, een partner vinden, kan dat heel erg helpen. (Bij andere dingen ook trouwens. Sollicitatie bijvoorbeeld.)

Tot slot: o, wat doet de titel van dit topic me nog steeds pijn... Sta je er nog steeds achter? Zou je, als je dit onderwerp vandaag aanmaakte, dezelfde titel gebruiken? Ik hoop zo dat je een beetje positiever, een beetje realistischer kunt kijken naar wie je bent en wat je doet... :(:)

**Geplaatst**: 09-01-22 20:54

Geplaatst: 09-01-22 20:54

Je schrijft dat je het krabben fijn vindt om te doen.
Een tennisbal vasthouden gaat dan, denk ik, niet helpen, want je neiging om te krabben blijft daarmee wel nog gewoon aanwezig. Zoek dus een alternatief waarbij je kan krabben zonder jezelf of anderen pijn te doen / schade toe te brengen (bv. krab eens in je kussen)

**Geplaatst**: 09-01-22 21:17

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 09-01-22 21:17

Goed om te lezen dat je een fijne vakantie hebt gehad én je weer mag rijden met Ivy.

Een tijdje terug las ik een interessant verhaal van iemand die zichzelf lichamelijk pijn deed bij stress.
Ik deel het hier nog niet omdat het mogelijk ook kan triggeren, dat weet ik niet. Mocht je het willen lezen, stuur dan gerust een berichtje.
De strekking was in ieder geval dat het juist hielp om het zichzelf toe te staan, dat het mocht. Hierdoor ging juist de druk (extra stress --> leidde tot...) er af.

Ik wil je absoluut niet iets aan- of afraden, maar ik wil deze zienswijze wel met je delen.

**Geplaatst**: 09-01-22 21:58

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 09-01-22 21:58

Krab je om de pijn die van binnen zit aan de buitenkant te voelen?
In dat geval kan het op het moment dat het pijn doet even opluchten, maar helaas zal dat niet lang duren. De pijn van binnen is op de een of andere manier toch sterker, waardoor je steeds meer van buiten pijn moet krijgen omdat het anders niet meer helpt.
Dus de pijn van binnen aanpakken is toch de beste manier.

Ouders snappen vaak gewoon hun kinderen niet. Hoe vaak krijg je te horen: 'Vroeger heb ik dit en dat meegemaakt en ik heb me er gewoon overheen gezet.'
Heel fijn voor hun, maar jij bent jij en niet je ouders.

**Geplaatst**: 16-01-22 13:56

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 16-01-22 13:56

Hee Kim,
Hoe gaat het nu met je? Voel je je opgelucht doordat de lockdown minder streng is geworden?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-22 15:18

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-22 15:18

Musiqolog, daar heb ik zeker wel eens aan gedacht, maar dat is voor nu nog niet haalbaar. Ten eerste is op kamers gaan heel duur en ten tweede heb ik op dit moment absoluut niet genoeg energie ervoor. Ik ben van plan uit huis te gaan na mijn studie. Als ik hopelijk meer zelf kan betalen en mijn leven beter kan inrichten omdat ik hoop dat mijn mentale gezondheid dan beter is.

Ik sta niet meer achter de titel van het topic. Ik weet nu dat er absoluut genoeg dingen aan mij wel goed zijn en dat mezelf haten echt niet nodig is. Ik zou nu denk ik eerder benoemen dat ik hard aan het werk ga om mijn mentale gezondheid te verbeteren en dat ik dat graag doe met de fijne inzichten en hulp van bokkers.

Pateeke, samen met mijn psycholoog kwam ik erachter dat het niet om het krabben of om frustratie gaat, maar dat het erom gaat dat ik mezelf echt puur pijn wil doen. Vandaar dat we nu hebben afgesproken dat ik een ijsblokje ga gebruiken ervoor. Wat ik overigens wel steeds vergeet, dus mooi moment om dat even te gaan maken. Het doel is natuurlijk om er helemaal mee te stoppen, maar dat gaan we doen in stapjes.

xChanelx, ik vrees dat dat verhaal op dit moment te triggerend is, maar als ik wat verder ben in mijn proces wil ik het graag lezen. Helaas helpt het pijn doen mij niet echt. De stress verdwijnt er niet van ofzo, ik wil mezelf alleen maar meer pijn gaan doen omdat het zo fijn voelt.

Eefke85, ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ik krab. Vooral omdat het een fijn gevoel is denk ik. Ik merk dat ik het meer doe als ik gestresst ben of spanning heb.

Aniek, het gaat nog steeds niet goed. Ik voel me ergens wel opgelucht, maar ergens ook weer niet, omdat ik geen enkele energie heb om er iets mee te doen. Ik ben de hele tijd zo moe. Ik heb overigens al die tijd nog steeds met vrienden afgesproken, omdat ik me dit keer niet volledig aan de lockdownregels heb gehouden.

Verder heb ik gemerkt dat ik gelukkig nog wel kan genieten van leuke dingen. Het geeft me aan de ene kant stress, maar aan de andere kant is het soms zo fijn om gewoon te lachen en alles te vergeten. Het zijn kleine momentjes, maar wel om te koesteren.

Verder heb ik met psychosomatische therapie geleerd om wat minder volgens lijstjes te werken (ik heb altijd een lijstje in mijn hoofd met de dingen die ik moet doen) en schrijf ik nu iedere avond op waar ik trots op ben na een dag en ik voel wat ik daarbij voel. Zo ben ik van de afgelopen tijd trots dat ik in één keer op Ivy gestapt ben zonder paniekaanval, dat ik voel dat ik moe ben, maar dat ik keuzes maak met mijn hoofd, dat ik in eerste instantie niet wegliep toen ik boos werd, dat ik heb geluisterd naar mijn gevoel van hoofdpijn, dat ik een supergoede voorlichting heb gegeven zelf van Fontys, dat ik een serie met mijn zusje heb gekeken, dat ik niet vergeten ben om op te schrijven waar ik trots op ben, dat ik me met vrienden continu fijn heb gevoeld en dat ik geluisterd heb naar mijn gevoel met Ivy. Kortom, heel veel dingen waar ik echt trots op kan zijn en waar ik ook echt trots bij voel.

Afgelopen donderdag had ik weer een gesprek bij Youz, maar ik had die dag echt een slechte dag. Woensdagavond was ik boos geworden en meteen daarna de put in gezakt. Donderdagochtend werd ik wakker met flinke spanningshoofdpijn, maar ik ben met een paar paracetamollen wel naar de afspraak gegaan. We hebben besloten dat ik eerst 10 gesprekken ga krijgen waarin we een signaleringsplan en veiligheidsplan gaan opstellen. De randjes zijn nu namelijk nog te scherp om echt therapie te gaan volgen. Verder is ook het idee van medicijnen op de lange baan geschoven, vanwege dezelfde reden. Na die 10 gesprekken gaan we evalueren om te kijken welke therapie ik dan zal gaan volgen of dat er misschien onderzoek gedaan moet gaan worden naar autisme of ADD/ADHD.

Verder heb ik het huiswerk gekregen om drie keer per dag mijn stemming te monitoren aan de hand van kleuren en dat ik een schema verder moet invullen met signalen en triggers. In de ochtend en middag en avond dus bekijken hoe ik me op dat moment voel.

Ik voel mezelf vaak oranje heb ik al gemerkt. Dat gaat gepaard met een gespannen gevoel. Ik ben toch nog veel aan het piekeren over de tatoeage merk ik. Vooral omdat mijn moeder erg tegen is en me met allerlei argumenten probeert te overtuigen waarom ik het niet moet doen. Daardoor ga ik zelf ook weer twijfelen. Terwijl ik weet dat ik het gewoon wil. Waarschijnlijk ga ik de afspraak na mijn tentamens ergens plannen, dus het zal nog even duren. Alleen dat gaf dus wel weer heel veel stress.

Gelukkig kon ik dat uiteindelijk weer laten gaan en heb ik me de afgelopen dagen zelfs soms donkergroen of zelfs helemaal groen gevoeld, zeker na het sporten. Dat is dus heel positief!

Morgen heb ik weer een afspraak; eenmalig via beeldbellen. Ik ben heel benieuwd wat ik dan weer zal leren. Ik weet in ieder geval al redelijk wat over hoe ik het schema moet invullen, ondanks dat ik het monitoren vaak vergeet.

**Geplaatst**: 17-01-22 15:53

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 17-01-22 15:53

Hoi Kim, je schrijft dat het niet goed gaat maar ik lees toch vooral goede dingen. Vooral dat je niet meer achter de titel van het topic staat. Ik kan je bijna wel knuffelen als je dat schrijft... :knuffel:

Als je vanaf dit punt een jaartje achterom kijkt, ben je toch zeker wel trots? Misschien helpt dat besef een beetje tegen alle stress.

Over het huis uitgaan: dat snap ik wel. Aan de andere kant is het als student wel gemakkelijk om aan een kamer te komen dan als werkende. Ik ben zelf uit de studentenflat naar de sociale huur doorgestroomd. Maar goed: het is hoe dan ook een flinke stap, waar je wel klaar voor moet zijn.
Voor die tatoeage geldt misschien een beetje hetzelfde. Misschien moet je gewoon wachten tot je het huis uit bent en je je wat zekerder voelt. Dan behandelen je ouders je minder als kind en denken ze eerder: nou ja, dat is Kims keus. Bovendien moeten je ouders nu al aan heel veel tegelijk wennen. Dan kan zoiets relatief kleins als een tatoeage net te veel zijn.

Waarschijnlijk ook wel goed dat je met mensen hebt afgesproken. Met hele groepen tegelijk zou ik niet doen, maar één op één (of desnoods met zijn drieën) kan best. Dat doen we haast allemaal wel. Als je je maar regelmatig test en geen domme dingen doet.

**Geplaatst**: 17-01-22 16:32

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 17-01-22 16:32

Nou Kim, ik ben het er helemaal mee eens dat het fijn is te lezen dat de titel van je topic eigenlijk niet meer goed is. Geen idee of je hem wat kan aanpassen naar “op weg naar de juiste balans” of zoiets.
Houd vol, blijf genieten van de leuke dingen en probeer niet teveel bezig te zijn of denken aan wat je allemaal moet doen naar die mentale gezondheid.
Oh, en als je het leuk vindt, kom ik een keertje weer kijken bij Ivy.

**Geplaatst**: 17-01-22 16:38

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst: 17-01-22 16:38

Goed bezig Kim!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-22 11:56

Re: Ik haat mezelf

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-22 11:56

Musiqolog, ik hoop intens dat ik over een jaar kan terugkijken en kan zeggen dat het moeilijk was, maar dat ik me dan gewoon goed in mijn vel voel en weer opgewekt en positief in het leven kan staan. Ik heb besloten mijn tatoeage te gaan zetten rond maart of april. Dan hoop ik al in net iets rustiger vaarwater te zijn zonder de al te scherpe kantjes. Gelukkig vond de tattooshop dat helemaal oké, dus dat is superfijn. De grootste groep waar ik de afgelopen tijd ben geweest was met zeven man. Maar meestal zijn we maximaal met zes of minder. Ik mag wel gewoon lesgeven in een klas met 30 leerlingen, dus op die manier relativeer ik meestal haha. Ik was ooit heel streng met de regels, maar ik laat het nu steeds wat meer los omdat ik het anders niet meer volhoud.

Karijn, ik ga eens een modje mailen om te vragen of ik de titel kan laten aanpassen. Ik ga je even appen, het lijkt me heel leuk als je weer een keer meegaat naar Ivy!

Bedankt verder allemaal!