Bokt.nl

denisesilver schreef:

Vrees dat we een 'generational trauma' oplopen door dit met zijn allen

Onali schreef:

denisesilver schreef:

Vrees dat we een 'generational trauma' oplopen door dit met zijn allen

Mooi dat je dit zegt.
Mijn schooljaren ligt ver achter mij en ik zal verder ook gewoon in de leesstand blijven.

Maar denken jullie dat jullie de enige zijn die het zwaar hebben?
Wij, mensen die werken, hebben ook zo hun dingen met corona. Van baanzekerheid tot wonen en inkomen van familie tot ontspanning na het werk.

Ik vind het een beetje bizar dat er gedaan wordt alsof alleen de jeugd het zo zwaar heeft.
Ik zie mijn familie ook niet, ik kan ook niet naar de bios/ concert/ conventie/ op vakantie/ sporten.

Ik heb het geluk dat ik in de zorg werk en er dus meer dan genoeg werk is, maar er zijn mensen met (geen) minder geluk en hun baan kwijt zijn.
Maar de rekeningen komen wel elke maand terug.

En nee ik zeg niet dat depressie en burn out niet erg zijn, maar verplaats je ook eens in de 'oudere' generatie. Wat voor jullie geldt, geld ook voor ons

denisesilver schreef:

denisesilver schreef:

Vrees dat we een 'generational trauma' oplopen door dit met zijn allen

Niet vervelend bedoeld hoor, maar heb je de begin post gelezen? Juist door dit soort opmerkingen was ik blij een topic te zien gericht aan jongeren in corona tijd.

Ja, we weten dat volwassenen het zwaar hebben. Neem aan dat je mijn post gelezen hebt, en erachter bent dat mijn moeder het zeker in het begin enorm zwaar heeft gehad. Maar mogen wij dan nooit een keer zeuren, zeiken, ons uitlaten hoe lastig dit voor ons is?

Daarbij lijkt het me slim dat je de term generational trauma even opzoekt, je gebruikt het verkeerd.

Summerfly schreef:

Echt weer typisch dat er weer iemand komt zeuren dat we ons niet zo aan moeten stellen.. verdorie zeg, ik zit al sinds maart binnen, heb sindsdien geen enkele les gehad op de universiteit, en gezien ik thuis woon en geen werk heb kom ik amper het huis uit. Ik heb mijn vrienden slechts enkele keren gezien, ik zit alleen maar achter mijn laptop, ik kan niet even bij mijn docenten langs voor een vraag na college of op kantoor want alles gaat via de mail, en ik baal gewoon ontzettend van die onzekerheid, wanneer kan ik weer een keertje fysiek college volgen?
Tuurlijk is het rot voor mensen die werken, en ik zeg ook echt niet dat we het zwaarder hebben, maar als er (terecht) gezegd wordt dat er opvallend veel depressies en burnouts voorkomen onder studenten, zijn er altijd wel weer werkenden die ons de mond proberen te snoeren.. terwijl de meeste ervan gewoon nog naar buiten gaan voor boodschapjes, collega's, klanten of patiënten zien en spreken op werk.
En dat wij als generatie meer in contact zouden staan met de wereld is natuurlijk bullshit. Denk je echt dat social media gebruiken(oid) te vergelijken is met iemand fysiek zien en spreken? En stuurt jullie generatie niet ook gewoon een appje als je met iemand wil praten? Vind je dat dat hetzelfde is?