Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-21 15:12

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-21 15:12

Bedankt Pien voor de knuf en het medeleven. Ik las in een ander topic dat je huis verkocht is, proficiat daar mee!

Vandaag gaat het wel weer beter. Gelukkig gaat de wind meestal even snel weer gaan liggen als waarmee ze gekomen is

Ik heb wel weer slecht geslapen (nachtmerries), dus ik merk dat ik er wel nog veel mee speel. Maar heb mij er gewoon bij neergelegd. Of althans, gewoon een poging gedaan tot accepteren dat het nu eenmaal zo is.

Goh, niets meer met DGT doen is waarschijnlijk iets te radicaal (als ik hoog in mijn emotie zit dan heb ik de neiging om de dingen negatiever te zien dan ze zijn). Maar ik vrees ergens dat het sowieso onvoldoende zal zijn gezien ik geen enkele vaardigheid echt (bewust) toepas. Je hebt het wel zo mooi vernoemd met de grenzen Janneke. Ik denk dat ik daar gewoon regelmatig op bots. Maar je hebt ook gelijk dat je in het leven ook dingen moet doen die effectief wel moeten om iets te behouden of te bereiken.

Het team is om de 8 weken ook denk ik ongeveer zoals het op de afdeling was. Dus helaas pindakaas zal het niet mijn eerste en mijn laatste zijn. Ik hoop tegen 2022 ergens te verhuizen dus dan zal het een 2 tal keer zijn gok ik.

Vandaag naar de kiné gegaan. Ik had bewust gekozen voor een man. Dat is voor mij, sinds wat er in Grimbergen x aantal maanden geleden gebeurd zijn ook wel een stap buiten mijn comfortzone. Maar hij was osteo én gespecialiseerd in rug/nek dus ik vond het de moeite waard om te proberen. Het was een hele vriendelijke kerel en ik voelde mij eigenlijk geen moment ongemakkelijk. Had toch weer een paar wervels die goed vast zaten dus die zijn nu losgemaakt. Ik vind het ook wel fijn dat hij het geestelijke stukje er ook bij neemt, wat bij mij vermoedelijk ook de grote boosdoener is voor mijn fysieke klachten.

Ik ga onverwachts straks bij een goede vriendin langs waarmee ik vroeger op de hoge school zat. Ik kijk er wel naar uit om terug even in goed gezelschap te zijn. Dit weekend ook nog leuke plannen dus het is wel fijn om weer meer vooruitzichten te hebben. Eigenlijk is dat zowat mijn grootste drijfveer. Gewoon dingen plannen en daar naar toe leven. Maarja, eigenlijk zou ik wat meer in het 'hier en nu' moeten zijn

**Geplaatst**: 07-09-21 15:21

Geplaatst: 07-09-21 15:21

Bedankt Kaat, we zijn moe maar gelukkig met de verhuizing.
Je bericht vind ik positief. Enne, het is voor heel veel mensen een echte leerschool om in het hier en nu te leven.
Je bent nog zo jong, daar hoort plannen ook wel bij hoor.

**Geplaatst**: 07-09-21 20:23

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-09-21 20:23

Kaat, ik weet dat het moeilijk is op sommige momenten, omgaan met bepaalde omstandigheden.. Maar uiteindelijk kom je er wel. Met vallen en opstaan. Ik lees mooie positieve dingen. En ojaa... geniet van je komende plannen. Knuff.

**Geplaatst**: 07-09-21 23:00

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 07-09-21 23:00

Je bent een topper Kaat!

En geniet van je weekend, fijn dat je leuke dingen hebt staan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-09-21 18:36

Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-21 18:36

Ik kwam er vandaag achter dat ik ook mijn huishuur vergeten te betalen was van de maand augustus.. 8)7

Ik dacht echt: 'Dit meen je niet..'. Tot zover dus mijn rekening. Sparen zal er deze maand niet inzitten. Ik heb nog 1/4de van mijn leefloon over en heb nog altijd geen eten gekocht

(ga toch eens kijken voor domicilie ook..)

Dus heb ik tegen mezelf gezegd dat er niets anders meer op zit dan gewoon te gaan werken. Of ik het nu leuk vind of niet. Of ik dat werkelijk aan kan of niet. Het is niet meer grappig zo. Ik wil gewoon kunnen leven. Iets kunnen kopen zonder mij schuldig te voelen. En ik begin in de problemen te komen om zaken die ik volgend jaar gepland heb te gaan bekostigen.

Heb al wat vacatures afgespeurd en er zijn wel een paar dingen die ik wel nog zie zitten om te doen. Solliciteren gaat dood eng voor mij zijn maar daar kan ik wel begeleiding bij krijgen eventueel.

**Geplaatst**: 08-09-21 20:05

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 08-09-21 20:05

$*\o/*$ doen kaat!! Je kan het! En wete solliciteren is altijd spannend, maar gij kunt da ook. Kom op. !!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-21 19:48

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-21 19:48

Motivatiebrief is verstuurd.

Voorlopig ga ik het bij één sollicitatie per keer houden. Moest ik deze job krijgen is woonprobleem wel opgelost. Maar we gaan nog niet te veel van stapel lopen en afwachten. Ik vind het wel spannend..

**Geplaatst**: 09-09-21 20:55

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 09-09-21 20:55

Wouw. Ik ga duimen voor je!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-21 18:23

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-21 18:23

Vandaag ben ik weer een emotioneel wrak.

Ik had vanochtend eindelijk mezelf zo ver gekregen om naar het OCMW (openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn) te bellen. Ik moest mijn maatschappelijk werkster nog op de hoogte stellen van mijn ontslag en dergelijke gezien zij een tijd lang op vakantie was. Ik heb haar dan ook verteld dat ik het financieel momenteel niet gemakkelijk heb door allerlei misverstanden met mijn zkh-facturen en huur. Blijkbaar doet er over praten nog heel veel pijn, want ik heb gedurende het hele gesprek lopen janken. Ze was gelukkig heel lief en medelevend, maar ook wel bezorgd om me. Ze vond dat ik niet zo positief klonk als de laatste keer dat we elkaar spraken. Ze drong aan terug aan te kloppen bij het JAC (jeugd advies centrum) om evt een financieel plan oid op te stellen om mezelf zo wat meer rust te geven. Ze ging mij ook nog eens bellen volgende week om te horen hoe het met me ging.

Twijfels, constante twijfels.

Mensen zijn zo lief voor me maar ik weet op recht niet meer hoe of wat. Het doet pijn, echt pijn om het gevoel te hebben dat de cirkel gewoon weer rond is. Zo veel angst dat ik er allemaal niet klaar voor ben. Dat ik terug moet opgenomen worden. Dat ik terug door de hel moet.

**Geplaatst**: 10-09-21 18:27

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 10-09-21 18:27

Kun je de vaste lasten niet automatisch af laten schrijven? Dan hoef je daar in ieder geval niet meer aan te denken.
Een financieel plan lijkt me idd heel handig. Dan heb je het allemaal wat duidelijker op een rijtje!
Ik ga duimen voor de baan, maar ik vraag me af of je daar wel klaar voor bent momenteel :(:)

**Geplaatst**: 10-09-21 19:29

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 10-09-21 19:29

Ik snap heel goed dat je je emoties de vrije loop laat. Het is ook niet gemakkelijk e. Om nu alles zelf te gaan regelen en doen. Er komt zoveel bij kijken ook, dat het idd te veel word mss? En ja je emoties komen dan. Ja mag huilen he kaat je bent niet van steen :(:)

. Ook je financiën lopen momenteel mss niet op rolletjes. Maar je bent bezig met alles recht te trekken toch? En loopt er eens iets mis. Is niet erg. Trek je weer op.. Gebeurt niet in 1 keer ik weet het. .. Maar tkomt wel goed hoor, .het zou je toch goed doen. werken. Mss 12u/week om te starten?? Dan heb je nog rustmomenten e.. en vrije dagen. En indien je het gewend word. Kan je opdrijven. Maar zou je dan niet bij krijgen van zieke kas ofzo vraag daar eens achter? Als je alleen gaat wonen. Kan je ook hulp krijgen aan huis. Om je te ondersteunen enzo, te begeleiden etc... Is ook volgens je loon... dat doe ik wel zo beetje.

Niet te veel willen in 1keer.

Maar ik snap de angsten wel.
Als je zelf voelt , dat het niet gaat. Is opname toch een optie denk ik. (je zwarte gedachten hebt)Dan zou ik het wel doen. :(:)

breng jezelf niet in gevaar meis.

**Geplaatst**: 10-09-21 23:51

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 10-09-21 23:51

Een financieel plan is een goede optie denk ik. Dat creëert ook weer overzicht voor jezelf waardoor je dat misschien iets meer los kan laten.

En wat rot dat je je zo voelt. Maar accepteer dat. Accepteer je angst om terug te moeten, accepteer dat het niet elke dag goed gaat. Dit mag er zijn.

**Geplaatst**: 11-09-21 09:38

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 11-09-21 09:38

Sterkte hoor Kaat!
Geldzorgen zijn @#€&%¥¢¿§. Maar het is nog niet te laat, er zijn zat mogelijkheden.
Bij het JAC een overzicht maken, baantjes uitproberen, een goed gesprek met iemand die er verstand van heeft en je ouders kunnen in geval van rampen bijspringen.

En zie het maar als een oefening radicale zelfacceptatie: soms gaat het warrig en dan ben je helaas bang en emotioneel.

**Geplaatst**: 11-09-21 12:17

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 11-09-21 12:17

Mooi geschreven de posts hierboven en zo mee eens. Kom op Kaat, leven is niet gemakkelijk helaas, ik geloof in je!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-21 13:28

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-21 13:28

@Cayenne Dat heet hier in België domiciliëring. Dat plande ik idd al te doen om te voorkomen dat het nog een keer gebeurd.

@Candy De job waarvoor ik gesolliciteerd heb was effectief maar 13u. Dus zou ideaal geweest zijn. Maar ik heb vandaag telefoon gehad en helaas blijkt het toch niet helemaal ideaal voor mij.. Het was dus met woonst op het bedrijf maar je moet nog 600 euro huur betalen. Dan schoot er amper nog iets over van het loon. Goed voor iemand die nog elders een bepaald inkomen heeft. Misschien was het wel te combineren met leefloon maar het was swso te afgelegen zonder rijbewijs en voertuig achteraf gezien..

Zelfacceptatie is moeilijk gezien ik helemaal niet zo wil zijn. Niets is vanzelfsprekend en dat is frustrerend. Ik heb wel een goed weekend gehad en er met mijn vriend uitgebreid over kunnen praten. Vandaag mijn moeder dan ook op de hoogte gesteld ivm de job.

Dan kwam zij ook met de vraag: Wat nu? Ja. Dat is een goeie. Ik heb verschillende opties..
- Ik ga terug thuis wonen bij mijn ouders met als nadelen verder weg van mijn vriend, nieuwe therapeut zoeken of 2u reizen enkel, weer meer afhankelijk ouders, drukte in huishouden en vermindering leefloon. Voordelen zijn dan geen kosten meer, de paarden kunnen onderhouden en geen druk voor dagbesteding.
- Ik ga terug in opname, misschien elders om ander soort therapie te volgen of gewoon hetzelfde maar elders
- Ik ga gewoon verder zoals het nu is en zoek werk of dagbesteding met als grote nadeel nog gebonden te zijn aan dit ziekenhuis en haar regels voorlopig (om op termijn misschien samen te wonen met vriend maar dan moet ik een loon hebben, ik verlies mijn leefloon anders omdat mijn 'partner' voor mij moet zorgen)

Dusja ik ben weer alleen en alles ligt overhoop. Ik ben misselijk van de stress.. Moet vanavond nog naar gynae. Morgen kine en woensdag voormiddag naar de psychiater die ik al twee maanden ontloop.. Bij het Jac kan ik pas volgende week terecht.

Stress, stress, stress

Gewoon super overweldigd.

**Geplaatst**: 13-09-21 13:42

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 13-09-21 13:42

Spijtig dat je zo ver weg woont! Anders kon je hier wel enkele uren per week aan de slag. Niet veel, i know. Maar het was iets en het was betaald

**Geplaatst**: 13-09-21 15:34

Geplaatst: 13-09-21 15:34

Kaatje, rustig blijven ademhalen meis. Inderdaad veel vragen, moeilijke antwoorden.
Wat mij helpt. Voordat ik ga slapen ga ik bij dit soort echte levensvragen, de belangrijkste eruit halen. Daar denk ik aan en die vraag neem ik 3 nachten " mee de nacht in". Overdag denk ik er zo min mogelijk aan. Dat probeer ik echt, want is gekmakend. Vaak kkomt na paar nachten het antwoord omhoog of op mijn pad.

Voordeel ik ontspan, ( ben ook een stresskip, dus ken jouw situatie goed), ik accepteer dat ik leef met vragen waarop ik echt het antwoord niet weet en dat geeft rust. Moeilijk wel, want ik moet eraan werken te accepteren dat de situatie is wat het is. Sinds ik dat doe gaat het veel beter want ik accepteer dat ik geen of beperkte controle heb over mijn leven. En daardoor heb ik opeens veel meer controle.
Ik accepteer, heb verdriet of ben blij (dat is het gemakkelijkste on te accepteren) en het gaat ook zoals het gaat.
Er zijn wel strenge regels en de meest strenge is dat ik mezelf nooit meer pijn mag doen.
Voor mij werkt dat goed.
Kaat je bent een lieve leuke jonge vrouw en je weet het gewoon niet hoe verder nu. Probeer vertrouwen te hebben hoe moeilijk dat ook is! Knuffel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-21 18:47

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-21 18:47

Bedankt voor het aanbod Moestuin. Idd al zo vaak gevloekt over het feit dat je zo ver weg woont.

Pien, wat ontzettend mooi en lief wat je daar schrijft. Dikke knuffel terug.

Ik ben heel erg aangedaan van het nieuws van Fleur uit het andere topic hier. Zat net in de wachtzaal van de gynae dus kwam een beetje over mijn toeren binnen. Met mij is fysiek gelukkig alles oké maar mentaal heb ik het lastig. Ze was wel heel lief en medelevend, probeerde echt een oplossing te zoeken met me en heeft me een goedkoper tarief gegeven..

**Geplaatst**: 13-09-21 20:22

Geplaatst: 13-09-21 20:22

Het topic gevonden. Ach wat triest. Kaat sterkte meid, ik begrijp dat je hier van slag bent. Dat ben ik ook en vele met jou.
Hou je haaks hé meid.

**Geplaatst**: 13-09-21 20:25

Geplaatst: 13-09-21 20:25

Mijn gevoel ...

Ik ga gewoon verder zoals het nu is en zoek werk of dagbesteding met als grote nadeel nog gebonden te zijn aan dit ziekenhuis en haar regels voorlopig (om op termijn misschien samen te wonen met vriend maar dan moet ik een loon hebben, ik verlies mijn leefloon anders omdat mijn 'partner' voor mij moet zorgen

Of terug naar huis bij je ouders en daar werk zoeken?

En...

Dikke knuffel kaat.. het komt aan e. Maar gij zijt een vechter. Maar int leven moet je veel geduld hebben. Jammer genoeg.

**Geplaatst**: 14-09-21 12:45

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 14-09-21 12:45

Ik kende dat topic niet en Fleur ook niet. Mijn eerste reactie na de schok was: dat wil ik zelf niet, ik wil niet zo'n gapend gat achterlaten. Is dat ook jouw gevoel?

**Geplaatst**: 14-09-21 13:36

Geplaatst: 14-09-21 13:36

musiqolog schreef:
Ik kende dat topic niet en Fleur ook niet. Mijn eerste reactie na de schok was: dat wil ik zelf niet, ik wil niet zo'n gapend gat achterlaten. Is dat ook jouw gevoel?

Ontroerd ben ik door deze post. Dank je wel man hiervoor! Zo is het maar net.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-21 09:06

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-21 09:06

Werk vinden bij mijn ouders is moeilijk zonder rijbewijs .. Zij wonen op het platteland. Ik ben dan erg afhankelijk van hun of ze mij kunnen brengen of ik er geraak via de trein (dan is het nog even fietsen tot station).

Wbt het gapende gat die achter blijft als je uit het leven stapt voor de omstaanders, vind ik zelf een lastige. Als individu heb je namelijk zelf niet echt gekozen voor het leven. Hoe je het leven ervaart is nog altijd iets heel individueel. De ene persoon wandelt er vrij vlot doorheen, de ander heeft constant wegomleggingen of obstakels die onmogelijk lijken te beklimmen. Monsters op het pad die zo veel pijn en leed veroorzaken waardoor gewoon verder gaan haast een onmogelijke opgave lijkt. Uit mijn ervaring ervaar je op dat moment alleen pijn. Je denkt dan helaas niet meer aan een ander. Je denkt dan alleen maar aan je eigen leed. Hoe je met je rug tegen een muur wordt geduwd en geen uitweg meer lijkt te vinden. Geen manier om het te verzachten. Ik snap Fleur.

Maar het is wel mooi dat je je naastenliefde sterk genoeg vindt om je recht te houden. Ik weet niet waarom, maar ik heb moeite om dat te voelen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het super erg. En ik besef ook de pijn die ik mijn familie heb veroorzaakt. Maar ik ben er vervreemd van geraakt omdat zij mij amper werkelijk getoond hebben wat het precies met ze doet.

Ik ben vanochtend bij de psychiater geweest. Ze viel wel mee vandaag maar ik ben oprecht wel kwaad. Een gesprek van 10 minuten voor meer dan 50 euro (oké, ik krijg veel terug maar moet het wel nog eerst neerleggen en dat pikt enorm gezien mijn huidige financiële toestand). Ik heb me ook bewust ingehouden met hetgene wat ik tegenover haar heb vrijgegeven maar zei wel dat ik het moeilijk had. Haar antwoord? Ga gewoon werken. In de horeca zoeken ze genoeg mensen.

Wablieft ???

Ken je mij wel? Ga ik echt al 7 maanden bij jou??

Ik kan daar natuurlijk weer niets over zeggen. Alez, ik heb gezegd dat ik zot kom met zo'n job (de ironie..). Ze zei dat ik tegen vrijdag ook een plan moet hebben..

Welja. Ik denk dat ik mijn plan heb: Ik heb het hier gehad. Of zoals ze dat hier mooi in België zeggen - Ik bol 't af.

**Geplaatst**: 15-09-21 09:47

Re: Depressief zijn in een lockdown

Geplaatst: 15-09-21 09:47

Maar wanneer je bij de psychiater niet veel vrij geeft, dan krijgt zij een vertekend beeld van jouw situatie en kan daar ook niet goed op in gaan.
Het werkt natuurlijk 2 kanten op. Je moet zelf ook eerlijk en open zijn zodat zij jou kan helpen. Wanneer jij niet open bent is het logisch dat zij een verkeerd advies geeft.
Dus om daar nu boos over te zijn vind ik niet helemaal fair van je

**Geplaatst**: 15-09-21 12:50

Geplaatst: 15-09-21 12:50

Hoi Kaat,
verdrietig, hè van Fleur. Ik vind het een klap. :(:)

Ik voel veel bij jouw beeld van 'met de rug tegen de muur te worden gedrukt'. Geen uitweg zien, dat is verschrikkelijk.
... en gedoe vanuit emotie regulatie doet dat ook, jou met de rug tegen de muur zetten. De optimist zegt dat na een tijd de emoties wel weer gaan liggen, maar wat bij een ander wellicht seconden duurt, is voor jou veel langer en heftiger.

En je huidige woonst heeft dus behalve enige verplichte gesprekken ook nog een soort extra huur : het gesprek is niet gratis.
Ik ken tien minuten gesprekken als gesprekken over medicatie. Dat soort dingen kan met enig fatsoen in tien minuten, echt een of meerdere problemen doorspreken lukt niet in zo'n tijdsbestek.
... en daar kun je je als mens (ik verzin maar wat) weer afgewezen door voelen, terwijl jullie band al niet ideaal was. (Of nog complexer: ergens is het wel makkelijk, na tien minuten weer klaar zijn, maar toch is het niet echt hulp...)