Een onderwerp waar ik nog geen topic over terugvond en misschien nog herkenbaar voor mensen.
In 2015, kreeg ik een 'epileptische aanval'.
We waren in een Waals dorp op wandel, steile helling gedaan, even uitgerust in een kasteel
en terwijl ik op het terrasje zat, onderuit gegaan op de stoel en wakker geworden in het ziekenhuis.
Uitslag: epileptische aanval, specifieke hersenactiviteit waargenomen.
Goed, kan gebeuren, 6 maand rijverbod en naar de ademhalingstherapeut.
Ik was eenvoudigweg gestopt met ademen, met de aanval tot gevolg.
16 juni dit jaar was het weer raak.
Door de Corona veel stress op het werk en tijdens een telefoongesprek,
terug tegen de grond en wel wakker geworden op de werkvloer.
Bij het ziekenhuis, geen specifieke hersenactiviteit vastgesteld.
Bij 4 volgende onderzoeken, geen specifieke hersenactiviteit vastgesteld.
Laatste onderzoek had ik pech, toch 'iets' vastgesteld en officieel het stempeltje gekregen.
1 jaar rijverbod en verplichte medicatie: lamictal.
Specialisten zeggen dat héél veel mensen 1 tot 2x zulke aanval maken in het leven.
Wat wil ik nu met dit topic bereiken? Misschien wat lotgenoten, met wat geruststelling.
Ik voel mij ongerust op de fiets, in de auto als passagier, op mijn paard, ... .
Mijn paard staat 3km van huis en nu zeul ik telkens mijn zadel mee op de fiets.
Ik 'mag' autorijden, maar het medicijn duurt enkele maanden om gans aan te slaan,
dus de schrik om het in de auto te krijgen in deze periode is natuurlijk gigantisch.
Daarom doe ik het dus niet (dat + als er iets gebeurd = geen verzekering, wat terecht is...)
Zijn er nog zulke mensen met lichte epilepsie?
De mijne is ontstaan en aanwezig t.g.v. stoppen met ademen

Ik hyperventileer onbewust, waardoor ik zo zonder adem kom te zitten dat het licht gewoon uit gaat.
I know, I know, sterk werkpunt, volop aan aan het werken...
Maar het is allemaal euhm, mentaal vermoeiend, verwarrend en too much is eenvoudigweg soms too much.
Dusssss... Nog mensen die hun hart willen luchten?