Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-21 14:42

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-21 14:42

Dat herken ik Druif, ups en downs. Gaat het een tijdje beter en dan plots komt er weer veel angst opzetten of is er een nieuwe trigger.
Sterkte met je proces!

Ik had vanochtend online therapie, afgesproken dat ik een planning zou maken en die van te voren zou mailen. Ik ben te moe en te somber om iets te doen, dus had dat niet gedaan. De therapeut was best wel streng voor me, wat ik heel goed begrijp. Maar het voelt een beetje als trekken aan een dood paard en dat wil ik niet. Ik wil niet dat zij hard werkt om mij in beweging te krijgen terwijl mijn hoofd te grauw is om iets te doen.
We hebben het gesprek beëindigd en straks hebben we weer een gesprek. Ik moest van haar eerst de dag opstarten, ontbijten, douchen, paardrijden. Nouja, ik heb ontbijt gehad, verder ben ik niet gekomen. Mijn bed en bank liggen gewoon te lekker.

Het is geen onwil. Het is onkunde. Fysiek gezien gaat alles langzaam en moeizaam. Gister ging ik nog wandelen, maar ik kom zó langzaam vooruit. En alles is zo donker om me heen.

Dus straks nogmaals gesprek, en dat vind ik erg spannend. Want nu heb ik alsnog niet gedaan wat ik moest doen...

**Geplaatst**: 26-01-21 15:39

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 26-01-21 15:39

Oh ja dat herken ik ook wel, hoewel ik juist wel heel erg ben van doen wat me opgedragen wordt. Dat is ook niet altijd goed, want soms is naar jezelf luisteren beter. Het uit bed komen gaat hier de laatste tijd ook weer moeilijker, maar het lukt wel. Net een stuk hardgelopen, ik had gister een moeilijke dag dus even mijn hoofd leegmaken. Ik moest me echt slepen om de deur uit te gaan, maar als je eenmaal bezig bent gaat het wel. Ik weet inmiddels (en dat is me ook regelmatig verteld door psycholoog en huisarts) dat een hele dag niets doen echt het allerslechtste is wat je kunt doen als je een depressie oid hebt. Dus ik probeer elke dag wel iets te doen.

Het is echt een klote strijd dus ik leef echt met je mee. Probeer toch echt op te staan en eventueel even een rondje te lopen buiten.

**Geplaatst**: 26-01-21 18:32

Geplaatst: 26-01-21 18:32

Independence schreef:
Ik had vanochtend online therapie, afgesproken dat ik een planning zou maken en die van te voren zou mailen. Ik ben te moe en te somber om iets te doen, dus had dat niet gedaan. De therapeut was best wel streng voor me, wat ik heel goed begrijp. Maar het voelt een beetje als trekken aan een dood paard en dat wil ik niet. Ik wil niet dat zij hard werkt om mij in beweging te krijgen terwijl mijn hoofd te grauw is om iets te doen.
We hebben het gesprek beëindigd en straks hebben we weer een gesprek. Ik moest van haar eerst de dag opstarten, ontbijten, douchen, paardrijden. Nouja, ik heb ontbijt gehad, verder ben ik niet gekomen. Mijn bed en bank liggen gewoon te lekker.

Het is geen onwil. Het is onkunde. Fysiek gezien gaat alles langzaam en moeizaam. Gister ging ik nog wandelen, maar ik kom zó langzaam vooruit. En alles is zo donker om me heen.

Dus straks nogmaals gesprek, en dat vind ik erg spannend. Want nu heb ik alsnog niet gedaan wat ik moest doen...

Ik herken het heel erg wat je schrijft. Soms is iets kleins als opstaan of eten al een hele opgave. Maar vaak helpt het toch wel om die kleine dingen toch te ondernemen.
Als het nu zo moeizaam gaat, zou ik wel doelen stellen, maar niet zoveel / te groot. Je zou kunnen zeggen dat je opstaat, ontbijt, doucht en even naar je paard gaat maar niet gaat rijden. Het kan ook helpen er een tijd op te zetten: bv om zo laat ga ik naar stal. Wat structuur brengen in je dagen kan ook helpen. Dus op hetzelfde uur opstaan, gaan slapen, ontbijten, douchen,...

Wat mij soms ook helpt is om als ik uit bed kom, te stretchen of yoga te doen. Daar wordt ik enerzijds wakkerder van, maar anderzijds focus ik me dan ook even op mijn lichaam en ademhaling, waardoor ik ook wat meer in het hier en nu ben.

**Geplaatst**: 26-01-21 21:48

Geplaatst: 26-01-21 21:48

Independence schreef:
Gaat het een tijdje beter en dan plots komt er weer veel angst opzetten of is er een nieuwe trigger.

En het zou fijn zijn als er in therapie iets met de trigger gedaan wordt, wie weet scheelt dat een fikse periode van extra stress....

Citaat:
Ik had vanochtend online therapie, afgesproken dat ik een planning zou maken en die van te voren zou mailen. Ik ben te moe en te somber om iets te doen, dus had dat niet gedaan. De therapeut was best wel streng voor me, wat ik heel goed begrijp. Maar het voelt een beetje als trekken aan een dood paard en dat wil ik niet. Ik wil niet dat zij hard werkt om mij in beweging te krijgen terwijl mijn hoofd te grauw is om iets te doen.

Een beetje therapeute gaat idd geen dingen van jou overnemen.
Dus als de afspraak is dat jij iets doet, etc etc.

Citaat:
We hebben het gesprek beëindigd en straks hebben we weer een gesprek.

Ik hoop maar dat de spanning waar je het over had, niet als een rem gewerkt heeft...!

Citaat:
Het is geen onwil. Het is onkunde. Fysiek gezien gaat alles langzaam en moeizaam. Gister ging ik nog wandelen, maar ik kom zó langzaam vooruit. En alles is zo donker om me heen.

Depressie is ook iets fysieks.
En er zijn ook wel fysieke dingen die helpen. Zon. Wandelen / buitenlucht. Chocolade/ cacao.
En, het klinkt gek: probeer ECHT te rusten. Echt ontspannen. Iets zoeken dat jou het gevoel geeft van 'ik ben veilig, het is goed'. Winny the Pooh lezen, harp muziek luisteren, jezelf wiegen, en een warme omslagdoek.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-21 00:39

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-21 00:39

Bedankt voor jullie reacties en tips! Ik weet dat activeren het beste medicijn is, maar voel me zo lamgeslagen. Ik moet ook zeggen dat ik nu erg weinig structuur heb, mede door de tentamenweken etc. Morgenochtend werk ik weer, vanaf daar probeer ik het weer op te pakken. Babysteps, dat wel.

Ik had wel een goed gesprek, ook moeilijk. We hebben afgesproken dat ik op papier ga zetten waar ik aan wil werken. Daar ben ik blij mee, want dan heb ik de regie over mijn eigen behandeling. Ik ben nu dus zelf verantwoordelijk en dat maakt dat ik van plan ben om echt álles op papier te zetten: van de ptss klachten en triggers tot andere stomme angsten en van een enorm slecht zelfbeeld tot alle vormen van zelfdestructie. Ik denk dat deze behandelaar mij kan helpen, daar wil ik dan ook volle bak gebruik van maken. De enige maar: ik moet zeker weten dat ze blijft. Ik heb in mijn leven te vaak een vertrouwensband opgebouwd met iemand die uiteindelijk toch wegging. En dat weerhoudt mij ervan om volledig open te zijn. De toezegging dat ze blijft is voor mij dus enorm belangrijk. Dat is het eerste wat ik morgen na mijn werk ga doen: mailen met deze vraag. En dan ga ik alles op papier zetten en het nog een kans geven

Edit: ik heb mijn laatste cijfer binnen, een 7! Blij mee, want ik had erg weinig geleerd. Dus dat was een lichtpuntje vandaag

**Geplaatst**: 27-01-21 09:10

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 27-01-21 09:10

Wat goed dat het zo'n fijn gesprek was én wat knap dat je zo voor je behandeling wil gaan!
Tentamenweken doorbreken je structuur inderdaad en kunnen om verschillende redenen destabiliserend werken. Gelukkig zijn de tentamens nu achter de rug en heb je goede cijfers gehaald!

Ik hoop voor je dat je behandelaar je gerust kan stellen en je je stilletjes aan meer open durft te stellen.
Ik herken het wel trouwens, de angst om 'in de steek gelaten te worden'. In dat opzicht doet het mij ook denken aan de schematherapie die ik volg. Daarin wordt echt gewerkt rond hechting en het doorbreken van patronen die ontstaan zijn vanuit een vaak (onveilige) hechting.

**Geplaatst**: 27-01-21 10:02

Geplaatst: 27-01-21 10:02

Independence schreef:
Bedankt voor jullie reacties en tips! Ik weet dat activeren het beste medicijn is, maar voel me zo lamgeslagen. Ik moet ook zeggen dat ik nu erg weinig structuur heb, mede door de tentamenweken etc. Morgenochtend werk ik weer, vanaf daar probeer ik het weer op te pakken. Babysteps, dat wel.

Doe maar ienie mienie babysteps, hoor! +:)+

Veel mensen worden depressief tijdens of na een periode met veel stress, dus gun je lichaam haar hersteltijd.

Vaak is het trouwens zo, dat 'de drempel voor je actief kunt worden', gesloopt wordt door het gevoel van ontspanning, 'ik ben veilig, het is goed'.

Citaat:
Ik had wel een goed gesprek, ook moeilijk. We hebben afgesproken dat ik op papier ga zetten waar ik aan wil werken. Daar ben ik blij mee, want dan heb ik de regie over mijn eigen behandeling. Ik ben nu dus zelf verantwoordelijk en dat maakt dat ik van plan ben om echt álles op papier te zetten: van de ptss klachten en triggers tot andere stomme angsten en van een enorm slecht zelfbeeld tot alle vormen van zelfdestructie. Ik denk dat deze behandelaar mij kan helpen, daar wil ik dan ook volle bak gebruik van maken.

Toen oma nog jong was, hadden we vrouwenhulpverlening en was dit de normale gang van zaken.
"Het is JOUW therapie en jij bepaalt waar je aan wil werken, het gaat om jou...!"
En prima +:)+

om alles op papier te zetten - en prima +:)+

dat je deze kans ten volle wil benutten.

Citaat:
De enige maar: ik moet zeker weten dat ze blijft. Ik heb in mijn leven te vaak een vertrouwensband opgebouwd met iemand die uiteindelijk toch wegging. En dat weerhoudt mij ervan om volledig open te zijn. De toezegging dat ze blijft is voor mij dus enorm belangrijk. Dat is het eerste wat ik morgen na mijn werk ga doen: mailen met deze vraag. En dan ga ik alles op papier zetten en het nog een kans geven

GROOT gelijk...!
'Voor wat hoort wat', zij moet zich betrouwbaar tonen!
Jij bent van plan je open te stellen, dat is niet niets.
En rot, dat je zo vaak de andere ervaring hebt gehad, je had je vertrouwen gegeven en dan word je verlaten... :(:)

Citaat:
Edit: ik heb mijn laatste cijfer binnen, een 7! Blij mee, want ik had erg weinig geleerd. Dus dat was een lichtpuntje vandaag

$*\%/*$
Ieder lichtpuntje is er weer één - fijn dat de opleiding zo goed gaat!

**Geplaatst**: 27-01-21 10:17

Geplaatst: 27-01-21 10:17

Hoi ts, ik heb niet alle reacties gelezen mar ik wil wel graag even mijn ervaring delen.

Ik heb verschillende therapieën in 1 gehad en ik denk dat mij dat wel heeft geholpen want ik ben er weer

. Ik heb Creff methode gehad, hypno, EMDR en vast en zeker nog iets.
Mijn therapie was buiten en met paarden. Binnen op de stoel was niets voor mij.

Savonds en snacht (of wanneer mijn hoofd weer de leiding nam) deed ik geleide slaapmeditatie.
En heeeeeeeeel veeeeeeeeeel wandelen. Dan vooral er op letten dat ik bewust liep.

Naast mijn therapie had ik ook nog gesprekken met de Ggz praktijkondersteuner.

**Geplaatst**: 05-02-21 11:06

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 05-02-21 11:06

Hoi meis, hoe-s-t nu met jou...?

(... geen bericht, goed bericht - of juist niet?)

**Geplaatst**: 24-02-21 08:50

Geplaatst: 24-02-21 08:50

Hee,
Ik hoop niet dat ik het topic kaap, maar weet iemand of je een trauma ook zelfstandig kunt verwerken, of via een particulier instituut?
Ik heb ook een trauma en ben het nu helemaal zat, ik wil er vanaf.
Zeker omdat er binnenkort een nieuwe fase in mijn leven start. Via de GGZ ben ik bang dat het heel lang gaat duren wbt wachtlijsten en corona.
Alvast bedankt.

**Geplaatst**: 24-02-21 09:21

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 24-02-21 09:21

Hoi Brokjes,

Het lukt sommige mensen wel om het op zichzelf te verwerken, maar velen lukt het ook niet. Het hangt van heel wat factoren af. Misschien heb je wel iets aan het boek Trauma: herstel in eigen hand.
Je kan altijd bij een vrijgevestigde therapeut aankloppen. Dat kost je meer, maar de wachtlijsten zijn wel korter meestal.
Verder is mijn persoonlijke ervaring dat je een trauma niet zomaar op 1-2-3, snel snel verwerkt.

Veel succes in elk geval!

**Geplaatst**: 24-02-21 09:43

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 24-02-21 09:43

Brokjes, mijn advies is om dit echt wel samen met een psycholoog te gaan doen, om te zorgen dat het goed wordt aangepakt (en je niet binnen een paar jaar weer opnieuw er tegenaan loopt), maar ook om je te begeleiden. Het aanpakken van een trauma is behoorlijk heftig en het is wel belangrijk dat je hierbij goed begeleid wordt. Heb je PTSS? Dan zou je ook eens kunnen kijken of PsyTrec iets voor je iets, maar heel eerlijk? Een trauma los je niet ‘even snel’ op.

**Geplaatst**: 24-02-21 09:56

Geplaatst: 24-02-21 09:56

Bedankt voor jullie berichten.

Snel van mijn trauma af zijn verwacht ik niet, ik loop er ook al een tijdje mee. Ik zou er wel snel mee aan de slag willen en dat het niet meer dagelijks een onderwerp is. Dus de scherpe kantjes ervan af halen (?) Zodat ik wel door kan met mijn leven, want dat kan ik momenteel dus niet.

Ik ga vandaag eens kijken naar jullie tips. Bedankt nogmaals.

Edit: weet iemand hoelang de wachttijd voor een GGZ psycholoog via de huisarts momenteel (ongeveer) is?

**Geplaatst**: 24-02-21 10:11

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 24-02-21 10:11

Hoi Druif_01! Ik ben niet waar je om vraagt in je bericht, ik ben 25 en heb PTSS. Mijn behandeling is behoorlijk mislukt omdat EMDR niet werkte (ik ging direct door naar een herbeleving) en door therapeuten die zich niet aan afspraken hielden. Nu lukt het niet meer om ze te vertrouwen.

Ik moest even kwijt dat ik het ongelooflijk stoer vind hoe je hier erover schrijft! Ik wil je heel veel succes wensen.

Mocht je trouwens na langere tijd niet het gewenste effect hebben gemerkt, zou een assistentiehond dan niets voor je zijn? Ik ben bezig met het traject om mijn eigen hulphond op te leiden en hoewel het best confronterend is om zichtbaar anders te zijn is het ook heel fijn om altijd steun bij je te hebben. Ze kunnen zelfs leren om onrustige slaap en nachtmerries te herkennen en daarbij in te grijpen.

**Geplaatst**: 24-02-21 11:29

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 24-02-21 11:29

Susanne, was dat compliment naar mij?

Dat is echt enorm kl*te dat de EMDR niet geholpen heeft. Ik heb geen aandelen, en zelf dat traject ook niet gelopen, maar ik heb echt goede verhalen gehoord over PsyTrec. Misschien kun je daar nog iets mee? Een hulphond is voor mij niet aan de orde, maar ik vind het echt geweldig hoe die dieren kunnen helpen bij mensen met PTSS.

**Geplaatst**: 24-02-21 12:09

Geplaatst: 24-02-21 12:09

Niemand weet hoe snel of langzaam een trauma verwerkt kan zijn.

De oude, trieste uitspraak 'de straf voor verkrachting is levenslang - voor vrouwen' kan ik als incestvrouw ontkennen.

Verder wordt mbt traumaverwerking al zo'n vijfentwintig jaar gesproken over 'de drie fasen'. Die kunnen elkaar wat afwisselen, maar het kan zin hebben om te weten dat er drie "afzonderlijke" fasen zijn.
Beginnen bij het begin : de stabilisatiefase, die is lang zo zwaar niet.
In die stabilisatie staat niet de oliebol centraal, maar jouw leven 'in het hier en nu'. En krijg je allemaal tips en tricks en technieken om je leven zo aangenaam als momenteel mogelijk is te maken.
Van de reddingsdriehoek tot de polyvagale theorie tot de oefening van de vijf zintuigen.

Dus 'als je nu niet echt verder kunt met je leven' hoef je niet per se de confrontatie aan!
En ten dele kun je zelf ook al aan de slag met dingen als wandelen, yoga en wat al niet, gericht op rust en ontspanning. En rondneuzen mbt de informatie.

In de tweede fase ('confrontatie') waarin jullie met bijv emdr de oliebol aanpakken wordt het anders. Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over emdr. En als je grondig aan fase 1 gewerkt hebt, kun je altijd terugvallen op je vaardigheden. (Gedurende 1 minuut of vijf weken of - tig maanden - net wat je wil.)

En er is ook nog een derde fase: daarin gaat het over 'wat jij vroeger niet geleerd hebt mbt emoties en wat al niet' alsnog leren. En : heel belangrijk : de derde fase traumatherapie is ook ruimte om na te denken over 'dit is MIJN leven, wat wil IK hier mee gaan doen...? En het is een complete fase, geen afrondend gesprek.
Er is een omkering: nu staat niet centraal wat jou is aangedaan, maar wat jij wil, wie je bent, waar je heen wil - en ruimen jullie alle belemmeringen die er nog blijken te zijn op.

**Geplaatst**: 24-02-21 12:42

Geplaatst: 24-02-21 12:42

Druif_01 schreef:
Susanne, was dat compliment naar mij?

Dat is echt enorm kl*te dat de EMDR niet geholpen heeft. Ik heb geen aandelen, en zelf dat traject ook niet gelopen, maar ik heb echt goede verhalen gehoord over PsyTrec. Misschien kun je daar nog iets mee? Een hulphond is voor mij niet aan de orde, maar ik vind het echt geweldig hoe die dieren kunnen helpen bij mensen met PTSS.

Dat was zeker een compliment aan jou! Ook naar anderen die open zijn in dit topic maar ik heb vooral jouw berichten gelezen

En PsyTrec durf ik ook niet meer aan na mijn eigen ervaringen met behandeling de afgelopen jaren. Maar over een tijdje komt mijn nieuwe puppy en dan kan ik met hem samen aan de toekomst denken

Ook ben ik een studie gaan doen waarmee ik straks het forensisch werkveld in kan en ik wil met mijn advocaat lezingen gaan geven zodat dingen in de toekomst beter worden voor slachtoffers.
Ik verwerk het dus wel, maar op mijn manier. Die past ook niet bij iedereen maar voor mij helpt het om het om te zetten naar iets nuttigs

**Geplaatst**: 24-02-21 13:05

Re: Herstellen van PTSS, ervaringen?

Geplaatst: 24-02-21 13:05

Oh goh, dank je wel

Heel fijn dat je met de pup straks aan de gang kunt en fijn dat je het om kunt zetten naar iets positiefs. Dat kan ook al een stap in de goede richting zijn!

**Geplaatst**: 24-02-21 13:15

Geplaatst: 24-02-21 13:15

Druif_01 schreef:
Oh goh, dank je wel

Heel fijn dat je met de pup straks aan de gang kunt en fijn dat je het om kunt zetten naar iets positiefs. Dat kan ook al een stap in de goede richting zijn!

Oeps ik zie dat er meer mensen zijn die heel erg open zijn, ik had een beetje scheel gekeken en dacht dat al die berichten van jou waren. Het geldt natuurlijk voor iedereen die zo open vertelt!

**Geplaatst**: 24-02-21 13:19

Geplaatst: 24-02-21 13:19

Dag allemaal zo af en toe lees ik een stukje mee en dan ben ik weer even weg. Dacht nu reageer ik eens een keertje.

Allereerst complimenten aan een ieder die wat voor traumatische ervaring(en) aanpakt op wat voor manier dan ook. En die het hier deelt. Daar kun je dan als 'belanghebbende' van pakken van en vinden van wat je wilt, fijn $_/-\o_$

Ik wilde reageren op wat ik vaker voorbij zie komen, dat je traumatische ervaring tot iets moet leiden, tot iets positiefs, of dat je het positief wilt inzetten of zoiets.

Ik heb zelf die neiging erg lang gehad. Dat ik zoiets had dit is me niet voor niets overkomen, hier moet / wil ik iets mee. Etc. Uiteindelijk ben ik voor een groot gedeelte van het trauma tot de conclusie gekomen dat mijn kracht er vooral in zit dat ik er niets mee wil. Dat wil niet zeggen dat ik het niet erken en herken. Maar wel dat ik er niet mee wil 'werken'. Ik wil het juist laten liggen.
Dus het is voor mij niet zozeer verwerken en ermee verder. Het is loslaten en laten liggen.

Ik merk namelijk du moment dat ik er wel weer wat mee ga doen, het ten koste gaat van mijn gelukkige gevoel. En dat wil ik niet meer. Dus zo af en toe popt het weer op, triggeren bepaalde omstandigheden dat ik het toch weer ervaar. Dan leg ik het bewust weer weg. Soms na een uur, soms na 10 minuten, soms na een dag of een nacht. Maar gelukkig niet langer

dat heeft wel ff geduurd (denk wel paar jaar alles bij elkaar opgeteld...) maar nu lukt het. Zo blij mee!

Hoop dat jullie daar wat mee kunnen.

**Geplaatst**: 24-02-21 13:58

Geplaatst: 24-02-21 13:58

Nou wil ik twee dingen zeggen die onderling ... laat ons zeggen... tegenstrijdig klinken.

In volgorde van de postings:
@Suzanne : chapeau!
Dit zijn uitstekende acties. Je woede, je teleurstellende ervaringen met geknoei en wat al niet 'omzetten' in iets zinnigs. Waar zowel jij als anderen iets, wellicht heel veel aan hebben.

@Van Huis Uit: ook jouw insteek vind ik uitstekend.
'Wat jou werd aangedaan' is triest genoeg - maar JIJ bent degene die JOUW leven leidt - met de 'korte ei' van leiderschap. Niet 'de rotzak of de oliebol' geeft jouw leven vorm, maar jijzelf.

**Geplaatst**: 24-02-21 14:43

Geplaatst: 24-02-21 14:43

Janneke2 schreef:
Nou wil ik twee dingen zeggen die onderling ... laat ons zeggen... tegenstrijdig klinken.

In volgorde van de postings:
@Suzanne : chapeau!
Dit zijn uitstekende acties. Je woede, je teleurstellende ervaringen met geknoei en wat al niet 'omzetten' in iets zinnigs. Waar zowel jij als anderen iets, wellicht heel veel aan hebben.

@Van Huis Uit: ook jouw insteek vind ik uitstekend.
'Wat jou werd aangedaan' is triest genoeg - maar JIJ bent degene die JOUW leven leidt - met de 'korte ei' van leiderschap. Niet 'de rotzak of de oliebol' geeft jouw leven vorm, maar jijzelf.

Niet tegenstrijdig hoor, het verschilt gewoon per persoon wat de beste aanpak is

Ik krijg ook wel vaker het commentaar dat ik mijn leven laat leiden door wat een gek die niet buiten hoorde te zijn mij heeft aangedaan, maar voor mij voelt het fout om erover te klagen en niets te doen om dingen te verbeteren.
En door alles wat ik probeer te doen krijg ik ook veel reacties van mensen die ooit slachtoffer zijn geworden en ook nare ervaringen hebben gehad bij de politie. Ik kan hun problemen niet oplossen maar weten dat je niet de enige bent helpt andere mensen maar ook mij.