Ik heb mijn kleine shet die in doodgraag zie en gek is op aandacht, maar hij word nu omdat ze zich zo slecht voelt weggepest en ik wandel best graag tot op een punt (

Nu dankzij alle stress en nooit geloofd worden en altijd maar verwijten te krijgen toch echt.. ja, op. Afspraken bij de psycholoog nu. Nu zei ze dat ik misschien eens, tijdens het geld inzamelen, kon zoeken naar een andere safe place. Al is het maar tijdelijk. Maar wat? Hoe? Ik mis vooral het rijden en het crossen en relaxed door onze velden en bossen te struinen... Even alleen zijn op de wereld, weg van al die volle steden, zonder altijd in mijn eigen hoofd te zitten (want als ik gewoon zonder paard wandel is dat het risico). Maar ik ben echt een gewoontebeest en mijn merrie weet al wat ik vraag voor ik het vraag, zeg maar. Als ik op zoek zou gaan voor een paard waar ik even een ritje op zou maken voelt het als 'cheaten'...
Nu weet ik dat ik terecht kan bij een ruin die ik heropgeleerd heb bij iemand in de regio, maar die heeft inmiddels twee bijrijders en een daarvan is vrij territoriaal, dus die zou dat niet zo leuk vinden. Wat is wijsheid? Wat doe je als je je safe place even kwijt bent? Oké, drie jaar. Maar toch. Een andere hobby lukt niet, ik heb tekenen al waarmee ik me wel wat kan afleiden, maar ik mis echt heel specifiek het buiten rijden, alleen, zonder gezeur, met de vogels en de regen en de zon en... En... Tja.
Misschien wil ik gewoon even andere ervaringen horen van mensen waar hun paarden lang van 'out' zijn, misschien moest ik het even van me af schrijven.