Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Cavaletto schreef:20 jaar geleden ben ik uitgevallen. Zelf denk ik dat ik een burn-out heb gehad maar dat is nooit gediagnosticeerd door een arts of andere kundige. Ik vertel dit om aan te geven dat de diagnose burn-out, denk ik, moeilijk te stellen is en dat de oorzaken en symptomen vaak verschillend zijn.
Mijn leven stond 20 jaar geleden binnen een jaar op z'n kop. Waar eerst alles voor de wind ging, fijne gezonde echtgenoot, prachtige kinderen en een goede baan in ontwikkeling. Binnen een jaar stond alles op losse schroeven. Mijn moeder werd ernstig ziek; ik ging mantelzorgen (mijn familie deed niets), mijn man werd ernstig ziek (intensive care en daarna lang en zwaar traject) mijn man raakte zijn baan kwijt, mijn baan stond op het spel door reorganisatie en ik had een gestoorde buur (echt rijp voor de GGZ; belde mij regelmatig om aan te geven dat ze zelfmoord wilde plegen)oh ja, en ik ben ook nog overvallen door een groep jongens .. dag laatste sprankje zelfvertrouwen. Oh, en aangifte doen was geen optie; het was een bij de politie bekende groep die wisten waar ik woonde en mij dat heeft laten weten door mij te volgen en dag te zwaaien...(ik ben uiteindelijk met mijn gezin letterlijk gevlucht naar een andere woonplaats).
Dat dus, in een notendop. Ik heb lang alle ballen hoog gehouden maar hield dit uiteindelijk niet vol. Ik sleepte mijzelf voort, ik wilde huilen, ik wilde thuisblijven maar dat kon dat niet want ik moest sterk zijn voor mijn kinderen en man.
Ik heb hulp gevraagd maar heb het niet gekregen. Alleen (verkeerde) medicijnen van de huisarts; ik werd er onverschillig (en steeds dikker) van.
Ik ben na de reorganisatie op mijn werk eerst gedetacheerd en daarna moest ik er uit. Toen moest ik solliciteren. UWV vond dat ik op alles moest solliciteren; ook onder mijn niveau. Heb ik gedaan.
Ik werk nu ruim 17 jaar onder mijn niveau maar ik kan de rekeningen betalen. Niet echt wat ik wil maar ik ben ondertussen wel helemaal klaar met vechten. Het is een wonder dat alles uiteindelijk nog redelijk goed op zijn pootjes terecht is gekomen. Het houdt mij op de been dat; (sinds een paar jaar) mijn man veel beter is (al kan hij niet meer werken), mijn kinderen gelukkig en gezond zijn en ik kan genieten van mijn paard.
Ik kan mij heel veel over die jaren niet meer herinneren. Ik heb in een wazige achtbaan gezeten. Die pas zo'n 7 jaar geleden langzaam aan gestopt is.
Ik vind dat ik niet meer de oude ben. Mijn emmertje zit gauw vol. Ik zou niet eens meer op mijn "oude" niveau kunnen functioneren. Wat werk betreft laat heel veel mij onverschillig. Dat houdt mij zeker niet gemotiveerd maar wel op de been.
Wat wil ik hiermee zeggen; de diagnose burn-out is niet makkelijk te stellen. Er kan ook wat anders aan de hand zijn. Maar kom wel op voor jezelf en probeer zoveel mogelijk steun/hulp te zoeken.
TS, ik hoop zo voor je dat je hulp kunt krijgen!
Azmay schreef:Net bij de huisarts geweest, psychiater kan nog lang gaan duren als ze me op de wachtlijst zetten. Heb zelf om bloedonderzoek en antidepressiva die ik al eerder heb gehad gevraagd en daar werken ze gelukkig wel aan mee.
Joanne1987 schreef:Vermoedens zijn hier toen straks bevestigd, een flinke burn out. Over 2 weken terugkomen en in de tussentijd doen wat ik wil en vooral RUST
Verder zie ik het wel, wacht de bedrijfsarts even af en kies voor jezelf
Joanne1987 schreef:Wat heftig... eerste deel met werk klinkt herkenbaar, bij mij was iets stoms ook de druppel afgelopen zaterdag...
Gelukkig vind ik tutten op stal en naar de sportschool wel lekker, daar kan ik wel energie voor vrij maken gek genoeg. Net uurtje bij mn personal trainer geweest en dan ben ik weer even gewoon mezelf, kom thuis en het malen en de hartkloppingen beginnen al weer als ik maar denk (ooit) weer aan het werk te moeten
belle_boef schreef:@ Sanne, als je binnen je grenzen blijft is sporten goed. Naarmate je je beter voelt kan je die grenzen wat gaan verleggen.
Mandyy schreef:Wat voor hulp hebben/hadden jullie als ik vragen mag?
Ik heb afspraken bij de praktijkondersteuner van de huisarts.
Vrijdag bij de huisarts geweest omdat ik me zo slecht voelde en het niet meer zag zitten.. dus nu even kijken hoe verder.
Zou deze week extra afspraak maken bij POH, maar haar agenda zit vol. Viel me wel even zwaar.