Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-12-19 20:11

Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 20:11

Een moeilijk onderwerp voor mij, want hoe ga je daarmee om?
Wanneer je dingen wil, maar alles wat je probeert tegenvalt? Wanneer zelfs de leuke dingen zo'n pijn veroorzaken dat je ze liever niet meer zou doen? Terwijl niks doen ook geen optie is? Een balans vinden zeggen ze, en naar je lichaam luisteren, maar ik ben er blijkbaar erg slecht in.

Wat veroorzaakt bij mij problemen?
- Werken
- Paardrijden
- Andere dingen met de paarden doen
- Wandelen
- Fietsen
- Fitness

Buiten werken is alles een vrije keuze, maar het zijn wel dingen die ik graag wil. Moet echt niet allemaal tegelijk, als iets van die dingen al zou lukken zou ik al blij zijn. Maar niks wil, alles veroorzaakt pijn en ik ben op dit moment zo moe .. ik ben het echt moe.

Op dit moment lig ik op de bank, zoals elke avond (tenzij ik moet werken). Bij thuiskomst weer een pijnstiller genomen maar op het moment nog maar weinig verlichting. Gewoon niet teveel bewegen is het beste om te doen. En de oorzaak? Ben bij de paarden geweest .. Met de ene pony een half uur in de piste lange lijnen gedaan, de andere een half uur gereden (gewoon simpel stap, draf, galop). Gisteren hetzelfde, toen met de ene pony ongeveer een uur in de piste geweest en de andere gewoon even gepoetst. Echt geen spectaculaire dingen, maar ik kan niet meer lopen van de pijn.

En ik wil het allemaal zo graag, maar mijn lichaam wil het niet. HA & kiné zeggen dat ik beter naar mijn lichaam moet luisteren, dat ik teveel wil en te ver doorga. Maar ik heb zo al het idee dat ik niks doe, nog minder kan haast niet? Ja, enkel nog werken en op de bank liggen, maar dat is het ook niet. En mijn dieren haal ik nog vreugde uit, het zijn de beste dieren die er bestaan. Maar zelfs gewoon wat keutelen kan ervoor zorgen dat ik 's avonds niet meer van plaats kan.

Hoe ga je daarmee om? Hoe kom je tot het aanvaarden?
Ik ben er blijkbaar niet goed in .. aangezien ik er toch telkens in slaag om te overdrijven, zelfs als ik in mijn ogen niks doe

De coach van mijn laatste fitness (waarvan het abonnement momenteel op pauze staat) verwoordde het heel treffend: je bent mentaal te sterk voor wat je lichaam fysiek aan kan. Zo is het ook, ik wil het allemaal en ik ga ook gewoon door, de rest zien we achteraf wel. Maarja, dat achteraf breekt me steeds meer & zuurder op. Dus denk dat ik toch iets ga moeten veranderen, mentaal dan ... Ik weet alleen niet hoe ... Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil bereiken, maar misschien komt er iets uit wat mij verder kan helpen. In ieder geval al bedankt voor het lezen.

**Geplaatst**: 08-12-19 20:16

Re: Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 20:16

Ik ga er van uit dat je een diagnose hebt en weet waar het vandaan komt. Kan je doorverwezen worden naar een revalidatiecentrum zij hebben meerdere specialisten in huis om je te begeleiden om de balans te vinden. Dat artsen zeggen zoek maar balans succes is wel erg kort door de bocht. Als dat je zelf lukte had je niet bij ze aan hoeven kloppen.

**Geplaatst**: 08-12-19 20:18

Re: Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 20:18

Als je een chronische aandoening hebt, zul je daar de rest van je leven wel tegenaan blijven lopen. Acceptatie is dan het sleutelwoord. Maar hoe, dat weet ik ook niet. Misschien minder fysieke interesses zien te vinden?

**Geplaatst**: 08-12-19 20:20

Geplaatst: 08-12-19 20:20

Ik wilde precies hetzelfde als Zonnebloem zeggen dus scheelt weer typen.

**Geplaatst**: 08-12-19 20:23

Re: Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 20:23

Herkenbaar. Maar helaas is het accepteren en plannen wanneer je wat doet.
Soms als ik iets ga doen waarvan ik weet dat ik 3 dagen plat moet is dat echt plannen. Daarbij bekijken of je dat ervoor over heb natuurlijk.
Ik heb wel een diagnose wat progressief is. Lastig maar ik leef echt op het moment.

**Geplaatst**: 08-12-19 20:28

Geplaatst: 08-12-19 20:28

Het enige wat ik op dit moment alvast wil doen is je een dikke virtuele knuffel geven :(:)

**Geplaatst**: 08-12-19 20:38

Geplaatst: 08-12-19 20:38

Maar erg herkenbaar. Mijn lijf mekkert bij de meeste dingen al waardoor er heel veel is weggevallen aan sporten. Terwijl ik sportief ben van mezelf en vanwege adhd een grote bewegingsbehoefte heb, die ik meest niet kwijtkan.

Na al die jaren ben ik er soort van aan gewend. En mijn balans zit in veel proberen en kijken of het gaat of niet en zo ja hoeveel klachten geeft het en valt daarmee te leven ja of nee. En steeds kijken kom ik iets verder met wat lukt of is een stap terug of stoppen beter?

Aantal dingen gaat echt niet meer. Aantal dingen gaan na jaren en jaren niet kunnen langzaam aan wel weer.

Ik heb veel gehad aan langdurige revalidatie en goede fysiotherapie.

De juiste pijnstilling als nodig en toch ondanks de pijn en ongemak regelmatig blijven bewegen. Ik moet mijn spieren zo veel mogelijk in conditie houden waardoor ik minder pijn houdt.

Soms ga ik bewust ver over mijn grens heen, weet dat ik daar de prijs voor betaal maar dan is het te leuk om te laten lopen.

Wat lukt niet meer, paardrijden, fanatiek sporten, lang staan. Wat lukt nog steeds in wisselende hoeveeheid is wandelen. maar nooit mega ver, geeft teveel pijn.

Wat lukt wat jaren niet meer ging. Fietsen $*\o/*$ 15 jaar niet gekund en het gaat weer soort van, kleine stukjes, lichte versnelling en electrische fiets. Fitness op aangepaste manier. Zittende oefeningen lichtere gewichten en niet meer denken aan wat ik ooit kon.

Wat had ik nooit van gedroomd gek genoeg skieen,

gaat me beter en pijnlozer af dan lopen. Ben altijd al een bergen en sneeuwfan geweest. Ooit lesje gehad met toen al een verklote knie. Overleg gehad met orthopeed, zou het kunnen, slim zijn enz, zijn antwoord. Je kent je lichaam, weet waar je grens ligt. Probeer met ingetapete knie met een fixerende brace. Niet langer dan 2 uur per dag en nooit langer dan een uur achter elkaar en kijk wat gaat. En hoera dat lukt. Ministukjes, ik ga niet hard, geen risicos en als een kromme oma schuifel ik naar beneden. Maar hee het lukt $*\o/*$

Belangrijkste hier is zoek iets dat wel gaat waar je je energie, passie enz in kwijt kan. Ik ben gaan kleuren, Puzzelen, lego enz. En ik heb aanvaard dat ik gewoon niet zo veel kan en er niet gefrustreerd word door de dingen die ik niet meer kan

Laatst bijgewerkt door karuna op 08-12-19 20:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-19 20:43

Geplaatst: 08-12-19 20:43

Dank je wel Riel

Ik heb inderdaad een diagnose, meer dan 1 zelfs. En nog wat losse dingen waarvan we nog niet weten of het bij het ene of het andere hoort, maar uiteindelijk maakt dat niet uit, pijn is pijn en waar het vandaan komt maakt dan geen verschil.

Volgens mij hebben we hier niet zo'n soort revalidatie-centra. Zou niet weten waar ik naartoe zou kunnen. Ik ben een vaste klant bij de kiné en heb geprobeerd iets op te bouwen via fitness (gericht op mensen met medische beperkingen) maar verder zou ik niet weten of er nog iets bestaat waar ik naartoe zou kunnen.

Stomme is dat ik wel kan zeggen 'als ik dit doe moet ik 3 dagen plat' en dat er voor over hebben, maar heb niet steeds 3 dagen achter elkaar vrij dus het werk zit altijd wel in de weg. En moet toch proberen dat ik daar min of meer kan functioneren. Dus soms kan dit, maar vaak gaat het leven gewoon door en als ik moet wachten tot ik zoiets kan plannen kan ik net zo goed niks meer doen.

Het is ook zo dat niet alles wat ik doe steeds dezelfde klachten geeft. Soms kan ik gaan wandelen of iets met de paarden doen en gaat dit prima. Andere keren is het zoals nu. Of ga ik 2 km wandelen en is het al om zeep, terwijl ik daarvoor nog 5 km zonder problemen deed (hoewel die tijd ook al wel even geleden is). Als ik nu rustig aan kon beginnen en iets kon opbouwen, maar zelfs steeds hetzelfde blijven doen qua afstand of intensiteit gaat met ups en downs. Dat werkt zo demotiverend ...

**Geplaatst**: 08-12-19 20:43

Geplaatst: 08-12-19 20:43

Wat ontzettend frustrerend lijkt mij dat.
Misschien kun je wat met deze tip:
Mensen in revalidatie leren de 'lepeltjes-theorie'.
Jouw beschikbare energie voor één dag stel je gelijk aan 10 lepeltjes. En je gaat na wat iedere activiteit kost (bijv. paardrijden 3 lepeltjes, werken 5 lepeltjes, boodschappen doen 1 lepeltje, enz, enz. ) Misschien zijn er ook activiteiten die geen energie kosten op opleveren (bijv. goede nacht slaap)
Per dag en week maak je een plan op basis hiervan. En per week kun je dan terugkijken wat heeft gewerkt voor jou en wat niet.

Hoe frustrerend ook, het helpt je wel om betere keuzes te maken.
Als je dan een keer iets doet wat veel energie kost, plan je de volgende dag veel minder.
Hoe rottig ook, voor de langere termijn is dit wel iets wat je levenskwaliteit brengt, i.p.v. iedere dag over je fysieke grenzen gaan.
Er is op het internet meer over te vinden, bijv. https://chronischsamensterk.nl/lepeltheorie/
Veel sterkte!

**Geplaatst**: 08-12-19 20:49

Re: Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 20:49

Ik heb in mijn revalidatie heel veel aan de ergotherapeut gehad. Ik zou kijken of je via je huisarts bij een revalidatiecentrum terecht kunt of anders zelf ergotherapie kunt aanvragen.

**Geplaatst**: 08-12-19 20:50

Geplaatst: 08-12-19 20:50

Fysio die bekend is met medische dingen heb ik ook gehad. Die heeft mij goed geholpen in lochaam kennen en mijn grenzen aanvoelen.

[***] je klachten en lijf klinken als die van mij. Geen enkele logica in wat wanneer kan. De ene dag idd loop ik een heel eind (nou ja de max is 1 km daar doe ik dan een uur of zo over met steeds heel veel zitten _O-

) daar kunnen rustig weken op volgen dat ik mijn gehandicapten kaart hard nodig heb en rolstoel gebruik.

De ene dag een festival volhouden maar daarna is boodschappen doen al teveel. Ik heb geleerd per dag te kijken en niet meer naar wat ooit kon of zou kunnen ooit nog. Maar kijk per dag en desnoods per uur. Doe wat kan en ga je vooral niet lopen verdedigen naar anderen die zeggen ja maar toen kon je dat ook. 8)7

Ja en nu niet.

Tegen jezelf vechten is het ergste dat je kunt doen. :(:)

Maakt het alleen maar erger.

Ik ben zo blij dat mijn bedrijfsarts en baas me gedwongen hebben te blijven thuiszitten. Ik ben van 40/32/24/20/12/8/4 uur tot niks meer gegaan. Steeds een stap moeten inleveren. Nu heb ik goddank energie "over" om dingen te doen. Ipv na werk als een dood vogeltje niks meer kunnen behalve pijnstillers slikken en in bed liggen.

Maar ik moet nu ook nog echt dagen inplannen waarin niets moet, de honden ook het moeten doen met minder beweging. En de dag vooral slapend, rustend, zittend, liggend niks doent doorbrengen. Doe ik dat niet dan gegarandeerd na een week of wat betaal ik daarin de prijs in de vorm van een weigerend lichaam, heel veel pijn, flauwvallen enz. En negeer ik dat ook nog dan koorts en gegarandeerd ontstekingen en doodziek worden.

Ik weet niet of je daar nog iets kunt regelen!

Laatst bijgewerkt door karuna op 08-12-19 20:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-19 20:53

Geplaatst: 08-12-19 20:53

Im stip dit topic even, ben heel typisch even te moe om er echt voed op te reageren.
Ik kan nog minder dan jij, werken of studeren lukt niet, huishouden gaat vreselijk en leuke dingen doen kost me 2 dagen energie voor een uurtje paardriiden bijvoorbeeld dus daat gaat bijna nooit.
Heb CVS, fibromyalgie en heel wat andere allemaal vage problematiek dn het gaat okk niet meer beter worden is de verwachting na alle dingen die ik nu geprobeerd heb.

Ik reageer morgen met hoe ik er mee om ga, lukt nu echt even niet

**Geplaatst**: 08-12-19 20:59

Re: Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 20:59

De lepeltjes-theorie ken ik inderdaad. Is handig om soms uit te leggen hoe de dagen voor jou in elkaar zitten, omdat mensen vaak er niet bij stilstaan dat dingen als boodschappen doen of soms zelfs jezelf aankleden energie kunnen kosten ... Maar of ik dat ook kan gebruiken om dingen te plannen moet ik eens bekijken, het moeilijke is natuurlijk dat niet alles standaard evenveel lepeltjes kost (of opbrengt).

Qua werk is er niet meer echt iets te regelen, ik ben al van 40u naar 30u (gemiddeld) gegaan en nog minder is financieel helemaal niet haalbaar. Ik heb de laatste tijd inderdaad ook een aantal keer gehad dat ik thuis kwam van het werk met koorts, maar dan puur van de vermoeidheid. Alleen is daar echt niks in te veranderen, en is het iets dat moet. Alle andere dingen kunnen aangepast worden, maar om nu mijn dagen te slijten met alleen werken en bank/bed daar ben ik ook nog niet klaar voor ...

Kijk maar wat lukt Azmay, voel je niet verplicht

**Geplaatst**: 08-12-19 21:02

Re: Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 21:02

Misschien heel bot, maar als je paardenhobby je fysiek heel veel energie kost en je werk ook... Is het niet een idee om 1 van de paarden weg te doen, zodat je financieel wat meer ruimte hebt?

**Geplaatst**: 08-12-19 21:04

Geplaatst: 08-12-19 21:04

Oh yugh wat herkenbaar ts.. ik zit ook een beetje in dat schuitje. Ik wil zo veel, maar het lukt niet omdat de pijn mijn energie opvreet. Ook bij mij is het niet te voorspellen wanneer ik hoeveel last krijg, maar ik weet wel dat ik bijna dagelijks over mijn grenzen dender omdat ik weiger eraan toe te geven. En daarbij inderdaad, het leven gaat door.. werken moet ik, de kabouters maken mn huis niet schoon en de beestjes hebben ook elke dag honger en recht op een schone leefomgeving. En die beestjes zouden mijn ontspanning moeten zijn. Dat waren ze altijd en ik hou enorm van ze. Maar hoe vaak ik de laatste tijd wel niet jankend in een stal sta te schelden op mezelf dat het me zo veel moeite kost om het weer voor elkaar te krijgen, laat staan dat ik energie over hou om daarna nog effectief iets met ze te doen? Frustrerend.. stom lijf.. maar het helpt niet en wordt er niet anders van. Vooral het denken aan wat je eerder kon en nu niet meer kan levert zinloze frustraties op. Makkelijker gezegd dan gedaan om dingen te accepteren, daar weet ik alles van.

Ik heb trouwens artrose all over, fibromyalgie, blijvende restklachten van een rughernia en deze maand krijg ik nog een onderzoek voor carpaal tunnelsyndroom. Oh ja, en ik ben 39, dus ik hoop dat ik nog ff mee mag gaan.

**Geplaatst**: 08-12-19 21:04

Geplaatst: 08-12-19 21:04

Ik zou ook aansturen op een revalidatietraject voor mensen met chronische pijn, waarin multidisciplinair naar jouw situatie gekeken wordt.
Met bv een psycholoog om te helpen accepteren, een ergotherapeut om te helpen je dag effectief in te delen en je belasting aan te passen op je belastbaarheid en een fysiotherapeut om te kijken of toch je belastbaarheid wat omhoog getraind kan worden.

**Geplaatst**: 08-12-19 21:05

Geplaatst: 08-12-19 21:05

Voor mij was het ook raar, wilde echt blijven werken maar helaas. Lijf dacht daar anders over. Ben sinds 1999 echt volledig thuis, was dus ook net 30 toen. Hebben jullie iets als deels afgekeurd eigenlijk in Belgie? Een bedrijfsarts oid waar je mee kunt overleggen?

Ellende is als je toch te vaak over je grens heengaat maak je het meest alleen erger dan het nu al is. Dan ben je nog verder van huis. :(:)

als ik zie wat ik heb moeten inleveren. Stoppen met paarden na ruim 46 jaar was de meest pijnlijke beslissing ooit,maar wel een van de beste ook. Energie en geld over wat meer. als de honden overlijden komen er geen meer. (Vanaf een jaar altijd honden om me heen gehad) Iets waar ik probeer niet aan te denken, maar kwa energie gewoon verstandiger. Dan houd ik meer energie over voor andere dingen.

Stoppen met paarden, daardoor kan ik eens een dagje weg nu. Eerder had ik daar geen energie voor. Dan was het paarden en honden doen, thuiskomen slapen tot ex thuiskwam. Eten en liefst weer slapen daarna. Aan 14 uur slaap per dag gewoon niet genoeg ongeveer. -O-

Nu red ik het met een uur of 10 meest.

Laatst bijgewerkt door karuna op 08-12-19 21:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-19 21:05

Geplaatst: 08-12-19 21:05

Allereerst een virtuele knuffel, ik weet hoe het is. :(:)

Verder wat tips die ik heb meegekregen bij mijn revalidatie:
- Voeding, voor mij heel erg belangrijk. Ik eet zo basisch mogelijk, verzurend eten is funest
- Ergotherapeut heeft heel erg geholpen met plannen, plannen met vakjes en daarbij ook vakjes inplannen met “leeg” en “buffers” (zoals autorijden, klaarmaken) zodat je niet in de stress komt bij je planning.
- Daarnaast slik ik bepaalde vitamines, die me net wat meer ondersteunen en heb daar echt baat bij!

En vooral.. acceptatie. Kijken hoe je belasting en belastbaarheid is, de ene dag is de andere niet.

Je mag me altijd PB’en, heb nog veel meer informatie wat betreft onderdelen uit mijn revalidatie maar ook qua voeding en dergelijke. Sterkte

**Geplaatst**: 08-12-19 21:17

Geplaatst: 08-12-19 21:17

Shae schreef:
Misschien heel bot, maar als je paardenhobby je fysiek heel veel energie kost en je werk ook... Is het niet een idee om 1 van de paarden weg te doen, zodat je financieel wat meer ruimte hebt?

Niet bot hoor, iets waar ik ook aan heb gedacht en regelmatig nog denk. Maar ik heb niet het type paarden die verkoopbaar zijn, en om ze te laten inslapen omdat ik het (momenteel?) niet meer zie zitten vind ik ook niet eerlijk. Daarnaast zou ik ook niet weten welke zou moeten gaan omdat ze elk op hun eigen manier heel veel voor mij betekenen. En gek genoeg vind ik er ook nog wel ontspanning en rust bij, alleen niet altijd. Hangt ook van het seizoen af en dergelijke, het is sowieso een slechte periode dus dat maakt het allemaal niet beter.

Bedankt voor de berichtjes met herkenning, al vind ik het jammer voor jullie dat jullie het herkennen.

@ Muronia : denk dat ik ongeveer in jouw schuitje zit (niet zozeer qua diagnose, maar qua leven & denken), al moet ik gelukkig bij de paarden geen fysiek werk meer doen. Dat was ook een keuze, maar daar betaal je natuurlijk ook voor. Maar ik herken het heel erg om gewoon door te gaan, want het moet toch allemaal gebeuren en het leven gaat gewoon verder. Maar soms gaat het ook niet, zo ben ik al 2 dagen van plan om te stofzuigen, maar het is nog niet gelukt. En zo groot is het hier niet, maar ik kan me er gewoon niet toe aanzetten, terwijl het wel moet gebeuren. Zo'n stomme dingen, maar zo vervelend.

Ik heb intussen zowel van de HA als de kiné de duidelijke boodschap ontvangen om even niks meer te willen bereiken en alleen dingen te doen waar ik mij goed bij voel en energie uit haal. Dus hoe goed bedoelt de tips ook zijn om te gaan trainen en mijn belastbaarheid te vergroten ed denk ik niet dat dit voor nu een optie is, ookal is het onder begeleiding van ... De fitness die nu recent gestopt is was ook met goede begeleiding en heel geleidelijk opbouwend en het is gewoon allemaal in mijn gezicht ontploft. Dus nu mag ik even 'niks' meer ... Ik weet alleen niet goed hoelang ik dat ga moeten en wat erna...

**Geplaatst**: 08-12-19 21:35

Geplaatst: 08-12-19 21:35

Jouw verhaal lijkt het mijne wel. Slik ...
En bij mij was het mijn huisarts die net hetzelfde zei als jouw coach: “te sterke geest voor je lichaam”.

Ik heb geen oplossing. Wist ik ze voor jou, was ik zelf minder gefrustreerd. Maar ik wil je wel een hart onder de riem steken! :(:)

**Geplaatst**: 08-12-19 21:42

Geplaatst: 08-12-19 21:42

Ik begrijp je situatie, TS. Wat betreft vergroten van de belastbaarheid afhv training: bij mij werkt dat dus niet. Ik kan op regelmatige basis blijven trainen: mijn spieren en gewrichten doen elke keer weer evenveel pijn, alsof ze er niet aan wennen of zo. Conditie gaat wel vooruit, maar de pijn blijft.

Het luisteren naar het lijf heb ik altijd moeilijk gevonden, omdat ik pas achteraf voel dat ik te ver ben gegaan. En op dagen dat het goed lijkt te gaan, doe ik dan extra veel zodat het achteraf weer helemaal mis is. Het besef is er wel, maar anticiperen lukt me niet :')

Enerzijds luisteren naar je lichaam, maar anderszijds niet volledig stoppen met bewegen.

Dus: ik doe nu zo veel mogelijk waar ik op dit moment zin/tijd/het lijf voor heb. En wat vandaag niet tis gedaan, is voor morgen. Grotere zaken (zoals grote opruimacties of dagen waarom ik veel moet rondrijden, voer in bulk halen voor de paarden) plan ik wel in en doe ik dan ook.

Wat betreft dingen doen waar je plezier uit haalt... Dat is heel lastig. Ik heb nu bewust een eigen klein bedrijfje waar ik me heel hard in amuseer, en ben ook net als jij +-30u gaan werken in mijn gewone baan. Uit mijn bedrijfje put ik heel veel energie, is ook niks fysiek. Al is lang zitten hier ook een boosdoener, maar de afleiding helpt wel. En zo probeer ik gewoon heel vaak de focus niet op mijn fysiek ongemak te leggen. Nu ik even op de bank lig en dit topic lees en reageer, voel ik serieus veel meer pijn dan net ervoor.

Hoe zijn de omstandigheden bij je paarden? Veel koude en vochtigheid? Als dat het geval is, kan je je daar misschien beter tegen beschermen.

En sowieso: wat je diagnoses ook zijn, kan je niet bij de huisarts of specialist misschien kijken voor betere medicatie?

Kleine dingetjes voor de spieren en gewrichten zoals kersenpitkussens of zo kunnen ook ietsje verlichten, maar allicht heb je daar zelf al aan gedacht.

**Geplaatst**: 08-12-19 21:54

Re: Als je wel wil, maar niet kan.

Geplaatst: 08-12-19 21:54

Ik leef met je mee!!

Ik heb 2 chronische aandoeningen en ben 38. Dus loopt voortdurend tegen het feit aan dat ik minder kan dan ik wil..

Ik heb onder andere artrose in mijn nek en kan niet lang zitten, liggen, lopen of staan (alles max 30 minuten). Tillen kan eigenlijk helemaal niet...

Ik krijg straks begeleiding vanuit het pijncentrum.. hoop dat dat een beetje werkt om te accepteren dat het minder moet.....

**Geplaatst**: 08-12-19 22:47

Geplaatst: 08-12-19 22:47

[***] schreef:
Volgens mij hebben we hier niet zo'n soort revalidatie-centra. Zou niet weten waar ik naartoe zou kunnen. Ik ben een vaste klant bij de kiné en heb geprobeerd iets op te bouwen via fitness (gericht op mensen met medische beperkingen) maar verder zou ik niet weten of er nog iets bestaat waar ik naartoe zou kunnen.

Allereerst sterkte met alles, het lijkt me heel verschrikkelijk als je zo weinig energie hebt en niet meer iets kan doen van wat je leuk vindt zonder dat je daar gevolgen van ondervindt.

Misschien kan je hier iets mee, er zijn weldegelijk revalidatiecentra in België, hopelijk zit er iets geschikts voor je bij ( wat ook bij je in de buurt is). https://www.google.nl/search?sxsrf=ACYB ... 4hTuehQW_s .

**Geplaatst**: 08-12-19 22:49

Geplaatst: 08-12-19 22:49

Sterkte Lukasje, moest je een oplossing vinden, laat het even weten

Dat heb ik dus ook Tieneke, elke keer weer dezelfde strijd, ookal doe je al weken hetzelfde qua gewichten of wattages. Had een grote eye-opener toen ik besloot even pauze te nemen en ze zeiden nog een paar keer te komen gewoon voor de beweging (abonnement was al betaald voor die maand) en de gewichten een stuk lager. Zelfs toen was het gewoon dezelfde strijd, en dat klopt echt niet ... Ik kan heel hoog gaan, en heel diep, en heel veel volhouden, maar als het niks opbrengt en meer kapot maakt dan opbouwd ....

Ik probeer de focus ook niet op de pijn te leggen maar zou dat waarschijnlijk beter wat meer doen, want het negeren en toch maar verder doen heeft mij tot nu toe nog niet veel goeds gebracht. Maarja, je wil ook geen zager en klager zijn en dus zeg je maar dat het goed gaat en ga je gewoon verder. Hoe je dan 's avonds op de bank ligt zien ze toch niet.

Bij de paarden is het wel ok. Natuurlijk heb je koude en vochtigheid maar er is ook een binnenpoetsplaats (en dat gebouw is wel ok) en een binnenbak. Daarnaast ook een kleine koffie-ruimte met verwarming. Dus ik moet gelukkig niet steeds in de regen en koude buiten zijn.

Medicatie heb ik nog niet, buiten de pijnstillers en ontstekingsremmers (maar die iets teveel genomen de laatste tijd dus lichaam is er niet meer zo blij mee, dus die proberen we te vermijden) omdat we omwille van mijn leeftijd zolang mogelijk willen wachten. En die bijwerkingen zit ik ook niet op te wachten.

Hopelijk helpt de begeleiding jou Bo_Y en kan je daar wat kracht uit putten.

**Geplaatst**: 08-12-19 22:51

Geplaatst: 08-12-19 22:51

Jet schreef:
Allereerst sterkte met alles, het lijkt me heel verschrikkelijk als je zo weinig energie hebt en niet meer iets kan doen van wat je leuk vindt zonder dat je daar gevolgen van ondervindt.

Misschien kan je hier iets mee, er zijn weldegelijk revalidatiecentra in België, hopelijk zit er iets geschikts voor je bij ( wat ook bij je in de buurt is). https://www.google.nl/search?sxsrf=ACYB ... 4hTuehQW_s .

Die zijn er inderdaad wel, maar is volgens mij gericht op herstel na zware ongevallen of andere dingen denk ik. Niet voor mensen die wat pijn hebben. En kiné heb ik al regelmatig, dus dat stukje is al in orde.