Ik loop al vanaf maart dit jaar met vage pijnklachten in mijn rechterschouder. Eerst dacht ik dat het simpele overbelasting was dus na werk gewoon rustig aan.
Enkel werden de klachten niet minder maar steeds maar meer. Rustiger aandoen op werk kon niet door chronische mensen tekort. En dat is iets wat tot een maand terug de situatie was.
Begin mei heb ik 2 weken thuis gezeten met een schouder die ik niet meer bewegen kon. Zo erg dat uit/aankleden, douchen en haren borstelen zowat niet gingen.
Ik had toen een afspraak met de huisarts staan maar daar ben ik uiteindelijk niet naartoe gegaan door een privé situatie.
Niet slim natuurlijk maar ik mijn gedachten was het nog altijd simpele overbelasting, paracetamol en door.
In juli heeft het bedrijf waar ik werk vakantie, ik dacht als ik het tot dan red dan heb ik 3 weken om rustig te herstellen en dan ben ik erna weer gezond.
Daar ben ik toen echt tegen een figuurlijke muur opgelopen 2 weken voor de vakantie. Ik kon mijn arm toen al niet meer pijnvrij bewegen en alles kosten zo veel moeite. Mijn leidinggevende werkte ook tegen door het steeds af te schrijven als gewoon wat last. "bijna vakantie" "even volhouden het is bijna weekend" ik ben in de weken ervoor regelmatig op kantoor geweest om aan te geven dat ik last had. En even rustiger aan moest doen op werk zodat het kon herstellen.
Daar werd geen gehoor aan gegeven en ik heb me uiteindelijk gewoon ziek gemeld. Wel naar de huisarts gegaan die na onderzoek me vertelde dat ik een flinke slijmbeurs ontsteking had en daarnaast ook nog lichtelijk overspannen was omdat ik altijd maar door wou. Want ik wou mijn collagas niet harder laten werken omdat ik er niet was.
Medicatie gekregen en met een duidelijk advies, rust. Heel veel rust, ook doorgestuurd naar de fysio waar ik wekelijks ben om mijn schouder weer mobiel te maken. De fysio helpt heel goed en ik was zowat weer pijnvrij.
Uiteindelijk heb ik 7 weken thuis gezeten en ben ik erna weer begonnen met om de dag werken. Enkel 4 uurtje nadat opgebouwd te hebben. Maar ik merk aan mijn schouder dat het eigenlijk net te veel is.
8 october(eerder kan niet helaas) heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts en hoop ik dat ik tijdelijk naar een andere afdeling kan waar het werk lichter is.
Ik weet niet precies wat ik wil met dit verhaal. Vooral het van me afschrijven en kijken of er meer mensen in deze situatie hebben gezeten. Ik had verwacht dat mijn schouder allang de oude zou zijn maar dat is niet zo.. Ik word er gewoon moedeloos van dat het herstel zo lang duurt. En dat ik zo veel met pijn zit.
Bedankt alvast voor het lezen. En misschien hebben jullie tips
