Om te beginnen vind ik mijn werk nog steeds fantastisch. Ik werk op het exportkantoor van een vliegveld en heb de leukste directe collega's en supervisor die ik me maar kan wensen. Ik ben de enige vrouw op export en de mannen zien me ook echt als "one of the guys"

Het werk is in continuedienst, met grote regelmaat zeer stressvol/druk en in de basis is onze afdeling de afdeling die alle vragen, gezeik en geregel omtrent aangeleverde vracht en vrachtvluchten over zich heen krijgt. Daarnaast zit ik in een aantal werkgroepen op managementniveau, die kosten me relatief weinig tijd en vind ik leuk om te doen.
We draaien met zeer minimale bezetting een continue rooster, wat betekent dat ik 8 van de 10 diensten alleen draai. Om je een idee te geven: er zitten 5 man (incl mijzelf) in ochtend/middag/nacht rooster en 4 (waarvan 2 onervaren) mensen in ochtend/middag rooster. Het verloop van nieuwe collega's is hoog omdat je een bepaald soort type moet zijn om dit werk te kunnen doen. Veel mensen zijn snel weg in verband met de hoge werkdruk.
Nu heb ik sinds een paar maanden heb ik het advies van mijn HA om voorlopig uit de diensten te gaan wegens sluimerende fysieke burn out klachten; slecht slapen, niet fit, geen energie, etc. Dit is besproken met mijn supervisor en we hebben destijds afgesproken dat ik ook eens "nee" mag zeggen als een collega vraagt om een dienst over te nemen. Voor de rest heeft hij me van rooster gewisseld (stabieler) toen er nieuwe roosterformats kwamen en zouden we het samen even aan kijken.
Opzich ging dit allemaal wel redelijk, maar we hebben nu een wat rustigere periode gehad. Sinds een week of 3 begint het weer gigantisch aan te trekken en gaan we dus vol gas richting peak season (eind sept. t/m eind januari). Dit betekent dat overwerken soms onvermijdelijk is.
Vorige week is echter voor mij de man met de hamer echt langs gekomen. Ik ben bijna flauwgevallen op het werk op het moment dat het even een paar minuten rustiger was. Sindsdien kan ik fysiek niet veel meer (dood en dood op) en mentaal is het ook echt klaar nu. Privé probeer ik alles ook draaiende te houden omdat mijn lief gemiddeld 20 dagen per maand van huis is, maar ook dat trekt me nog verder leeg.
Wat nu het probleem is, is dat onze supervisor op vakantie is en ik met de opper-manager écht niet door een deur kan (niemand, overigens) en dus dit niet met hem wil bespreken.
Ziek melden is voor mij een hele moeilijke stap, omdat nog zeker 2 collega's uit "mijn" rooster ook tegen een burn out aan lopen. Ik voel me zwak en schuldig tegenover hen als ik me ziek zou melden, omdat er gewoon geen vervanging is. Zwart wit gezegd is dit natuurlijk het probleem van de werkgever, maar ik geef te veel om mijn collega's om ze maar gewoon te laten vallen.
Ik probeer privé maar gewoon alles zo veel mogelijk verplichtings-vrij te houden en toch wel te ontspannen. Sporten kost me op dit moment al mijn kruim en geeft me ook geen energie meer, dus op wat lichte trainingen na ligt dat ook even stil.
Hebben jullie ervaring met dit soort situaties? Of heb je een tip? Ik weet het echt even niet meer
