Ik gebruik al ruim 11 jaar de prikpil, heb deze keuze heel erg bewust gemaakt, wetende dat de menstruatie na stoppen langer op zich kan laten wachten en daarmee een eventuele zwangerschap. Aangezien ik toen 17 was en een vaste relatie had (en wens had om jong moeder te worden).
Inmiddels ben ik 28, bijna 29 en heb ik nog geen vaste relatie. Maar wel de wens om ooit moeder te worden. Dat jong moeder worden hoeft niet meer zo nodig, ik geniet ten volle van het leven. Maar de prikpil begint aan me te knagen omdat ik iemand ken die er 5 jaar over heeft gedaan om zwanger te worden. Na testen bleken ook toen de hormonen nog volop in het lichaam aanwezig te zijn.
Nu heeft zij nog een aandoening die hierop van invloed kan zijn en is zij bijna 30cm kleiner dan ik (1.86m), en ja, we krijgen toch echt allemaal dezelfde dosis.
Stel dat ik pas over een jaar of 5 daadwerkelijk bezig ga met kinderen, wil ik niet 5 jaar in de stress moeten zitten of het wel gaat lukken.
Mijn zusje heeft ook een aantal jaar de prikpil gebruikt, maar werd na 3 maanden gewoon ongesteld. En is daarna door de gewone pil heen zwanger geraakt. Inmiddels zwanger van de tweede.
Ik weet niet hoe haar menstruatie was, ze is al op haar 13/14e aan de prikpil gegaan. Maar mijn menstruatie was vanaf mijn 13e tot mijn 17e gewoon een chaos. Maanden niet, dan een paar keer keurig op tijd. En dan weer tijden niet. Iets dat op dit moment ook in mijn hoofd meespeelt. Zoals iedereen ben ik natuurlijk ook altijd wel bang dat ik niet zwanger kan worden. Misschien overdreven omdat ik van dichtbij heb meegemaakt hoe niet zwanger kunnen blijven een draak van iemand maakte.
Maar het geval van die bekende doet me wel nadenken... De keuze voor de prikpil was voor mij heel eenvoudig, ik was destijds te chaotisch om braaf elke dag die pil te nemen. Dat chaotische valt nu wel mee, maar ik leef wel heel erg onregelmatig. En daarnaast zegt de gewone pil natuurlijk ook helemaal niets over je menstruatie. In mijn ogen hou ik mezelf dan ook voor de gek.
Een implanon is in principe hetzelfde als de prikpil qua afgifte van hormonen, wat dus hetzelfde kan opleveren als de prikpil. Een nuvaring lijkt me ook helemaal niets en de drempel voor het laten plaatsen van een spiraal is me veel te hoog. Daarnaast ook te veel ellende van gehoord.
En dan nog het hele hormoon verhaal natuurlijk, ik heb helemaal GEEN problemen ondervonden van de prikpil. Ik ben op een doorbraakbloeding na een week of 4 nooit weer ongesteld geweest. Ik ben enkel aangekomen van eten, mijn libido is in orde, mijn humeur is eigenlijk altijd goed en bijzonder stabiel. Enkel vermoeidheid brengt me uit balans, maar bij wie gebeurt dat niet.
Wie garandeert me dat een andere vorm van anticonceptie dit niet verandert?

Het is voor mij nogal een dilemma, wil er binnenkort toch eens mee naar de huisarts, maar dan wel goed voorbereid.