Bokt.nl

Hutcherson schreef:

Iemand die ik ken was ook van haar paard gevallen, paard stond op haar been en ze brak haar scheenbeen. Hier hebben ze een pin in gezet en dat heeft voor problemen gezorgd aangezien de pin nu te groot is en prikt in een spier.
Volgens mij rijdt ze sinds vorig jaar zomer niet meer en het is nu überhaupt de vraag of ze nog op het paard kan komen.

Desty schreef:

Ik heb dezelfde breuk gehad, maar ben er niet aan geopereerd. Na 3 maanden kon ik gewoon weer redelijk lopen. Heb daarna wel weer meteen mijn enkel gebroken met paardrijden door te zwakke spieren die de klappen niet op konden vangen. Dus bouw voorzichtig je kracht op!

Mijn gebroken been is verder een beetje gedraaid gezet, dus die voet staat altijd naar binnen toe (tot nu toe geen last van gehad). Wel iets om goed in de gaten te houden.

robbie88 schreef:

Ik volg.. mijn zwager heeft een soortgelijke breuk paar weken terug met skieen opgelopen

meggiemeg schreef:

Ik heb een Tibia Plateau C2 gehad aan mijn been, heb een jaar gerevalideerd. Stapte van mijn paard af en het was mis, ook met ambulance naar het ziekenhuis, kon niet direct geopereerd worden vanwege de zwelling. Al met al een aantal weken in het ziekenhuis met operatie en al erbij. Toen naar huis en heb de eerste 5 maanden daarna in een rolstoel gezeten of in bed. Pas daarna is het traject van revalidatie echt begonnen. Aan huis wel fysio gehad in beginsel en daarna op de praktijk. Geen jaar wat ik graag over zou doen.

nayla schreef:

Ik heb 12 jaar geleden mijn scheenbeen en kuitbeen over gehad. Er heeft ongeveer 2 jaar een pin en schroeven ingezeten (vooral de schroeven gaven wel last) en daarna is dat er allemaal uitgehaald. Ik zat na ongeveer 6 maanden weer wat op mijn paard. En gezien fysiek zwaar werk ben ik 7 maanden niet gaan werken, daarna nog 3 maanden part time. Na een dik jaar kon ik echt wel zeggen dat het geen last meer gaf (op de schroeven na), de breuk zelf herstelde wel erg langzaam.
Ik moest een paar weken met 2 krukken en daarna nog een tijd met 1.
Ik vond vooral de revalidatie zwaar, vooral vermoeiend bedoel ik dan. Mijn spieren waren bijna volledig weg, ik heb 2 dagen in het ziekenhuis gelegen voordat ze opereerden en daarna nog 3 dagen moeten blijven.

Yvon schreef:

IK heb 2 jaar geleden scheenbeen en kuitbeen gebroken na een val van mn paard. Week later geopereerd pas vanwege de zwelling. Na de operatie ( aantal pinnen erin) geen gips oid (doodeng vond ik dat de eerste dagen ) volgens mij mocht ik 6 of 8 weken niet belasten, ook niet een beetje. Na die periode met 2x in de week fysio weer mogen lopen. Niet leuk en best pijnlijk. Nu 2 jaar verder : ik voel het elke dag, dat been denk ik nooit meer voelen als mn andere been. Sochtends altijd even kreupel de eerste meters, daarna beter. Plek van litteken is vies gevoelig, stoot me regelmatig en kan wel janken dan. Ik ga me ook eerdaags weer laten doorverwijzen omdat ik de pinnen wil laten verwijderen in de hoop dat dat nog iets scheelt. Paardrijden doe ik weer en dat gaat prima, heeft lang geduurd voordat ik fatsoenlijk kon lichtrijden Ik zat na 3 maanden weer te paard. 8 weken niet belasten en in 4 weken weer redelijk normaal kunnenlopen. Wel heb ik zeker 5/6 maanden echt met regelmaat op mn tanden moeten bijten hoor , gewoon lopen, werk, kleine misstapjes. En zowel dagelijks na arbeid oid met been omhoog op de bank vanwege de zwelling die heel lang bleef.

Yvon schreef:

TS waar zitten je breuken ?

Dani schreef:

Ik heb geen tips voor je, maar sterkte! Ik hoop dat je revalidatie straks boven verwachting goed gaat.

Yvon schreef:

Ik vond de pijn na de operatie verschrikkelijk... echt ... heeft wel 3 weken geduurd voordat het wat minder werd. Ze hebben voor mn operatie geprobeerd een pijnblokkade te zetten die zou dan 3 dagen werken, helaas niet goed geprikt want behalve mn grote teen en die daarnaast had alles nog gevoel . Had verschillende pijnstillers die ik tegelijk mocht nemen. Morfine 24/7 en dan ook nog snelwerkende voor de pieken. En dyclofinac en dan de gewone paracetamol.

belle_boef schreef:

Hier alleen mijn scheenbeen gebroken. Pen erin gekomen. Zou willen dat ik dat nooit had gedaan. Mijn knie kan ik niet meer op steunen. Na een week of 8 mocht ik langzaam weer wat meer maar heb jaren klachten gehad aan mijn knieën en schouders. Periodes heel veel fysio gehad. Heeft zeker wel 7 jaar geduurd voor ik het gevoel had er bovenop te zijn. In de jaren was ik wel mobiel en kon voor 95% doen wat ik wilde.

Enige tip die ik je kan geven is doe je herstel rustig aan.

92smartie92 schreef:

Ik heb dubbele breuk gehad in mijn voet, enkel en kuitbeen gebroken. Misschien beetje vergelijkbaar. Geopereerd, pinnen en schroeven er in. Liep al redelijk snel, maar revalidatie heeft totaal 6 maand geduurd. Voordat ik pas echt weer normaal kon lopen was ik wel jaar verder. Neem gewoon rustig de tijd, overhaast je niet, wordt het alleen maar slechter van, neem een goede fysio. Succes en sterkte!

belle_boef schreef:

Arts raadde de operatie aan, Was hartje zomer en het herstel zou veel sneller zijn. Helaas kwamen ze tijdens de operatie achter (na flink bikwerk om de pen erin te krijgen) dat mijn enkel ook gebroken was. Had de beste arts niet gezien op de eerste foto. Zijn focus lag op mijn geknakte scheenbeen. Dus eigenlijk was de operatie zinloos want door de enkelbreuk moest ik alsnog die 8 weken plat.
Maar ik kon kiezen.

Inmiddels geen last meer. Enige wat is gebleven is dat ik dus niet op die knie kan steunen. En een verkleefd litteken van 1 van de schroeven. En een grandioos lelijke knie omdat de arts niet netjes kon hechten. Verder de gebruikelijke kwaaltjes die je overhoud aan breuken en littekens. Ze zijn weer gevoelig. Onweer = jeuk sneeuw=pijn warmte=fijn

Daantj__ schreef:

Mijn tante heeft haar scheen- en kuitbeen gebroken en is daar ook aan geopereerd. Bij haar is er geloof ik een pin in haar scheenbeen getikt zeg maar. Herstel duurde wel lang. Maanden later zag je haar nog wat mank lopen. Maar inmiddels is ze volledig hersteld. Kan ze alles weer en heeft ze nergens meer last van. Fietst zo 50-100 km op een dag en dat meerdere dagen achter elkaar (je moet er maar van houden). Zelfs haar litteken is nauwelijks meer te zien.

Ik heb zelf deze botten ook gebroken maar dan onderaan, dus echt in mijn enkel. Ben hier ook aan geopereerd. Maar wellicht is dat niet helemaal te vergelijken omdat, dat in een gewricht zat. Ik heb zelf veel last gehad van het ijzerwerk. Zoveel dat het eruit is gehaald en dat was een opluchting. Daarna goed hersteld. Het is niet wat het was en dat zou het ook niet meer worden maar ik kan er prima mee leven en loop normaal. Litteken zie je nog wel bij mij.
Veel beterschap!

nayla schreef:

De operatie om alles eruit te halen viel wel goed mee, knie was een paar weken gevoelig door de vrij grote snee. Ben toen ook maar 1 nacht in het ziekenhuis moeten blijven.

Verder mocht ik na 2 dagen rustig steunen en bewegen, ik ben toen 8 weken thuis geweest van het werk. Nu heb ik totaal geen pijn meer, maar het is een tijd gevoelig/vervelend geweest.
Zoals nog iemand vermelde, als je je stoot doet het wel echt pijn de eerste maanden, en goed je been omhoog houden tussenin.

Het enige wat ik eraan heb overgehouden is dat ik mijn voet niet meer helemaal goed kan plooien, dus heb wel ritsen in mijn laarzen moeten laten zetten, is overigens mijn eigen fout geweest, ik had mijn oefeningen voor mijn enkel vaker moeten doen, maar ik concentreerde me vooral op spieren en knie...
Wat ze me toen ook vertelden, is dat je meestal last hebt van het gewricht waar de breuk het dichtste bij is, dus is de breuk hoog, is dat meestal je knie, is de breuk laag, dan zou dat je enkel zijn.

Het is niet leuk en gaat tijd nodig hebben, maar veel beterschap!

92smartie92 schreef:

Citaat:

Ook geen fijne breuken. Ben je helemaal hersteld? Gelukkig heb ik een fysio gevonden met al veel ervaring en waar ik een goede klik mee heb.

Ja gelukkig wel! Heb een jaar later de boel er weer uit laten halen, kreeg last van de schroeven die er in zaten, schuurden tegen mijn schoen aan. Heb na de 1ste operatie ook ontzettend veel pijn gehad, ook logisch natuurlijk, ze schroeven in je bot. Ik merk wel ondanks dat het een aantal jaar terug is nu het een zwak punt blijft. Ik kan er alles mee doen, maar blijf vocht vasthouden, en af en toe iets meer last van mijn enkel.

meggiemeg schreef:

Nee helaas ben ik er niet helemaal van hersteld, ik rijd niet meer paard, dat gaat niet, mijn knie past niet meer goed op mijn onderbeen in de stand als je in het zadel zit, hierdoor is mijn knie/onderbeen niet stabiel en geeft het pijn. Verder mag ik een aantal dingen niet meer, daar heb ik geen problemen mee. Dagelijks nog altijd pijn, ook al is het nu 8 jaar geleden. Heb ook nog elke week training bij de fysio voor mijn been. Bij mij was de hele kop verbrijzeld en had ik een heleboel breuken. De platen en schroeven zijn bij mij verwijderd na ruim een jaar, de schroeven zaten los en dat gaf nog meer klachten. Draag ook dagelijks een steunkous omdat bij de operaties mijn lymfestysteem is beschadigd, als ik geen kous draag loopt het been vol met vocht, na een aantal dagen kan dat oplopen naar wel 7 liter.

Het enige advies wat ik je wil geven is luister goed naar je lichaam, pijn is stoppen.

Vajramani schreef:

Hier nog iemand die 6 jaar terug kuit en scheenbeen gebroken heeft gehad en een scheur in de enkel. Ook een pen erin. 6 week onbelast, 6 week 50% belasten. Toen is de stelschroef en de schroeven in mijn enkel verwijderd en mocht ik volledig belasten. Uiteindelijk 14 wk met krukken gelopen en toen ben ik weer op het paard gestapt. Paardrijden was voor mij d e be a te fysio. Na 11 maand is de pen verwijderd, deze was gezakt wat ook de bedoeling was en prikte in mijn knie. Daarna nooit meer last gehad van het been. Het ijzerwerk gaf bij mij wel steken op de breukplaats. Operatie om de pen te verwijderen stelt weinig voor. Tenminste dat is mijn ervaring.