Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
soesie schreef:Vroeger als kind had ik veel last van slaapverlammingen. Ik was ook erg bang. Ik slaapwandelde ook, en had vaak last van nachtmerries.
Gelukkig ben ik over de slaapverlamming heen gegroeid. Slaapwandelen en nachtmerries zijn er jammer genoeg nog steeds.
De slaapverlamming kwam vooral als ik overdag stress had gehad, of erg druk was geweest.
Als ik me heel erg concentreerde op mijn admenhaling kwam ik er weer "uit". Het was inderdaad vreselijk eng, ik kan me alleen niet herinneren of ik op dat moment hallicuneerde. Ik noemde het dromen of nachtmerries...ondanks dat ik mijn ogen open had... ik zag gewoon mijn slaapkamer.
Maar wist ik als kind veel wat een hallicunatie was.
Ik heb het mijn ouders nooit verteld, het 'hoorde' gewoon bij mij, dacht ik.
jsofie schreef:Ik heb dat ook zoals jij omschrijft met die bezoekers op je kamer. Doodeng!
Soms heb ik het een paar keer per nacht en soms jaren niet.
liespower94 schreef:Och wat vervelend. De eerste keer is altijd heel naar.
Ik heb er nu een dik jaar last van, na een giga burn out in november 2017. Helaas is het nog steeds niet weg. Ook ik heb veel nachtmerries en wil nog wel eens slaapwandelen...
Ik kan mijzelf intussen uit mijn droom praten zeg maar en langzamerhand word ik dan wakker en kan dan weer bewegen.
Het is erg vervelend omdat je kapot op wakker wordt..
lieveli schreef:Ik heb het sinds mijn 15e, toen heel frequent en heftig. Nu nog maar eens in de paar maanden. Inmiddels heb ik foefjes om mezelf wakker te kunnen maken, ik moet vooral rustig blijven.
Ik hallucineer heel klassiek, demonen in mijn kamer of op mijn borstkas