Ik startte met dit topic:
[MWS] Hoe simpel opstaan je leven kan veranderen..
En een jaar later volgde dit topic:
[MWS] Hoe simpel opstaan je leven kan veranderen, 1 jaar verder..
Voor wie niet het hele verhaal wil lezen uit bovenstaande topics, hier een beknopte versie:
21 juni 2013, mee naar een keuring. Ik wil een peeskap omdoen bij een jonge 3jarige en die gaat wat bewegen dus ik denk, how, even aan de kant.
Met het opstaan in een draaibeweging blijft mijn voet in het zand staan en draai ik eroverheen..
Note to self and everyone else.. Dat kan dus niet

Een knak verder lag ik in het zand in mijn witte kleding..



3 plaatsen gebroken, waarvan ze de 3e breuk pas na 3 keer zetten zagen.
3 keer zetten, waarvan de eerste keer zonder verdoving. Nou, ik kan je vertellen, drama! De 2e keer met verdoving maar het deed al zo'n zeer dat het nog niet werkte. Daarna nogmaals alles weer opnieuw.. Toen hebben ze het maar gelaten en in de spalk gehouden.
Een week later mocht ik terug komen na dus een week op bed met een instabiele breuk in een spalk (ook geen pretje.. elke beweging voel je dan doordreunen... )
Geopereerd en veel plaat werk erin, en spalk:


Zonder spalk en gips na 3 maanden denk:

Na een jaar veel last te hebben gehad met en beweeglijkheid maar ook last van materiaal een afspraak gemaakt en het eruit laten halen.
Ze hebben de 2 schroeven die aan de rechterzijde van mijn enkel zitten laten zitten want daar kon ik geen last van hebben. Prima, het ging eigenlijk gelijk een stuk beter dus het zal wel.
Wel van de wond veel last gehad. Die ging eigenlijk vanaf het begin al niet zo lekker..

In het midden bleef hij wat wijken en ging hij ook flink lekken. Maar dat hoorde erbij en kon geen kwaad..
Tot ik opgegeven moment op mijn werk met een hele dikke enkel liep die rood was en zeer pijnlijk. Mijn baas heeft me naar het ZH gestuurd toen:

De rest gaat even in spoilers, want er zat een fikse ontsteking onder.... Na 3 dagen ook AB erbij gehad en elke 2a3 dagen voor wondbehandeling naar het ZH.
Ze staan op volgorde, ik ben er zo'n 3 maanden zoet mee geweest want het moest rustig per secundam genezen...



Uiteindelijk zag het er zo uit:

Toen een litteken correctie gehad en weer netjes dicht gemaakt en direct op de AB om weer en infectie te voorkomen:

En dat brengt me dan eindelijk bij nu.
Na 5,5 jaar lang elke 2 weken bij de fysio te lopen kan ik nog steeds veel niet met mijn enkel. Vorig jaar heb ik een MRI laten maken om te kijken of er echt niets meer gedaan kan worden. Antwoord: Nee er kan niets meer. Je moet ermee leren leven en hier heb je een brace.
De brace zit niet fijn dus heb ik bijna niet om, wel loop ik eigenlijk continu in tape rond, dat werkt wel fijn gezien mijn banden nog steeds flink kapot zijn ..

Gezien er niets meer kon wilde ik toch graag die laatste 2 schroeven eruit. Ondanks dat er al 5 jaar gezegd wordt dat die geen pijn kunnen veroorzaken is dat het laatste wat ik kan doen aan mijn enkel. En ook al is het maar 5 % minder pijn, is het iig iets.
Aanbeland in het ZH afgelopen zomer, wat testen gedaan en daar zeiden ze weer, nee het zijn niet de schroeven. Tot ze er even op drukte.. Nou, wederom heel veel pijn en tranen in mijn ogen. Het zijn dus wel die schroeven en niet mijn litteken die zoveel zeer doet.
Na wat uitleg dat ze de schroeven wel kunnen verwijderen maar dat ze niets met mijn gewricht kunnen een afspraak gepland. Ze willen namelijk wel dat ik weet dat mijn gewricht zelf gewoon zo blijft. Daar leg ik me dan idd maar bij neer. Er zijn ergere dingen..
Aankomende woensdag gaan ze de laatste 2 schroeven verwijderen. En stiekem, vind ik dat best eng na de infectie van vorige keer

Waarom dit topic? Omdat ik het fijn vind om van me af te tikken en het fijn is om terug te lezen hoe het proces ging. Ik heb laatste tijd ook veel de bovenstaande topics weer doorgelezen.
Het is eigenlijk een beetje een dagboek voor me en het is fijn om het gewoon van me af te tikken en soms wat respons te krijgen

Ik zit straks weer 2 weken thuis om rustig aan te doen, dus tijd genoeg voor bokt
