Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-19 14:08

Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-19 14:08

Hallo,

Ik ben op zoek naar mensen die een partner hebben met psychische problemen of stoornissen (denk aan: depressie, angststoornis, ADHD, autisme, burn-out). Ben jij betrokken (geweest) in de behandeling of begeleiding aan je partner? Hoe ben jij meer te weten gekomen over de stoornis? Hoe sta jij je partner bij? Wie staat jou bij?
Maar ik ben vooral heel geïnteresseerd in de vraag: wat is jouw behoefte in eventuele begeleiding bij de psychische stoornis van jouw partner?

Voor mijn opleiding doe ik onderzoek naar partnerbegeleiding bij psychische stoornissen en ik hoor graag ervaringen van patiënten/cliënten en vooral van hun partners.

Mag ook via pb uiteraard!

Alvast bedankt

**Geplaatst**: 10-06-19 14:26

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst: 10-06-19 14:26

Ik kan je daar zo wel antwoord op geven

Bij de VERS training zijn er twee avonden oa voor de partner om uitleg te geven wat emotie regulatie stoornis inhoud.
Mijn persoonlijk begeleidster vind het altijd akkoord als mijn man aanschuift.

Mijn man was oa op zoek naar de grote oplossing hoe te reageren als ik over kook. Daarnaast wat hij hiernaast kan doen om het zo leefbaar mogelijk te houden

Bij mijn vorige psychiater was er geen oog voor en kreeg hij het advies om te scheiden
Dus ja, bij bepaalde behandelaars kan het een stuk beter richting de partner.

**Geplaatst**: 10-06-19 14:37

Geplaatst: 10-06-19 14:37

Vanuit mijn werk heb ik wel de mogelijkheid om partners ook psychoeducatie te geven maar dat zal niet overal zo makkelijk gaan.

Laatst bijgewerkt door belle_boef op 10-06-19 14:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-06-19 14:38

Geplaatst: 10-06-19 14:38

Unseen schreef:
Hallo,

Ik ben op zoek naar mensen die een partner hebben met psychische problemen of stoornissen (denk aan: depressie, angststoornis, ADHD, autisme, burn-out). Ben jij betrokken (geweest) in de behandeling of begeleiding aan je partner? Hoe ben jij meer te weten gekomen over de stoornis? Hoe sta jij je partner bij? Wie staat jou bij?
Maar ik ben vooral heel geïnteresseerd in de vraag: wat is jouw behoefte in eventuele begeleiding bij de psychische stoornis van jouw partner?

Voor mijn opleiding doe ik onderzoek naar partnerbegeleiding bij psychische stoornissen en ik hoor graag ervaringen van patiënten/cliënten en vooral van hun partners.

Mag ook via pb uiteraard!

Alvast bedankt

Hoi, ik ben partner van iemand met een psychische stoornis en uiteraard wil ik jouw vragen beantwoorden.

Ik ben zeker betrokken bij de begeleiding aan mijn partner. Ik mag altijd aanschuiven als we dat willen en ik ben altijd bij voortgangs- en andere belangrijke gesprekken aanwezig.

Ik ben meer te weten gekomen over de stoornis van mijn partner door zelf onderzoek te doen en veel met mijn partner te praten. Educatie vanuit de verschillende begeleidingsinstanties heb ik nooit ontvangen/ aangeboden gekregen.

Ik word niet ondersteund en dat maakt dat ik me soms heel eenzaam voel: ik praat niet graag met bekenden van ons over de situatie, omdat ik ervaren heb dat veel vaak niet begrepen wordt door de omgeving.
Alle begeleidingsinstanties waar we zijn geweest (poli onverklaarbare klachten, Bascule, VU, GGZ) zijn altijd zeer gericht geweest op de begeleiding van mijn partner, minder op zijn omgeving.

Waar heb ik behoefte aan? Soms merk ik dat het partner zijn van iemand met een psychische stoornis (in ons geval depressie met sociale fobie en angstklachten) erg eenzaam kan zijn. Dan heb ik soms vooral behoefte om even tegen iemand aan te kunnen ‘ranten’ en soms advies te vragen.
Soms weet ik nl niet helemaal wanneer ik mee- of tegen moet bewegen, als je begrijpt wat ik bedoel..

Ik hoop je vragen zo voldoende te hebben beantwoord. Mocht je nog vragen hebben, dan hoor ik dat graag

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-19 14:46

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-19 14:46

ElviraKelan: bedankt voor je reactie! Vind je het goed als ik je via pb wat meer vragen stel?

Belle_boef: psycho-educatie is vaak het eerste wat belangrijk is te doen, maar ik merk dat dit lang niet overal goed opgepakt wordt helaas...

AmyII: heel erg bedankt voor je uitgebreide antwoord!

**Geplaatst**: 10-06-19 14:48

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst: 10-06-19 14:48

Klopt bij veel instellingen staat de patiënt centraal. Gelukkig werk ik met een combi doelgroep waarbij de omgeving meenemen even belangrijk is en soms nog wel belangrijker dan de patiënt die aangemeld is behandelen. Ik ben dan ook echt super blij dat ik die ruimte heb.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-19 14:53

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-19 14:53

belle_boef schreef:
Klopt bij veel instellingen staat de patiënt centraal. Gelukkig werk ik met een combi doelgroep waarbij de omgeving meenemen even belangrijk is en soms nog wel belangrijker dan de patiënt die aangemeld is behandelen. Ik ben dan ook echt super blij dat ik die ruimte heb.

Wat ontzettend goed en fijn dat dit bij jouw werk mogelijk is! Waar richt je de begeleiding voor de omgeving dan voornamelijk op? Alleen psycho-educatie of kan je nog meer bieden binnen jouw werk?

**Geplaatst**: 10-06-19 14:58

Geplaatst: 10-06-19 14:58

Unseen schreef:
belle_boef schreef:
Klopt bij veel instellingen staat de patiënt centraal. Gelukkig werk ik met een combi doelgroep waarbij de omgeving meenemen even belangrijk is en soms nog wel belangrijker dan de patiënt die aangemeld is behandelen. Ik ben dan ook echt super blij dat ik die ruimte heb.

Wat ontzettend goed en fijn dat dit bij jouw werk mogelijk is! Waar richt je de begeleiding voor de omgeving dan voornamelijk op? Alleen psycho-educatie of kan je nog meer bieden binnen jouw werk?

Om een voorbeeld te geven
Psycho educatie over de stoornis
Begeleiding hoe om te gaan met de partner (handvatten aanreiken)
Uitzoeken waar de knelpunten in de relatie zitten (daar heb je ook echt de partner voor nodig)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-19 15:04

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-19 15:04

belle_boef schreef:
Om een voorbeeld te geven
Psycho educatie over de stoornis
Begeleiding hoe om te gaan met de partner (handvatten aanreiken)
Uitzoeken waar de knelpunten in de relatie zitten (daar heb je ook echt de partner voor nodig)

Top dat jullie daar al aandacht voor hebben!

**Geplaatst**: 10-06-19 15:05

Geplaatst: 10-06-19 15:05

Mijn vader kampt al zijn leven lang op en af met depressies, onrustig hoofd, burn-out gehad, en medicatie helpt hem niet.
Hij heeft tot op heden geen therapie die helpt, mijn moeder en ik zijn wel overal bij betrokken en dat zorgt dat we er met zijn allen mee dealen.
Maar wat mij opvalt, mijn moeder mist soms echt een stukje steun en daarvoor komt ze soms bij een praktijkbegeleider? bij de huisarts.
Maar wat nog het meeste helpt is zorgen dat ze er niet alleen voor staat.
Laatst werd mijn vader erg ziek en nu zit de bezige bij verplicht ziek thuis, en dat hakt erin, dan merk ik sterk dat als ik sommige dingen overneem dit scheelt.
Zoals laatst een therapeute die imo totaaaaal het verkeerde deed voor mijn vader en wij dat allemaal zagen.
Ik ben gaan bellen en heb een therapeut gevonden waarvan ik denk dat het super gaat matchen met mijn vader, en ik zelf ook super mee kan overleggen.
We begrepen elkaar direct en toen ik kwam vertellen aan mijn ouders dat ik een fijne peut gevonden had zag je dat er rust terug kwam.

Het zijn gewoon de kleine dingen, iemand die je een duwtje de goede kant op geeft als je er zelf even doorheen zit.
Voor mijn vader zelf is het idee dat zijn dochter weer is gaan zoeken en bellen iets waar hij heel blij mee is en ik zie dat de staande afspraak rust geeft.
Dus ja.. Waar zou mijn moeder baat bij hebben?
Een luisterend oor en iemand die écht de weg weet in het psychologische cirquit zonder enkel in het traditionele cirkeltje te denken.

**Geplaatst**: 10-06-19 15:26

Geplaatst: 10-06-19 15:26

Partner van een gediagnosticeerd ADHD'er/autist, die daarvoor ook in behandeling en onder medicatie staat.

Betrokken in de behandeling ben ik eigenlijk nooit geweest, althans niet via de officiele weg. Mijn partner verteld wel veel over waar hij precies hulp bij krijgt, de handvaten die ze hem aanreiken etc, en de hulpverlening weet ook van mijn bestaan. Maar ik ben nooit echt ergens aanwezig geweest oid.
Meer over de stoornis weet ik dan vooral via partner zelf en via alles wat ik er zelf over lees op internet en hoor van andere gediagnosticeerden. Vanuit die kennis sta ik hem ook bij, ik neem allerlei taken en klusjes en/of het volledige huishouden uit handen in perioden waarin hem dat niet lukt. Daarnaast bied ik altijd een luisterend oor en eigen advies en meningen, die hij altijd waardeert maar die niet altijd even handig zijn omdat ik er te weinig zicht op heb.

Wat ik mis nu ik er over nadenk is denk ik toch bijv een keertje aanwezig zijn bij een behandeling, of iig wat meer informatie die niet rechtstreeks van partner komt. Verder voel ik niet perse de behoefte om zelf echt hulp/steun te krijgen omtrent mijn positie als 'partner van', maar zou ik bijv wel graag eens contact hebben met andere 'partners van', om gewoon eens te sparren over hoe en wat en nieuwe inzichten op te doen. Ga er vanuit dat dat soort initiatieven vast wel bestaan(?) en dat ik het misschien ook zelf op kan zoeken maar een steuntje in de rug van hulpverlening die weet dat er een partner is in het verhaal, zou wat mij betreft niet verkeerd zijn.

Mocht je meer vragen hebben, PB dan gerust

**Geplaatst**: 10-06-19 16:43

Geplaatst: 10-06-19 16:43

Unseen schreef:
ElviraKelan: bedankt voor je reactie! Vind je het goed als ik je via pb wat meer vragen stel?

Belle_boef: psycho-educatie is vaak het eerste wat belangrijk is te doen, maar ik merk dat dit lang niet overal goed opgepakt wordt helaas...

AmyII: heel erg bedankt voor je uitgebreide antwoord!

Ja natuurlijk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-19 18:54

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-19 18:54

moonfish13 schreef:
Mijn vader kampt al zijn leven lang op en af met depressies, onrustig hoofd, burn-out gehad, en medicatie helpt hem niet.
Hij heeft tot op heden geen therapie die helpt, mijn moeder en ik zijn wel overal bij betrokken en dat zorgt dat we er met zijn allen mee dealen.
Maar wat mij opvalt, mijn moeder mist soms echt een stukje steun en daarvoor komt ze soms bij een praktijkbegeleider? bij de huisarts.
Maar wat nog het meeste helpt is zorgen dat ze er niet alleen voor staat.
*knip*
Dus ja.. Waar zou mijn moeder baat bij hebben?
Een luisterend oor en iemand die écht de weg weet in het psychologische cirquit zonder enkel in het traditionele cirkeltje te denken.

Heel erg bedankt voor het delen van jouw ervaring! Waar kan de praktijkondersteuner van de huisarts jouw moeder het meest mee helpen?

Memories: jij ook heel erg bedankt! Ik zal je pb'en

**Geplaatst**: 10-06-19 19:08

Geplaatst: 10-06-19 19:08

Mijn ex partner heeft n psychische stoornis, helaas ben ik op geen enkel moment serieus genomen tijdens het “behandeltraject” toen we nog wel n relatie hadden. Zou veel meer aandacht voor moeten komen, volgens mij is de theorie wel ok, maar in de praktijk doen ze maar wat volgens mij...

**Geplaatst**: 10-06-19 19:17

Geplaatst: 10-06-19 19:17

WowAmigo schreef:
Mijn ex partner heeft n psychische stoornis, helaas ben ik op geen enkel moment serieus genomen tijdens het “behandeltraject” toen we nog wel n relatie hadden. Zou veel meer aandacht voor moeten komen, volgens mij is de theorie wel ok, maar in de praktijk doen ze maar wat volgens mij...

Dat is wat mij ook wel steekt. Rond de kerst dreigde ik overwerkt te raken, de hulpverleners van mijn partner hebben alleen maar gezegd ‘maar dat kunnen jullie er helemaal niet bij hebben!’.
Nee dat snap ik ook wel pipo, een beetje ondersteuning was op dat moment wel op zijn plaats geweest zeg maar...

**Geplaatst**: 10-06-19 19:24

Geplaatst: 10-06-19 19:24

Ik heb de rest van de reacties niet gelezen, maar ben zelf in maart 2018 gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis type 1 (kort maar krachtig ook manisch depressief genoemd). De relatie was toen nog maar 1.5 jaar, klein jaar samenwonend en dus was de diagnose best heftig.

Ik heb het geluk met een vriend die zich vanaf dag 1 heeft ingelezen in alle artikelen/verhalen etc die ik hem heb doorgestuurd. Hij is door mijn behandelaars bij elke behandeling/afspraak betrokken, mag altijd zonder aankondiging aanwezig zijn, maar werd er ook niet op afgekeurd als het wegens werk eens niet ging. Hij kent dan ook al mijn behandelaars bij naam. Waar nodig werd hij telefonisch ingelicht over bepaalde dingen als hij er niet bij kon zijn. En vorig jaar hebben we samen een 6-tal avonden psycho educatie gevolgd, na afloop was het mogelijk voor de patiënten het contact voort te zetten tijdens huiskamergesprekken. Dit was ook mogelijk voor de partners, maar daar had mijn vriend geen behoefte aan.

Mijn inziens is het heel belangrijk de partner nauw te betrekken bij de behandeling. Hij is degene die ook met mij samen leeft en bepaalde dingen snel opmerkt. Afgelopen juni gleed ik af in een manische episode, maar door de betrokkenheid van mijn partner bij mijn behandeling merkten we beiden op dat ingrijpen nodig was. Mocht ik het niet gemerkt hebben, had hij dit ook zelf kunnen en mogen doen.

Daarnaast de psycho educatie, die heeft mij doen inzien dat ik niet de enige ben die lijd onder mijn diagnose, mijn partner net zo goed. We hebben meer inzicht in elkaar gekregen en dus ook in hoe we elkaar kunnen helpen onnodig nog meer overbelast te raken.

Vanuit de behandelaars, interesse in de partner, gaat het goed met hem? Kan hij het nog bolwerken? Ook voor hem staat hulp paraat als dit nodig is.

Mijn partner is een ontzettende binnenvetter, maar ik merk dat we, door de adviezen en hulp die we al hebben gekregen, het samen zo goed doen. En het dus ook zo kunnen volhouden:)

**Geplaatst**: 10-06-19 19:35

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst: 10-06-19 19:35

Mijn partner heeft een burnout door jaren lang op zijn tenen te hebben gelopen met veel te veel werklast op zijn schouders, overlijden van zijn moeder wat nooit verwerkt is. En toen bleek ie kanker te hebben (waar hij godzijdank diezelfde dag aan geopereerd is, en helemaal geen behandeling voor nodig had gelukkig) en dat was de druppel.
Die dag erna zijn we naar de POH gegaan en die heeft hem doorgestuurd naar een psycholoog maar na 6 consulten zij zij dat ze alleen korte behandelingen deed. Ze vermoedde autisme dus verwees door naar een psycholoog die daar onderzoek naar kon doen. Ik verklaarde haar voor gek. Ben er een aantal keer bij geweest (wilde mijn partner en ik graag samen doen, werd niet gevraagd door de psycholoog) en zij had zulke rare aannamens dat ik erg twijfelde aan haar kunde. Dus daarna 5 maanden gewacht op intake van die 'autistenpsycholoog', 2 intakegesprekken gehad. Ze konden niet helpen want konden niks met autisme qua diagnostiek. Doorverwezen weer door de huisarts. 4 maanden gewacht. Recent had ie intake. Daar kreeg hij te horen dat ze hem wss wel konden helpen maar ze hebben een wachttijd van 6-8 maanden.
Zuuuuucht.

Ik heb totaal niet het gevoel dat ik geateund wordt. Alleen de POH heeft gevraagd hoe het voor mij was. En die hebben we maar 1x gezien.
Ik ben betrokken geweest bij diverse consulten bij de psycholoog maar werd niets aan mij gevraagd. Ja feitelijke dingen. Geen subjectieve dingen.

Gelukkig werk ik zelf veel met mensen met een burnout of chronische vermoeidheid en kan ik mijn partner op dagelijkse basis prima steunen en hem helpen grenzen te leggen en ze te verleggen. Maar ik sta wel te dichtbij dat ie altijd naar me luisterd. Vaak gaat ie tever en dat moet hij dan bezuren met een nek die compleet vastzit of migraine.
Ik heb ook nog van niemand gehoord hoe je een burnout de baas wordt. Welke skills we moeten oefenen (en vooral hoe) om weer op het oude niveau te komen en of er überhaupt een 'oud niveau' is of enkel een nieuw niveau.

**Geplaatst**: 10-06-19 20:03

Geplaatst: 10-06-19 20:03

Ik heb het afgelopen jaar een partner gehad met een zware burnout, behalve een gesprek in het begin met zijn psycholoog heb ik er verder niks mee van doen gehad.

Hebben het er wel eens over gehad om nog een gezamenlijk gesprek te doen maar het is er niet meer van gekomen en nu is hij al zo ver hersteld dat we het beide niet meer nodig vinden

De oude wordt je met een burnout nooit weer, maar mijn man heeft wel geleerd waar nu op te letten om te voorkomen dat het weer zo ver komt en zijn grenzen beter aan te geven. Maar hij is niet meer dezelfde als voor de burnout en dat zal ook wel nooit meer helemaal zo worden.

Laatst bijgewerkt door Eleionomae op 10-06-19 20:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-06-19 20:04

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst: 10-06-19 20:04

Ik denk dat het vooral een samenwerking moet zijn. Mijn partner krijgt EMDR en ik weet dat ik het bijvoorbeeld fijn zou vinden om een keer zo'n sessie mee te maken, maar voor hem is dat juist uit den boze. Voor hem is dat echt zijn safe space en hoe veel hij me ook vertrouwt, in dat stukje wil hij me gewoon liever niet toelaten.

**Geplaatst**: 10-06-19 20:11

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst: 10-06-19 20:11

Dat zou ik ook zeker begrijpen, maar veel stoornissen hebben een grote impact op naasten en het lijkt mij niet meer dan logisch het hele systeem er bij te betrekken. Maar ik liep steeds tegen “privacy” aan...

**Geplaatst**: 10-06-19 20:15

Geplaatst: 10-06-19 20:15

Emmaaa, ik heb zelf emdr gehad en ik zou dat ook niet willen.
Om te beginnen vind ik het focussen op al lastig zat en daarbij laat ik emoties het liefst alleen los, voor mij zou mijn partner erbij echt een no-go zijn.
Dan ben ik niet meer bezig met wat ik doen moet en ik vind het ook veel te privé.
Persoonlijk vind ik het veel verder gaan dan voor het eerst sex met een nieuwe partner, kwetsbaarder dan tijdens zo’n sessie kan je imo bijna niet zijn.
Er gebeuren ook gerust dingen die je niet verwacht en daar zou ik niemand anders bij willen hebben dan mijn therapeut.

**Geplaatst**: 10-06-19 20:34

Re: Begeleiding bij psychische stoornis van je partner?

Geplaatst: 10-06-19 20:34

Ik denk dat de therapie/behandeling echt moet bestaan uit consulten alleen (dus alleen met diegene die dingen moet verwerken) en condsulten met familie en naasten. Want EMDR is iets HEEL anders dan een geliefde tips geven hoe om te gaan met. En dat is ook weer heel anders dan een consult waarin men inzicht geeft in rollen en relaties en handelingspatronen.
Sommige dingen moet je alleen doen omdat je toch wat geremd wordt als er een geliefde bij is. Uberhaupt als er iemand anders dan je therapeut wordt je geremd.
Ik heb niks te verbergen maar zou ook minder open zijn als er een stagiaire oid bij zou zijn.

**Geplaatst**: 10-06-19 20:35

Geplaatst: 10-06-19 20:35

Emmaa_ schreef:
Ik denk dat het vooral een samenwerking moet zijn. Mijn partner krijgt EMDR en ik weet dat ik het bijvoorbeeld fijn zou vinden om een keer zo'n sessie mee te maken, maar voor hem is dat juist uit den boze. Voor hem is dat echt zijn safe space en hoe veel hij me ook vertrouwt, in dat stukje wil hij me gewoon liever niet toelaten.

Maar in het voortraject kan een partner wel betrokken worden in wat die kan verwachten na een sessie. Want dan is steun van een partner wel fijn en voor degene die iemand opvangt is wat voorkennis ook wel wenselijk want er kan veel loskomen.

**Geplaatst**: 10-06-19 20:40

Geplaatst: 10-06-19 20:40

Ik zou het prima vinden als mijn man in de toekomst uitleg krijgt over EMDR
Ik vind het ontzettend lastig om mij open te stellen naar mensen in mijn omgeving en dus echt intens verdriet te uiten (ik zet het om in boosheid). Hij is helaas bij 1 trauma betrokken geraakt waardoor zijn boosheid hierom naar derden toe alleen maar zal toenemen. En zo zijn er nog meer redenen om niet te willen dat hij bij een EMDRsessie aanwezig zal zijn

**Geplaatst**: 10-06-19 21:25

Geplaatst: 10-06-19 21:25

belle_boef schreef:
Emmaa_ schreef:
Ik denk dat het vooral een samenwerking moet zijn. Mijn partner krijgt EMDR en ik weet dat ik het bijvoorbeeld fijn zou vinden om een keer zo'n sessie mee te maken, maar voor hem is dat juist uit den boze. Voor hem is dat echt zijn safe space en hoe veel hij me ook vertrouwt, in dat stukje wil hij me gewoon liever niet toelaten.

Maar in het voortraject kan een partner wel betrokken worden in wat die kan verwachten na een sessie. Want dan is steun van een partner wel fijn en voor degene die iemand opvangt is wat voorkennis ook wel wenselijk want er kan veel loskomen.

Uiteraard, maar hoe iemand reageert op een sessie is ook weer zo persoonlijk dat het moeilijk is om daar een peil op te trekken. Ik ben dus zelf concreet met mijn vriend gaan zitten om te vragen wat hij van mij verwacht na een sessie, maar ik realiseer me wel dat dat een ongelofelijke luxe is.