Er zullen hier vast een hoop andere mama's zitten die wellicht raad weten.. Ik weet het op dit moment even niet meer, wil het ook even van me af schrijven i guess.
Ik zal even bij het begin beginnen. Op 4 september ben ik bevallen van mijn eerste kindje, mijn zoontje Sam. Hij is met 36 weken en 3 dagen al geboren. De zwangerschap is ontzettend zwaar geweest voor mij, vanaf het begin veel misselijk geweest en met 10 weken begon ik last te krijgen van bekkeninstabiliteit wat ontzettend zeer deed. Na een weekje gran canaria begin juni is het helemaal bergafwaarts gegaan. Ik ben na terugkomst (waarschijnlijk door de verminderde weerstand door de zwangerschap) flink verkouden/grieperig geworden en het heeft mij ongeveer 1,5-2 weken gekost om hier goed van op te knappen, althans de griepklachten. Die 2 weken heb ik thuis gezeten. Na de griep zijn de zwangerschapsklachten de pan uitgerezen en ging het van de ene klacht over in de andere. Ik heb ontzettend veel last gehad van duizeligheid en hartkloppingen, waardoor ik gerust met een hartslag van 150 op de bank zat. Helemaal bekaf! Advies van de vk: je tijd nemen en rustig aan, wellicht proberen 2 uurtjes te werken. Dat ben ik toen gaan doen, het resultaat was echter dat ik daarna weer een week hondsberoerd thuis heb gezeten. Ik kreeg de hele dag door harde buiken, bij het minste of geringste wat ik deed. Als ik op de bank zat en opstond: harde buik, douchen: harde buik, mee boodschappen doen (dan liep ik alleen maar mee, verder liet ik alles door anderen doen): harde buik. Het advies van de vk was dan ook om zeker niet meer terug aan het werk te gaan maar alles op het gemakje te doen en zoveel mogelijk rust te houden.
Dat ik de 40 weken zwangerschap niet aan ging tikken, dat vermoeden had ik al. Maar dat meneer met 36 weken al zou komen had ik niet verwacht. Enfin, na dus een helse zwangerschap was mijn bevalling echt een toppertje! Zo wil ik er nog wel 10. Al mijn klachten waren ook direct als sneeuw voor de zon verdwenen!
Meneer woog 2600 gram, maar omdat hij prematuur was moesten we in het ziekenhuis blijven zodat ze zijn gewicht in de gaten konden houden. Eerste en tweede dag was hij afgevallen, wat redelijk normaal is. De derde dag was hij in gewicht aangekomen, 20 gram. Hij mocht mee naar huis! Ze vonden hem alleen wel wat geel zien.. Dus zijn bilirubine waarde werden geprikt om te controleren of hij nog onder de grens zat. Dit was het geval, dus hij mocht mee naar huis. We moesten de volgende ochtend wel terug komen om de waarde nogmaals te checken en de kans bestond dat hij dan weer opgenomen moest worden. Ik was inmiddels helemaal klaar met het ziekenhuis, kont totaal niet aan mijn rust komen omdat er de hele dag door mensen binnen liepen en ik om de 3 uur borstvoeding moest geven, daarnaast nog fingerfeeding om hem bij te voeden én dan ook nog moest kolven. In de 1,5u die overbleven kwam dan de kraamzorg, verpleekundige, lactatiekundige, verloskundige, kinderarts of familie binnen gewandeld.. Niet te doen!!
Des te heerlijk was het om thuis te zijn met mijn mannetje! Vol goede moed de volgende ochtend terug naar het ziekenhuis om zijn waarde te prikken. Helaas... de grenswaarde was 290, hij zat op 292.. Hij moest terug opgenomen worden en ging de couveuse in waarbij hij lichttherapie kreeg om de stofjes die zijn eigen lever nog niet konden afbreken, af te breken. Echt ellendig om je kleintje daar dan zo te zien liggen. Gelukkig vond hij de warmte heerlijk en lag er prinsheerlijk bij.
Na een dag en nacht onder de lamp waren zijn waardes voldoende gedaald om de lamp uit te zetten. Hij moest wel nog een nachtje blijven om er zeker van te zijn dat zijn bili-waardes niet weer omhoog zouden schieten op het moment dat hij niet meer onder de lamp lag. Gelukkig was dat niet het geval, hij was echter wel weer 20 gram afgevallen. Om moedeloos van te worden
. Het vervelende was dat iedereen er zich mee bemoeide. Verpleegkundigen die vonden dat hij moest blijven, een lactatiekundige die haar gal spuwde naar de kinderarts en een kinderarts die zei dat ze hem eigenlijk wel stabiel vond en verwachtte dat hij alleen nog maar meer zou stabiliseren, dus het was aan ons of we hem weer mee naar huis namen maar hij mocht ook nog wel een nachtje blijven... Tsja, daar sta je dan als kersverse ouders van je eerste kindje en je ziet door de bomen het bos niet meer. Waar doe je goed aan? In overleg met mijn verloskundige toen besloten om hem toch mee naar huis te nemen. Dat was voor mij veel relaxter, wat ook weer een positieve invloed had op Sam. Vanaf daar ging het qua gewicht super. Binnen 5 dagen zat hij terug op zijn geboortegewicht. Inmiddels is hij ruim 9 weken en woog hij afgelopen dinsdag 5 kilo! Over zijn groei dus absoluut niets te klagen.
Maar nu komt het.. Hij heeft vanaf het begin veel gespuugd. Na elke voeding was het huilen geblazen, hoorde je hem zijn maaginhoud wegslikken en alle overige kenmerken van een baby met reflux zag ik bij hem. We zijn toen terug naar de kinderarts gegaan. Op dat moment gaf ik nog borstvoeding. Sam kwam toen ontzettend vaak voor een voeding (om de 1,5 - 2 uur ineens), waarop de kinderarts zich afvroeg of hij niet gewoon overvol zat en zijn voeding daarom omhoog kwam. Het advies was om terug te gaan naar om de 3 uur en mocht dat niet werken te gaan kolven en dat te verdikken met johannesbroodpitmeel (voor t gemak jbpm). TIjdens het weegmoment bij het consultatiebureau het hier nog over gehad waarop zij aangaven dat ik echt niet in de nacht ook allemaal moest gaan kolven omdat het belangrijk was dat ik ook aan mijn rust toe kwam, dus om dan flesvoeding te geven op momenten dat ik geen borstvoeding had staan. Het viel mij toen op dat de ingedikte borstvoeding er nog steeds meer uit kwam dan wanneer ik hem ingedikte flesvoeding gaf. Op dat moment heb ik besloten om te stoppen met de borstvoeding en volledig over te gaan op flesvoeding, om het spugen te beperken. Ook zijn we bij de osteopaat geweest, die gaf aan dat hij ook reflux zag en heeft hem hiervoor behandeld. Helaas zonder het gewenste resultaat.
Dit ging ongeveer een week goed (Sam was inmiddels 3 weken oud), daarna begon de ellende. Hij kreeg ontzettend veel last van buikkrampjes! Nu had ik een baby die niet van voeding tot voeding huilde door de reflux, maar een baby die van voeding tot voeding huilde van de buikkrampjes. Ook poepen ging een stuk moeizamer. In plaats van haast elke luier een poepluier, had hij af en toe een poepluier (wel minstens 1x per dag) waarbij het de ene keer een soort klei-achtige bal was en de andere keer wel gewoon de normale smeuïge babypoep. Na een hoop lezen op internet besloten om de infacol maar eens te proberen. Geen succes. Hier ging hij weer meer van spugen. Daarna overgegaan op cinababy, helaas geen verschil. Van voeding tot voeding nog steeds een huilende baby. Ongeveer 30 min voor hij zijn volgende voeding wil zijn de pijntjes een beetje gezakt en is hij rustig.
In overleg met het cb wilde ze kijken of Sam een koemelkallergie had. We kregen op recept voeding waar in zijn geheel geen koemelk meer in zat. Deze voeding deden we nog steeds jbpm bij tegen de reflux. Helaas kreeg Sam juist weer meer last van zijn reflux. Echt spugen doet hij niet, maar hij is continu zijn maaginhoud aan het wegslikken: dat doet hem pijn. Poepen lukte in het begin 1x in de 2 dagen (hij moest natuurlijk wennen aan de andere voeding), in middels poept hij vaak wel 1x per dag. Dit zijn diarreeluiers van heb ik jou daar, alsof er een bom is ontplof in zijn luier.
Vorige week terug geweest bij de osteopaat. Volgens hem nog steeds duidelijk reflux en heeft hem hier weer voor behandeld. Inmiddels trek ik het zelf niet meer, omdat ik van 6u smorgens tot 8u savonds met hem in mijn armen moet lopen om hem te helpen bij zijn krampjes of troosten voor de pijn van zijn reflux. Als ik het geluk heb dat ik hem in zijn wiegje in slaap krijg, dan is dit voor +/- 15 minuutjes alvorens hij weer wakker wordt van buikkramp of reflux en begint het weer van voren af aan. Ik loop nu bij de fysio met een overbelaste arm en rugklachten van het tillen..
Vandaag weer bij de kinderarts geweest, die zegt dat hij niet veel last heeft van de reflux, want hij komt goed aan in gewicht, spuugt niet en overstrekt niet. Het advies was: leg hem in zijn wiegje en troost hem terwijl hij in zijn wieg ligt tot hij in slaap valt. Hij moet wennen aan zijn wieg.. Dit moeten we nu het weekend proberen gedurende de dag, maar ik heb er een hard hoofd in.
Wie-o-wie heeft er nog tips wat ik kan doen... Na een helse zwangerschap en inmiddels 9 weken lang rondlopen met een huilende baby zit ik er een beetje doorheen.. Ik hoop dat het niet al te warrig is of dat ik dingen ben vergeten (
)Bedankt als je het hele verhaal hebt gelezen!
Vond ik de eerste maanden echt een uitkomst. Je hebt je handen vrij en voor reflux kindjes is het helemaal ideaal.
Want jij als moeder wéét het, de rest adviseert en raad, maar jij wéét het, ergens diep van binnen. 
Inbakeren wordt hij niet rustig van. Snachts vindt hij het wel fijn om in zijn puckababy te liggen, maar met zijn krampjes wil hij echt kunnen trappelen met zijn beentjes.. Afwisselen proberen we inderdaad wel, helaas werkt mijn vriend 40u per week en zit ik van 6u smorgens tot 5u savonds alleen met hem.. Nu is het ook nog zo dat hij volgende week vrijdag voor 2 weken aaneengesloten in het buitenland zit.. Ik denk dat ik maar bij m'n ouders intrek... Ik weet niet hoe ik het anders voor elkaar moet krijgen alleen. 
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
