Degene heeft sinds een half jaar tijd last van flauwtes.
Het begon klein, met het idee dat ze buiten zichzelf was en dingen aan haar voorbij gingen en het gevoel hebben niet in het moment te leven: dat ze toekijkt naar zichzelf en alles aan haar voorbij ziet gaan. Bv tijdens een rondje fietsen tijdens zo een flauwte, naderhand geen flauw idee hebben hoe je eigenlijk thuis gekomen bent etc.
Op een gegeven moment werd het heftiger, dat ze tijdens een ochtend rondje hardlopen opeens haar ene been helemaal ging slepen en niet meer op kon lopen en ze niet verder kon rennen. Die zelfde dag is ze direct naar de huisartsen post gegaan, maar toen was het alweer over en verder konden ze niks vinden.
Later werd het zo erg dat ze bv haar kinderen de deur uitzette, maar alles aan haar voorbij ging. 1,5 uur later werd ze pas echt 'wakker' en vroeg ze zich af of de kinderen wel de deur uit waren en waarom ze nog in pyjama liep en niet in hardloopkleren, want het was hardloopdag.
Nu was ze laatst wakker geworden en kreeg ze weer dat alles aan haar voorbij ging, ja en nee knikken ging, maar verder logisch antwoorden kwam er niet uit.
Wel kwamen er hele gekke geluiden uit haar (alsof ze het praten net had uitgevonden zo een hoge toon/gil) en ze wankelde maar wat rond alsof ze ieder moment om kon vallen. Gelukkig was haar man thuis, heeft die het gefilmd (artsen hebben die bestanden nu ook) en dus ook geprobeerd 'contact' met haar te krijgen. Na geforceerd wat gegeten te hebben, het duurde inmiddels al 1,5 uur, was 'het' direct weg.
Een opvallend patroon is dat de aanvallen alleen 's ochtends zijn als ze nog niet gegeten heeft, en dat zodra ze gegeten heeft het weg gaat. Daarnaast zit ze in de leeftijdsfase van de overgang, maar volglens de electro acupunctuur natuur genezing persoon achtig iets die haar doorgemeten heeft: heeft het daar niks mee te maken. Eerst had ze wel een zwavel te kort kwam in de meting naar voren, wat ook een verklaring kon zijn voor het al zolang ze zich kan herinneren 's nachts naar de wc te moeten, omdat er iets met afval stoffen fout zat: maar dat is door supplementen verholpen. Wel kwam ernaar voren dat haar reservers om te sporten geminimaliseerd zijn (als ik het goed begreep).
Verder niet onbelangrijk is dat sporten tegenwoordig ook lastig gaat ivm de weinige reservers. Voorheen liep ze makkelijk 30km hard in de week, nu hooguit 10 als dat überhaupt al lukt
Ook heeft ze veel last van huilbuien, emotioneel onstabiel zo gezegd. De eerste keer dat ze naar de huisarts ging vroeg de huisarts of ze niet overspannen/burnout had maar dat heeft ze volgens zichzelf niet, omstanders kunnen zich daar ook in vinden. Ik kan het mij ook niet voorstellen to be honest.
Wat er gedaan is ondertussen;
- ct scan
- mri
- hersenfilmpje
- doorverwijzing epilepsie afdeling
- bloedonderzoek
- bloeddruk
Verder
- te korten onderzocht in natuurlijke circuit
- met sporten hartslag houden onder 150 pm om overvragen van lichaam te voorkomen op advies van die persoon.
- tijdje rust van werk
- tijdje geminderd met suiker om te kijken of dat hielp
Iemand ervaringen of andere perspectieven/kijk of dit die kan helpen?
De ha wist er ook geen raad mee met de filmpjes en adviseerde een psychiater evt eens te kijken?
Al zou ik mij daar niet in kunnen vinden, al was de laatste aanval wel erg vreemd alsof ze in een andere wereld zat, maar doordat het eten haar eruit haalde lijkt mij het toch echt iets met het lichaam en dan focus op de hersenen te maken heeft.
Ik hoor het graag.
