Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-06-18 11:10

Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-06-18 11:10

Laat ik vooropstellen dat ik hier geen discussie wil tussen pro- en anti-kids, maar op zoek ben naar mensen die twijfelen of hebben getwijfeld om, om wat voor reden dan ook, aan kinderen te beginnen.

Ik ben nu op een leeftijd dat mensen toch zich af gaan vragen waarom je nog geen kinderen hebt. Begin 30, twijfelaar over alles in m'n leven, geen rare, enge genetische ziekten in de familie, wel enkele vrouwelijke familieleden die wat hulp nodig hadden om zwanger te worden.
Om me heen veel zwangere dames, maar ook een aantal die dus geen kinderen willen/hebben. Beide kampen lijken (over het algemeen) gelukkig met hun keuze.
En ik, ik twijfel onwijs. Ik weet eigenlijk ook niet echt waarom ik twijfel, maar het meeste wat nu in me op komt zijn vrij egoïstische redenen :')

Ik weet niet of ik zoveel vrijheid wil opofferen. Of ik mezelf weg wil cijferen voor een kind. Wat als het kind een verschrikkelijk karakter heeft? Of iets waardoor het nooit zelfstandig zou kunnen zijn? Wil ik überhaupt een kind in de huidige maatschappij laten opgroeien? Kan ik wel zwanger worden of ben ik al te oud? Wat als ik nu niet van m'n eigen baby hou?

Ik heb op dit moment ook niet echt een oergevoel dat ik moeder moet worden, al lijkt het me wel onwijs leuk om moeder te zijn. Maar nu op dit moment? Nee. Oppassen op m'n nichtjes en neefjes vind ik onwijs leuk om te doen en ik geniet echt van de tijd die ik met ze doorbreng. Maar dan ga ik naar huis en dan is dat ook goed.

Wie heeft er ook getwijfeld of twijfelt nu ook? Wat heeft de doorslag gegeven om wel of niet zwanger te worden?

**Geplaatst**: 16-06-18 11:13

Geplaatst: 16-06-18 11:13

Ik heb lang getwijfeld, alle voors en tegens bij elkaar gezet en toch besloten ervoor te gaan. We wonen super mooi, veel grond, beesten om de deur, kinderen kunnen hier prima opgroeien. Inmiddels 18 weken zwanger, dus kunnen niet meer terug :')

**Geplaatst**: 16-06-18 11:15

Geplaatst: 16-06-18 11:15

Elke keuze is egoïstisch. Als je ze wel wilt ben je het omdat het kind er nooit om gevraagd heeft geboren te worden. Als je ze niet wilt omdat je je vrijheid niet op wilt geven. Geen van beide keuzes is slecht. Ik wist toen ik zelf nog kind was dat ik ze niet wilde, en des te ouder ik word, des te sterker dat gevoel wordt.

Ik kan de keuze niet voor je maken maar als je twijfelt zou ik er niet aan beginnen. Een kind is iets waar je 10000% achter moet staan.

**Geplaatst**: 16-06-18 11:22

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 11:22

Ik had een beetje het zelfde. Vind kinderen heel leuk maar ben ook blij als ik ze weer met de ouders terug te kunnen geven. Ik zie mij zelf nog niet echt als ouder. Maar hebben toch de gok genomen om het te gaan proberen. Nadeel terug kan je niet. Maar denk als het er een maal is dat we het dan helemaal leuk vinden. Ook omdat het mij leuk lijkt om het kind dan op onze manier op te voeden.Maar vind eigenlijk de vrijheid die we nu hebben ook wel erg fijn. Denk wel dat het normaal is om zo er over te denken en het je realistisch houdt dat je straks ondanks een kind ook een eigen persoon bent

**Geplaatst**: 16-06-18 11:28

Geplaatst: 16-06-18 11:28

Het lijkt alsof je 'egoïstische redenen' als iets negatiefs ziet, maar dat lijken me juist de meest zwaarwegende redenen. Het gaat immers over jóuw leven!
Het lijkt me niet meer dan logisch dat je afweegt wat daarbij voor jou wenselijk is, in je leven past en wat je daar wel of niet voor wilt opgeven.

**Geplaatst**: 16-06-18 11:29

Geplaatst: 16-06-18 11:29

Ik zit in precies hetzelfde schuitje als jou TS. Ook dezelfde vragen... dus ik volg je topic.

**Geplaatst**: 16-06-18 11:32

Geplaatst: 16-06-18 11:32

Ken het gevoel. Lang getwijfeld en er toch voor gegaan. Nu moeder van 2 schatten (9 &6 jaar), zou ze nooit willen missen maar mocht ik alles overdoen dan zou ik er niet voor gegaan zijn.
De zorg en verantwoording vind ik vaak zwaar en ook mis ik de tijd voor mijzelf en de tijd om van mijn man te genieten. Nu ze ouder worden, wordt het natuurlijk beter maar ik vind kinderen zeker niet zaligmakend.
Daarbij ging het "verwekken" niet vanzelf en dat trok een wissel op mijn relatie.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou zielsveel van mijn kinderen.

Denk dus dat je geen verkeerde beslissing kan nemen. Het hebben van kinderen heeft gewoon voors/tegens en het niet hebben ook.
Ga op je gevoel af.....

**Geplaatst**: 16-06-18 11:36

Geplaatst: 16-06-18 11:36

Ik zat ook compleet in hetzelfde schuitje! Bleek ik plots zwanger te zijn, totaal onverwacht want volgens mijn gynaecoloog zou het voor mij geen evidentie zijn om zwanger te raken. Blijkbaar heeft de natuur het zo gewild, ik weet het niet.
Ik ben dus nu 23 weken zwanger. Ik zie er niet tegenop om mama te worden, maar kijk er ook niet super hard naar uit. Ik ben wel gewoon razendbenieuwd en blij dat ik dit proces mag meemaken. Want het is echt wel uniek.

**Geplaatst**: 16-06-18 11:52

Geplaatst: 16-06-18 11:52

Interessant dit topic

Ik ben 30 maar heb van jongs af aan een beperking waardoor zwanger worden wel kan, maar dat niet verstandig lijkt. Ik heb geen kinderwens, maar ik vraag me wel eens af...wíl ik geen kinderen? Of heb ik me gewoon neergelegd bij dat het niet handig is? Komt bij dat ik nog nooit een lange/serieuze relatie gehad heb, en ik geen idee heb of mijn eierstokken gaan rammelen als ik wel een hele leuke man tref.

Dus, eeeeh. Wil ik kinderen? Niet nu, in elk geval. En als het er daardoor nooit van komt geloof ik niet dat me dat ontzettend dwars gaat zitten

**Geplaatst**: 16-06-18 11:57

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 11:57

Bij mij was het meer twijfel omdat ik het eng vind.
Kan ik zoveel verantwoordelijkheid wel aan? Zou ik een goede moeder worden? Allemaal van dat soort vragen.
Uiteindelijk besloten te stoppen met de anticonceptie en had zoiets “ als het gebeurd gebeurd het, zo niet dan moest het blijkbaar niet zo zijn”.
Inmiddels 15 weken zwanger en ondanks dat ik veel misselijk ben en het dus niet heel makkelijk heb, wil ik absoluut niet dat er iets met ons kindje gebeurd.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:02

Geplaatst: 16-06-18 12:02

Wij hebben ook wel getwijfeld.

Vroeger was mijn vriend heel stellig, hij wilde zeker geen kinderen!

Ik wist 't niet goed, had een beetje hetzelfde gevoel als jij: hartstikke leuk idee, zo'n kind, maar niet nu. Maar ja, wie zegt dat dat gevoel ooit verandert? Misschien zou ik op m'n 40ste nog steeds denken 'niet nu.'

Maar vooral sinds we neefjes/nichtjes kregen werd mijn kinderwens wel groter en mijn vriend begon het ook leuker te vinden. We hebben ook wel gepraat over de angsten die jij noemt: een zwaar gehandicapt kindje, wat als mijn lichaam kapot gaat, wat als het ons enorm tegenvalt, wat gaat het voor onze relatie betekenen? En de vrijheid die je opgeeft inderdaad, het geld, tot op zekere hoogte je werk. Allemaal twijfelpunten. Al maakten wij ons geen zorgen over de maatschappij, elke generatie is volgens mij bang voor de toekomst maar tot dusverre is het toch allemaal best goed gekomen. Ik geloof niet dat wij écht aan de rand van de afgrond staan. Maar die afweging is uiteraard persoonlijk.

Ik had trouwens ook zeker geen 'oergevoel' hoor, geen 'ik moet en zal een kind want anders ben ik niet compleet'. Meer een soort 'goh het lijkt me toch wel leuk, zo'n ukkie van ons, laten we het proberen.'

Ik weet ook zeker dat vriendje en ik ook zonder kinderen gelukkig zouden blijven.

Maar nu ben ik wel zwanger.

Uiteindelijk woog onze kinderwens stomweg op tegen de angsten en twijfels. De kans dat het misgaat is ook veel, veel kleiner dan dat 't gewoon goed gaat. Natuurlijk kan het fout gaan, maar ik kan ook morgen een ernstig auto-ongeluk krijgen en verlamd raken. Het hele leven kan fout gaan. En ik denk dat ik spijt had gekregen als we het niet hadden gedaan, misschien niet direct maar over 10 of 20 jaar.

Dat besluit kwam gewoon langzaam. Van 'zeker niet nu' gingen we naar 'áls we het willen dan wel binnen 3 jaar' (vanwege leeftijd) naar 'oké, we willen het ergens 't komende jaar proberen' naar 'laten we ervoor gaan.' Het was niet één moment wat de doorslag gaf, meer dat wij zelf steeds meer toegroeiden naar het idee van een kindje.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:04

Geplaatst: 16-06-18 12:04

Oh ik heb heel lang getwijfeld om wel of geen kinderen te nemen.

Ik ben nooit een moedertype geweest. Nooit opgepast op kinderen en was nooit vertederd bij het zien van kinderen. Ik heb nooit rammelende eierstokken gehad. Niets van dat alles.

Ik heb ooit de knoop doorgehakt(samen met mijn man)en voor wel kinderen gekozen. Wat de doorslag gaf?? Eigenlijk geen idee meer. Wellicht angst om toch spijt te krijgen als ik het niet zou doen....

Voor mij absoluut een goede keuze geweest. Geen dag spijt van gehad. Heeft mij meer zelfvertrouwen gegeven op verschillende vlakken. Waarom geen idee...maar zo voelt het.
De onvoorwaardelijke liefde van en voor een kind ervaar ik als heel bijzonder. En het is gewoon gezellig in huis. Nog meer huize de zoete inval(wat het hier toch al was)

Maar een keuze om het niet te doen snap ik even goed.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:05

Geplaatst: 16-06-18 12:05

Ik heb altijd veel twijfels gehad of ik wel uit het juiste hout gesneden ben om een kind op te voeden. Nog steeds heb ik die twijfels enorm.
We hebben er nooit een beslissing over genomen, zijn nooit super actief bezig geweest met zwanger worden, maar ook absoluut niet met niet zwanger worden. Als het komt is het welkom en anders is het ook goed. Wel waren we het erover eens dat het met z’n tweeen moet lukken of anders niet.
Ondertussen lopen we tegen de 40 en zijn we allebei van mening dat we te oud zijn om nog aan kinderen te beginnen en zijn we dolgelukkig met ons tweeen en de hond.

Maar dan komt afgelopen week mijn collega langs met d’r baby van 5 weken en dan krijg ik wel het gevoel dat ik dat ook wil. Ik moet eerlijk zeggen dat dat gevoel het laatste jaar sterker is geworden. Rationeel ben ik het boek definitief aan het sluiten, maar gevoelsmatig blijf ik spelen met de “wat nou als” gedachten.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:10

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 12:10

Ik heb tot mijn 32e getwijfeld om veel van dezelfde redenen.
Van kan ik het wel, wil ik wel deze vrijheid opgeven tot overbevolking van onze aarde.

En op een gegeven moment was het gevoel er toch die de doorslag gaf het te doen. Stabiele relatie, werk, huisje...
En ja toen kregen we een huilbaby... superzwaar en waar waren we in godsnaam aan begonnen. Maar nu is hij 3, supergezellig en heeft hij (wilden we ook eerst echt niet) een broertje! En wat een wolk van een baby is dit! Zo een verschil.
Ik ben echt geen babymoeder. Nu hij 3 is vind ik het pas echt leuk worden, van die guitige uitspraken en heerlijk onbevangen.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:17

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 12:17

Lastig, ik herken het ook wel. Altijd een beetje in de "neuh, van mij hoeft het niet zo nodig". En uiteindelijk kwam er een moment dat we zeiden "we stoppen met de pil en zien het wel". En twee jaar daarna was ik nog niet zwanger en merkte ik hoe pijn het me deed als iemand wel zwanger was. Toen ging ik me afvragen of het de wens voor een kind was die dat verdriet gaf, of gewoon het feit dat zij iets hadden wat ons niet lukte. Vrij confronterend, maar uiteindelijk kwam toch het besef dat de kinderwens er dan blijkbaar diep wel was.
Met hulp uiteindelijk zwanger geworden en ik denk niet dat ik zon oermoeder ben, maar ik merk wel dat het een goede keuze was en dat we dit ontzettend graag willen en toeleven naar dit mannetje. Ik denk dat dat ook zo bepaald is door de natuur, dat je die liefde uiteindelijk altijd gaat voelen als je zwanger bent.
En daarmee is er ook geen goed of fout. Beide heeft zijn voor- en nadelen.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:21

Geplaatst: 16-06-18 12:21

@dorus:Waarom zou je het boek sluiten? Meerderen in min omgeving waren zwanger rond 40.
Praat er nog eens over met je man.. mogelijk voelt hij het net zo?

Ik zelf was 36.

Ook ik heb nooit rammelende eierstokken gehad.. mijn paard ging dood en ineens was ik 35.. wat wilde ik eigenlijk nog in dit leven?
Een jaar lang goed nagedacht.. Ik was snel zwanger.
Ik zou het niet anders gedaan hebben maar het is wel zo dat je zelf op de tweede plek komt. Ik vind dat niet erg maar mis ook wel eens wat tijd voor mezelf. De liefde van en voor mijn dochter vind ik alles overstijgend en rik ik voor geen goud meer in!

TS, er is nog tijd.. denk nog wat jaartjes na. Het is geen beslissing van nu of nooit..

Laatst bijgewerkt door IMJ op 16-06-18 12:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-06-18 12:22

Geplaatst: 16-06-18 12:22

Ik had ook geen beeld bij een toekomst met kinderen. Ik was onzeker of ik wel een goede moeder zou zijn. Zoveel opofferingen, en vooral de eigen vrijheid opgeven speelde daarbij een rol. Ben opgegroeid met een emotioneel unavailable moeder, die ook erg gehecht is aan haar vrijheid. Mijn vangnet is hierdoor heel heel klein. Toch raakte ik zwanger, en heb toen besloten dat dit kindje welkom zou zijn. Met mijn huidige man heb ik bewust nog een tweede kindje gekregen.

Ik heb echt af en toe wat tijd voor mezelf nodig, dat maakte het erg heftig in de eerste jaren. Ik heb ondanks dat veel geïnvesteerd in de opvoeding, omdat dit de basis is voor de rest van hun leven.

Omdat het vangnet ontbreekt is het wel zwaar soms. Bovendien kosten kinderen heel veel geld en kom ik zelf altijd op de laatste plaats.

Kinderen kunnen ook heel confronterend zijn voor je eigen issues. Laatst zei ik tegen een vriendin; Ik ben echt dik geworden de laatste tijd. Stond mn dochter mee te luisteren en zegt nu vaak dat ze dik is. Aiiiii dat was echt een vreselijke misser. Zo is het heel erg lastig om je eigen issues niet aan ze mee te geven.

Maar! Ik hou oprecht en diep van mijn kinderen. Als zij gelukkig zijn ben ik ook echt ultiem happy. Ik denk dat het gewoon zo is dat je een beslissing neemt, en hoe dan ook is dat de goede keuze. Bewust had ik niet voor kinderen gekozen, maar het is nu eenmaal zo gelopen.

Dat je te oud zou zijn op je dertigste, dat lijkt me niet. Dat is het gemiddelde voor Nederlandse vrouwen dacht ik.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:35

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 12:35

Gemiddelde leeftijd moeder worden ligt momenteel tegen de 32 jaar aan geloof ik

En Sja... of je nu kiest voor wel of geen kinderen
Aan de grondslag ligt altijd egoisme
Jij als persoon kiest iets wat jij wil, punt
Dat is niet goed of slecht, dat is gewoon zo

**Geplaatst**: 16-06-18 12:40

Geplaatst: 16-06-18 12:40

marije1109 schreef:
Ken het gevoel. Lang getwijfeld en er toch voor gegaan. Nu moeder van 2 schatten (9 &6 jaar), zou ze nooit willen missen maar mocht ik alles overdoen dan zou ik er niet voor gegaan zijn.
De zorg en verantwoording vind ik vaak zwaar en ook mis ik de tijd voor mijzelf en de tijd om van mijn man te genieten. Nu ze ouder worden, wordt het natuurlijk beter maar ik vind kinderen zeker niet zaligmakend.
Daarbij ging het "verwekken" niet vanzelf en dat trok een wissel op mijn relatie.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou zielsveel van mijn kinderen.

Denk dus dat je geen verkeerde beslissing kan nemen. Het hebben van kinderen heeft gewoon voors/tegens en het niet hebben ook.
Ga op je gevoel af.....

Dit zou ik geschreven kunnen hebben! (Behalve dat het verwekken bij ons geen problemen gaf)

**Geplaatst**: 16-06-18 12:45

Geplaatst: 16-06-18 12:45

Ik heb kinderen nooit leuk gevonden, eigenlijk. Dus altijd aan de anticonceptie gezeten, dan kon ik, als ik dat echt wilde, er altijd nog voor gaan.

Afijn, ik raakte zwanger terwijl ik een spiraal had. Ik heb me nog nooit zó ellendig gevoeld. Er kwam een hele andere ik naar boven die in staat was die foetus er eigenhandig uit te snijden.

Een uitstekende wijze om erachter te komen dat je er écht niet aan moet beginnen.
Ik heb dus ook een definitieve keus gemaakt maar dan anders: ik ben afgelopen week gesteriliseerd en voel me daar uitstekend onder.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:50

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 12:50

Wij twijfelden en toen werd ik ongepland zwanger. Hij is nu 1 jaar, en het heeft ons leven zo verrijkt!! Inmiddels zwanger van de 2e en ik weet niet bij de hoeveelste we gaan stoppen

Hoe dan ook, ik ben er van overtuigd dat als je een kind krijgt het sowieso goedkomt qua gevoel en verantwoordelijkheidheden. Ik zeg bij twijfel doen, maar dat geldt vooral voor onze eigen situatie.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:51

Geplaatst: 16-06-18 12:51

Ik herken het helemaal niet, heb juist wel dat oer gevoel altijd gehad. Heb nu twee schatten van kinderen en een derde komt er ook nog wel.
Maar als ik jou verhaal lees denk ik: niet doen...
Want mij lijkt het dat je aan zoiets ingrijpends niet moet beginnen als je er gevoelsmatig nog niet 100% achter staat. Als het toch tegen valt allemaal kun je niet meer terug, je zit je levenlang in meer of mindere mate aan je kind vast. Dus mijn tip: zolang er twijfels zijn of je het wil, niet doen.

**Geplaatst**: 16-06-18 12:57

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 12:57

Ik ben helemaal geen kinderliefhebber, ook zeldzaam als ik een kindje leuk of mooi vind weet je wel

Maar ik denk dat het heel simpel is voor jezelf: hoe zie je jouw toekomst het liefst voor je?
Zie je jezelf dan met kind(eren) of niet?

Ik zag mezelf wel met een eigen gezinnetje en tja dan moet je toch door die zwangerschap en babytijd heen

**Geplaatst**: 16-06-18 12:59

Geplaatst: 16-06-18 12:59

present

Tot mijn 20e zei ik steevast ik wil nooit kinderen. Rond mn 27e dacht ik bij sommige dingen die ik met mijn vriend deed zou dit niet leuk zijn om met een kind te doen? Dit terwijl ik inderdaad na oppassen of visite wel soms echt op kan zijn als je de kinderen moet zien te vermaken. Toch heb ik het gevoel dat als het een kindje van jezelf is het ook anders is en werd ik steeds nieuwsgieriger na hoe een kindje van ons zou zijn.

Na een kraamvisite zei mijn man wat is jouw idee nou eigenlijk? En toen bedachten we zomaar een datum waarop we het wouden gaan proberen. Ik heb wel duidelijk gezegd dat ik geen rammelende eierstokken heb en ook voorbeelden gegeven van hoe ik het niet zou willen (bij 2 die we kennen doet de vrouw veel meer dan de man, de man is alleen met werk bezig). Maar hoewel er geen weg terug is ben ik overtuigd dat mijn man een fantastische vader zal zijn en dat we het samen kunnen.

Ik heb normaal ook heel snel slaap te kort, maar tot nu toe hoor ik wel van iedereen dat dat door je hormonen echt te doen is en mijn man is een avond mens en ik een ochtend mens dus dat wisselt mooi af en ik wil dan ook direct gaan kolven zodat mijn man ook voedingen kan doen.

**Geplaatst**: 16-06-18 13:13

Re: Wanneer besluit wel/geen kinderen?

Geplaatst: 16-06-18 13:13

Wauw....zoveel mensen met dezelfde gedachte!

Ik zit ook in de twijfel fase..
Wil ik mijn vrijheid opofferen, hoe doen we het met de paarden, onze zaak, spontaan op visite bij vrienden, lekker makkelijk een weekeind weg etc.

Ik voel geen rammelende eierstokken, of als ik een baby zie van dat wil ik ook! Wil ik nog wel een baby op deze wereld zetten, kan mijn lijf het wel aan.
En er is gewoon niemand die er een antwoord op kan geven. Mijn man wil wel heel graag kinderen. Maar begrijpt het ook als ik niet wil.
Toch ben ik ook bang dat onze relatie er door op het spel komt te staan. Dat hij het mij ooit toch kwalijk neemt als ik het niet doe of dat onze relatie minder wordt door slaapgebrek en stress als we het wel doen.

Ooit ga ik vast de knoop doorhakken, wordt over 2 maanden 29 dus we hebben nog wel even haha