Kimm4 schreef:Hoi hoi,
Laatst raadde mijn mentor mij een haptonoom aan, vanwege onzekerheid, veel twijfelen en perfectionistisch zijn. Ik wil hier best verder op ingaan maar dan via PB.
Zou dit bij mij passen, kan ik dit, wil ik dit, wat doen ze, heeft het nut, hoeveel sessies zouden het zijn etc. Dat zijn allemaal vragen die in mijn hoofd afspelen. Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en mening. (mag ook via pb)
Goede vragen - nou het antwoord nog.
"Veel twijfelen, onzeker en perfectionistisch zijn" kan met van alles en nog wat samenhangen.
En niet om het een of ander: als perfectionisme betekent 'dat je gaat voor die tien' - dat is een PRIMA eigenschap en die moet je beslist niet kwijt willen...!!
...het kan ook een aanduiding zijn voor: angst om fouten te maken, angst voor kritiek van anderen of rondlopen met een sadistische interne criticus.
Ik neem aan dat het gaat om haptotherapie. 'Haptonomie' is een specialisatie na bijvoorbeeld de opleiding fysiotherapie. Iemand kan dan behalve masseren ook mensen dmv allerlei tastoefeningen beter laten ondervinden hoe iemand beweegt.
...wat uiteraard emoties kan opleveren.
De opleiding haptotherapie komt hier dus achteraan: het is een therapie die via het lichaam met emoties werkt.
Of jij het kan: natuurlijk!
Je hoeft in geen enkele therapie 'dingen te kunnen' - ideaal gesproken. (Al kan het een deel van de therapie zijn, dat je je bepaalde vaardigheden eigen maakt, etc.)
De therapeute is verantwoordelijk voor het proces, jij meldt 'alleen maar' wat jij er van vindt...!
Past het bij jou...? Tja - uiteindelijk geldt 'the proof of the pudding is in the eating'.
Je kunt een kennismakingsgesprek vragen - en aan de telefoon kun je soms ook al een beeld krijgen of iemand je ligt. Juist bij een 'non verbale' therapie, waarbij aanraken een fikse rol speelt is dit super belangrijk!
Of het nut heeft en hoeveel sessies je nodig hebt: nog lastiger!
Grof gesteld: als je lichaam strak staat van emoties waar jij nul grip op hebt, kan een lichaamsgerichte therapie jou helpen om te voelen wat er gebeurt en hoe je de spanning kunt laten afvloeien.
Of 'als je met praten niet verder komt'.
Stoorzender in dit verband: praten helpt sowieso nauwelijks tegen angst - therapieën als emdr, hypnose en somatic experiencing (van Peter Levine, zijn boeken zijn zeker de moeite waard!) helpen hier uitstekend.
...en mogelijk kan een 'non verbale' therapie ook inzicht geven in 'wat jouw triggers zijn' (plaatselijk jargon voor een kleine gebeurtenis die een enorme reactie geeft; bijvoorbeeld iemand trekt een wenkbrauw op en jij krijgt een angstaanval)
en wat je op het moment van een trigger kunt doen om kalm te blijven en iemand van repliek te dienen.