Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-06-18 13:40

Geplaatst: 02-06-18 13:40

imka schreef:
Bedankt voor je bericht! Maar juist als ik dit lees denk ik des te meer dat ik het niet wil slikken.. wel fijn dat het je geholpen heeft!

Het positieve voor mij was dat het me op m'n voeten heeft neergezet en handvaten heeft gegeven om mijn leven weer even vast te pakken. Ik kreeg mijn diagnose pas erg laat in mijn leven maar bij mij klikte het zo veel puzzelstukjes in elkaar.. Misschien was het voor een groot deel placebo maar toen ik medicatie ging slikken was het echt een verademing dat ik ineens mijn schoolwerk kon doen zonder enorm afgeleid te raken en meer concentratie had om mijn werk te doen. Dat is wat het het wel waard maakt imo, al is het maar om te proberen.

**Geplaatst**: 02-06-18 14:15

Geplaatst: 02-06-18 14:15

HSP is het eerste wat in me opkomt. Zelf heb ik het ook, loop ook bij een psycholoog om verscheidene redenen en als ik jou verhaal zo lees, herken ik het.

**Geplaatst**: 02-06-18 14:19

Geplaatst: 02-06-18 14:19

imka schreef:
Sabri schreef:
Weleens gedacht aan HSP? Dat je wat gevoeliger bent en sneller overprikkeld bent kan ook daardoor verklaard worden zonder het gelijk een psychiatrisch etiket op te plakken. Je moet wel je grenzen serieus gaan nemen. Een boek wat hierbij kan helpen is dat van Elaine N.Aron; hoog sensitieve personen, hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigd.
Daarin legt ze ook de voors en tegens van medicijngebruik uit

Daar denk ik inderdaad zelf heel erg aan ja.. Ook omdat autisme en HSP veel overeenkomsten hebben..

HSP kwam bij mij ook gelijk op als mogelijkheid. En inderdaad wordt dat nog wel eens "verward" met ASS (autisme spectrum stoornissen).
Zelf vind ik het boek van Antoine van Staveren "Bewust-er-zijn met hooggevoeligheid" ook een heel mooi en "nuchter" boek over HSP.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-18 09:44

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-18 09:44

Bedankt voor al jullie reacties! Weet je wat het is, ik ga ook gewoon heel erg twijfelen aan mezelf erdoor en word enorm onzeker ervan.

Ik dacht mezelf wel aardig te kennen maar als ik dan hoor waar zij aan denkt en dat ze komt met ritalin en 'ik moet gelijk denken aan asperger' verbaasd dit me een beetje maar heb ook het idee dat ze wel heel snel zijn met een etiketje op plakken. Ik heb dan ook op internet gekeken en informatie gezocht over asperger en als ik dan lees hoe of wat, herken ik gewoon een hele hoop niet en begin ik gewoon te twijfelen aan mezelf.. (zie ik mezelf dan zo anders of heb ik dan al die jaren zo'n verkeerd beeld van mezelf gehad?)

Zoals ik al eerder zei: ik heb in mijn beleving juist enorm veel emphatie en inlevingsvermogen naar anderen toe, en voel heel snel aan hoe iemand zich voelt en zuig dit dan ook heel snel op en voel dan gewoon wat diegene voelt (klinkt misschien zweverig maar niet zo bedoeld) Kan ook enorm geraakt worden door muziek en films.. maar ook in mijn laatste baan, als ik dan zag hoeveel last de mensen soms hadden van de dementie bij heldere momenten, en het verdriet wat ze ervan hadden, ik voelde dit zo en kon er echt mee zitten en nam het ook mee naar huis.. en dan krijg ik vervolgens te horen dat ze aan asperger moet denken en komt ze al met het idee om ritalin te gaan slikken.. hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik me gehoord voel en denk.. misschien moet ik het in een andere hoek gaan zoeken.. erg toch?

Ben ik dan zo eigenwijs? En kan ik volgende keer bij het gesprek dit aangeven? En wat het gesprek eigenlijk met me deed? Bij mij moet zo'n gesprek namelijk eerst bezinken en pas later kan ik dan echt pas tot me door laten dringen hoe of wat..

**Geplaatst**: 03-06-18 09:59

Re: Psychologen en snelle diagnoses?

Geplaatst: 03-06-18 09:59

Ik herken zo ontzettend veel in jouw verhaal. Alleen ik kreeg naar m'n hoofd geslingerd dat ik of een depressie zou hebben of een persoonlijkheids stoornis. ( bleek dus geen van beide en wat het wel is weten ze nu nog niet).

Maar ik weet wel van mezelf dat ik ramp ben met hormonen. Vroeger zat een tijdje op de originele marvelon.. Dat was de enige pil die bij mij goed ging. En op dat moment zat ik ook echt goed in mijn vel. Toen ze die pil niet meer wilde verstrekken wilde ze me zetten op de vervangen degosterel. Dat was natuurlijk een ramp. Ik kwam aan, ik werd verdrietig, zat niet meer goed in m'n vel dus toen heb ik vijf andere pillen geprobeerd. Maar ze werkte allemaal niet of ik kreeg doorbraakbloedingen. Of hoofdpijn of andere ellende.

Nu sinds kort ben ik er achter dat je op heeeel veel aandringen met goede onderbouwing de originele marvelon toch wel weer beschikbaar is!

Als je de wanhoop nabij bent kwa hormonen probleem. Raad ik je aan om die pil toch een kans te geven.

**Geplaatst**: 03-06-18 10:07

Re: Psychologen en snelle diagnoses?

Geplaatst: 03-06-18 10:07

Als ik jou was zou ik eens een naar een breek je vrij seminar van Edwin Selij gaan.

https://breekjevrij.nl

**Geplaatst**: 03-06-18 10:31

Geplaatst: 03-06-18 10:31

Ik heb PMDD en slik hiervoor AD. Heb jij dit niet geprobeerd? Mij hebben ze het label borderline gegeven, dit bleek achteraf niet te kloppen dus. Ik moest een dagboek bijhouden 3 maanden lang. En elke dag moest ik mijn gevoelens e.d. opschrijven. Misschien eens een goede psycholoog zoeken en hiermee aan de slag gaan? Ik vind dat snelle oordelen nogal wat.. Ik heb daardoor jaren met een verkeerde diagnose gelopen en dit is echt niet leuk.

Ik zou dus echt gaan voor een dagboek en dit met een goede psycholoog bespreken. Ik had wekelijks een afspraak om dingen door te nemen. Ik moest ook elke situatie waarbij iets niet goed ging compleet beschrijven. Mijn eigen emoties, wat de reactie van de andere persoon daarop was en hoe ik daar weer op reageerde. Welke dingen er veranderd waren e.d.

Ik leef nu op een koolhydraat beperkt dieet, slik 2 weken per maand AD en al mijn klachten zijn weg. Ook het slechte slapen, eetbuien e.d. zijn weg. Geen stemmingswisselingen meer niks.

Laat je aub niks aanpraten hoor. En vermijd het liefst de hele grote instellingen. Ik heb een zzp psycholoog en merk echt het verschil in behandeling en benadering. Ik kreeg pas na een hele berg gesprekken wat medicatie. En alleen omdat ik er zelf mee kwam.

Sterkte ermee in ieder geval, maar net zoals jij jezelf niet herkent in asperger herkende ik mezelf niet in borderline. Ik ben zelf ook gevoelig voor stemmingen van een ander. Maar dit is gewoon mijn persoonlijkheid en niet omdat ik autistisch ben of iets.

**Geplaatst**: 03-06-18 10:40

Geplaatst: 03-06-18 10:40

[*]Wat een moeilijke situatie voor jou zeg... Ik kan natuurlijk niets zeggen over een diagnose (al is het altijd de moeite waard om je eens te laten onderzoeken Door een goede psychiater ).... Ik kan je wel wat vertellen over Ritalin. Een van onze kinderen gebruikt dit al vanaf zn 5e jaar. Een heel stap, wij zagen ook dezelfde dingen als jij. Maar het heeft hem zoveel rust gegeven. Van een jochie wat niet meer leerbaar was (ondanks speciaal onderwijs en alle aanpassingen die we deden voor hem) veranderde hij in een jochie wat zich staande kan houden. Nog steeds is het een dagelijkse strijd voor hem (en ons) om te kunnen handelen met alle prikkels, maar het is niet meer zo erg als het was. Je kan het altijd proberen, je kan er ook altijd mee stoppen, iedereen reageert anders. Je weet het verschil als je het hebt geprobeerd dan weet je ook of je er wat aan hebt of niet. Ondanks alle medicatie die mijn zoontje gebruikt is hij niet afgevlakt, juist niet. Hij kan meer aan en is daardoor aanspreekbaar. Ik ben nog steeds terug houdend met medicatie ik vind dat je eerst alle andere dingen moet proberen. Maar als het niet meer gaat, dan kan het ook heel veel winst opleveren...

**Geplaatst**: 03-06-18 10:43

Geplaatst: 03-06-18 10:43

imka schreef:
Bedankt voor al jullie reacties! Weet je wat het is, ik ga ook gewoon heel erg twijfelen aan mezelf erdoor en word enorm onzeker ervan.

Ik dacht mezelf wel aardig te kennen maar als ik dan hoor waar zij aan denkt en dat ze komt met ritalin en 'ik moet gelijk denken aan asperger' verbaasd dit me een beetje maar heb ook het idee dat ze wel heel snel zijn met een etiketje op plakken.

Ja, hoe het zit met (medische) ethiek moet je mij niet vragen - maar de verzekering schijnt te eisen dat er in 'no time' een etiket uit komt rollen.

Daarmee gaat men nog al eens voorbij aan gewoon echt luisteren en 'naar de feiten kijken'.

Wa mij trof in jouw verhaal was 'ik word akelig van al die prikkels'.
(Wat idd voorkomt bij Asperger - maar wat jij aan die mededeling hebt ontgaat mij. Het geeft alleen maar meer stress.)
Prikkels filteren hoort idealiter in je hersenstam te gebeuren. (reticulaire formatie) Geen enkel mens heeft hier bewuste controle over, zelfs yogi's of shamanen niet, dus meer dan een paar gesprekken met wat technieken en trucjes heeft geen zin. (En dat heb je al gehad.)

De vraag is, waarom de hersenstam dit zo belabberd doet.

In mijn kennis en informatie: er is een biochemische richting die te proberen valt: stap naar een orthomoleculaire arts.

En de andere richting is het verhaal over de 'primitieve' reflexen, met name het Mororeflex. (...en stap naar het inpp of een masgutova practitioner.)

Deze beide opties sluiten elkaar niet uit, in tegendeel.
Het Mororeflex staat garant voor gigantisch veel stresshormoon (= biochemie) wat uiteraard niet ideaal is voor je lichaam.

Citaat:
Zoals ik al eerder zei: ik heb in mijn beleving juist enorm veel emphatie en inlevingsvermogen naar anderen toe, en voel heel snel aan hoe iemand zich voelt en zuig dit dan ook heel snel op en voel dan gewoon wat diegene voelt (klinkt misschien zweverig maar niet zo bedoeld) Kan ook enorm geraakt worden door muziek en films.. maar ook in mijn laatste baan, als ik dan zag hoeveel last de mensen soms hadden van de dementie bij heldere momenten, en het verdriet wat ze ervan hadden, ik voelde dit zo en kon er echt mee zitten en nam het ook mee naar huis.. en dan krijg ik vervolgens te horen dat ze aan asperger moet denken en (...)

voor jou.

En }:)

zij moet dat denken vanhaar baas (en zegt het nog ook).

Citaat:
Ben ik dan zo eigenwijs? En kan ik volgende keer bij het gesprek dit aangeven? En wat het gesprek eigenlijk met me deed? Bij mij moet zo'n gesprek namelijk eerst bezinken en pas later kan ik dan echt pas tot me door laten dringen hoe of wat..

Eigenwijs zijn is een groot goed in de ggz.
Confronteer haar met wat jij vindt en voelt - dat is de enige manier om goede therapie te krijgen...!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-18 11:06

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-18 11:06

Sunrise19 schreef:
Ik heb PMDD en slik hiervoor AD. Heb jij dit niet geprobeerd? Mij hebben ze het label borderline gegeven, dit bleek achteraf niet te kloppen dus. Ik moest een dagboek bijhouden 3 maanden lang. En elke dag moest ik mijn gevoelens e.d. opschrijven. Misschien eens een goede psycholoog zoeken en hiermee aan de slag gaan? Ik vind dat snelle oordelen nogal wat.. Ik heb daardoor jaren met een verkeerde diagnose gelopen en dit is echt niet leuk.

Ik zou dus echt gaan voor een dagboek en dit met een goede psycholoog bespreken. Ik had wekelijks een afspraak om dingen door te nemen. Ik moest ook elke situatie waarbij iets niet goed ging compleet beschrijven. Mijn eigen emoties, wat de reactie van de andere persoon daarop was en hoe ik daar weer op reageerde. Welke dingen er veranderd waren e.d.

Ik leef nu op een koolhydraat beperkt dieet, slik 2 weken per maand AD en al mijn klachten zijn weg. Ook het slechte slapen, eetbuien e.d. zijn weg. Geen stemmingswisselingen meer niks.

Laat je aub niks aanpraten hoor. En vermijd het liefst de hele grote instellingen. Ik heb een zzp psycholoog en merk echt het verschil in behandeling en benadering. Ik kreeg pas na een hele berg gesprekken wat medicatie. En alleen omdat ik er zelf mee kwam.

Sterkte ermee in ieder geval, maar net zoals jij jezelf niet herkent in asperger herkende ik mezelf niet in borderline. Ik ben zelf ook gevoelig voor stemmingen van een ander. Maar dit is gewoon mijn persoonlijkheid en niet omdat ik autistisch ben of iets.

Ik heb inderdaad ook AD geslikt maar dat ging helemaal fout bij me.. Ook ik heb in het verleden het labeltje borderline gekregen, heel toevallig haha. Maar ook dit klopte dus niet. Pmdd doet veel met je dus dat ze daaraan dachten snap ik.. (toen was het ook niet bekend dat ik zoveel last had door de hormonen) Heb ook aan het koolhydraatarme dieet gedacht inderdaad (nou ja, beperkt dan.. 100 gram khd per dag) maar vind dit nog erg lastig vol te houden en tot nu toe erg saai qua eten waardoor ik juist de mist weer in ga steeds.. maar wat heerlijk zeg, dat je er geen last meer van hebt! Geeft de burger moed..

Misschien idee inderdaad verder te kijken dan de ggz..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-18 11:14

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-18 11:14

Janneke2 schreef:
imka schreef:
Bedankt voor al jullie reacties! Weet je wat het is, ik ga ook gewoon heel erg twijfelen aan mezelf erdoor en word enorm onzeker ervan.

Ik dacht mezelf wel aardig te kennen maar als ik dan hoor waar zij aan denkt en dat ze komt met ritalin en 'ik moet gelijk denken aan asperger' verbaasd dit me een beetje maar heb ook het idee dat ze wel heel snel zijn met een etiketje op plakken.

Ja, hoe het zit met (medische) ethiek moet je mij niet vragen - maar de verzekering schijnt te eisen dat er in 'no time' een etiket uit komt rollen.

Daarmee gaat men nog al eens voorbij aan gewoon echt luisteren en 'naar de feiten kijken'.

Wa mij trof in jouw verhaal was 'ik word akelig van al die prikkels'.
(Wat idd voorkomt bij Asperger - maar wat jij aan die mededeling hebt ontgaat mij. Het geeft alleen maar meer stress.)
Prikkels filteren hoort idealiter in je hersenstam te gebeuren. (reticulaire formatie) Geen enkel mens heeft hier bewuste controle over, zelfs yogi's of shamanen niet, dus meer dan een paar gesprekken met wat technieken en trucjes heeft geen zin. (En dat heb je al gehad.)

De vraag is, waarom de hersenstam dit zo belabberd doet.

In mijn kennis en informatie: er is een biochemische richting die te proberen valt: stap naar een orthomoleculaire arts.

En de andere richting is het verhaal over de 'primitieve' reflexen, met name het Mororeflex. (...en stap naar het inpp of een masgutova practitioner.)

Deze beide opties sluiten elkaar niet uit, in tegendeel.
Het Mororeflex staat garant voor gigantisch veel stresshormoon (= biochemie) wat uiteraard niet ideaal is voor je lichaam.

Citaat:
Zoals ik al eerder zei: ik heb in mijn beleving juist enorm veel emphatie en inlevingsvermogen naar anderen toe, en voel heel snel aan hoe iemand zich voelt en zuig dit dan ook heel snel op en voel dan gewoon wat diegene voelt (klinkt misschien zweverig maar niet zo bedoeld) Kan ook enorm geraakt worden door muziek en films.. maar ook in mijn laatste baan, als ik dan zag hoeveel last de mensen soms hadden van de dementie bij heldere momenten, en het verdriet wat ze ervan hadden, ik voelde dit zo en kon er echt mee zitten en nam het ook mee naar huis.. en dan krijg ik vervolgens te horen dat ze aan asperger moet denken en (...)

voor jou.

En zij moet dat denken vanhaar baas (en zegt het nog ook).
Citaat:
Ben ik dan zo eigenwijs? En kan ik volgende keer bij het gesprek dit aangeven? En wat het gesprek eigenlijk met me deed? Bij mij moet zo'n gesprek namelijk eerst bezinken en pas later kan ik dan echt pas tot me door laten dringen hoe of wat..

Eigenwijs zijn is een groot goed in de ggz.
Confronteer haar met wat jij vindt en voelt - dat is de enige manier om goede therapie te krijgen...!

Heel erg bedankt voor je bericht. Zit inderdaad ook al een hele lange tijd te denken aan een orthomoleculair arts.. weet alleen niet of dit ook vergoed word.. dus moet ik dan naar kijken.

Wat de prikkels betreft.. ik heb het niet iedere dag de hele dag lang ofzo.. ik heb het vooral als ik ergens ben waar veel gebeurd.. zoals op het werk het geval was, bijvoorbeeld een dagje amsterdam etc. En als ik op een verjaardag ben met veel andere mensen en geluid etc. Ik heb dan echt daarna een dag of aantal dagen nodig om bij te tanken en indrukken te verwerken. Kan dit niet.. (zoals een baan met veel prikkels en emoties) gaat het dus mis. Ook heb ik er dus vooral last van in mijn maandelijkse periode..

**Geplaatst**: 03-06-18 11:23

Re: Psychologen en snelle diagnoses?

Geplaatst: 03-06-18 11:23

Allereerst TS, wens ik je veel sterkte met het proces wat je al doormaakte en wat nog niet klaar is. Goed dat je hulp hebt gezocht, ondanks dat je daar eigenlijk ook wel klaar mee bent.

Ik vind het persoonlijk wel bijzonder dat je je verbaast over de uitgesproken voorlopige diagnose van je psycholoog na een eerste gesprek. Maar vervolgens doen bokkers op basis van één of enkele posts allerlei uitspraken over wat er met je aan de hand zou kunnen zijn :')

Bespreek je verbazing ook met je psycholoog he, juist dat soort dingen zorgt er voor dat jullie nader tot elkaar komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-18 11:26

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-18 11:26

Chubby schreef:
Allereerst TS, wens ik je veel sterkte met het proces wat je al doormaakte en wat nog niet klaar is. Goed dat je hulp hebt gezocht, ondanks dat je daar eigenlijk ook wel klaar mee bent.

Ik vind het persoonlijk wel bijzonder dat je je verbaast over de uitgesproken voorlopige diagnose van je psycholoog na een eerste gesprek. Maar vervolgens doen bokkers op basis van één of enkele posts allerlei uitspraken over wat er met je aan de hand zou kunnen zijn Bespreek je verbazing ook met je psycholoog he, juist dat soort dingen zorgt er voor dat jullie nader tot elkaar komen.

Waarom vind je dat bijzonder? Ik kan me er gewoon echt niet in vinden dat ik asperger zou kunnen hebben.. daarom verbaas ik me er dus zo over.

**Geplaatst**: 03-06-18 12:57

Re: Psychologen en snelle diagnoses?

Geplaatst: 03-06-18 12:57

Heb je al van die vragenlijsten ingevuld?
Voor de diagnose ADHD/ADD bij mijn kinderen heeft en school en wij als onderstellen lange vragenlijsten moeten invullen over kenmerken van de kinderen.

**Geplaatst**: 03-06-18 13:44

Re: Psychologen en snelle diagnoses?

Geplaatst: 03-06-18 13:44

Mbt de consulten bij een orthomoleculaire arts: voor leden van de beroepsvereniging mbog wordt het vergoed vanuit de aanvullende verzekering.

**Geplaatst**: 03-06-18 14:05

Geplaatst: 03-06-18 14:05

Lieve TS,

Een groot deel wat jij schrijft herken ik mezelf heel hard in vooral dat aanvoelen/lezen van mensen en hun energieën.
Het gevoel van nog niets bereikt hebben in het leven en 'achter' lopen (ben op een paar dagen na 25j).
Terug thuis zitten door werk niet aan te kunnen na verloop van tijd.

Ik heb vorig jaar opname gehad en daar is volledig diagnose onderzoek gedaan.
Ik raad jou zeker aan om een optie te nemen voor diagnose onderzoek.
Puzzelstukjes blijken naderhand in elkaar te vallen en bewustwording van de 'beperking'

Mijn psychiater heeft medicatie afgeraden, maar word wel goed gechoached door mijn psycholoog.

Ik kan beter alles filteren en een plaats geven, me afsluiten voor mensen met negatieve energie.
Lukt niet altijd hoor, heb nog wel terugvallen.

Ik heb overigens Borderline Persoonlijkheidsstoornis.
Gradatie niet-functionerend in de maatschappij.

En ik zit in traject voor aangepast werk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-18 18:12

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-18 18:12

_Alarm_wlkp schreef:
Lieve TS,

Een groot deel wat jij schrijft herken ik mezelf heel hard in vooral dat aanvoelen/lezen van mensen en hun energieën.
Het gevoel van nog niets bereikt hebben in het leven en 'achter' lopen (ben op een paar dagen na 25j).
Terug thuis zitten door werk niet aan te kunnen na verloop van tijd.

Ik heb vorig jaar opname gehad en daar is volledig diagnose onderzoek gedaan.
Ik raad jou zeker aan om een optie te nemen voor diagnose onderzoek.
Puzzelstukjes blijken naderhand in elkaar te vallen en bewustwording van de 'beperking'

Mijn psychiater heeft medicatie afgeraden, maar word wel goed gechoached door mijn psycholoog.

Ik kan beter alles filteren en een plaats geven, me afsluiten voor mensen met negatieve energie.
Lukt niet altijd hoor, heb nog wel terugvallen.

Ik heb overigens Borderline Persoonlijkheidsstoornis.
Gradatie niet-functionerend in de maatschappij.

En ik zit in traject voor aangepast werk

Bedankt voor je open/eerlijke berichtje. Ik zou dit ook wel eens willen ja.. een volledig diagnostisch onderzoek. Niet omdat ik nu graag een sticker wil, maar na al die jaren wel eens wil weten hoe of wat. Toch blijft het lastig omdat ik lichamelijk ook last heb van pmdd en dit in de moeilijke weken veel overeenkomsten heeft met sommige diagnoses.. kan door die rothormonen echt veranderen in een totaal ander mens.. niet heel fijn. Je bent in ieder geval erg goed op weg zo te horen. Fijn!

**Geplaatst**: 05-06-18 19:31

Geplaatst: 05-06-18 19:31

Shadow0 schreef:
Maar tegelijkertijd is juist vanuit ASS de stap naar ritalin een best wel vreemde: dat kan ook averechts werken en lijkt me iets dat echt niet zomaar opgegooid moet worden.

Nee hoor, is helemaal niet vreemd. Ik ken meerdere mensen (inclusief ikzelf) met asperger die ritalin slikken en waarbij het echt een significante verbetering oplevert.

**Geplaatst**: 05-06-18 19:50

Geplaatst: 05-06-18 19:50

imka schreef:
Bedankt voor je bericht! Maar juist als ik dit lees denk ik des te meer dat ik het niet wil slikken.. wel fijn dat het je geholpen heeft!

Je psycholoog kan je dit sowieso niet zomaar voorschrijven. Ook je huisarts zal je voor de inregeling waarschijnlijk sowieso naar een psychiater sturen en die zal hoogstwaarschijnlijk eerst hoe dan ook een diagnose willen zien/uitvoeren.

Ik gebruik nu sinds augustus ritalin (nou ja, niet dat merk, maar wel hetzelfde spul). Ik heb asperger, met veel overlap met ADD. Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat het gewoon allemaal 1 overkoepelende paraplu is, inclusief HSP en ADD/ADHD, en dat het maar net is waar je vooral last van hebt, onder welk naampje je terecht komt. Maar goed, mijn psychiater wilde geen ritalin voorschrijven op ASS alleen, dus kwam er een diagnose ADD bij, oh well. Ik kon er niet wakker van liggen. Als ik de ritalin maar mocht proberen.

Het is daarin niet zo dat je van de 1 op de andere dag op een meest gebruikte doses wordt gezet en vervolgens succes. Ik ben op de laagste dagelijkse dosis begonnen, dat doe je dan een paar weken. Vervolgens ga je met de psychiater analyseren. Is er verbetering in de symptomen, én, heb je last van bijwerkingen. Die worden tegen elkaar afgewogen, en vervolgens wordt er gekeken of het de moeite waard is om een hogere dosis te proberen. En vervolgens ga je dat weer een paar weken proberen.

Eerst zat ik op de kortdurende, maar inmiddels slik ik de langdurende (1 keer per dag dus). Ik slik het ook lang niet elke dag. Met name dagen dat ik de hele dag thuis ben, wil ik het nog wel eens vergeten. Maar kwa bijwerkingen merk ik daar eigenlijk niks van, sowieso heb ik amper bijwerkingen. Het enige waar ik soms last van heb is een verminderde eetlust. Dat ik gewoon nergens zin in heb. Maar lang niet altijd.

Het klopt dat je om het effect te merken, je het wel een paar weken moet uitproberen. Maar eventuele bijwerkingen merk je vrij snel. Als je dan na een paar dagen al zoiets hebt van "oh nee, gedver, maakt me niet uit wat het oplevert, maar met deze bijwerkingen kan ik niet leven". Dan stop je toch gewoon?

Mijn punt is eigenlijk, bij elke stap ben je er zelf bij en proberen kan in mijn ogen geen kwaad. Als het niet bevalt, is er niemand die je verplicht om het tóch in te nemen en dan stop je gewoon. En, omdat het relatief kort werkt, is het ook niet zo dat bijwerkingen lang naslepen. Als je stopt, zijn eventuele bijwerkingen ook vrijwel meteen weg.

Maar de kans dat je daadwerkelijk kunt proberen voor je uberhaubt een officiele diagnose hebt is onwaarschijnlijk. Het niet willen, heb je natuurlijk élk recht mee. Er is niemand die zegt dat je iets moet. Het is alleen, als je 100 stappen verder bent, en er eventueel een diagnose uit is gekomen, dat het zonde is om iets wat je mogelijk kan helpen niet te durven proberen, door allerlei indianen verhalen of angst.

Ik heb trouwens ook geen moeite met het aanvoelen van als een ander boos of verdrietig is. Ik ben wat dat betreft zeker niet ongevoelig. Het is meer dat ik zelf niet goed weet hoe te reageren daarop. Ik vind daarin het boek "Niet ongevoelig - vrouwen met autisme" van Henny Struik een héle fijne. Mocht je toch iets meer willen weten over autisme en dan met name bij vrouwen, dan is dat echt een heel fijn en goed boek. Het gaat veel dieper in op de verschillen en het niet ongevoelig (of juist wel overgevoelig) zijn, wat je vooral bij vrouwen ziet.

Het heeft mij heeeel erg geholpen om mijn ervaringen en problemen in kaart te brengen tov autisme. Zeker omdat je aangeeft dat je in slechte periodes heel anders kan reageren, lijkt me een beetje zelfstudie juist wél nuttig. Zodat je niet door bepaalde aspecten overvallen wordt als je eenmaal bij de psycholoog/psychiater zit voor een diagnose. Het heeft mij destijds héél erg geholpen door de verschillende aspecten van asperger te onderzoeken en door gesprekken met vrienden en familie boventafel te krijgen of iets wel of niet van toepassing was op mij.

Sowieso lijkt me met jou geschiedenis en achtergrond het niet al te ingewikkeld om een diagnose traject te kunnen krijgen. Gevaar hierin is alleen dat je ik wel denk dat een vermoeden van te voren een eventuele diagnose heel erg kan sturen. Ik ben destijds erin gestapt met "ik denk dat ik net als mijn moeder en zus ook autisme heb". En ja, dat is eruit gekomen, en ja, ik ben nog steeds volledig overtuigd dat dat speelt. Maar als ik er naartoe was gegaan met "ik denk dat ik AD(H)D heb", dan was er dat net zo goed uitgekomen denk ik. Kortom, zorg dat ze niet gelijk een te smalle focus hebben.

Houd er wel rekening mee dat de wachttijden voor dat soort trajecten láng kunnen zijn. Een half jaar/tot jaar of langer wachten voor je aan de beurt bent is niet ongewoon.