Zo heb ik ooit eens een keer moeten overgeven nadat ik bloemkool had gegeten, en daarna heb ik 5 jaar geen bloemkool meer durven eten (terwijl ik dat eigenlijk wel heel erg lekker vind)
Zodra ik nog maar hoor dat er iemand misselijk is durf ik meteen dagenlang niks meer te eten. Als ik misselijk ben durf ik ook echt niet te gaan slapen, stel dat ik 's nachts moet overgeven. Daardoor ben ik ook al heel lang een slechte slaper.
Ik heb nooit therapie of hulp gehad, heb er eigenlijk zelfs nog nooit met iemand over gepraat. Soms krijg ik paniekaanvallen, maar toen ik voor een andere problematiek in behandeling was heb ik daar clotiazepam voor gekregen, dat neem ik nog af en toe.
Hoewel het de laatste tijd eigenlijk best wel meeviel met mijn fobie, zijn er toch momenten waarop ik er echt veel hinder van ondervind.
Tijdens het uitgaan bijvoorbeeld, zodra mensen echt veel gedronken hebben wil ik het liefst zo gauw mogelijk weg want stel dat ze gaan overgeven. Als ik zelf veel gedronken heb heb ik er minder last van, maar het verpest toch soms mijn avond.
Op drukke plaatsen/bussen/plekken waar je niet makkelijk weg kan krijg ik ook altijd stress.
Ik heb ook een eetstoornis gehad, en ik ben soms bang dat ik door mijn emetofobie meer kans heb op een terugval (omdat ik niet durf te eten) Mijn fobie is ook de trigger geweest om een eetstoornis te ontwikkelen
Maar het meeste last heb ik eigenlijk in mijn persoonlijke relaties. Als ik een relatie heb ben ik altijd als de dood dat mijn vriend (of ik) ziek zal worden en moeten overgeven. Ik heb er ook moeite mee om samen te slapen. En ik durf echt niet te denken aan kinderen, want ik ben als de dood om last te hebben van zwangerschapsmisselijkheid en kinderen = kots

Meer mensen die hier last van hebben? Of die me eventueel tips kunnen geven? Ik wil hier wel graag voor in therapie maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen.