Ik slaap gemiddeld 2 tot max 3 uur per nacht (en dat is vaak niet aan elkaar). Voordat ik inslaap zijn we sowieso al ruim 2 uur verder.
Tijdens die spaarzame uren dat ik slaap heb ik 9 van de 10 keer een hele heftige en realistische nachtmerrie, waardoor ik volledig in paniek wakker word.
Het duurt dan ook heel lang voor ik dat rotgevoel weer kwijt ben.
Daarnaast doe ik veel tandenknarsen in mijn slaap (en klemmen), praten, huilen, tandenklapperen en met ledematen bewegen.
Het enorme slaapgebrek zorgt ook voor allerlei fysieke klachten, zoals oververmoeidheid, stress, depressie, eetbuien (de stoornis had ik al, maar het ontbreekt me aan energie om er tegen te vechten

Ik ben hiervoor al naar een slaapcentrum geweest en die constateerden een ernstige inslaap- en doorslaapstoornis, waarbij ik niet in de diepe slaap kom.
Medicatie heeft bij mij geen enkel effect. Ik heb al zoveel geprobeerd, maar niets helpt. Ik heb oa al Citalopram, Oxazepam, Temazepam, Lorazepam, Lormetazepam, Mirtazapine, Quetiapine en nog wat andere dingen geprobeerd. Dat was meestal in combinatie met Topamax tegen de nachtmerries en Fluoxetine tegen de depressies, maar het had allemaal geen enkel effect.
Het zou kunnen dat het bij mij met het verleden te maken heeft, maar ik heb in het verleden daar al oa EMDR voor gehad en voor mijn gevoel had ik dat traject netjes afgesloten en achter me gelaten. Het kan zijn dat onbewust wat staartjes uit het verleden terug zijn gekomen, maar ik kom er maar niet achter wat het is! En opnieuw EMDR volgen is nu ook geen optie omdat ik daarvoor eerst beter moet slapen (hoezo vicieuze cirkel

Ik heb nu een tweede traject aangevraagd bij het slaap-en waakcentrum. Desnoods ga ik maar een paar dagen intern zodat ze het kunnen observeren, maar ik hoop zo dat er een oplossing komt. Het liefste was ik naar Kempenhaeghe gegaan (De slaapspecialist van Nederland), maar die hebben een patiëntenstop en mijn verzekering vergoed het volgens mij überhaupt niet.
Het is inmiddels al duidelijk dat dit m'n baan gaat kosten..
Zijn er lotgenoten of mensen die dit een beetje herkennen? Het zou heel fijn zijn om eens met anderen hier over te kunnen praten.
Ik ben zo bang dat het oordeel straks is dat ik er maar mee moet leren leven
