Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-12-17 13:23

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst: 10-12-17 13:23

Tja, ik denk altijd maar, je kunt het leren. Stel dat je een kindje hebt en jij alleen thuis bent met een ziek kind, dan kun je ook moeilijk de kots laten liggen. Tuurlijk is het goor en niet fijn maar je zult wel moeten.

**Geplaatst**: 10-12-17 13:24

Geplaatst: 10-12-17 13:24

Ik herken je gevoel TS. Al voel ik mij best beperkt erdoor soms.. uitgaan met vriendinnen waar we heen moeten met een bus? Eh nee ik blijf thuis want: ‘wat als iemand gaat overgeven?’. Als iemand al zegt dat hij misselijk is, wordt ik al gek in mijn hoofd.

Toen ik 6 was, ben ik in het vliegtuig helemaal onder gekotst door een vent naast mij tijdens de landing. Ik denk dat daar mijn angst vandaan komt. Het is echt super vervelend.

Als mijn vriend al zegt: ‘ik denk dat ik zo moet overgeven’, ben ik al gevlucht. Zelf heb ik voor het laatst overgegeven toen ik vol werd gepropt met morfine. Weinig van meegemaakt omdat ik een auto ongeluk had gehad en dus van de kaart was.

Waar ben ik precies bang voor? Alles... en ik vind het zo vervelend. Therapie ervoor volgen, kán. Ik ben bang dat ik dan filmpjes moet kijken van kotsende mensen of in real life. Dan haak ik al gauw af

**Geplaatst**: 10-12-17 13:32

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst: 10-12-17 13:32

Zelf overgeven vind ik niet zo boeiend, maar bij andere mensen kan ik er absoluut niet tegen! Krijg ik idd ook paniekaanvallen van.

Gisteren reden er geen treinen tussen Leiden en Den Haag, maar ik moest in Den Haag werken. Met de bus dus. Op de terugweg was de bus helemaal vol, en ik zat helemaal voorin. Toen zei een man "ik word altijd kótsmisselijk in de bus!" Ben de hele reis naar geweest daarvan

Gelukkig heeft hij niet overgegeven.

Mijn vriend is gelukkig niet zo vaak ziek maar vorig jaar had hij wel een keer buikgriep, ik werd wakker van zijn gekots. Wat een rotnacht was dat. Ik heb op de bank geslapen :')

**Geplaatst**: 10-12-17 22:10

Geplaatst: 10-12-17 22:10

Emetofobie is, zoals alle fobieën, naar spul.
...maar er zijn wel oplossingen.

Een cursus met oefeningen geloof ik persoonlijk minder in: angst/ fobie komt niet voor uit je logische verstand.
Goede informatie in dat logische verstand over wat angst wel en niet is, kan zinnig zijn.

En therapie kan....

Citaat:
Waar ben ik precies bang voor? Alles... en ik vind het zo vervelend. Therapie ervoor volgen, kán. Ik ben bang dat ik dan filmpjes moet kijken van kotsende mensen of in real life. Dan haak ik al gauw af

...maar als je hier geen zin in hebt hoeft het echt niet.
(Dit heet in plaatselijk jargon exposure.)
En een algemeen toegankelijke therapie zoals emdr kan dit ook oplossen. Geen nare filmpjes verplicht 10x bekijken en voor de boffers is het in een half uur klaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-17 22:22

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-17 22:22

Mijn vriend is nadat hij geslapen heeft vanochtend gelukkig niet meer misselijk geweest en heeft niet meer overgegeven. Ben ik blij om want lig dalijk weer samen in een bed met hem

kan ik hopelijk gerust slapen

Hij heeft uiteraard wel wat last van zijn maag en keel maar heeft vooral brood gegeten vandaag en hij is alweer zichzelf want hij kon nu al vertellen dat hij zo wel weer wat ging eten want hij had weer honger.
Kom net thuis en hij heeft weer wat kleur ipv het lijkbleke gezicht van vanochtend.

Ik heb jaren geleden het Noro virus gehad. Dat is een buikgriep waar je ontzettend ziek van word. Je zit of op de wc, of je hangt erboven en bij mij was het zo dat ik op de wc zat met een emmer tussen mijn benen. Ik krijg tussen het overgeven door geen lucht meer en raak dan in paniek omdat ik geen adem kan halen wat het uiteraard alleen maar erger maakt. Denk dat ik er hierdoor zo bang voor ben.

En geloof het of niet, ik heb niet gegoogeld maar ik krijg nu deze reclame op bokt;
Afbeelding

**Geplaatst**: 10-12-17 22:40

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst: 10-12-17 22:40

Hier ook eentje. Ik krijg het spaansbenauwd als ik mij kotsmisselijk voel. Komt gelukkig niet veel voor maar dan wordt ik echt bang en gek dat ik bijna moet kotsen. Het is al te lang geleden gelukkig.

Bij anderen nog erger. Ik vind het verschrikkelijk en ben weg als iemand meldt dat hij erg misselijk is. Mijn moeder heeft af en toe een meniere aanval dus ondertussen heb ik mij er toe gezet om door de muren heen s nachts niet onder mijn kussen te liggen maar gewoon naar het geluid te luisteren. Verschikkelijk maar dat is stap 1 die gelukt is

Ik doe kraamzorg en tot nu toe gelukt om niet bij kotsende vrouwen te zijn maar dat gaat vast nog wel komen dat ik er net naast sta tijdens de bevalling

**Geplaatst**: 10-12-17 22:54

Geplaatst: 10-12-17 22:54

PrinceAmos schreef:
Ik herken je gevoel TS. Al voel ik mij best beperkt erdoor soms.. uitgaan met vriendinnen waar we heen moeten met een bus? Eh nee ik blijf thuis want: ‘wat als iemand gaat overgeven?’. Als iemand al zegt dat hij misselijk is, wordt ik al gek in mijn hoofd.

Alsof je het over mij hebt. Als iemand alleen al zegt dat ie misselijk is, word ik gek in mn hoofd.

In het begin kon ik kattenkots niet eens opruimen, dat gaat nu soms beter.
Maar echt, ik kan er niet tegen. Bij mezelf niet en vooral niet bij andere mensen :')

**Geplaatst**: 10-12-17 23:04

Geplaatst: 10-12-17 23:04

Wat fijn om te zien dat veel mensen er last van hebben. Ik heb het ook al mijn hele leven. En ben (deels daarvoor) in therapie. Als ik sommig eten zie of eet zegt mijn hoofd al dat ik misselijk wordt. Of als iemand in mijn buurt vraagt of het vlees wel gaar is of als iemand buikpijn heeft..
Het advies is juist deze enge dingen op te zoeken. Zodat je vanzelf merkt dat het puur een (angst)gedachte is en geen werkelijkheid. En dat je zo’n situatie als kotsen echt wel overleefd... erg lastig...
Verder moet je proberen te realiseren.. Wat zijn redenen om kotsen eng te vinden. Wat zijn redenen om kotsen niet eng te vinden...

Desondanks vind ik het ook nog erg akelig

**Geplaatst**: 10-12-17 23:12

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst: 10-12-17 23:12

Ik heb het zelf ook. Ben heel angstig om over te geven. Toen ik moest bevallen, heb ik ongeveer twee uur achter elkaar gespuugd. En dan tussendoor huilen omdat ik moest spugen. Er helpt praktisch niets tegen de angst bij mij. Ik werd gelukkig gesupport door mijn vriend en de arts. Coachen met ademhalen tussen het overgeven, een hand op mijn schouder tijdens het overgeven en het aanslepen en voorhouden van teiltjes. Dat maakt het gevoel en de angst niet minder, maar ik vond het wel fijn dat ik gecoacht werd met ademen. Ik merk vaak met overgeven dat ik vervolgens ga hyperventileren en dan nóg een keer ga.

En wat ik nu zeg is heel raar, ik weet het, maar helpt wel: spuug met overgave. ( :')

) Dan heb je vaak het grootste gedeelte er in een keer uit.

**Geplaatst**: 10-12-17 23:32

Geplaatst: 10-12-17 23:32

Gebruiker201 schreef:
Het advies is juist deze enge dingen op te zoeken. Zodat je vanzelf merkt dat het puur een (angst)gedachte is en geen werkelijkheid. En dat je zo’n situatie als kotsen echt wel overleefd... erg lastig...
Verder moet je proberen te realiseren.. Wat zijn redenen om kotsen eng te vinden. Wat zijn redenen om kotsen niet eng te vinden...

Desondanks vind ik het ook nog erg akelig

Dat heet exposure in plaatselijk jargon - en werkt niet voor iedereen.

Angst heeft verder weinig te maken met gedachten (die zijn secundair, zo niet de derde stap). Argumenteren zet niet zo veel zoden aan de dijk.

Goede informatie over angst en kotsen kan uiteraard wel helpen. (Stikken doe je niet zo lang je niet bewusteloos bent, maar het is wel een reflex - je lichaam neemt even de regie over.)

(Ik herinner mij nog toen ik een hersenschudding had. Ik wist dat ik op de hap op de behandeltafel lag.
Ik voelde mij 'het lijkt wel kermis' alsof ik werd opgetild en om mijn as draaide. Ik ging op de rand van de tafel liggen want ik moest over mijn nek - en manlief moest mij beethouden...

)

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 10-12-17 23:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-17 23:36

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-17 23:36

Chiave schreef:
Ik heb het zelf ook. Ben heel angstig om over te geven. Toen ik moest bevallen, heb ik ongeveer twee uur achter elkaar gespuugd. En dan tussendoor huilen omdat ik moest spugen. Er helpt praktisch niets tegen de angst bij mij. Ik werd gelukkig gesupport door mijn vriend en de arts. Coachen met ademhalen tussen het overgeven, een hand op mijn schouder tijdens het overgeven en het aanslepen en voorhouden van teiltjes. Dat maakt het gevoel en de angst niet minder, maar ik vond het wel fijn dat ik gecoacht werd met ademen. Ik merk vaak met overgeven dat ik vervolgens ga hyperventileren en dan nóg een keer ga.

En wat ik nu zeg is heel raar, ik weet het, maar helpt wel: spuug met overgave. ( ) Dan heb je vaak het grootste gedeelte er in een keer uit.

Dat laatste doe je toch in mijn ogen altijd? Het is namelijk iets wat je niet tegen kan houden.. zoals de post hierboven; je lichaam neemt even de regie over, dus je doet er niks aan..

Jou verhaal maakt me overigens wel bang voor wanneer ik ooit een kindje krijg.. Ik zou mijn bevalling niet zo mee willen maken.. als dat bij mij zo zou gaan zou er denk ik geen 2e komen

(althans, dat zeg ik nu, ben geen moeder dus misschien is alles inclusief kotsen het wel waard )

**Geplaatst**: 10-12-17 23:39

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst: 10-12-17 23:39

Hmm, ik weet het niet... Ik kan namelijk ook zo angstig zijn dat ik 'minder' spuug.

Niet iedereen heeft er last van tijdens de bevalling hoor.

Ik had alleen weeën die niet te puffen waren (rugweeën). Toen ik een ruggenprik kreeg, heb ik heerlijk geslapen en niet meer gespuugd. Komt goed hoor. :(:)

Niet tegen laten houden door dit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-17 23:58

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-17 23:58

Chiave schreef:
Hmm, ik weet het niet... Ik kan namelijk ook zo angstig zijn dat ik 'minder' spuug.

Niet iedereen heeft er last van tijdens de bevalling hoor. Ik had alleen weeën die niet te puffen waren (rugweeën). Toen ik een ruggenprik kreeg, heb ik heerlijk geslapen en niet meer gespuugd. Komt goed hoor. Niet tegen laten houden door dit.

Ik kijk nog wel eens one born every minute en dan komt dat ook wel eens voorbij.. dan denk ik altijd; ik hoop zo dat ik eens een keer bij die doelgroep hoor die er 'lachend doorheen komt'.

maar ik heb altijd pech wat dat betreft haha.

Heb nu al de kriebels voor vannacht, terwijl vriendlief weer zo fit als een hondje is.. Op de een of andere manier blijf ik het in mijn hoofd horen.. heel vervelend want ik ben kapot hahaha

**Geplaatst**: 11-12-17 00:36

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst: 11-12-17 00:36

Je bent idd absoluut niet de enige, hoor. Ik en heel veel anderen hebben er ook last van. Ik heb er al last van zolang als ik me kan herinneren. Zowel bij zelf spugen als bij andere mensen, zware paniek. Alleen al als ik misselijk ben raak ik in paniek, waar ik alleen maar misselijker van wordt. Nu ik in therapie ben, niet specifiek hiervoor, maar de psych heeft ook hier wat mee gewerkt, gaat het iets beter. Tot anderhalve maand geleden, moeder, broertje en zusje wss een virus hadden en de boel onderspuugde. Toen heb ik echt een aantal dagen in mijn kamer gebarricadeerd gezeten. Daarna dus qua paniek een terugval gehad. Bij mij maakt de reden van spugen bij anderen wel verschil. Als het is van de drank, of een allergie ofzo kan ik er beter tegen dan als iemand uit het niets ziek wordt. Heeft iets te maken met dat bij braken van de drank het niet besmettelijk is, dan kan ik als iemand gespuugd heeft wel bij diegene in dezelfde ruimte zijn bijv.

Ik heb verder niet echt tips. Bij mij wordt t nu vooral behandelt met therapie en door mijn (op dit vlak) fantastisch meedenkende HA heb ik antibraakmedicatie voor als ik zelf misselijk ben. Dat helpt mij wel enigszins.

**Geplaatst**: 11-12-17 01:18

Geplaatst: 11-12-17 01:18

LoveUggs schreef:
Mijn vriend is nadat hij geslapen heeft vanochtend gelukkig niet meer misselijk geweest en heeft niet meer overgegeven. Ben ik blij om want lig dalijk weer samen in een bed met hem kan ik hopelijk gerust slapen
Hij heeft uiteraard wel wat last van zijn maag en keel maar heeft vooral brood gegeten vandaag en hij is alweer zichzelf want hij kon nu al vertellen dat hij zo wel weer wat ging eten want hij had weer honger.
Kom net thuis en hij heeft weer wat kleur ipv het lijkbleke gezicht van vanochtend.

Ik heb jaren geleden het Noro virus gehad. Dat is een buikgriep waar je ontzettend ziek van word. Je zit of op de wc, of je hangt erboven en bij mij was het zo dat ik op de wc zat met een emmer tussen mijn benen. Ik krijg tussen het overgeven door geen lucht meer en raak dan in paniek omdat ik geen adem kan halen wat het uiteraard alleen maar erger maakt. Denk dat ik er hierdoor zo bang voor ben.

En geloof het of niet, ik heb niet gegoogeld maar ik krijg nu deze reclame op bokt;
[ [url=m/G1QdhY.png]Afbeelding[/url] ]

Precies dat heb ik dus ook. Echt PRECIES.
Ook ik merk dat ik dan echt niet kots met overgave maar het steeds probeer tegen te werken.

**Geplaatst**: 11-12-17 01:47

Re: Help, ik kan niet tegen overgeven..

Geplaatst: 11-12-17 01:47

Ik had het heel erg, maar inmiddels heb ik er geen moeite meer mee. Misschien tijdens het stappen en tijdens werk (werk met bejaarde mensen die wel eens een ongelukje hebben) net iets te vaak iemand volledig over z'n nek zien gaan. In het begin was ik heel erg van "IEUW IEUW IEUW", maar het maakt me nu nog vrij weinig meer uit. Als het oplucht, prima. Liefst wel op een plek waar we het niet hoeven op te ruimen.

Mijn ervaring is dat als je iets maar vaak genoeg ziet, je er wel aan went en de angst ervoor kwijtraakt.

**Geplaatst**: 11-12-17 11:37

Geplaatst: 11-12-17 11:37

Voel je niet schuldig dat je er niet kan zijn voor hem :(:)

Ik wil echt alleen worden gelaten als ik boven een wc hang. Ga weg met je doekjes en rugklopjes :roll:

Laat mij maar even triestig zijn, na een half uurtje kom ik wel weer terug.

Overigens kan ik zelf heel goed tegen euh.. lichamelijke uitbarstingen

Dus geen tips daar.

**Geplaatst**: 11-12-17 13:30

Geplaatst: 11-12-17 13:30

...ik heb jaren migraine gehad
(bless my old age!)
en als je over je nek moet terwijl je hoofd al pijn doet (en die bol tijdens het braken nog meer pijn doet...)

Citaat:
Ik krijg tussen het overgeven door geen lucht meer en raak dan in paniek omdat ik geen adem kan halen wat het uiteraard alleen maar erger maakt.

...heb ik mij het volgende aangewend:
braken is een reflex, maar je kunt het een beetje 'ophouden'.
Op het moment dat het duidelijk was 'het moet echt' sloop ik met mijn zere hoofd naar de badkuip,
haalde rechtop staand naast de bakkuip diep adem (bleegh het moet echt...)
en boog dan voorover terwijl ik een oerkreet slaakte.
En je kunt je lichaam helpen bij dit reflex: bukken, heel hard knijpen met je (onder)buik om de boel omhoog te helpen en je keel openen. Leunen op de badrand is makkelijk.
(Oerkreet is een variant op de letter 'a' - niet 'aa' van aan, maar a zoals in als. Dan is je keel maximaal open.)

:(:)