Geplaatst Oke ik moest het even van me af gaan typen, aangezien ik er nu al een hele tijd mee zit en tegenwoordig een beetje met mijn handen in mijn haren zit..
Misschien handig om te weten. Ik ben 18 jaar en zit op dit moment in 5de jaar van het havo.
Het begon allemaal in januari. Als het begin van het verhaal wat onduidelijk is komt dat doordat ik er zelf niks meer vanaf weet. Ik ben namelijk in totaal rond de 2 weken voor het ongeluk, het ongeluk zelf en nog de dagen erna helemaal kwijt. De rest van de maanden januari tot en met april is helaas in een waas aan mij voorbij gegaan.
In december 2016 kocht ik een 4 jarige merrie die pas net onder het zadel was. We stonden toen met haar op een stalling waar ze geen binnenbak hadden. Dus toen het vroor en de grond helemaal bevroren was kon ik ook niet met haar trainen. We hadden wel een binnenbak in dezelfde straat maar dan moesten we eerst langs een drukke/gladde weg. Wij vonden het destijds nog te gevaarlijk, aangezien de merrie in kwestie nog helemaal geen ervaringen had met verkeer. Na ik gok 5 daagjes (toen de weg al niet meer zo glad was) zijn we naar de binnenbak gegaan om haar toch maar eventjes te rijden. Yep daar is het punt waar we waarschijnlijk de fout in zijn gegaan.
In de stap was ze blijkbaar heel erg braaf en rustig. In de draf geldt hetzelfde, maar blijkbaar bij het aanspringen naar de galop is ze gekke bokkensprongen gaan doen die ik helaas niet uit heb kunnen zitten. Ik ben er dus in een harde vaart vanaf gegooid richting de bakrand. Nu hadden we in die binnenbak boven de bakrand een ruit zitten waar ik vervolgens als eerste ben aangekomen, daarna ben ik met mn gezicht op het metalen deel van de bakrand gekomen en vervolgens op de grond terecht gekomen... In eerste instantie ben ik z'n +- 8 minuutjes buiten bewust zijn geweest.
Toen ik eenmaal weer bij was wist ik van voor van achter niet wat er gebeurde, waar ik was, wat ik hier deed, hoe ik een jas moest aandoen, welke dag het was en etc. Ik wist blijkbaar alleen dat dat mijn paard was in de bak stond en dat vond ik blijkbaar maar heel raar. Vervolgens zijn we naar het ziekenhuis gegaan en hebben ze me onderzocht op verschillende gebieden. Zo hebben ze een foto gemaakt van mn kaak en jukbeen. Mijn kaak stond namelijk scheef, maar was gelukkig niet gebroken of iets dergelijks. Wel had ik een scheurtje in mijn jukbeen, maar alles vie gelukkig nog mee. Daarna of daarvoor (dat weet ik dus helaas niet) hebben ze ook een mri-scan gemaakt van mijn hoofd om te kijken naar eventueel letsel. Daar kwam dus uit dat ik een hersenkneuzing had. Ik ben later die avond naar huis gestuurd met een soort morfine pillen tegen de pijn. Ze dachten dat het herstel z'n 3 tot 6 maanden zou duren.
Nu is het helaas alweer bijna 12 maanden verder en ik heb er nog steeds veel last van. Zo heb ik nog:
- Slecht geheugen. Ik vergeet wat ik allemaal al heb gezegd, soms hele dagen in de week ( ik weet dan gewoon niet meer dat die dagen alweer voorbij zijn gegaan), dat ik hele whatsapp gesprekken heb gehad met mn beste vriendin en ga zo maar door
- Doe ik erg lang erover om toetsstof te kennen voor school, terwijl ik er eerst met gemak 2 hoofdstukken in een keer in mijn hoofd kon stampen
- Ik vergeet mn pitches van het werk en weet dan ook echt gewoon niet meer waar het over ging..
- Ik heb heel veel rust nodig en merk niet wanneer ik mijn grenzen over ga, wat weer zorgt voor mega hoofdpijn, braken, misselijk en hele erge hoofdpijn. Kan dan ook echt niks verdragen.
Nu ben ik al in behandeling bij de neuroloog en neuro-psycholoog, dus wat ik wil gaan bereiken met dit topic is kijken naar verhalen en ervaringen van andere mensen. Met de hoop dat mensen zich erin herkennen en misschien tips hebben met hoe ik ermee overweg moet gaan. Want op dit moment gaat het weer bergafwaarts en ik heb er moeite mee om weer omhoog te krabbelen...
Ik hoop dat er meer mensen zijn geweest in mijn situatie en dat het een beetje duidelijk is. Anders mag je altijd een vraag stellen ter verduidelijking
Heel erg bedankt en respect voor de mensen die alles hebben gelezen 
ook hetzelfde letsel maar dan niet een hersenkneuzing maar een zware hersenschudding. Ik ben best lang buiten bewustzijn geweest, herkende mijn vriend en ouders niet meer, wist bij wijze van niet meer hoe ik veters moest strikken. CT scan was goed, dus mocht gaan.
Wel ontzettend naar zeg... Hersens zijn heel gevoelig natuurlijk, maar genezen kan het. Heb je daar enig beeld op? Als in: is er vordering tov 3 maanden geleden en wat zegt de neuroloog/neuropsycholoog? 
En ook op school hebben ze niet altijd even veel begrip ervoor, omdat docenten het gewoon niet snappen. Als je er ooit over wilt praten staat mijn pb ook altijd voor je open 
Hoe heb jij jouw eigen weg gevonden ( als ik vragen mag)?