Poeh, wat heftig....
Ik weet hoe de klap voelt, ben nog wachtende op de uitslag. (ben mama van 2, 1 van 5 en 1 van 7)
De angst is onbeschrijflijk, je wilt zo graag vechten en vasthouden maar weet niet goed hoe.
Er is geen handleiding of beste manier in zo'n situatie en je moet proberen te vertrouwen op de medisch specialisten.
Probeer je vragen en twijfels duidelijk op te schrijven, zodat je deze kunt stellen en er geen vergeet.
Wat je kleine mannetje betreft, maak zoveel mogelijk herinneringen en probeer papa voor hem vast te leggen. Daar zijn ontzettend veel manieren voor (video, foto, boeken, herinneringdoos, kaartjes voor gelegenheden in de toekomst etc) en zoek naarr iets wat goed voelt voor jullie allemaal. Hij is nog heel jong, je kunt hem nog niet veel vertellen of uitleggen. Als hij bij jullie verdriet en angst ziet, mag je daar in kindertaal wel over praten. Kindjes snappen veel en emoties zijn menselijk. Deze hoef en kun je niet altijd wegstoppen en dat mag hij zien.
Hou van elkaar, steun elkaar, huil samen, wordt maar boos....alles is goed. Heel veel sterkte.
Laatst bijgewerkt door dieseltje op 11-11-17 18:13, in het totaal 1 keer bewerkt