Geplaatst Huidige Ik
Toekomstige Ik
Ergens
25-08-2020
Lieve toekomstige Ik,
Vandaag is het onze (kan ik dat zo zeggen?) verjaardag, ik ben 29 en jij wordt 32. Hoe gaat het met je? Gaat het goed met je studie, is het einde al in zicht? Ik weet dat je het kunt, het lijkt nu misschien nog zwaar maar het zal uiteindelijke allemaal de moeite waard zijn! Je moet vooral denken aan de reden waarom je aan de studie bent begonnen, hoe je van plan was te gaan knallen. Door deze studie zal je werk uiteindelijk ook meer diepgang krijgen en zul je emotioneel en inhoudelijk groeien.
Hoe gaat het op kantoor? Werk je nog steeds deels vanuit huis of is een van je dromen al uit gekomen en werk je weer in het buitenland? Ben je meer van je werk gaan houden, nu je het meer bent gaan begrijpen - en dus waarderen? Of heeft het juist een tegenovergesteld effect? Hoe gaat het trouwens met je baas en al de anderen
Het is nog nooit in mij op gekomen dat het je niet zou gaan lukken, dat het door jou gekozen pad niet de juiste zou zijn. Ik weet dat je nooit echt extrovert bent geweest, toch kom je vaak wel zo over, omdat de meeste mensen je niet echt kennen. Ik denk dat je vooral je best doet anderen te helpen, zodat je niet stil hoeft te staan bij je eigen gevoel. Laat me je er aan herinneren dat je niet weer die torenhoge muur op gaat bouwen, waar geen mens, waaronder jijzelf, overheen kan komen. Op een dag zal je over die muur moeten klimmen en om je heen willen kijken. Je moet pijn ervaren om te weten wat helen betekent. Zorg eerst voor je eigen gevoelens en emoties, daarna pas voor die van een ander. Dus, bovenal, zorg eerst voor de relatie met jezelf.
32 jaar. Ben je iemand geworden die je mee naar huis zou nemen, om voor te stellen aan je familie? Pa en ma willen alles weten. Ooms en tantes hebben vragen te over. Ik hoop dat je oudere zus inmiddels is gestopt met de meeste vreemde vragen aan partners van anderen te stellen. Hoe gaat het met je jongere zus, is haar bedrijf gaan groeien zoals ze hoopte? Heb je inmiddels nog meer neefjes en nichtjes?
Stel dat je nog niemand hebt om mee naar huis te nemen, geef de de hoop niet op. Hoe langer je moet wachten, des te beter de beloning. Is het niet vandaag, dan misschien wel morgen, of volgende week. Zo niet, dan wellicht volgend jaar, of het jaar daarop. Blijf gewoon doen waar je van houdt en wanneer de tijd rijp is, zal het komen. Misschien moet je wel wachten, zodat je het later nog meer kunt waarderen.
Hoe gaat het met je vrienden? Anouk was toen zwanger van de tweede, is er nog een derde gekomen? Hoe gaat het Mike en Pien, zijn ze eindelijk die wereldreis gaan maken en waar zijn ze uiteindelijk gaan wonen? Hoe gaat het met de jongens van de rugby? Gaat het goed met ze en scoren 'we' goed? Wat betreft Maurits en Julia, zijn die nog bij elkaar? Ga je binnenkort nog eens naar Schotland, wonen je grootouders er nog? Wat denk je trouwens van een ietwat late dertigers-reis? Enkel het feit fat je druk bent is geen excuus om er niet even tussenuit te gaan, om in contact te blijven met je geliefden. Denk ook aan je vrienden en familie. Als je ze minder kunt bezoeken, zijn er tegenwoordig genoeg andere mogelijkheden om in contact te blijven.
Lieve Ik, ben je nog aan het lezen? Hoeveel boeken streep je per jaar af? En hoe gaat het met je eigen boek, ga je nog net zo goed als een paar jaar terug? Heb je al een einde kunnen bedenken, of geniet je nog steeds te veel van het schrijven? Geeft het je nog steeds energie, bozige dromen en vooral uitdagingen? Ik hoop dat je meer grote schrijvers bent gaan lezen, zoals ik al jaren roep: Lezen is leven. Ik hoop dat je nog leest! Ik hoop dat sommige van je beste vrienden enkel uit letters, woorden en zinnen bestaan.
Ik hoop op een goede balans in je leven, nu en in de toekomst. Ik hoop dat je altijd zult herinneren dat de wereld waarin wij leven, het nu waar je zo geobsedeerd van bent, op een dag zal vergaan. Weet je nog welke quote ik bedoel?
“Hou van wie je houden wil, maar op een dag zul je ervan gescheiden zijn.”
Tijd kent geen begrip wanneer het op de dood aan komt. Heb positieve gedachtes, aanvaard excuses van anderen. Wees vriendelijk, probeer zo vaak mogelijk vriendelijk te zijn. Zelfs wanneer je pijn hebt, of verdrietig bent. Er zijn mensen met veel meer verdriet en pijn. Dus kiezen op elkaar en kijk vooruit. Op een dag zullen je zorgen verdwijnen, tegen die tijd ben je het sowieso vergeten. Als het niet morgen is, dan de dag daarna, tijd heelt alle wonden.
Ten slotte hoop ik dat je nog steeds jij bent. Diegene die makkelijk lacht, vooral om zichzelf. De ene met een hart groot genoeg om van iedereen te houden. Iemand die hard werkt, ook al kan hij niet altijd het doel zien. De stoere jongen die, stiekem, af en toe best kan huilen. De man die iemand naar behoren weet te behandelen, ook al is diegene minder aangenaam dan gemiddeld. Om een probleem heen denken, dat ben jij ten top. Je bent goed zoals je bent. Verlies dat allemaal niet op je pad met al de omstandigheden en mensen die je pijn doen. De Wereld is precies zo. Ze zal je soms teleurstellen, maar dat is tijdelijk. Het zal voorbij gaan. Of jij zal er voorbij gaan. Ook nog, wanneer je denkt verliefd te moeten worden, of wanneer je wanhopig op zoek bent naar liefde, bedenk dan: Liefde definieert niet alles.
Huidige Ik, die net 29 is geworden.
