Bokt.nl

gabyfedde schreef:

Ik zou afwachten wat volgende week blijkt uit de gesprekken met de artsen. Jij kan er zelf niet bijzijn, maar je stiefvader of een ander familielid wel. Zij kunnen de vraag stellen wat het met je moeders kansen doet wanneer één van de kinderen (indien geschikte donor) een stuk lever afstaat.
Voor jezelf kun je in overweging nemen wanneer je het wel en wanneer je het niet zou doen (risico's voor jezelf, kansen voor je moeder).
Volg je hart!!!

Tieneke schreef:

mirim schreef:

Misschien een hele vreemde vraag en je hoeft hem hier niet te beantwoorden, maar kan hem zelf in je overweging meenemen:
Heeft haar zieke lever te maken met een leefstijl die zij er op na hield/ houdt.
Als iemand altijd heel bewust ongezond heeft geleefd, dus een eigen keuze daarin heeft gehad, vind ik het een andere kwestie worden .
Is een lichaamsdeel ziek puur door ziekte en onmacht zou het voor mij heel anders worden.

Van het moment dat je het leven van je bloedeigen moeder in handen hebt en je hier zelf serieus over nadenkt, denk ik dat dat niet meer echt de kwestie is. En een lever kan slecht worden door zo veel oorzaken, vind het een klein beetje ongepast om dan die richting op te gaan.

Boras schreef:

@ Tieneke

Ik vind het niet ongepast. ik denk dat er bij een beslissing als deze geen taboes moeten zijn.

Mijn gedachten gingen dezelfde richting op. Maar ik zou me dan vooral afvragen hoe er na een transplantatie door de ontvanger voor mijn afgestane lever gezorgd zou gaan worden. ALS verslaving de oorzaak zou zijn, dan zou de leefstijl na transplantatie voor mij zeker een grote rol spelen bij mijn keuze..

Ts, ik vind vooral dat jij ja maar net zo goed ook nee mag zeggen. Om welke argumenten dan ook. Het lijkt me enorm moeilijk, sterkte met alles

Hilli schreef:

Het aanbieden van een stuk orgaan aan iemand met alsnog beperkte levensverwachtingen na de transplantatie, nog los van de andere randvoorwaarden, stelt alleen maar uit wat er alsnog gaat gebeuren en voegt een lijdensweg toe. Je moet je afvragen of je dit je moeder wil aandoen, zodat jullie nog een paar jaar extra hebben.

Hilli schreef:

Tsja, voor de moeder van de TS staan er 2 zeer zware ingrepen op de rol en voor de TS daardoor ook. Zonder complicaties is het een prachtverhaal ('ze leefden nog lang en gelukkig'), maar ik denk dat een realistischer perspectief noodzakelijk is. Ik vind dus dat je levensverlengend lijden toepast, maar mocht ik ongelijk blijken te hebben dan is dat veel fijner voor iedereen.

Joolien schreef:

Poeh moeilijke beslissing hoor. Vooral omdat het door haar levensstijl komt. Ik zou dat zeker zwaar laten wegen en me afvragen of het echt nut heeft. Zal je moeder echt veranderen, of gaat ze met jouw lever gewoon door waar ze gebleven is? Stel dat ze dat doet, wat doet dat dan met jou? Moet jij de zooi van je ouders opruimen?
Misschien hard gedacht, maar dat is hoe ik erover denk als het mij zou overkomen.

Citaat:

Wow, ik vind dit inderdaad wel hard overkomen.
Het gaat her om haar moeder, dat is evengoed een mens en een mens kan fouten maken en iedereen weet bij verslaving of iets dergelijks hoe moeilijk dat kan zijn om te veranderen. Ze probeert het wel en daarvoor verdient ze ook wat krediet.
Daarnaast zou ik als kind behoorlijk ver gaan om mijn ouders te helpen als ik dat zou kunnen, zij zijn er ook altijd voor mij geweest en nog. Dus "de zooi van je ouders opruimen" daar krijg ik wel kriebels van hoor....

Draai het eens om, stel dat de moeder na transplantatie nog wel degelijk kwaliteit van leven zou hebben en nog een paar jaar in relatief goede gezondheid zou kunnen leven, zou je dan nu degene willen zijn (als dochter die matched) om haar niet te helpen en haar te laten overlijden aan haar kwaal?

dieseltje schreef:

Wow, ik vind dit inderdaad wel hard overkomen.
Het gaat her om haar moeder, dat is evengoed een mens en een mens kan fouten maken en iedereen weet bij verslaving of iets dergelijks hoe moeilijk dat kan zijn om te veranderen. Ze probeert het wel en daarvoor verdient ze ook wat krediet.