-
sunshine
-
- Berichten: 12043
- Geregistreerd: 08-11-01
- Woonplaats: Reusel
Hallo bokkers,
Ik zit met mijn handen in het haar...
Mijn ouders zijn bijna 10 jaar geleden uit elkaar gegaan, daarna is mijn moeder op een flat gaan wonen.
Zij heeft helaas lichamelijke ongemakken waardoor zij niet meer in staat is om te werken, al heel lang niet meer, dus zij heeft geen aanspraak van collega's of iets dergelijks.
Toen mijn ouders nog samen waren, kwam er nog wel eens regelmatig iemand op bezoek, en toen waren wij sowieso ook nog allemaal thuis.
2 jaar geleden ging het heel erg bergafwaarts, wij ( mijn zus en ik ) hebben toen allerlei dingen in gang gezet, zoals de huisarts die haar een bezoek heeft gebracht, hij schrok heel erg van de situatie.
Haar woning was heel erg verwaarloost, maar wij mochten daar niets aan doen, bovendien mochten we eigenlijk niet op haar slaapkamer komen.
Totdat ik op een ochtend gebeld werd door mijn zus, mijn moeder lag in de ambulance want zij had de hele nacht op de grond gelegen, ze was erg verward en bijna niet meer aanspreekbaar.
Het ambulance personeel is ontzettend geschrokken van de situatie in huis en met name haar slaapkamer.
Ik wil niet teveel in details gaan,maar laten we het erop houden dat je eigenlijk amper nog bij het bed kon komen en het er niet uh..schoon was.
Omdat er kennelijk eerst iets moet gebeuren, voordat instanties kunnen/willen helpen konden we nu eindelijk meer in gang gaan zetten.
Mijn moeder bleek een hele zware urineweginfectie te hebben en een medicatie vergiftiging ( zij gebruikte meer dan 30 pillen per dag, dit heb ik ook aangegeven eerder bij de huisarts, maar mijn moeder moest zelf maar langs komen wilde hij daar iets aan doen ).
In het ziekenhuis hebben ze haar katheter verwisseld waardoor zij er helaas een bloedvergiftiging bovenop kreeg, zij heeft een aantal dagen op de IC gelegen.
Inmiddels was er persoonlijke begeleiding ingeschakeld + thuiszorg, ook zou de gemeente ons gaan helpen om te zorgen dat de vloer in de woning vervangen zou worden ( die was niet meer te redden ).
Mijn vriend, vrienden en ik hebben tijdens dat zij in het ziekenhuis lag haar hele woning gepoetst en opgeruimd want eindelijk kregen we toestemming van haar.
We zijn van 8 uur in de ochtend tot 11 uur in de avond bezig geweest...
Dit alles is vorig jaar gebeurd.
Eenmaal thuis heeft zij het zelf allemaal goed bijgehouden en ging het best goed.
De persoonlijke begeleiding kwam 2x per week en de thuiszorg 5x per week.
Daarna werd oma, haar moeder ziek, longkanker bleek.
Intens verdrietig, mijn moeder ging eigenlijk alleen nog maar naar oma toe, deed al jarenlang altijd samen met haar boodschappen en ging er op woensdag en zaterdagmiddag naartoe.
In de laatste maanden van oma is er ook daar thuiszorg gekomen, thuiszorg van de organisatie waar ik werk, ik zorgde dus voor mijn eigen oma wat ik enorm fijn heb gevonden.
Oma overleed uiteindelijk in juni dit jaar.
En nu? Ja, mijn moeder is in rouw, en ik weet dat ik haar verdriet niet kan wegnemen, maar van de week was ik bij haar en ze zou eigenlijk met haar zussen ergens mee naartoe gaan, ik vroeg haar " hoe was het geweest ? ".
Maar ze was niet gegaan, ze zei " ik zeg het maar gewoon.... ik ben depressief .. ik weet het niet meer ! "
Professionele hulp daarin wil ze niet, ze zegt " niemand kan oma terug brengen , het gemis is zo intens groot ".
Naar haar luisteren is het enige wat ik kan doen..
Ja en nu.... ze heeft eigenlijk alleen contact met mijn zus en mij, komt verder niet buiten, heeft enkel via whatsapp contact met haar zussen en verder heeft ze nergens behoefte aan.
Ik weet niet wat te doen, ik wil haar nergens toe verplichten, maar ze zit al zolang gewoon binnen, als ik haar mee wil nemen heeft ze altijd wel een excuus om niet mee te gaan.
Bespreken met haar begeleiding heeft weinig zin, ze zeggen dat ze het oppakken maar vervolgens gebeurt er niets.
Overigens komt de thuiszorg niet meer bij haar, ze deed vaak de deur niet open omdat ze het zelf wel allemaal kon zei ze. Daarom heeft de thuiszorg besloten de zorg stop te zetten.
Hebben jullie nog tips ?
Ik vind het zo verdrietig om haar zo af te zien glijden... 
Sorry als het warrig overkomt ... heb geprobeerd het zo goed mogelijk over te brengen..
-
madeliefw
-
- Berichten: 2452
- Geregistreerd: 14-10-05
Is de begeleiding vanuit de ggz? Anders daar een keer een afspraak maken of dit via de huisarts in gang zetten? Ik hoop dat je moeder daar aan mee wil werken. Sterkte, lijkt me een hele moeilijke en verdrietige situatie.
-
luuntje
-
- Berichten: 12178
- Geregistreerd: 18-08-04
- Woonplaats: Nieuw-Vennep
Haar huisarts of GGZ raadplegen lijkt mij handig.
Is haar huis nog wel schoon?
Qua geld lukt dat allemaal?
Misschien is rouwbegeleiding iets voor je moeder.
Dit is wel sneu voor haar.
-
sunshine
-
- Berichten: 12043
- Geregistreerd: 08-11-01
- Woonplaats: Reusel
De begeleiding is niet vanuit het GGZ.
Ik heb dat al eens aangekaart, maar ze ziet dat allemaal niet zitten, dat maakt het zo lastig....
Haar woning is zeker nog schoon, samen met haar huishoudelijke hulp houdt ze het goed bij gelukkig.
Kwa financiën is het geregeld ( schuldsanering en bewindvoering, ook dat is allemaal na haar ziekenhuisopname in gang gezet ).
Rouwbegeleiding heb ik nog niet van gehoord, kun je dat via de huisarts aanvragen ?
-
C_arola
- Hoofdmoderator Informatief en Hoofdmoderator Markt
May the horse be with you! -
- Berichten: 67394
- Geregistreerd: 24-05-08
Rouwbegeleiding kan inderdaad via de huisarts gaan. Is de huisarts op de hoogte van haar depressie? Zo niet dan zou ik dit zeker aan de huisarts laten weten zodat diegene mee kan denken en kijken wat voor hulp je moeder het beste kan krijgen. Hierbij moet je namelijk oppassen dat de depressie niet erger gaat worden door haar rouw waardoor het afspreken en buiten de deur gaan wat kan helpen bij depressie omdat het je leefwereld wat kan vergroten, steeds minder wordt en ze nog erger in een isolement terecht komt.
-
sunshine
-
- Berichten: 12043
- Geregistreerd: 08-11-01
- Woonplaats: Reusel
Nee de huisarts is nog niet op de hoogte van haar depressie, ik zal dit morgen bespreken met de huisarts ! En dan eventueel ook vragen naar rouwbegeleiding wat daarin de opties zijn.
Ik wil haar zo ontzettend graag eens gelukkig zien...
Bedankt voor de antwoorden 
-
Urona447
-
- Berichten: 2498
- Geregistreerd: 13-05-07
Huisarts inschakelen lijkt me inderdaad een goede tip. Wat een vervelende situatie zeg, wel erg lief dat jullie zo goed voor haar willen zorgen!
-
tyleysmiley
-
- Berichten: 1806
- Geregistreerd: 25-01-08
- Woonplaats: Noord-Brabant
Hoe oud is je mams als ik mag vragen?
Wat vindt/vond ze altijd leuk om te doen?
Komen haar zussen helemaal niet meer of houdt je moeder dat een beetje af?
*the minute you think of giving up,think of the reason why you held on so long*
*the road isn't always easy,but the destination might be worth it*
*some days there won't be a song in your heart,try to sing anyway*
-
loesje4600
-
- Berichten: 768
- Geregistreerd: 11-06-12
- Woonplaats: naast het bos
Misschien je moeder keer mee nemen naar een clubje wat ze leuk vind? Bloemschikken of kaartjes maken of iets anders kan natuurlijk ook. Misschien vind ze dat wel zo leuk dat ze wel eens in de 2 weken ofzo wel ziet zitten.
Verder ga ik idd mee met mijn voorgangers door naar de huisarts te gaan, psycholoog wilt ze ook niet?
iedereen is perfect zoals hij/zij is!!!
-
luuntje
-
- Berichten: 12178
- Geregistreerd: 18-08-04
- Woonplaats: Nieuw-Vennep
Ts goed dat je naar de huisarts gaat.
Hopelijk kan hij/zij je verder helpen.
Ik hoop dat er rouwbegeleiding in de buurt van je moeder is.
Zou ze het leuk vinden om kaarten te krijgen?
-
sunshine
-
- Berichten: 12043
- Geregistreerd: 08-11-01
- Woonplaats: Reusel
Urona447 : Dankjewel ! Ze verdient het beste
tyleysmiley: Mijn moeder wordt in december 61 jaar oud.
Zij is altijd heel graag met dieren bezig, ze heeft zelf ook vogeltjes en een hondje, maar daar gaat ze helaas niet echt mee naar buiten. Hondje doet dus zijn behoefte op het balkon.
Deze wordt echter wel gewoon schoongemaakt, maar goed voor haar en het hondje zou het zo fijn zijn om er met de scootmobiel op uit te gaan.
Ze knutselt graag en speelt zo nu en dan een spel.
Haar zussen vragen haar wel mee, maar zij zijn gewoon veel " harder " in omgang, terwijl mijn moeder eigenlijk heel erg zacht is, daar heeft ze gewoon moeite mee.
Ook als zij iets verteld in het gezelschap van haar zussen en broer, dan wordt er eigenlijk niet echt naar haar geluisterd, daardoor heeft zij nu zoiets van " laat het maar... "
loesje4600: Mijn moeder geeft aan dat ze het ontzettend moeilijk vind om contact te maken, en zeker in een groep.
Zoals ze zelf zei " ik weet niet waarover ik moet praten, voel me ongemakkelijk en wil dan het liefste vluchten "
luuntje: Via bokt heb ik ooit eens een kaartenactie georganiseerd voor haar, dat vond ze super leuk en lief
Vanmiddag heb ik de huisarts gebeld, eerst kreeg ik de assistente en ze zei dat we op spreekuur moesten komen, heb ook aangegeven dat dat lastig zal worden gezien de situatie.
Ze zou een aantekening maken voor de arts.
Niet veel later werd ik persoonlijk gebeld door de arts, hij zei dat de assistente niet echt op de hoogte is van de gehele situatie en hij ziet er de ernst zeker van in, daarom wilde hij ook meteen maandag komen.
Mijn moeder zei eerst het zeker niet te willen, maar na flink praten met haar " brak " ze en gaf ze toe dat het eigenlijk ook niet gaat, ze staat er voor open dat de arts komt mits ik erbij ben.
Ik ben dus ontzettend benieuwd maandag.
Stom he, dan werk ik zelf in de zorg en dan maak je iets mee in je directe omgeving en weet je gewoon even niet meer welk pad je moet bewandelen.
-
zonnebloem18
-
- Berichten: 23872
- Geregistreerd: 10-06-04
- Woonplaats: Assen
Goed geregeld, misschien vind je moeder iets van dagbesteding wel leuk als ze eenmaal de eerste drempel heeft genomen er zijn best wel wat mogelijkheden.
♥10 april 2014 is ons kleine wondertje Lotte geboren.♥
-
Anoniem
-
De huisarts komt en je moeder werkt mee, dankzij jou. Goed gedaan!
-
IlonavL
-
- Berichten: 1075
- Geregistreerd: 21-02-07
Fijn! Hopelijk levert het maandag iets op, wat doe je het super zeg!
Je laatste zinnen zijn echt herkenbaar. De relatie met je dierbaren is toch van een heel ander niveau dan een werkrelatie met clienten, er komen zoveel meer persoonlijke gevoelens bij kijken. Super hoe je het aanpakt! Hulpverlener in je prive situatie moet je gewoon niet willen zijn... soms moeilijk maar wel echt het beste voor alle partijen. Jouw steunende en luisterende rol is het beste wat je kunt doen, petje af!
-
luuntje
-
- Berichten: 12178
- Geregistreerd: 18-08-04
- Woonplaats: Nieuw-Vennep
Wat fijn dat de huisarts maandag komt.
Is alvast een goede stap.
En in de zorg werken is toch anders dan dat je dierbaren zorg nodig hebben.
Ik wil je moeder wel een kaartje sturen.
Kleine moeite.
Zou ze in mijn buurt wonen kan ze mee met honden uitlaten.
-
loesje4600
-
- Berichten: 768
- Geregistreerd: 11-06-12
- Woonplaats: naast het bos
Je bent goed bezig! En ja je zinnen over zorg en dierbaren herken ik ook wel maakt het dan wel lastiger..
Vond je moeder het vroeger wel leuk om in een groep te zijn? Je hieft natuurlijk niet persee de eerste keer veel te prateb vaak komt dat vanzelf wel. Ik wil je moeder ook wel een kaartje sturen.
iedereen is perfect zoals hij/zij is!!!
-
bigone
-
- Berichten: 34905
- Geregistreerd: 03-08-09
Je hebt gedaan wat je moest doen, hulp inschakelen. Fijn dat je moeder zo'n betrokken dochter heeft. Maar hopen dat vreemde ogen(arts) dwingen en ze hulp wil/kan accepteren om haar depressie te overwinnen en misschien zijn er gelegenheden waar ze naar toe kan. Soort lotgenoten groep, wekelijks koffiekransje met andere , vooral eenzame mensen.
Mensen eisen vrijheid van meningsuiting als compensatie voor de vrijheid van denken waar ze zelden gebruik van maken. Kierkegaard.
-
Mloui
-
- Berichten: 1612
- Geregistreerd: 29-06-04
Is een 'maatje' niks voor haar? Iemand die gewoon wat tijd met haar doorbrengt, die geen familie is oid? Misschien voelt ze zich daar wat vrijer mee?
Chester (Special D x Houston) Z2+11, B+3
-
Cindyrella
-
- Berichten: 858
- Geregistreerd: 16-06-07
- Woonplaats: 't Mooie Zuud-Beveland
Misschien kun je eens kijken op http://www.ikwordmaatje.nl? In jullie geval de omgekeerde wereld, maar misschien zijn er bij jullie in de buurt instanties om een maatje aan je moeder te koppelen!
Vind het super dapper en lief dat je hier je verhaal doet en hulp vraagt voor je moeder!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
-
sunshine
-
- Berichten: 12043
- Geregistreerd: 08-11-01
- Woonplaats: Reusel
Dankjullie voor de lieve reacties !! 
Klopt ook zeker dat in de zorg werken en dit toch heel anders is, maar je houdt jezelf dan voor dat je dit soort dingen dan zou moeten weten en kunnen oplossen, maar dat kan niet.
Ik ben zo blij dat ze eerlijk heeft durven zijn, dat ze mij daarin dan voldoende vertrouwd om het toch te zeggen.
Ze zegt wel " ik praat met de persoonlijk begeleider en met mijn huishoudelijke hulp ", maar ook zij zijn hierin niet opgeleid om de juiste weg te bewandelen, het luisteren doet natuurlijk ontzettend veel, maar ik denk dat het te groot is om het daarbij te laten.
Ze vind het moeilijk om haar veilige haven nu te verlaten, haar woning biedt haar nu gewoon rust en daar buiten zijn gewoon allemaal mensen die kunnen oordelen in haar ogen, ik snap het ergens wel.
Ik heb even gekeken op de website van ikwordmaatje, als ik in de buurt zoek krijg ik helaas de melding :
Op dit moment hebben wij een wachtlijst voor mensen die een maatje zoeken. Wij kunnen u helaas niet verder helpen. Zoek opnieuw in de zoekmachine naar andere initiatieven bij u in de buurt of meldt u aan voor de
Eventueel een kaartje zou ze denk ik wel heel leuk en lief vinden, PB voor haar adres
-
sunshine
-
- Berichten: 12043
- Geregistreerd: 08-11-01
- Woonplaats: Reusel
Update:
Vandaag is de huisarts geweest, een heel lang gesprek gehad met zijn 3en.
Er wordt psychologische hulp ingeschakeld vanuit hun praktijk die vanuit het GGZ werkt, we horen nog wanneer etc.
Toch wel een positief ding.
Na het gesprek heb ik haar mee naar buiten gesleept ( na tegenstribbelen ) en hebben we een eindje gewandeld, wat ze toch wel fijn vond
-
Anoniem
-
Dat is fijn zeg! En wat goed dat je haar mee naar buiten hebt gekregen!
-
luuntje
-
- Berichten: 12178
- Geregistreerd: 18-08-04
- Woonplaats: Nieuw-Vennep
Fijn dat de huisarts is geweest.
En nog belangrijker dat er stappen ondernomen gaan worden.
Lekker even wandelen.
Uit je comfortzone gehaald worden is eng.
Maar als je het doet en het lukt voelt dat heel fijn.
-
sunshine
-
- Berichten: 12043
- Geregistreerd: 08-11-01
- Woonplaats: Reusel
Vandaag zijn we met zijn 2en en mijn hond richting de bossen gegaan, in de bossen staat ook een herberg waar we heerlijk hebben gezeten.
Lekker gegeten en gedronken
https://nl.zooverresources.com/images/T ... eyder-.jpg voor de geïnteresseerde 
Daarna naar het water gelopen waar ze ook zichtbaar van heeft genoten.
Zojuist kreeg ik een berichtje dat ze het echt fijn gevonden heeft en dat het lang geleden is dat ze zo heeft genoten zonder verdriet!
-
Anoniem
-
Ach, wat bijzonder dat ze je dat berichtje stuurt. Wat lief en wat fijn dat je dit voor haar hebt kunnen betekenen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: __Leonie, Annisa, Bamorka, DPTomboy, Fling, friezenfan2, furious, GoogleAdsense, GrapeshotBot, greendragon, Janneke93, JitskeJeldau, Leo, lizard, McGregor, MightyMike, MiVita, Phen, Rose94, SentiBot, tinker_sally, Xhiske, Zebrastreep en 58 bezoekers
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
