Ik heb een vraag waarbij ik benieuwd ben naar ervaringen van anderen. Heeft het "stempeltje"/diagnose dyslectisch of beelddenker voordelen voor je (of je kind) gebracht of is het een last of nadeel?
Ik wil zoveel mogelijk informatie uit de praktijk omdat we op dit moment keuze's moeten gaan maken of we onze zoon laten testen op dyslectie en hoe we alles aan gaan pakken. Tips, ervaringen en meningen zijn dus welkom.
Mijn zoon van 8 (groep 5) heeft vanaf groep 3 flinke moeite met de basisvakken, spelling, automatiseren wat dus ook in rekenen terugkomt, technisch lezen en schrijven. Het blijft niet hangen bij hem. Hij doet zo zijn best en wil het graag goed doen, maar het lukt niet. Waardoor hij dus faalangst krijgt.
Tegenwoordig met alles wat nadrukkelijk getoetst wordt en je in een klein kadertje van "normaal" hoort te zitten, vind ik het ook niet zo gek dat hij onzeker wordt.
Hij heeft een normale intelligentie en scoort op bijvoorbeeld begrijpend lezen en woordenschat ver boven gemiddeld (lang leve de citotoetsen

De druk is zo hoog op school dat hij thuis moet ontladen. Dit uit zich in boosheid. Hiermee zijn we naar een kindertherapeut gegaan en het gaat al een heel stuk beter. De therapeut heeft het idee dat de onzekerheid en frustratie vooral komt door de druk op school en stelt ook voor om hier wat mee te doen, wij delen dat idee.
Verder laat hij geen "afwijkend" gedrag zien, op school gaat hij sociaal emotioneel goed mee.
Op school hebben ze vorig schooljaar extra groepsbegeleiding met rekenen en lezen voor hem ingezet bij de onderwijsassistente. Maar het blijkt dat deze lessen/lesmethode niet aansluit bij hem, dit is gewoon extra rammen met dezelfde methode als in de klas.
Zijn leraressen van groep 4, vertelde eind vorig schooljaar dat hij erg visueel ingesteld is en kenmerken van dyslectie laat zien (de kindertherapeut had die bevindingen ook, los van elkaar) en dat de leraar en ib-er dit jaar uit moeten gaan zoeken hoe ze hem het beste kunnen begeleiden.
Helemaal goed denken wij. Er hoeft van ons geen stempeltje op. Hij is gewoon zoals hij is en je kunt niet overal goed in zijn. Als hij met andere of extra begeleiding wat makkelijker mee kan, wat zijn onzekerheid en frustratie wegneemt is het prima voor ons en voor hem. Maar zo werkt het tegenwoordig niet meer. Er moet onderzocht worden of hij dyslectisch is. Wat ik best begrijp, maar met alleen het stempeltje waardoor je extra toetstijd krijgt komt hij er niet. De lesstof zal op een "andere" manier aangeboden moeten worden of met extra hulpmiddelen. Anders schiet hij er nog niets mee op. Misschien is hij niet dyslectisch en dan?
Zijn leraar en ib-er doen erg hun best, niks op aan te merken. Maar ik wil ook graag de verhalen van ervaringsdeskundige horen.