
6,5 jaar geleden heb ik tijdens het rijden mijn pink gebroken. Ik kreeg toen een thermoplastische spalk en nadien hield ik er nog even last van omdat het een malletvinger leek (pees te lang waardoor vinger niet meer helemaal recht kon.) Gelukkig is dat goed hersteld.
Maar nu, ineens sinds een paar weken krijg ik pijn aan de vinger, en dat neemt toe. Dus vandaag naar de huisarts geweest en die vertelde dat er eigenlijk niks aan te doen was.

We zijn nu 2 uur verder, en ik heb de spalk er maar weer af gehaald, want het begon best wel pijn te doen. Ook kreeg ik een tintelend doof gevoel in mn vinger wat ik tot in mn onderarm voelde


(rara waarmee is het gespalkt? Ga door voor de koelkast!)
Mijn huisarts wilde me niet doorsturen naar de orthopeed. Als rust niet werkte, moest ik maar dealen met de pijn. Maar dat vind ik niet ok, want die pijn is er niet zomaar. Als ik iets vast pak, mn handen afdroog, ergens tegenaan stoot dan schiet de pijn er door. Lijkt me toch niet echt normaal. Vooral omdat het erger wordt.
Ik ga zo weer de huisarts bellen om hem even op de hoogte te brengen dat de spalk geen succes is. Ik tape mn vinger wel aan mn ringvinger vast. Of weet iemand nog creatieve ideeën om een gebogen spalk te gebruiken? Misschien als ik mn vinger niet zo recht heb, dat een spalk wel beter zit. Of werkt deze dan niet goed?

Een pink kan toch zo onschuldig lijken, maar die krengen zijn toch wel hard nodig ofzo

Over de breuk, het was een (in jip-en-janneketaal genoemd) een geroteerde breuk. De orthopeed zei achteraf dat deze breuk waarschijnlijk gezet of geopereerd had moeten worden. Als ik nu mijn hand sluit, draait de onderkant van mijn pink iets naar buiten. Ook lijkt de pink iets korter dan de ander.

Ik vind t vooral ook een beetje frustrerend dat de ha zegt dat ie er niks mee kan verder, dus wellicht hebben jullie nog tips en ideeën.