Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-17 23:22

Moeite met binden en verlaten/loslaten... Wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-17 23:22

Ik zal vast niet de enige zijn.
Even een schets. Ikzelf ben altijd lastig wbt echte vriendschappen ook zo te noemen, liefde en onzekerheid is een struikelpunt (zal de puberteit wel zijn hoor).
Ik durf nooit goed te zeggen wat ik met of zonder bepaalde mensen of zelfs dieren moet doen. Heb geen bindingsangst, wel verlatingsangst (als ik dat zelf zou mogen constateren?).

Ik vind het ontzettend lastig om dingen los te laten, verlies te verwerken en door te gaan, waar er voor de desbetreffende persoon/dier geen 'vervanger' is.
Wanneer iemand door wat dan ook mijn leven verlaat of er ruzie komt en er niet iemand daarvoor in de plaats komt -die dus dezelfde gevoelens bevredigd- vind ik het lastig om die persoon/dier los te laten.

Nu gebeurt het niet vaak, maar ik vraag me af hoe mensen in zo'n persoon rouwen of het afscheid verwerken...

Ik heb een halfjaar geleden afscheid moeten nemen van mijn verzorgpaard (ik flap er maar gelijk uit dat ik het hier inderdaad over Raymond heb

) waar ik voor mijn gevoel een geweldige klik mee had en waar ik ontzettend veel van heb geleerd. Door de manier hoe dit is gelopen is het gevoel alleen maar sterker.
Ik heb verscheidene aandenken aan dit paard; een foto op canvas, onze 'prijzen' en een plus van de staart. Er hoeft maar iets over paarden (vooral als het over dit specifieke ras gaat) te worden besproken en ik duikel altijd terug op dit paard. Soms zit ik huilen op mijn bureaustoel naar zijn canvas te kijken.

Buiten dat ik dit met dit oude verzorgpaard heb, heb ik dit ook met mijn huidige vriend(en). We zien elkaar bijna dagelijks en kennen elkaar ons hele leven (we zijn nog maar zestien en zeventien), waar we dus steeds meer naar elkaar toegroeide en nu een relatie hebben. Uit het gevoel van geluk of bang zijn dat er ooit wel eens iets kan gebeuren dat ons uit elkaar drijft terwijl nu juist zo perfect voor elkaar zijn voel ik me daar erg vreemd bij. Ik ben niet bang voor ruzie, ik ben gewoon bang voor dingen zoals dood, etc. Ik wil niemand kwijtraken die tot op heden veel in mijn korte leven heeft betekent.

Nu is dit gewoon een karaktertrek, ik ben erg loyaal en sta altijd voor ze klaar. Pak mijn rust wanneer dit nodig is en ben soms helemaal klaar met mensen an sich.

Maar ik ben vast niet de enige die dit soort dingen moeilijk verwerkt?

Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen, hoe jullie makkelijker dit soort angsten verwerken. Hoef verder geen hulp want ben verder totaal niet getraumatiseerd door iets dat mij zo onzeker heeft gemaakt.

Ik snap dat er misschien reacties gaan volgen over dat het de puberteit is en dat dit wel over gaat, of dat ik deze 'kalverliefde' niet te serieus moet nemen. Maar ik heb genoeg meegemaakt om te weten hoe onze relatie er voor staat (ook met vrienden etc).

**Geplaatst**: 17-07-17 23:40

Geplaatst: 17-07-17 23:40

En toch is leren omgaan met deze dingen levenservaring.

Hiermee zeg ik zeker niet dat jouw huidige vriend(en) niets voorstellen. Sommige vriendschappen zijn gelukkig voor het leven. Maar soms loopt het anders.

Vrienden kunnen andere interesses krijgen, dieren kunnen overlijden, mensen ook trouwens: bijna niets is voor altijd.
Koester wat je hebt, geniet daarvan. Omgaan met verlies is altijd moeilijk, ongeacht je leeftijd. Wel leer je in de loop der tijd ermee om te gaan. Ook zul je leren dat er andere mensen en dieren in de plaats komen en ga je daarvan houden. En dan denk je terug met een glimlach aan hen die nu niet meer in jouw leven zijn of passen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-17 23:46

Re: Moeite met binden en verlaten/loslaten... Wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-17 23:46

@Palmera,
ach, zo bedoel ik het ook allemaal niet, haha.

Vind het wel lastig om mijn eerdere verzorgpaard te 'vervangen', mijn verzorgpaard nu is hartstikke lief maar totaal anders als dat paard.

Ik snap dat bijna niets voor altijd is, daarom vraag ik me ook af of er mensen zijn die begrijpen wat ik bedoel en die ook wel deze nare gedachtes hebben. Vriend is er overigens van op de hoogte, dus het zit zeker niet 'opgekropt'. Ik vind het gewoon vervelend om steeds over dit paard verdrietig te worden, of om te denken 'straks komt 'ie onder een auto' of wat dan ook.

Heb wel dingen meegemaakt waardoor ik minder vertrouwen heb etc, maar dat zijn ook dingen die iedereen kan overkomen.

**Geplaatst**: 17-07-17 23:51

Geplaatst: 17-07-17 23:51

Jep hier. Volledig zoals jij beschrijft, heb ik het ook. Ben dan 10 jaar ouder dus perse met puberteit heeft het niet te maken haha anders zou ik wel heel lang in de puberteit zitten. Je leert er ook wel mee omgaan als je ouder word denk ik. Weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven zo.

Ik heb mijn eigen eerste pony bijna 2 jaar geleden moeten verkopen en vergelijk nogsteeds heel veel altijd met haar heeft zeker een jaar geduurd voor dat wat beter werd. Zo'n verdriet dat ik de canvas doeken in de schuur heb gezet omdat ik er niet naar wou kijken.

Hier ook verlatingsangst, wel iets beter dan het was inmiddels. Kom net uit een relatie van 5 jaar met ruzie uit elkaar gegaan dus die klap komt ook nog wel.

**Geplaatst**: 17-07-17 23:52

Geplaatst: 17-07-17 23:52

Je bent niet de enige hoor, ik heb dit al sinds dat ik heel erg klein ben.
Heb je misschien iets meegemaakt waardoor deze angs misschien zou kunnen komen?

Zelf weet ik nog heel goed dat ik zulke angst had dat ik van "een stem" niet meer van de Wc mocht anders zou mijn zusje van toen 3 het niet overleven. Ook mijn ouders mocht ik niet roepen van die bepaalde angst en zo heb ik als 10/11? jarige wel een paar uur doodstil op de wc gezeten totaal overstuur en in tranen. Toen m'n ouders me voden kwam ik er gelukkig overheen en heb ik een hele poos bij mijn slapende zusje gezeten en haar handjes vast gehouden.

Daarnaast had ik al sinds dat ik jong was een vriendin waarmee ik het echt geweldig kon vinden. Dat liep helaas anders en we zijn beiden een totaal andere kant opgegaan en we hebben nu bijna geen contact meer met elkaar. In het begin had ik het gevoel wat jij beschijft hierboven heel erg en voelde ik me echt totaal alleen terwijl er echt nog zoveel meer leuke mensen om me heen wonen en leven.

Ook nu ik 19 ben heb ik dit nog redelijk vaak. Als ik iemand ontmoet, al is het voor 1 dag dan mis ik die persoon daarna altijd. Ik heb dit ook met series die ik soms kijk waarin dingen voorkomen die mij echt raken en die indruk op mij maken. Na zo een film heb ik vaak een bepaalde sfeer van die film of serie die ik prettig vond en dan mis ik de personen uit die film. Doordat ik die vriendin, waar ik echt alles bij kwijt kon ben verloren heb ik vaak dromen dat mensen die belangrijk voor me zijn opeens wegvallen.

Heel toevallig had ik afgelopen week een droom waarbij mijn moeder opeens overleden was net zoals zie vriendin waarmee ik opeens niet meerom ging zoals vroegen. Ik droomde dusdat mijn moeder ( echt mijn alles!) was overleden en niemand kon mij troosten, mijn vader niet en geen van mijn vrienden of familie. Ik weet nog helemaal helder dat ik op de bank lag te huilen en paniekaanval na paniekaanval kreeg omdat ikhaarzo miste. Uiteindelijk besloot mijn droom dat ik er zonder moeder maar beter een eide aan kon maken en toen was alles zwart en werd ik wakker. En zo ben ik nog nooit wakker geworden... Totaal overstuur en volledig in tranen ben ik naar beneden gerend en gekeken waar mijn moeder was. ( Die gewoon nog leefde natuurlijk )'

Verlatingsangst en het wegvallen van personen komen bij mij echt heel vaak in dromen voor. Mocht je iets hieruit herkennen en erover willen praten dan mag je me gerust een Berichtje doen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-17 00:00

Re: Moeite met binden en verlaten/loslaten... Wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-17 00:00

Dat herken ik hele erg. Kan me in beide posts vinden maar vooral die van jou OutOfTheWood.

Zijn wel dingen gebeurd die je liever niet hebt en mensen niet gund, maar dit zijn dingen die niet erg abnormaal zijn. Zal even kijken of ik pb doe, ik heb ook vaka dromen met personen die veel voor me betekenen etc. Van hond tot paard tot vriend...

**Geplaatst**: 18-07-17 00:13

Re: Moeite met binden en verlaten/loslaten... Wie nog meer?

Geplaatst: 18-07-17 00:13

Doe waar jij je goed bij voelt! Ik heb wel meer rare dromen en reacties gehad en als ik erover praat dan komen er waarschijnlijk nog wel meer dingen te boven.

De enige reden hoe ik aan deze dromen of angs zou kunnen komen is doordat mijn Opa en Oma altijd geprobeerd hebben dingen te manipuleren wat al sinds jongs af aan totaal niet goed voelde. Toen ik klein was kon ik dit nooit beoordelen maar nu ik ouder ben snap ik waarom ik me als kind daar nooit op mijn gemak voelde en waarom ik dus dromen kreeg. Voor mij persoonlijk zegt een droom echt heel veel over hoe ik mezelf echt voel en wat mij lichaam verwerkt zoiets.

Ik had ongeveer 1,5 jaar terug tijdens mijn examen opeens een heel erg naar gevoel over mijn jongste broertje en er zat echt iets niet lekker. Toen ik in de bus zat belde mijn vader dat m'n broetje van een 2.5 meter hoog klimrek gevallen was en zijn arm op 3 plekken gebroken had. Klinkt misschien allemaal raar en geloof me, zelf ben ik niet van de magie en dat soort dingen maar via dromen die ik heb ben ik echt een heel stuk wijzer geworden over mezelf en over mensen die in mijn sociale kring komen

**Geplaatst**: 18-07-17 00:14

Geplaatst: 18-07-17 00:14

Ik kan momenteel niet zo goed typen vandaar mijn iets kortere reactie

Te lange nagels niet altijd handig maar ik weiger vooralsnog om ze af te knippen

Maar als je meer wil weten of vragen hebt ofzo mag je me gerust een pb sturen dan reageer ik morgen via de pc waar typen makkelijker gaat even uitgebreider

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-17 00:18

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-17 00:18

Mijnd dromen zijn allemaal zo verschillend. Daar kan ik echt geen conclusie uit halen.

Heb helaas (nu al) wat vervelende dingen meegemaakt op het gebied van vriendjes. Dwingen etc, maar dan alleen met kleding aan gelukkig. Het had wel impact maar als ik daar een probleem van maak ben ik wel echt een aansteller...
Wel weet ik dat ik gewoon erg onzeker ben, ik zal nooit zelfmoord kunnen plegen en ook zeker niet zomaar een eetaandoening kunnen krijgen, maar ik vind het wel lastig om toezeggen dat ik tevreden ben over mijn uiterlijk. Misschien juist wel omdat mensen zeggen dat ik "er juist goed uitzie".

Ik wil best wat dromen opsommen maar dat dat doe ik later wel. Mijn wekker gaat om vijf uur en ik kan absoluut niet slapen nu. Moet echt even rust pakken.

**Geplaatst**: 18-07-17 08:07

Re: Moeite met binden en verlaten/loslaten... Wie nog meer?

Geplaatst: 18-07-17 08:07

Ik denk dat dit een heel logisch onderdeel is van volwassen worden, je realiseren dat niets voor eeuwig is. Ik ben ook zo iemand die veel nadenkt over dood zijn/ dood gaan Hoe wat waar waarom wanneer... Ik heb geen doodswens, helemaal niet

, maar het houdt me gewoon bezig. Juist omdat het zo'n ongrijpbaar iets is

**Geplaatst**: 18-07-17 08:55

Re: Moeite met binden en verlaten/loslaten... Wie nog meer?

Geplaatst: 18-07-17 08:55

Ik heb er soms ook wel moeite mee om te accepteren dat iets of iemand weg is. Gelukkig gaat dat met dieren nog wel vrij goed tot nu toe. Meestal heb ik zelf besloten te stoppen met het rijden van een paard wegens omstandigheden of is het paard verhuisd van stal / ingeslapen. Heus prut met peren geweest hoor, maar ik kon er wel rationeel over na denken dat het zo nou eenmaal beter is of dat ik er niks aan kon doen.

Met vriendschappen vind ik het ook vaak lastig om te accepteren dat een jarenlange goede vriendschap ineens verwatert. Moet eerlijk bekennen dat ik dat vaak de schuld van de andere persoon vind =P Diegene is dan ineens altijd te druk om af te spreken en heeft prioriteiten elders liggen. Uiteindelijk krijg ik er wel vrede mee door gewoon te denken: het was niet "meant to be". Niet dat ik overal maar het lot de schuld van geef, maar soms mag iets nou eenmaal niet zo zijn zoals ik het graag zou willen zien. En ik vraag me soms ook wel eens af: Wat zijn nu precies de gevolgen hiervan voor mij en hoe erg vind ik die?

Bijvoorbeeld als een vriendschap langzaam stuk loopt en ik voor mijn gevoel geen beste vriend(in) meer heb. Dan denk ik: tja, als diegene mijn vriendschap niet zo waardeert als ik, dan is het misschien maar beter dat ik er zelf ook afstand van neem en mezelf erover heen zet. Vaak helpt het dan ook wel om weer eens ergens lid van te worden of af en toe eens naar een nieuwe omgeving te gaan en mensen te ontmoeten (nou ben ik geen kroegtijger hoor die daar beste vrienden maakt, maar een vereniging is vaak wel fijn).

Ik kan me voorstellen dat dingen bij jou anders voelen en dat je je niet direct kan vinden in mijn verhaal, maar ik denk wel dat het goed is als je iets gaat doen aan het piekeren wat je doet over dit onderwerp. Want daar komt het (denk ik) uiteindelijk een beetje op neer. Misschien eens kletsen met een therapeut hierover? Ik heb bij een faalangst cursus geleerd om een negatieve gedachtetrein te stoppen en zo te stoppen met piekeren. Niet dat ik nu piekervrij ben, maar het helpt soms wel als ik mezelf verlies in het piekeren.

Je zal er sowieso ook wel beter mee om leren gaan naar mate je ouder wordt. Op een gegeven moment krijg je wat meer vrede denk ik met dingen =P Maar het zou jammer zijn als je nu gaat zitten wachten tot je 30 bent zodat je er eindelijk vanaf bent puur en alleen omdat je ouder bent =P Je zou sowieso eens kunnen kijken wat bij jou werkt om van het piekeren af te komen (mindfullness, erover praten met een therapeut, het van je afschrijven whatever). Misschien is het ook een goed idee om eens te proberen andersom na te denken over de dingen die je dwars zitten? Bijvoorbeeld over je uiterlijk: probeer eens echt dingen te vinden die je wel mooi vindt aan jezelf en herinner jezelf daaraan als je eventjes denkt: bweh ik zie nu een vetrolletje als ik voor de spiegel sta. Probeer dingen te zoeken die jou zelfvertrouwen geven, misschien week je dan ook wat meer los van de mensen en dingen je moeilijk kunt laten gaan.

Wat betreft je paardje: Het nieuwe verzorgpaard hoeft het oude niet te vervangen he? Ik mis 1 verzorgpaard van vroeger soms nog heel erg, maar ik denk dan gewoon aan de mooie momenten die ik heb gehad met hem en koester die herinnering. Mijn eigen paard is heel anders en ik ben ook gek op dr en zij heeft ook pluspunten die het oude paard nooit heeft gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-17 09:03

Re: Moeite met binden en verlaten/loslaten... Wie nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-17 09:03

Dankjewel!
Ik heb meerdere verzorgpaarden gehad en ik weet zeker dat wanneer alles vredig en niet zo plots was afgenomen ik er veel makkelijker overheen kwam.

@chocobroodje, ja dat heb ook wel. Ben vooral erg nieuwsgierig.