Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 26-05-17 17:26

Introvert, in een extraverte wereld

Geplaatst door de TopicStarter: 26-05-17 17:26

Omdat ik vaak toch tegen een stuk onbegrip (van familie, leidinggevende, omgeving) loop, ben ik toch benieuwd hoe jullie hier mee omgaan.

Ik ben een introvert, een rasechte, al heel mijn leven. Als kind was ik degene die in de hoek van mijn kamer met een stoel en een dekentje een soort 'tent' maakte om daaronder mezelf dan te verstoppen om strips te lezen. Urenlang. Tot grote frustratie van mijn oudere zus, die liefst samen met de barbiepoppen wilde spelen

. Vanaf mijn 10/11 jaar heb ik thuis paarden gehad. Heerlijk vond ik dat, die uren dat ik thuis in de wei met de paarden doorbracht. Later zijn de paarden weggegaan, en hebben honden de plaats ingenomen. Ik vind het heerlijk om urenlang met de hond te gaan wandelen, alleen. Tot grote frustratie van mijn moeder toen, die graag 'gezellig' altijd zou willen gaan. En tot grote frustratie van mijn vriend nu soms, die het toch ook best gezellig vind om telkens samen met de hond te gaan wandelen.

Om geen onduidelijkheid te creëren: introvert is absoluut niet het synoniem van verlegen, hetgeen wel vaak gedacht wordt

. Ik ben dan ook helemaal niet verlegen. Ik heb tijdens mijn opleiding op een internationaal seminarie zonder problemen een presentatie gegeven, ik werk op een interventiedienst bij de politie en heb dus dagdagelijks met alle soorten mensen te maken (zowel als 'ordehandhaver' als bv als luisterend oor of bemiddelaar), ik heb mezelf op sollicitatiegesprekken altijd zeer vlotjes weten binnen praten,.... Helemaal geen probleem dus. En heel fijne dingen vaak, maar ik wordt daar zo moe van -O-

....

Ik merk dat ik na een heel drukke dag op het werk (veel collega's, veel interventies, veel 'social talk') echt thuis kom, in mijn zetel plof en liefst voor de rest van de dag niets meer doe. Als ik eens een paar dagen vrij heb en mensen vragen me wat de plannen zijn, dan denk ik: plannen?

Eeuu, wandelen met de hond? Filmpje kijken? Boek lezen? Een beetje in de tuin prutsen? Bij momenten heb ik echt weekenden die om één of andere reden volledig volgepland staan (familieuitstapje, een verjaardagsfeestje waar je niet onderuit kan, ,...). En dan moet ik op maandag terug gaan werken, en ben ik echt 100% gesloopt.

Nu, ik ken mezelf ondertussen ook wel voldoende om hier grenzen in te stellen. Genoeg momentjes voor mezelf, vaak genoeg 'nee' zeggen,... Maar toch merk ik dat ik er in mijn omgeving wel nog vaak op bots. Mijn moeder zit bv al eeuwen te vissen naar toekomstige kleinkinderen. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik dat wel wil/aan kan. Ik vind kinderen heel leuk, maar vooral ook als ik ze 's avonds kan meegeven met hun ouders. Ik moet niet denken om zo'n kleine 24/24 7/7 bij me te hebben. Mijn leidinggevende gaf me in zijn laatste evaluatiegesprek aan, dat ik "weinig gemotiveerd" lijk. Jup, zo lijk ik misschien. Ik ben namelijk geen extraverte spring in het veld. Ik ben tussen de collega's ook gewoon rustig, en vrij op mezelf. Maar ik ben wel héél erg gemotiveerd....

. Vrienden en familie vinden het ook wel regelmatig lastig, merk ik, als ik aangeef dat ik niet mee gezellig sociaal ga feesten. Ik word nogal snel als "saai" gezien.

Hoe gaan jullie hiermee om?
Hebben jullie kinderen?
Hoe loopt dat op het werk?

**Geplaatst:** 26-05-17 17:30

Re: Introvert, in een extraverte wereld

Geplaatst: 26-05-17 17:30

Ik ben niet 100% introvert maar wel iemand die echt veel alone-time nodig heeft om sociaal te kunnen blijven. Ik zonder me gewoon af als ik daar behoefte aan heb.. In een drukke ruimte zet ik m'n koptelefoon op en ik breng soms hele dagen in mijn eentje op mijn kamer door met Netflix. Ik heb het moeten leren want het betekent dat ik soms sociale dingen moet afzeggen, maar uiteindelijk ben ik blij als ik het doe. In grote groepen zijn kost mij veel energie en ik heb die tijd voor mezelf echt nodig om even op te laden.

**Geplaatst:** 26-05-17 17:44

Geplaatst: 26-05-17 17:44

Ja hoor, hier nog een echte introvert die veel 'me-time' nodig heeft

Ik heb geen partner op dit moment en zit ook nog niet in een levensfase dat het onderwerp kinderen echt aan de orde komt, maar of ik ze ooit wil is de vraag. Ik heb echt een schijthekel (

) aan kinderen, ze zijn nog meer energie-draining dan volwassenen, ik kan er helemaal niet mee omgaan. Ik vermijd ook zelfs plekken waarvan ik weet dat ik er veel kinderen komen, en als ik naar een of ander sociaal event moet waar veel kinderen zijn werk ik mezelf er ook weer op een of andere manier omheen.

Qua omgeving: ik gooi iedereen uit mijn kenniskringen die niet met mijn introversie om kan gaan, klaar. Als iemand niet kan accepteren dat ik soms ergens niet de energie voor heb of iets dergelijks dan houdt het voor mij op, ik hoef dat soort mensen niet meer om me heen te hebben want het wekt voor alle partijen frustraties op. Werkt voor mij heel erg goed! Overigens houd ik ook echt wel van gezelligheid, maar het moet voor mij gedoseerd gaan. Ik wordt niet echt als 'saai' gezien heb ik het idee maar dat komt denk ik grotendeels omdat ik mezelf ook niet saai voel. Ik heb genoeg hobby's en dingetjes die ik solitair beoefen die andere mensen ook wel interessant vinden om over te praten.

Ik ben nog studerende maar liep ook tegen het 'je lijkt niks leuk te vinden' en 'je bent niet enthousiast genoeg' gezeur aan van anderen. Ik heb het opgelost door mijn houding echt 180 graden om te gooien. Voor mijn eigen gevoel echt overdreven geïntrigeerd gaan zitten luisteren naar anderen op meetings, ze echt aankijken, meeknikken, tussendoor even een paar loze opmerkingen als 'ja, daar ben ik het wel mee eens' of 'nou, dat vind ik echt een heel goed idee'. En ik werp mezelf als eerst op om een bepaald klusje aan te pakken, probeer soms als eerste iets te zeggen, en meer van dat soort trucjes. Werk blijkbaar ook nog want ineens vond iedereen mij 'heel betrokken' en 'erg geïnteresseerd', terwijl ik niks doe wat nou echt karakterveranderend is en het kost me nauwelijks extra moeite.

**Geplaatst:** 26-05-17 17:46

Geplaatst: 26-05-17 17:46

Ik leg het uit. En geef voorbeelden over extraverte mensen en dat ik zo niet ben maar daardoor zeker niet minder gemotiveerd en dat ze mij moeten leren kennen. Dat werkt op werkgebied heel goed en leren mensen de rust die ik meebreng wel waarderen. Mij leidinggevende zei op een gegeven moment dat ik meer aanwezig moest zijn. Mijn antwoord was letterlijk: er zijn hier al genoeg hanen in het hok, ik wordt heen haan. Laat mij maar die kip zijn want een haan kan niet zonder kippen. Die metafoor snapte hij heel goed. Daarna nooit meer wat over gezegd.

Citaat:
'je lijkt niks leuk te vinden' en 'je bent niet enthousiast genoeg' gezeur aan van anderen. Ik heb het opgelost door mijn houding echt 180 graden om te gooien. Voor mijn eigen gevoel echt overdreven geïntrigeerd gaan zitten luisteren naar anderen op meetings, ze echt aankijken, meeknikken, tussendoor even een paar loze opmerkingen als 'ja, daar ben ik het wel mee eens' of 'nou, dat vind ik echt een heel goed idee'. En ik werp mezelf als eerst op om een bepaald klusje aan te pakken, probeer soms als eerste iets te zeggen, en meer van dat soort trucjes. Werk blijkbaar ook nog want ineens vond iedereen mij 'heel betrokken' en 'erg geïnteresseerd', terwijl ik niks doe wat nou echt karakterveranderend is en het kost me nauwelijks extra moeite

en dit ook. Echt een wassen neus. Collega zei op een gegeven moment zei dat het wel wat minder mocht. :')

Meer blije Tinker foto’s en filmpjes zien?
Volg pepperoni_en_rose op Instagram
https://instagram.com/pepperoni_en_rose?r=nametag

**Geplaatst:** 26-05-17 17:50

Geplaatst: 26-05-17 17:50

Ik heb geen advies voor je, maar wat een eyeopener is dit voor mij.. Ik herken mij precies in je verhaal inclusief reacties van ouders/vrienden/familie etc. Introvert heet dat? Daar ga ik dan maar eens wat over opzoeken.

Ik heb sinds een paar maanden een vriend die enorm sociaal is en dus hartstikke veel doet, dus dat helpt mij wel een beetje. Ik probeer ook altijd ja te zeggen om mee naar zijn feestjes/avondjes te gaan en achteraf is het altijd super.
Ik lees mee!

Nelis M1+9

**Geplaatst:** 26-05-17 17:56

Re: Introvert, in een extraverte wereld

Geplaatst: 26-05-17 17:56

Ik kan je een boek aanraden: "Stil" van Susan Cain

**Geplaatst:** 26-05-17 18:07

Geplaatst: 26-05-17 18:07

Ik ben echt exact hetzelfde als jij.
Werk in het onderwijs dus ik ben sociaal genoeg en heb genoeg contacten daar. Maar als ik thuis kom wil ik gewoon rust, relax, geen gezeur aan mijn hoofd, lekker met de hond wandelen, beetje hangen.
En waar mijn collega's hele weekenden vol hebben gepland ga ik op vrijdagmiddag altijd naar huis met een 'ik? Ik zie wel. Ik heb nooit plannen en afspraken van tevoren. Ik doe waar ik zin in heb.'
Dat wordt zelden begrepen maar ik vind het heerlijk. Ik word moe van teveel prikkels.
Hier geen kinderen overigens. Absoluut geen kinderwens maar ik zou ook gillend gek en diep ongelukkig worden als ik thuis kom na een dag werken en er staat een kind (of meerdere....) geluid te maken en energie te zuigen. Nee hoor.

Edit; overigens voor ik het idee geef dat ik een kluizenaar ben...
Ik woon samen met mijn vriend en heb hele leuke vriendinnen die ik regelmatig zie, maar mezelf vooruit vastleggen doe ik dus niet. Hooguut enkele dagen.

Laatst bijgewerkt door Goof op 26-05-17 18:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 26-05-17 18:12

Geplaatst: 26-05-17 18:12

Ja, ik ook hoor! Maar ik heb het heft in eigen handen, vind ik.

Ik laat me niet meer allerlei afspraken en verplichtingen aanpraten, ik heb nee leren zeggen en één keer per maand een vrije dag (ik werk 6 dagen per week) dat ook mijn vriend het kan bekijken. Ik heb dat af moeten dwingen, maar het doet mij goed.

**Geplaatst:** 26-05-17 18:17

Geplaatst: 26-05-17 18:17

Heel herkenbaar!

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 03-02-22 13:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 26-05-17 18:47

Re: Introvert, in een extraverte wereld

Geplaatst: 26-05-17 18:47

Heel herkenbaar
Ik vind mensen en sociale dingen echt wel leuk hoor
Maar wel heel selectief en ook gedoseerd
Anders stort ik gewoon echt in
Kinderen
Aan de ene kant best leuk... maar moet er niet aan denken er zelf aan te beginnen

Tenzij er een stand-by en een mute knop op geleverd word

Ik ben niet pc en heb ook niet de ambitie dat te worden :evaw:

**Geplaatst:** 26-05-17 18:59

Geplaatst: 26-05-17 18:59

Wat een herkenbaar verhaal! Niet qua reacties van familie/vrienden, daar heb ik gelukkig geen last van, maar wel dat ik regelmatig gewoon even behoefte heb om in de hangmat een boek te lezen. En ook is het niet zo dat ik niet-sociaal ben (hoewel ik niet altijd zeker ben over m'n "sociaalheid"

), maar als het nodig is (en ook op school bijvoorbeeld) heb ik er geen enkel probleem mee om gezellig te zijn en contact te hebben. Maar na een hele dag kaarten bij een vriendin heb ik wel zwaar behoefte om thuis op de bank te gaan hangen :')

Ik logeer dus ook eigenlijk nooit bij mensen, een dagje vind ik leuk maar daarna heb ik weer alleen-tijd nodig.

Wat misschien helpt is wat hierboven ook al langs kwam, ik bied me vaak snel aan als er iets gedaan moet worden, ben betrokken op school, en als we met vrienden een avondje iets gaan doen help ik mee met organiseren. Dan valt het allemaal niet zo op

Winnie Bijkerk Fotografie

**Geplaatst:** 26-05-17 19:06

Geplaatst: 26-05-17 19:06

SergeantRoos schreef:
Wat een herkenbaar verhaal! Niet qua reacties van familie/vrienden, daar heb ik gelukkig geen last van, maar wel dat ik regelmatig gewoon even behoefte heb om in de hangmat een boek te lezen. En ook is het niet zo dat ik niet-sociaal ben (hoewel ik niet altijd zeker ben over m'n "sociaalheid" ), maar als het nodig is (en ook op school bijvoorbeeld) heb ik er geen enkel probleem mee om gezellig te zijn en contact te hebben. Maar na een hele dag kaarten bij een vriendin heb ik wel zwaar behoefte om thuis op de bank te gaan hangen Ik logeer dus ook eigenlijk nooit bij mensen, een dagje vind ik leuk maar daarna heb ik weer alleen-tijd nodig.

Wat misschien helpt is wat hierboven ook al langs kwam, ik bied me vaak snel aan als er iets gedaan moet worden, ben betrokken op school, en als we met vrienden een avondje iets gaan doen help ik mee met organiseren. Dan valt het allemaal niet zo op :o

Maar schaam je je er dan voor dat je zo bent?

Meer blije Tinker foto’s en filmpjes zien?
Volg pepperoni_en_rose op Instagram
https://instagram.com/pepperoni_en_rose?r=nametag

**Geplaatst:** 26-05-17 19:35

Geplaatst: 26-05-17 19:35

Nee absoluut niet, en mensen weten ook van mij dat ik vaak graag even op mezelf ben

Maar ik wil niet dat vrienden bijvoorbeeld denken dat het meeste in de vriendschap (afspraken, gesprekken enzo) van hun kant moet komen. En het is dus ook geen probleem voor mij om daar ook in te "investeren", maar ik wordt er soms wat sneller moe van. En het gaat vooral ook om mezelf: als ik wordt gevraagd om gezellig een avondje film te kijken heb ik vaak geen zin, terwijl als ik er eenmaal ben het vaak heel leuk is.

Met "ze merken het niet" bedoel ik niet dat ik het bewust verberg, maar dat dat de verklaring is dat ik in tegenstelling tot TS nauwelijks reacties erop krijg

Winnie Bijkerk Fotografie

**Geplaatst:** 26-05-17 20:01

Re: Introvert, in een extraverte wereld

Geplaatst: 26-05-17 20:01

Ik lees mee,herken echt veel in jullie berichten!

Welkom in het Dunning-Krugerpark!

**Geplaatst:** 26-05-17 20:08

Geplaatst: 26-05-17 20:08

Ik ben exact net zo

Het boek "Highly Sensitive Person" van Elaine N. Aron vind je wellicht ook interessant. Kijk maar eens op kenmerken van hoog sensitief persoon, denk dat je je daar wel in herkent!

Menstruation, menopause, mental breakdowns...
Ever noticed how all womens problems begin with men?

**Geplaatst:** 26-05-17 20:12

Geplaatst: 26-05-17 20:12

Ik weet niet echt wat het bij mij is, ik ben het liefst met mijn vriend thuis. Op het werk zijn meer bedrijven in een en ik kan kiezen of ik met alle andere bedrijven tegelijk pauze hou dus met 30 personen ongeveer of alleen en ik kies altijd voor alleen. Mijn moeder is ook altijd heel aanwezig dus hoe wel ik al lang uit huis ben heb ik nog steeds het gevoel op verjaardagen dat ik toch niet tussen een gesprek in kan komen. Ik maak ook vrij lastig contact terwijl als ik echt een afspraak 1 op 1 heb bijvoorbeeld mensen er echt niks van merken en dan gaat het ook goed, maar zodra iemand een beetje overheerst ben ik gewoon niks meer. Wou dat ik soms wat socialer was en makkelijker contacten kon leggen. Mijn directe collegas merken hier ook niks van en juist met vergaderingen heb ik vaak wel veel inbreng.

Ik ben ook nog eens lawaaidoof wat bij dit alles ook niet echt helpt

Laatst bijgewerkt door moonsparkle op 26-05-17 20:16, in het totaal 2 keer bewerkt

Wist je dat veel planten eetbaar zijn en dat sommige ook heel gezond zijn? Je leert er meer over tijdens een wildplukwandeling

**Geplaatst:** 26-05-17 20:13

Geplaatst: 26-05-17 20:13

Ook ik herken mezelf veel in de berichten.
Vooral dat ik kan genieten van tijden/dagen me-time en oplaadtijd nodig heb na een intensieve dag met veel mensen om me heen.

Wat ik doe, is kleine dingen veranderen en me daarin aanpassen (bijvoorbeeld mijn stille enthousiasme tóch uiten of meer inbreng geven in een groep mensen), maar wat voor mij essentieel is (alleen willen zijn, me afzonderen) in stand houden.
Ik krijg weinig reacties van mensen hierop, alleen dat extraverten inderdaad vragen naar plannen, terwijl ik zo blij ben dat ik even niets heb.

Ik heb ook liever dat ik observeer, nadenk en dan later eens iets zeg, in plaats van overal onmiddellijk iets van te vinden. Iemand die dat herkent?
En een kleine vriendenkring met hechte vriendschappen in plaats van grote groepen met i.m.o. minder diepgang.

Enjoy the little things in life, because one day you will look back and realize it were the big things.

**Geplaatst:** 26-05-17 21:01

Re: Introvert, in een extraverte wereld

Geplaatst: 26-05-17 21:01

Ik herken hier ook veel van,en ik heb toch vaak het gevoel dat het toch geregeld als iets negatief gezien wordt. Hoe vaak ik op het werk al gehoord heb dat ik mijn job heel goed doe,maar dat om een stapje verder te kunnen zetten ik mij meer moet profileren,veel aanweziger zou moeten zijn. Het feit dat ik naast introvert ook best verlegen ben helpt ook niet.
Ik maak dus ook niet zo gemakkelihk contact. Ik herken hetgeen Moonsparkle zegt heel erg,1 op 1 contacten gaan me wel goed af. Maar in een groep,en zeker wanneer een overheersend type bij is,dan klap ik volledig dicht.
Hetgeen xchanelx zegt herken ik ook,bij mij moet alles een beetje bezinken,ik moet eerst mijn mening voor mezelf helder hebben voordat ik die uitspreek. Maar in een groep zijn ze tegen dan al vaak bij een volgend onderwerp beland,en zeg ik dus niets meer.
Ik ben ook graag alleen,maak bewust niet te veel plannen,en kan het heerlijk vinden als mijn vriend een avond weg is en ik het huis voor mij alleen heb.
Ik heb overigens wel een dochter,en ik geniet daar enorm van. Ik heb weinig met andere kinderen,weet nooit goed hoe ik daarmee om moet gaan. Maar toch wist ik zeker dat ik zelf mama wou worden. Intussen is mijn dochter 4,en met haar voelt alles zo natuurlijk aan,ik weet heel goed met haar om te gaan. Ze lijkt ook wel op mij,beetje afwachtend,houdt niet van drukte en lawaai. Maar bij mensen die ze kent wel sociaal. Met de meeste andere kinderen kan ik echter nog steeds niets. Ik heb dus ook echt stress bij het idee van een verjaardagsfeestje,een middag een groep kinderen moeten entertainen is zo niets voor mij.

**Geplaatst:** 27-05-17 06:00

Geplaatst: 27-05-17 06:00

Ik herken dit ook enorm, apart ik heb het nooit als introvert gezien

Zo ben ik nu eenmaal, en ik heb ook die me-tijd vaak even nodig

Heerlijk niks hoeven of even rommelen

02-07-2015 mama van een prachtig prinsesje!

Opzoek naar een LennyLamb draagtrui maat XL!

**Geplaatst:** 27-05-17 08:39

Geplaatst: 27-05-17 08:39

Goof schreef:
Ik ben echt exact hetzelfde als jij.
Werk in het onderwijs dus ik ben sociaal genoeg en heb genoeg contacten daar. Maar als ik thuis kom wil ik gewoon rust, relax, geen gezeur aan mijn hoofd, lekker met de hond wandelen, beetje hangen.
En waar mijn collega's hele weekenden vol hebben gepland ga ik op vrijdagmiddag altijd naar huis met een 'ik? Ik zie wel. Ik heb nooit plannen en afspraken van tevoren. Ik doe waar ik zin in heb.'
Dat wordt zelden begrepen maar ik vind het heerlijk. Ik word moe van teveel prikkels.
Hier geen kinderen overigens. Absoluut geen kinderwens maar ik zou ook gillend gek en diep ongelukkig worden als ik thuis kom na een dag werken en er staat een kind (of meerdere....) geluid te maken en energie te zuigen. Nee hoor.

Edit; overigens voor ik het idee geef dat ik een kluizenaar ben...
Ik woon samen met mijn vriend en heb hele leuke vriendinnen die ik regelmatig zie, maar mezelf vooruit vastleggen doe ik dus niet. Hooguut enkele dagen.

Same here!
Al zou ik ooit wel graag kinderen willen denk ik. Op dit moment moet ik er echt niet aan denken eigenlijk.

En wat Chocobroodje zegt, ik herken het heel erg, die me-time, maar zelf zie ik dat ook niet als introvert.

**Geplaatst:** 27-05-17 09:36

Geplaatst: 27-05-17 09:36

Ik ben echt wel extravert, maar herken mezelf minder in het beeld wat een aantal hier schetst van 'extraverten'. Ondanks dat ik wel extravert ben, sluit ik niet makkelijk vriendschap en heb ik zeker geen behoefte aan altijd mensen om me heen. Ik functioneer niet goed in grote groepen en ben ook graag alleen. Ik ben nogal wars van sociale verplichtingen, verjaardagen etc doe je mij meestal geen plezier mee. Ongeschreven sociale regels snap ik niet.
Op mijn werk heb ik eindelijk weer een werkplek voor mijzelf alleen, heerlijk. Het werk vreet op deze manier zoveel minder energie....
Ik ben dan weliswaar extravert, maar ook hooggevoelig.

Mijn man heeft er wel eens moeite mee, die moest er echt aan wennen dat ik niet altijd mee ga naar familieverplichtingen bijvoorbeeld. Want hij vindt dat dus echt oprecht gezellig.
Voordeel is wel dat ik nooit zeur als hij weer eens een aantal dagen in het buitenland zit voor zijn werk

Ik vind dat altijd prima

Oh ja, kinderen. Die heb ik niet en komen er ook niet. Ik heb er niets mee en dan heb ik al helemaal geen rust meer. Gaat dus niet gebeuren.

**Geplaatst:** 27-05-17 09:53

Geplaatst: 27-05-17 09:53

Ik lees hier even mee. Niet als mede-introvert, maar als extravert met een introvert vriendje.

Ik vind dat soms moeilijk. Ik ben extravert en heb daarbij ook last van verlatingsangst, met vlagen wordt dat erger. In het begin kon ik het ook echt persoonlijk opvatten als mijn vriend tijd voor zichzelf nodig had, nu doe ik dat al niet meer. Maar het is soms, zeker in combinatie met verlatingsangst, best lastig dat hij een stuk minder behoefte heeft aan bij mij zijn dan andersom. Dat wakkert die verlatingsangst nog wel eens extra aan.

Ik wil hier graag even meelezen om meer inzicht te krijgen op hoe het is om introvert te zijn. Mijn vriend uit zijn emoties niet zo snel, dus hopelijk door hier mee te lezen leer ik nog eens wat over zijn introversie. Voor hem fijn, maar voor mij zeker ook..

We zijn nu overigens 1 jaar en 7 maanden samen.

@Wendy ik kan me heel erg vinden in de eerste alinea die jij schrijft. Ik ben dan wel weer net zoals jouw man gek op familiefeestjes, maar die zijn bij mij ook heerlijk ongedwongen en voelen ook niet als een verplichting. Ik moet me ook op manieren kunnen afsluiten om goed te kunnen functioneren, ik maak ook niet makkelijk vrienden en ik functioneer ook niet goed in groepen. Maar denk dat dat meer aan mijn Asperger en aan het feit dat ik verlatingsangst heb ligt dan aan mijn extraversie. Toen ik jonger was stapte ik namelijk zo op iedereen af. Nu vind ik dat moeilijker. Door "levenservaring" zullen we maar zeggen.

Alle oliebol die achter bleef
Het was wel wat me verder dreef
Ik lach het uit in het gezicht
En laat me languit vallen

**Geplaatst:** 27-05-17 10:08

Geplaatst: 27-05-17 10:08

xPabloBokt schreef:
In het begin kon ik het ook echt persoonlijk opvatten als mijn vriend tijd voor zichzelf nodig had

Dit is voor mij (als introvert dus) heel herkenbaar

ik heb regelmatig meegemaakt dat iemand zich echt afgewezen voelt als ik een keer 'nee' zeg. Ik heb het gevoel dat sommige mensen het 'iets afslaan omdat je er gewoon werkelijk de mentale kracht niet meer voor hebt' gewoon niet kunnen begrijpen en het gelijk opvatten als een smoesje voor 'gewoon niet willen' en zichzelf daarin aangevallen voelen. (dit heb ik overigens met lang niet elke extravert die ik ooit tegengekomen ben meegemaakt hoor, ik wil hierin niet generaliseren maar het is wel een algemeen beeld wat ik zie). Fijn dat jij en je vriend daar wel een stukje meer uit gekomen zijn

In relaties met mensen die (veel) extraverter zijn dan ik is het ook altijd een groot getouwtrek van geven en nemen. Je moet allebei een beetje inleveren op je belangen, vind ik. Uiteindelijk levert dat altijd wel een compromis op (de ander iets vaker alleen dan ie eigenlijk wil, ik iets minder vaak dan ik eigenlijk wil) wat uiteindelijk wel lukt. Het is nooit een breekpunt geweest in mijn relaties, maar nu ik weer single ben merk ik ook dat ik eigenlijk geen relatie meer wil met iemand die een heel stuk extraverter is dan ik ben.

Ik vind het dan weer grappig om te lezen dat de extraverten hieronder dan weer wat moeite hebben met dingetjes die ik weer heel makkelijk vind! Overigens heb ik verder geen 'labeltjes', ik kan me goed voorstellen dat dat zaken ook weer bemoeilijkt. Ik vind het bijvoorbeeld best makkelijk om op een vreemde af te stappen en in een groep kan ik me ook goed houden. In groepen mensen die ik erg goed ken ben ik zelfs vaak onbewust het middelpunt van de belangstelling

Maar bij mij is dan het grote probleem dat ik dat gewoon niet al te vaak moet hebben. Groepen zijn leuk, maar vreten energie en ik kan dat niet dagelijks aan.

**Geplaatst:** 27-05-17 10:15

Geplaatst: 27-05-17 10:15

Herken heel veel ts. Bijvoorbeeld dat alleen in een hoekje zitten. Vroeger op verjaardagen dacht familie dat ik er niet was. Zat ik rustig in een hoekje te lezen. Ik heb echt tijd nodig om op te laden als ik veel met mensen in contact ben geweest, en pak die tijd ook. Werk in de gehandicaptenzorg, en heb dus veel met mensen te maken. Bij ons paard kan ik weer opladen en ontspannen, of ik ga zoals nu, als het mooi weer is en lang licht een stuk fietsen 's avonds. Ook kan ik erg genieten van een dag alleen thuis. Heerlijk vind ik dat.

Vroeger kon ik me echt schuldig voelen als ik ergens niet mee naar toe wilde, en dan ging ik uiteindelijk soms toch, met tegenzin. Maar naarmate ik ouder word kan ik steeds beter voor mezelf kiezen als ik voel dat ik dat nodig heb.

Hocus Pocus
Branco

**Geplaatst:** 27-05-17 10:17

Geplaatst: 27-05-17 10:17

Ik ben behoorlijk extravert maar kan me ook goed in veel dingen hier vinden. Ik heb ook echt oplaadtijd nodig, maar heeft niet iedereen dat? De een alleen wat vaker dan de ander. Lijkt me niks vreemds aan en ook niet iets om van op te kijken, vind het eerder vreemd dat andere mensen het raar zouden vinden.

Wie is er online