Ik moet mijn verhaal gewoon even kwijt, even van mij afschrijven
Van mijn 2e tot mijn 15e was mijn moeder verslaafd aan alcohol, hiervoor heeft ze in behandeling gezeten en is inmiddels 3,5 jaar clean Maar uiteraard heeft dit wel effect gehad op mij en de band met mijn moeder, opgroeien met iemand die een verslaving heeft is natuurlijk niet niets. Nadat mijn opa overleden was werd t drankgebruik meer. (Was toen 10 jaar) De laatste paar jaar (van mijn 11e tot mijn 15e) werd ik ook gepest, de school waar ik destijds opzat deed vrij weinig aan t gepest (nou ja als je aangaf dat je gepest werd werd er tegen degene die pesten gezegd dat ze moesten stoppen met pesten en de naam van degene due gepest werd werd hier ook bij genoemd) Hierbij werden er dingen gezegd in de trand van vieze vuile k zwerver beter ga je dood, je bent te lelijk voor deze wereld. Of werd gewoon opgewacht door een grote groep. Dit heeft er voor gezorgd dat ik niet zo snel iemand vertrouw of hulp durf te vragen. En dit heeft mij natuurlijk ook ontzettend onzeker gemaakt.
He bah zeg, dat is ook niet niks. Hoe oud ben je nu? En heb je wel mensen of vriendinnen bij je wie je terecht kan? Of misschien een tante waar je mee kunt praten. Praten werkt vaak goed, even lekker van je af kletsen zodat je alles op een rijtje kunt zetten en ook advies kunt krijgen. Misschien anders een vertrouwenspersoon op je school? Heb je ook wel eens met je moeder gepraat welke invloed het heeft gehad dat ze aan de drank was? Soms helpt dat heel goed, ook omdat zij kan vertellen waarom ze het heeft gedaan en dat jij misschien ook wat begrip krijgt, niet dat ze het goed praat, maar als ze je verteld dat ze het bijvoorbeeld zwaar had met de dood van haar vader, kun jij het een plekje geven en haar vergeven. Veel succes!
Ben nu 18 jaar, ik heb zeker een paar vrienden waarmee ik af en toe praat. De gesprekken over de invloed die de verslaving op mij had hadden we vlak nadat ze uit de kliniek kwam
Jeetje wat heftig...... Ik ben vroeger ook gepest en weet als geen ander hoe slecht je je daardoor kunt voelen....
Hele dikke knuffel
Wellicht een bezoek aan de huisarts en laat je eens doorverwijzen naar een maatschappelijk werker of vertrouwenspersoon. Ik weet zeker dat er mensen zijn die jou er weer bovenop krijgen!
Sterkte vanaf hier......
P.S. Het feit dat je het hier neergeschreven hebt geeft wel aan dat je er meer mee wilt dus pak elke hulp aan die je kunt krijgen en hopelijk kun je het dan eenn plekje geven
Sterkte Hulp vragen is super moeilijk, en het duurt soms heel lang voordat je de juiste hulp krijgt, maar geef niet op.
LiannePuthzy
Berichten: 6988
Geregistreerd: 10-05-13
Geplaatst door de TopicStarter: 15-05-17 19:32
Dankje! Opgeven ben ik (nu) nog zeker niet van plan Ik kan vaak ook zo ontzettend "genieten" van alleen zijn Help zoeken vind ik zoals ik al zij ontzettend moeilijk, vertrouw niet zo snel iemand