In strijd met mijn bekken.
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Pagina 1 van de 1
- MuffinX
- Berichten: 284
- Geregistreerd: 19-05-12
In strijd met mijn bekken.
Geplaatst door de TopicStarter : 24-04-17 12:40
Ook ben ik benieuwd of er mensen zijn die het zelfde mee hebben gemaakt of een deel er van, ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
En wellicht hebben jullie nog tips voor mij.
Ik zal beginnen bij het begin. 17 januari 2014, ik had les met mijn paard, helaas verliep de les niet zoals ik had gepland. Samen met het paard ben ik achterover gevallen. Het paard is hierbij op mij beland. Ik was toen een sterke meid van toen 20 jaar die zich nooit omdraaide voor een pijntje. Maar dat het toen niet goed zat wist ik direct. Ik kon niet opstaan en voelde eigenlijk geen pijn. De ambulance is toen gekomen en ik ben toen naar het ziekenhuis gebracht waar ze verschillende onderzoeken hebben gedaan. Om het kort te vertellen: conclusie was dat ik mijn bekken had gebroken en door de shock geen pijn voelde. Helaas is die pijn nadat ik uit de shock was wel gekomen. En ik kan je vertellen, dat was absoluut geen pretje. De breuk was 'mooi' en ik hoefde niet geopereerd te worden. Na een aantal dagen in het ziekenhuis mocht ik naar huis en mocht ik thuis verder herstellen. Weken van platliggen en niks doen gingen voorbij. Totdat ik met behulp van de fysiotherapeut mocht gaan belasten. Na een aantal maanden van hard trainen verder zat ik weer op het paard, wat was ik blij!! Weliswaar bleef ik pijn houden maar dat nam ik voor lief want ik had veel over voor mijn grootste passie.
Nooit geweten dat dit ongeluk het einde zou betekenen van mijn grootste passie.
Ik heb in totaal nog een jaar na het ongeluk gereden. Ik kreeg er steeds minder zin in en het werd steeds pijnlijker. Ik wilde en kon niet geloven dat ik niet meer kon rijden. Dit was het geen wat ik het liefste deed en het deed me verdriet als ik het niet meer kon doen. Altijd jonge paarden zadelmak gemaakt en met mijn eigen paard vol in de sport gesprongen. Maar toch begon mijn verstand het te winnen van mijn gevoel en ben ik tot de moeilijkste beslissing gekomen om het paard wat ik vanaf veulen aan had tot zijn 7e heb gehad te moeten verkopen. Wat heeft me dat een verdriet gedaan maar het was beter zo.
Een lange tijd ging het redelijk met me, ik bleef de pijn houden maar dit was goed vol te houden. Lange dagen na de dierentuin, wandeltochten, lang staan waren een ramp. Aangezien de chirurg destijds ook had gezegd dat ik nog langer pijn bleef houden dacht ik dat het erbij hoorde. Tot de week voor carnaval dit jaar. Ik liep in huis en knakte door mijn bekken heen wat resulteerde in een hoop pijn. Ik dacht dat dit wel weer vanzelf overging met een beetje rust. Ik ben iemand die altijd maar door gaat en vooruit wil en zeg dat het goed met me gaat terwijl dit eigenlijk niet zo is.
Mijn vriend pushte me om naar de huisarts te gaan, dit heb ik ook gedaan. De huisarts verwees me door naar de fysiotherapeut voor oefeningen en om te kijken of de fysiotherapeut me kon helpen. De fysiotherapeut dacht aan bekkeninstabiliteit. Ondertussen was ik ook nog aan het werk, ik werk als verpleegkundige bij agressieve dementerende. Helaas zei de fysiotherapeut dat hij het niet verstandig vond, voor de veiligheid van de patiënten, mijzelf en de collega's als ik aan het werk was. Dit viel rauw op mijn dak, ik werk met enorm veel plezier en ik doe niets liever. het was dus ook een klap dat de fysiotherapeut dit zei. Na een aantal behandelingen verder bleef ik maar pijn houden en heeft de fysiotherapeut me terug verwezen naar de huisarts. Ondertussen slikte ik de maximale dosering paracetamols en ibuprofen.
Ik zal nooit meer vergeten wat de huisarts toen zei: 'Ik wil het drastisch aanpakken, ik wil starten met methadon'. Oei, daar moest ik wel even van slikken maar ik ben geen huisarts dus ik ben gestart met de methadon. Echter ging het al gauw mis. De 2e dag nadat ik was gestart met de methadon werd ik 's morgens wakker. Ik was enorm duizelig en moest alleen maar overgeven. De hele dag heb ik in bed gelegen, heb ik overgegeven en niks gegeten of gedronken. Lopen ging niet omdat ik dan zo om viel van de duizeligheid. Mijn vriend kwam thuis en heeft me naar beneden gehaald omdat hij merkte dat het niet goed ging en wilde proberen dat ik toch wat zou drinken. Dit kwam er direct weer uit. Al gauw ging het nog slechter met me, ik lag beneden op de bank, reageerde niet meer en zakte steeds weg. Mijn vriend heeft toen de huisartsenpost gebeld, en die hebben met spoed de ambulance gebeld. Verschillende onderzoeken zijn er uitgevoerd en alles bleek er op dat mijn lichaam zich aan het vergiftigen was door de methadon. gelijk maar een foto van mijn bekken laten maken, alles zag er normaal uit. Dus waar de pijn van mijn bekken vandaan kwam wisten ze niet precies. Uiteindelijk een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven en ik mocht de volgende dag naar huis. Ik voelde me nog steeds enorm beroerd, maar doordat ik me zo beroerd voelde was de pijn wel minder. Dit heeft geduurd tot een week nadat ik weer uit het ziekenhuis was gekomen. helaas kwam de pijn toen weer meer terug. Verschillende gesprekken gehad met de huisarts aangezien mijn huisarts ook enorm geschrokken was. En ik, ik had een enorme angst gekregen voor medicatie. Ik had ook een enorme schrik om terug naar de huisarts te gaan omdat ik bang was dat ik weer nieuwe medicatie kreeg. Na vele gesprekken ben ik toch begonnen met nieuwe pijnmedicatie, namelijk oxycodon. Hier kreeg ik al gauw enorme hoofdpijn van en ben daar toen ook mee gestopt. Toen kreeg ik als alternatief tramadol. Maar dan beginnen met een hele lage dosering. De pijn werd iets minder gelukkig.
Intussen heb ik een leveronderzoek gehad. Hierbij zijn ze naar de werking van mijn enzymen gaan kijken. Uit dit onderzoek kwam naar voren dat bepaalde enzymen niet 'normaal' werken. Hierdoor worden bepaalde medicatie niet of te snel afgebroken. Uiteindelijk zijn mijn heftige reacties op de methadon en oxycodon hiermee te verklaren. Dit is dan wel weer een positieve kant van het verhaal, dat ik nu en voor de toekomst weet welke medicatie ik wel en niet kan verdragen.
Nu is er nog niet veel veranderd. Ik heb nog ontzettend veel pijn en als pijnstillers heb ik nu tramadol, diclofenac en paracetamol. Hiermee ben ik pas begonnen, ik hoop dat dit voor mij voldoende doet. De volgende stap zal morfine zijn. 11 mei moet ik naar de orthopeed voor een ct-scan. Ik ben benieuwd of daar iets gaat uitkomen.
Deze hele situatie valt nogal rauw op mijn dak. Het is ontzettend zwaar voor mij en ik ken dan ook goede en slechte dagen. Ik loopt tegen mezelf aan en heb mijn grens een stuk lager moeten leggen dan ik normaal heb liggen. Ik ben iemand met ontzettend veel doorzettingsvermogen, maar met de slechte dagen dan heb ik echt een schop onder m'n kont nodig want dat zakt de moed in mijn schoenen. Gelukkig heb ik een ontzettend lieve vriend waar ik mijn gevoel bij kwijt kan en die me af en toe een schouder bied om op te huilen zodra ik die nodig heb. Door alle ellende slaap ik geregeld ook nog heel slecht waardoor mijn gevoel er ook niet beter op word. Op dit moment ken ik dagen dat ik me slechter voel dan ooit, qua pijn maar ook in gevoel. Ik ben in strijd met mijn bekken maar ik ben er vast van overtuigd dat als ik dit allemaal achter de rug heb dat ik me een stuk sterker en beter dan ooit voel.
Mijn verhaal zal niet helemaal compleet zijn. Ik mis zelf ook stukken in mijn gedachten waardoor ik dit niet volledig op papier kan zetten. Hopelijk is er wel iets van te begrijpen. Het heeft mij in ieders geval al een hoop rust in mijn hoofd gegeven door dit te typen. Heel erg bedankt voor het lezen en mocht je nog vragen of tips hebben, laat het me dan weten !
- Urona447
- Berichten: 2931
- Geregistreerd: 13-05-07
Re: In strijd met mijn bekken.
Geplaatst: 24-04-17 12:48
- Kabayo
-
- Berichten: 15521
- Geregistreerd: 30-05-12
Geplaatst: 24-04-17 12:56
19 mei ook mijn bekken gebroken. Paard steigerde, zakte door zijn achterbenen en viel boven op mij. Ik kon ook niet lopen en voelde geen erge pijn. Mijn vader heeft mij naar de auto getilt. Kon hinkelen op 1 been dus hij ondersteunde mij. Ik ben met eigen auto naar het ziekenhuis gebracht. Ik moest met de ambulance maar aangezien ik al zat gingen we snel. (Domme actie, als ik er niet uit kon komen moest de auto opengeknipt worden, maar wist op dat moment even niet beter)
Mooie breuk, niet opereren, was de conclusie. Ik heb röntgen fotos gehad, een echo (voor bloedingen) en een CT scan. Alles was enorm pijnlijk . Heb uiteindelijk een week in het ziekenhuis gelegen en moest daarna thuis aansterken. Thuis nog 3 weken op bed gelegen. Daarna kon ik weer redelijk lopen. Na 1.5 maand was ik weer aan het werk (in de paarden, wat vlechten en voeren, halve dag anders veel pijn)
Nu is het bijna een jaar geleden en ik heb vrijwel nergens meer last van. Behalve angst ilinkerbeen
en. Ik rij een jonge merrie van 3 , maar als die raar doet stap ik af. Zo was ik niet. Ik beleerde de gekste. Hoe wilder ze deden hoe mooier ik het vond. Tot het ongeluk..
Niet helemaal dezelfde ervaring dus. . Maar toch soort gelijk. Ik heb bijna halfjaar bij de fysio gelopen aangezien ik helemaal scheef was. Bekken 5 cm verschil met links en rechts.
Bekken was links rechts stuk. Heiligbeen stuk. Zitbeenknobbels en schaambeen. Ook een spier is afgescheurd geweest in mijn linkerbeen
Weet je waar de pijn wel vandaan komt?
- MuffinX
- Berichten: 284
- Geregistreerd: 19-05-12
Geplaatst door de TopicStarter : 24-04-17 13:01
Kabayo schreef:Hier soort van hetzelfde
19 mei ook mijn bekken gebroken. Paard steigerde, zakte door zijn achterbenen en viel boven op mij. Ik kon ook niet lopen en voelde geen erge pijn. Mijn vader heeft mij naar de auto getilt. Kon hinkelen op 1 been dus hij ondersteunde mij. Ik ben met eigen auto naar het ziekenhuis gebracht. Ik moest met de ambulance maar aangezien ik al zat gingen we snel. (Domme actie, als ik er niet uit kon komen moest de auto opengeknipt worden, maar wist op dat moment even niet beter)
Mooie breuk, niet opereren, was de conclusie. Ik heb röntgen fotos gehad, een echo (voor bloedingen) en een CT scan. Alles was enorm pijnlijk . Heb uiteindelijk een week in het ziekenhuis gelegen en moest daarna thuis aansterken. Thuis nog 3 weken op bed gelegen. Daarna kon ik weer redelijk lopen. Na 1.5 maand was ik weer aan het werk (in de paarden, wat vlechten en voeren, halve dag anders veel pijn)
Nu is het bijna een jaar geleden en ik heb vrijwel nergens meer last van. Behalve angst ilinkerbeen
en. Ik rij een jonge merrie van 3 , maar als die raar doet stap ik af. Zo was ik niet. Ik beleerde de gekste. Hoe wilder ze deden hoe mooier ik het vond. Tot het ongeluk..
Niet helemaal dezelfde ervaring dus. . Maar toch soort gelijk. Ik heb bijna halfjaar bij de fysio gelopen aangezien ik helemaal scheef was. Bekken 5 cm verschil met links en rechts.
Bekken was links rechts stuk. Heiligbeen stuk. Zitbeenknobbels en schaambeen. Ook een spier is afgescheurd geweest in mijn linkerbeen
Weet je waar de pijn wel vandaan komt?
Ik herken mezelf in jouw verhaal, alleen zou ik willen dat ik nu ook nergens meer last van heb.
Ik heb geen flauw idee waar de pijn vandaan kan komen, ik hoop dat er toch iets te zien is op de ct scan. zodat we gerichter kunnen gaan werken. @ Urona447: Ze hebben foto's gemaakt, en daarop was niets te zien. Nu moet ik afwachten op de ct scan.
- Jasmijn1989
-
- Berichten: 759
- Geregistreerd: 02-10-08
- Woonplaats: Kaatsheuvel
Re: In strijd met mijn bekken.
Geplaatst: 24-04-17 13:19
Het lijkt me het allerbelangrijkste dat je weet waarom je zoveel pijn blijft houden. Of ze daar iets aan kunnen doen is een tweede, maar dit lijkt me echt verschrikkelijk!
Veel sterkte!
- MuffinX
- Berichten: 284
- Geregistreerd: 19-05-12
Geplaatst door de TopicStarter : 24-04-17 13:26
Jasmijn1989 schreef:Wat een heftig verhaal! Ben je naar een gewone fysio geweest? Of naar 1tje die gespecialeerd is in bekkenklachten?
Het lijkt me het allerbelangrijkste dat je weet waarom je zoveel pijn blijft houden. Of ze daar iets aan kunnen doen is een tweede, maar dit lijkt me echt verschrikkelijk!
Veel sterkte!
ik heb nu fysio bij een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in bekkenklachten. Ik ben ook heel benieuwd of er iets uit de ct scan komt.
Pagina 1 van de 1