Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-17 22:57

Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-17 22:57

Allereerst is dit een goedgekeurd schaduwaccount. Mocht je mij herkennen, plaats dan alstjeblieft niets in het topic. Anders had ik dit topic wel geopend onder mijn eigen naam.

Zolang ik mij kan herinneren verloopt mijn leven geweldig. Enigskind, maar opgegroeid met mijn geweldige ouders (man, wat ben ik hun dankbaar voor mijn leven). Ik ben nooit wat tekort gekomen. Gepest op de basisschool (fysiek en mentaal, mama vroeg zich maar elke keer af hoe ik met blauwe plekken thuis kwam. Ik was een wildebras met buitenspelen, maar zo erg?), tot ik eigenhandig uitvond hoe ik kon terug pesten. Naarmate we ouder werden stopte het pesten en negeerde ik de mensen die dat verdienden. Ik vloog door naar de middelbare school waar ik net aan (maar wel in één keer) mijn havo diploma behaalde. Door naar mijn vervolgopleiding en ook dat loopt vooralsnog voorspoedig. Wat is mijn omgeving trots op mij! Mijn eigen paard, een stel geweldige vriendinnen, hoe kan ik dan soms zo ongelukkig zijn? Soms ja.

Hoi Bokt. Hoi iedereen die dit leest. Hoi verkrachter (wat een naar woord), niet dat je ook maar enig besef hebt wat je mij (en misschien wel anderen?) hebt aangedaan. Dit is een open brief, je krijgt hem nooit te lezen maar man, wat voelt het goed om dit te plaatsen en van me af te schrijven. We kenden elkaar, oh wat kenden wij elkaar goed! Was het een vriendschap? Nee niet zozeer, meer kennissen denk ik. We konden altijd gezellig kletsen, hebben wel eens op een feestje gezoend, meer niet.

Weet je nog? De (bijna)zomer van 2014? Eindexamens, feesten en de bijbehorende examenreis waar wij allebei tegelijk waren? Wat hadden dat gouden herinneringen moeten zijn hè? Ik kan me of wil me niet meer herinneren op welke dag van de week het was. Je weet wel, dé week van de examenreis. Het was een warme avond, we liepen samen weg van de drukte. Ik nietsvermoedend, jij met plannen. Bij een hotel liepen we een betonnen trap af naar beneden. Daar beneden was het donker, stoffig van de kalk en een beetje ranzig. We begonnen te zoenen en in eerste instantie dacht ik meer te willen dan dat. Helaas verkrachter, je drong je zodanig op dat het mij te veel werd. Hoorde je dan niet hoe ik zei, vroeg, smeekte of je alstjeblieft kon stoppen? Dat ik niet wilde? Dat we gewoon terug naar de rest moesten gaan? Blijkbaar niet want het gebeurde al voor ik het zelf echt door had. Ik had pijn, heel veel pijn, overal had ik pijn. I took the freeze response en verloor alle controle die ik had in mijn lichaam. Ik kon er niet meer tegen vechten en het gebeurde. Toen ik me van je af wist te krijgen kwam je naar me toe en duwde je me, nee wacht je gooide me naar achter waardoor ik met mijn rug op de betonnen, scherpe randen van de trap belandde. De gedachtes zijn nog vaag en wat daarna gebeurde weet ik niet meer. Volgens mij liepen we zelfs samen terug naar de rest, volgens mij liepen we tegelijk naar onze appartementen. Je trok me mee een steeg in en zei dat je nog niet wilde dat het klaar was, dat het nog niet af was. Ik ben weg gerend verkrachter. Knap hè van mij?

Ik kwam daar mijn vriendinnen tegen die vroegen wat ik had uitgespookt omdat mijn kleding onder het kalk zat. Volgens mij maakte ik er een leugen van dat er iemand helemaal bad ging en dat ik haar even moest helpen. Niemand twijfelde aan mij, gelukkig maar. Er was geen moment om me echt te realiseren wat er nou daadwerkelijk gebeurd was. Ik heb niet gehuild, niet geschreeuwd. Ik vervolgde gewoon mijn eindexamenreis alsof er niets was gebeurd. De volgende ochtend werd ik wakker met een rugpijn waar je u tegen zei, ik herinnerde me ineens weer wat er was gebeurd. Aan twee vriendinnen vroeg ik of ze eventjes konden kijken naar mijn rug, of het open lag. Dat was niet het geval gelukkig maar er zat een bult ter grootte van een tennisbal. Ik kon amper lopen, bukken of buigen. Ze vroegen me hoe dit was gebeurd. Dat konden ze beter aan jou vragen want jij had het nota bene veroorzaakt. Ik vertelde dat ik was gevallen in dat steegje waar ik uitkwam voor ik hun tegen kwam. Er lagen veel losliggende kiezels en stenen en maakte met mijn dronken kop een schuiver. Wederom, niemand die aan mij twijfelde, gelukkig maar. Wel wilden ze dat ik het even liet checken bij een arts. Röntgenfoto’s laten maken waarop niks was te zien gelukkig, wel was het zwaargekneusd en moest ik aan de pijnstilling. De arts zei dat ik de röntgenfoto mee naar huis mocht nemen want dat was wel een geinig aandenken aan zo’n mooie week! Jouw definitie van een mooie week meneer de arts.

Toen ik terug ging naar Nederland heb ik alles ver weg gestopt de eerste paar weken. Daarna vertelde ik mijn verhaal wat er was gebeurd, wie het had gedaan aan een handjevol vriendinnen. Ze vroegen me waarom ik niet beter mijn best had gedaan om hem te laten stoppen, want pas dan kan je het een verkrachting noemen. Eerder niet. Ook vonden ze het een beetje raar dat ik verstijfde van angst en niks meer durfde te zeggen. Dan was het eigenlijk een beetje mijn eigen schuld. Thanks girls! Ik ging nu geloven dat het inderdaad mijn fout is geweest, het geen verkrachting was en jij helemaal niet schuldig bent in dit verhaal. Ik heb alles heel erg diep weggestopt. Gedaan alsof het nooit was gebeurd en ik vervolgde mijn leven.

Ik dacht er in de tussentijd bijna iedere dag aan. Sprak er met niemand over, behalve nu, drie jaar later, met mijn huidige vriendinnen. Die mij begrijpen, me steunen, me niet veroordelen en mijn schaamte wegnemen. Ik denk dat er nog nooit zo vaak iemand in mijn hoofd heeft gespookt zoals jij.

Je hebt mijn ziel gebroken in een miljoen stukjes. Ik ben al drie jaar bezig om alle stukjes aan elkaar te lijmen en guess what?! Dat lukt aardig. Dat was me niet gelukt zonder mijn fijne en geliefde omgeving natuurlijk. Mijn ouders weten van niks, ze zouden je eigenhandig van kant maken denk ik. Ik heb nooit aangifte tegen je gedaan. Ik heb nog nooit met een professional hierover gepraat en ik denk dat het daar wel tijd voor wordt binnenkort. Niet zo lang geleden ben ik in een depressie beland, ik noem het mijn donkere glazen tunnel. Iedereen staat om mij heen maar niemand kan dichtbij komen. Zoals ik dat wil hebben. En jij, verkrachter? Jij hebt je speciale wand gekregen. Walk of hate. Want ja, ik haat je. Ik haat je met elke bloedcel in mijn lichaam. Ik wil niet zeggen dat je mijn leven hebt verpest, maar God je hebt het mij lastig gemaakt. Sterker nog, je maakt het me nog steeds lastig. Van slapeloze nachten inclusief nachtmerries, tot woede-uitbarstingen waarbij ik mijn handen kapot wil slaan en alles aan gort wil gooien.

Verkrachting was altijd iets wat mij nooit zou gebeuren. Nooit. Daar ben ik een veel te pittig persoon voor toch? Ik zou je zodanig in elkaar moeten slaan dat je eigen moeder je niet meer zou terug herkennen. Ik kan soms een vechtersbaasje zijn en heb flinke fysieke klappen te verduren gehad, nee niet alleen in een zogenaamde bitchfight, maar met nog meer personen van jouw soort. Jawel, de ‘man’. Misschien dat mijn vriendinnen daarom niet hadden verwacht dat ik de freeze response aannam. Ach, het kan me wat. Ik spreek hun niet meer en maar beter ook.

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij en jouw soort dit nooit meer een meisje aan doen. Nooit meer. Je hebt geen idee wat je hebt veroorzaakt, wat je iemand aandoet hiermee. Om dit hele verhaal te verdoezelen ben ik iemand die heel makkelijk en open praat over seks. Altijd grapjes maken en ervaringen met vriendinnen delen. Na jou heb ik zelfs nog gewoon andere scharrels gehad, maar wel altijd met de angst dat me het zelfde zou overkomen. Helaas is niet heel lang geleden een soortgelijk iets gebeurd waardoor ik wederom de freeze response aannam.

Ik wil jou en jouw soort niet allemaal over een kam scheren. Maar oliebol zeg, jullie komen wel allemaal dicht bij elkaar in de buurt. Uiteindelijk lijkt het voor de helft van jouw soort echt alleen om seks en de lust te gaan. Verschrikkelijk zeg, hoe kunnen jullie zo met jullie zelf leven? Ik hoop, verkrachter, dat je op een dag een meisje tegen komt. Die jou heel gelukkig maakt! Maar man, wat gun ik jou veel haat en pijn. Mentale pijn, want uiteindelijk ervaar ik de mentale pijn vele malen erger als de fysieke pijn die ik tijdelijk opliep.

Met heel veel hatelijke groet,

Je slachtoffer

Ik wil graag iedereen een hart onder zijn of haar riem steken met mijn verhaal. Ik wil iedereen aanraden om er veel sneller een professional bij te halen dan dat ik doe. Tot op de dag van vandaag heb ik nog met niemand erover gepraat die hier bijvoorbeeld in gespecialiseerd is. Je bent niet alleen, echt niet. Het gebeurd vaker dan je hoopt en wilt, helaas.

**Geplaatst**: 13-04-17 23:01

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 13-04-17 23:01

Zo die komt even binnen zeg! Zelf ben ik het slachtoffer van misbruik en heb dit ook jaren voor me gehouden tot het niet meer ging en mijn relaties er stuk door gingen. Wat ontzettend moedig om dit op te schrijven! Ik wil je heel veel sterkte wensen

**Geplaatst**: 13-04-17 23:03

Geplaatst: 13-04-17 23:03

Allemachtig wat heb je dit mooi geschreven. Diep respect.
Verder weet ik niet wat ik moet zeggen...

**Geplaatst**: 13-04-17 23:08

Geplaatst: 13-04-17 23:08

Wow heftig, dapper van je dat je het zo op papier hebt kunnen zetten! Ik herken mij in jou verhaal, deels dan wel, maar wel met de angsten waarmee je rondloopt. Dat het door een bekende gebeurt etc...

Ik raad je aan EMDR therapie te gaan doen, dat heeft mij erg veel geholpen!

Heel veel sterkte meid, je staat niet alleen!

**Geplaatst**: 13-04-17 23:12

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 13-04-17 23:12

Wauw met heel veel respect, wat heb jij je mooi kunnen verwoorden.
Het liefst zou ik dit verhaal op fb zetten. Puur om al die kl**tzakken wakker te schudden en hun te laten inzien wat ze veroorzaken.
Hun 1 lolletje voor hun eigen lust, jij levenslang.

Ik wil je heel veel sterkte wensen.

**Geplaatst**: 13-04-17 23:13

Geplaatst: 13-04-17 23:13

KarmaWitch schreef:
Wow heftig, dapper van je dat je het zo op papier hebt kunnen zetten! Ik herken mij in jou verhaal, deels dan wel, maar wel met de angsten waarmee je rondloopt. Dat het door een bekende gebeurt etc...

Ik raad je aan EMDR therapie te gaan doen, dat heeft mij erg veel geholpen!

Heel veel sterkte meid, je staat niet alleen!

Werkt EMDR goed ja?
Ik heb het ook mee gemaakt alleen was ik toen een stuk jonger en hebben ze zo op me ingespeeld dat ik nu nogsteeds niks er over kan loslaten en zodra iemand er iets over vraagt ik dicht klap en helemaal in mezelf keer..

TS ik wil je heel veel sterkte wensen en het is heel dapper van je dat je het hebt verteld! :(:)

**Geplaatst**: 13-04-17 23:14

Geplaatst: 13-04-17 23:14

Wat enorm heftig!
Heel veel sterkte.. ik wou dat ik iets kon doen voor je... :(:)

Diep respect dat je dit geschreven hebt

**Geplaatst**: 13-04-17 23:24

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 13-04-17 23:24

Emdr werkt heel goed. Maar het werkt mét je.. je moet zelf ook flink doorzetten.
Ik moet er nu zelf doorheen wegens kindermishandeling etc. En elke week, elke vrijdag sta ik op met het idee dat ik donderdags aangereden ben door een auto.
Spierpijnen, pijn op de plekken waar ik geslagen werd, huilbuien. En het hoort er allemaal bij. Helaas heb ik het onderschst qat emdr met je doet. Maar ik ben zover dat ik het afmaak ook.

**Geplaatst**: 13-04-17 23:31

Geplaatst: 13-04-17 23:31

Vumana89 schreef:
Emdr werkt heel goed. Maar het werkt mét je.. je moet zelf ook flink doorzetten.
Ik moet er nu zelf doorheen wegens kindermishandeling etc. En elke week, elke vrijdag sta ik op met het idee dat ik donderdags aangereden ben door een auto.
Spierpijnen, pijn op de plekken waar ik geslagen werd, huilbuien. En het hoort er allemaal bij. Helaas heb ik het onderschst qat emdr met je doet. Maar ik ben zover dat ik het afmaak ook.

Ik wens je heel veel sterkte, succes en ik hoop dat je er doorheen komt!
Bij mij is het moeilijke dat ik weet wat er gebeurd is maar ik heb het zo lang verdrongen dat ik het niet goed kan vertellen en het ook heel emotieloos vertel.. Vandaar dat ik me af vraag of het werkt..

**Geplaatst**: 13-04-17 23:31

Geplaatst: 13-04-17 23:31

Wauw, tranen in mijn ogen. Ik ben er stil van, ik weet niet wat ik moet zeggen.
Ik wil je gewoon een enorme knuffel geven.

**Geplaatst**: 13-04-17 23:32

Geplaatst: 13-04-17 23:32

Jeetje ts, wat een verschrikkelijk verhaal, word er helemaal stil van :(:)

Wat ontzettend naar dat je dit allemaal mee hebt moeten maken, helaas weet ik maar al te goed hoe het voelt...
Ik wens je verschrikkelijk veel sterkte en kracht, you go girl! Y;(

**Geplaatst**: 13-04-17 23:50

Geplaatst: 13-04-17 23:50

melissac schreef:
KarmaWitch schreef:
Wow heftig, dapper van je dat je het zo op papier hebt kunnen zetten! Ik herken mij in jou verhaal, deels dan wel, maar wel met de angsten waarmee je rondloopt. Dat het door een bekende gebeurt etc...

Ik raad je aan EMDR therapie te gaan doen, dat heeft mij erg veel geholpen!

Heel veel sterkte meid, je staat niet alleen!

Werkt EMDR goed ja?
Ik heb het ook mee gemaakt alleen was ik toen een stuk jonger en hebben ze zo op me ingespeeld dat ik nu nogsteeds niks er over kan loslaten en zodra iemand er iets over vraagt ik dicht klap en helemaal in mezelf keer..

TS ik wil je heel veel sterkte wensen en het is heel dapper van je dat je het hebt verteld!

Ik vond wel dat EMDR goed werkte, maar je moet er achter staan

**Geplaatst**: 14-04-17 00:01

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 00:01

Wat een verhaal, het lijkt me heel erg moeilijk om hiermee om te gaan. Ik vind het knap dat je dit zo op papier hebt gezet want het is nogal wat wat je is overkomen. Ik zou je wel aanraden om professionele hulp te zoeken om je te helpen uit je depressie te komen. Je hebt het al zover geschopt in je leven, probeer ook nu voor jezelf op te komen en je depressie de baas te worden. Veel sterkte en heb vertrouwen in jezelf.

**Geplaatst**: 14-04-17 00:12

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 00:12

Wat heftig ts, ik ben er stil van.
:(:)

sterkte!

Hopelijk vind je de professionele hulp die bij je past.

**Geplaatst**: 14-04-17 00:18

Geplaatst: 14-04-17 00:18

Naarmate ik verder las, verzonken geraakte in de woorden, kwam het besef dat dit niet zomaar een verhaal is maar harde realiteit...
Ook ik TS kan er over meepraten, dezelfde gevoelens, gedachtes, het breekt je echt, het beperkt je zo hard in andere dingen van het leven, het zorgt dat je je sterk wilt voor doen maar diep binnen volledig kapot bent.

En die personen, die doen verder het leven in gaan alsof er nooit iets gebeurd is...

Je hebt het prachtig geschreven TS, ik hoop dat het wat oplucht.

En dat professionele hulp je alsnog wat kan helpen. Hier escaleerde het alleen maar, werd me te zwaar om me blijven open te stellen en telkens met die gebeurtenis te moeten dealen.

**Geplaatst**: 14-04-17 00:22

Geplaatst: 14-04-17 00:22

Sterkte ts weet even niet zo goed wat ik moet zeggen, enkel zoek professionele hulp en zeker omdat het al 2 x zo is gegaan! :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 00:22

Geplaatst: 14-04-17 00:22

Wat knap dat je dit zo kan opschrijven, ik hoop echt dat je hulp gaat zoeken en dat dit je goed gaat helpen. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het gaat worden, ik herken zoveel uit je verhaal. Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 14-04-17 00:54

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 00:54

emdr staat mij morgen voor het eerst te wachten... vandaar ook dit tijdstip... ik herken het zo enorm goed ts! Bij mij was het mijn eigen vriend, wie ik zo goed kende. En ook ik heb het jarenlang verborgen gehouden, ben ook heel open over sex en grapjes, en vertel heel emotieloos wat er is gebeurd alsof ik een woordenboek voorlees. Maar er echt aan denken? Er echt contact mee leggen? Nee dat kan ik (nog) niet. Dat staat gelijk aan blinde paniek. Morgen mijn eerste emdr, erg benieuwd wat het voor me kan doen. Ts wat ontzettend knap dat je dit hebt geschreven, en heel veel sterkte

**Geplaatst**: 14-04-17 01:02

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 01:02

Dikke kus lief

**Geplaatst**: 14-04-17 01:07

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 01:07

Ook ik heb diep respect dat je het verwoordt (en hoe!). Wat ben je een mooi mens om deze stap te nemen, en anderen daarmee ook een hart onder de riem te steken.

De andere slachtoffers, die erover praten: geweldig- door jullie worden taboes doorbroken, en kan een open dialoog gevoerd worden, in begrip en respect. Degenen die er (nog) niet over kunnen/willen/durven praten: hopelijk putten jullie kracht uit de verhalen. Je bent niet alleen.

Baroeg: heel veel succes! Ik wens je kracht en doorzettingsvermogen om dit te doorstaan, en er beter uit te komen.

**Geplaatst**: 14-04-17 02:03

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 02:03

Beste TS, ook sommige anderen hier,

Bij het lezen van deze brief heb ik aan de ene kant dat ik kijk naar mezelf en denk dat ik mijzelf gelukkig mag prijzen dat mij niet zo iets is overkomen.

Aan de andere kant denk ik aan jullie. Ik kan me, ondanks deze mooie brief, niet inbeelden hoe het is om in deze situatie te zijn geweest. Woorden schieten mij te kort.

Toch hoop ik dat ieder van jullie een persoon zullen vinden waar je je hart kan uitstorten, die je serieus neemt en die je kunt vertrouwen. Ik hoop daarnaast dat er ook een geschikte specialist is die je hierbij helpt.

Lieve TS, ik vind het ontzettend mooi dat je dit op deze manier plaatst. Ik hoop dat het je rust zal geven. Verder wens ik je veel succes met de hulp die je nu geboden wordt, het zal niet makkelijk zijn maar toch lees ik in je verhaal dat je een dappere meid bent. Ik wens je alle goeds.

Liefs,
Een leeftijdsgenootje

P.S. de pb-box staat open voor virtuele knuffels :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 06:03

Geplaatst: 14-04-17 06:03

Mooi verwoord TS.
Heel veel sterkte. :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 08:52

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 08:52

Goed dat je jouw verhaal opschrijft en deelt :(:)

$_/-\o_$

De geest is nu uit de fles. Ik hoop van harte dat je hulp zoekt om je te helpen om een begin te maken met de verwerking. Dat ben je waard.

je eigen macht weer terug te pakken.

Er is geen reden om het geheim te houden, je hebt niets verkeerd gedaan. Niemand weet hoe je in gevaar gaat reagere: fight, flight, freeze of faint. Alle reacties komen voor. Dat is natuurlijk gedrag, je kan dat zelf niet sturen.

Wees lief voor jezelf

**Geplaatst**: 14-04-17 08:55

Geplaatst: 14-04-17 08:55

Heel veel sterkte en heel dapper dat je je verhaal doet. Ik denk inderdaad dat je daar andere meiden mee kunt helpen verwerken. Wat er gebeurt is was zeker niet jou schuld. Hij had direct moeten stoppen zodra je dat aangaf. Die freeze reactie is een reactie van je lijf/geest en dat heb je niet onder controle. Dus dat je niet "gevochten" heb is te verklaren.
Ik ben er stil van...maar wat ben je een sterke meid! Je komt er echt wel. :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 10:18

Geplaatst: 14-04-17 10:18

Steek het héél goed in je hoofd, dat jij hélemaal niets verkeerds gedaan hebt. Ongeacht wat er vooraf gegaan is, hoe je op het moment zelf gehandeld hebt of wat je achteraf gedaan hebt. Nee is nee, en dat moet gewoon gerespecteerd worden.

Ik zie dat je nog geen aangifte hebt gedaan? Ik begrijp waarom niet, en ik begrijp ook dat zoiets super moeilijk is. Maar als je ooit de moed vind, of je misschien door dit topic wat gesteund kan voelen, alsjeblief, stap naar de politie hiermee. Vraag als het makkelijker is voor jou een vrouwelijke inspecteur, vaak kan dat wel. Maar het is ZO belangrijk. Ja, de kans is groot dat er nu in jouw zaak geen gevolg meer gegeven wordt (geen bewijslast), maar dit soort mannen doet dit niet éénmalig. Het 'gemak' waarmee hij er blijkbaar over gaat, achteraf nog even staan dreigen. Ik durf er bijna geld op zetten dat jij niet de enige bent die hier slachtoffer van geworden is.
En dan is het voor politie en justitie wel echt heel belangrijk dat er aangiftes zijn. Zelfs al wordt er aan jouw verhaal geen gevolg meer gegeven, zijn naam staat dan wel in het systeem. En bij het volgende slachtoffer, zien ze jouw aangifte ook weer opnieuw bovenkomen als ze zijn naam intypen, en dan wordt het opeens wel een stuk serieuzer dan wanneer het om een éénmalige aangifte tegen iemand is.

Ik werk zelf bij de politie, en de aangiftes van meiden zoals jij zijn super moeilijk. In het verhoor wordt op details ingegaan, er worden dingen gevraagd die je je niet meer wil herinneren. Maar ik heb ook al gezien hoe vaak verkrachters dezelfde 'modus' keer op keer toepassen, en dan nog overtuigd zijn dat ze niets mis doen. Jij bent dan degene die de spreekwoordelijke druppel kan zijn om dat soort krapuul van de straat te krijgen.

Allesinds, héél dapper van je om je verhaal hier neer te schrijven. Ik hoop dat dit voor jou ook een stap kan zijn in de richting van hulp, begeleiding. Heel veel sterkte, succes, hoop!