Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 10:40

zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 10:40

er bestaan tal van topic over zwanger zijn,worden en bevallen in ik-weet-niet-welk-jaar/maand.

maar zelfs proberen wij een 3de kindje te krijgen,vorige week is mijn 9de zwangerschap opnieuw uitgedraaid op een miskraam(was 16 weken zwanger),met de nodige complicaties erbij.

ik ervaar dat zwanger worden/zijn of een kindje verlangen na een of meerdere miskramen toch vaak net iets anders ligt.

daarom dit topic,mss nog mensen in dezelfde situatie en hebben we wat aan elkaar....

hierbij klein overzichtje hoe het hier tot nu toe ging:

zs 1 draaide uit op een pril miskraam (6 weken)

zs 2 prachtige zoon(nu 4.5j)

zs 3 miskraam op 16 weken,geen oorzaak gevonden(alles laten onderzoeken) en behoorlijk wat maanden nodig gehad om terug op plooi te komen(ook toen behoorlijk wat bloed verloren)

zs 4 prachtige dochter(nu een goeie 2j)

zs 5-6 en 7 draaien telkens uit op een miskraam na 6-8 weken

zs 8 miskraam op 13 weken.(op 12 weken kreeg ik plots enorm felle weeen,na een week weeen is het kindje geboren op 13 weken,en natuurlijk gestorven(het leefde nog tot net voor de bevalling)

zs 9 was dus tot vorige week.ik had mijn 16w echo en bleek het hartje al 2 weken gestopt met kloppen.
de dag erna is de bevalling spontaan begonnen,beebje thuis geboren,maar placenta bleef achter,naar spoed.4u laten nog steeds geen placenta en in die uren al een liter bloed verloren. Daardoor een curretage gehad. Alsnog 2 zakjes bloed moeten krijgen,want ik nog niet eens meer rechtop zitten.

Nu dus terug verdergaan.
Mensen gaan er altijd van uit dat we het bij de 2 kindjes houden,maar ik (en mijn man ook),willen gewoon graag een 3de kindje.

Maar hoe je het ook draait of keert,zorgenloos,vrolijk en blij zwanger zijn,dat heb je niet meer,bij het minste ga ik er bijna van uit dat het verkeerd aan het gaan is,het is heel vreemd,je bent zwanger,maar gaat er nog totaal niet van uit dat je een kindje in je armen zal hebben x-aantal maanden later.

Telkens opnieuw herbeginnen,proberen met goeie moed,maar ook telkens opnieuw de teleurstelling dat het nog eens fout liep,nog eens zult moeten herbeginnen.

Hier ook telkens behoorlijk ziek de eerste maanden,met behoorlijk wat kilo's kwijt raken door overgeven,geen honger,draaiende maag,....en dat dan telkens met geen resultaat.....

Daarom ook dit topic.
Nog mensen met een miskraam(of miskramen) die proberen opnieuw zwanger te worden?pril of verder zwanger zijn?die dezelfde twijfels voelen,hetzelfde meemaken,dezelfde vragen hebben?

**Geplaatst**: 12-04-17 11:03

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst: 12-04-17 11:03

Hey meid, wat vreselijk allemaal zeg. Ontzettend zwaar allemaal. Ik vind het oprecht knap dat jullie het aandurven om te blijven proberen voor een 3e kleintje, lijkt me vreselijk eng!

Zelf ook eea meegemaakt.

1e zwangerschap vanaf dag 1 paniek gevoeld. Ik had een virale infectie aan mijn schildklier. Met de combinatie test hoorden we dat de kans 25% was dat ons kindje down zou hebben. Na de vlokkentest kregen we goed nieuws. Maar er bleef een onderbuikgevoel knagen.

Met de 20 weken echo werden we doorgestuurd naar het erasmus, want ze kon niet zien/meten en haar bovenbeentje was veel te kort. In het EMC bleken alle ledematen te kort, ze had een hartafwijking en maar 1 niertje. De genetisch arts vertelde ons dat de kans op een syndroom met geestelijke beperking ZEER REËEL was. Dus eigenlijk zeker.

Wij hebben toen besloten de zwangerschap af te breken en ik ben met 23 weken en 6,5 dag bevallen van een dochtertje. Waar enorm veel mee mis was. Haar oren, ogen, neusje, mondje, wenkbrauwen, lippen, tepels, teentjes was allemaal iets aan te zien. Binnenin waren haar longen niet goed en ook had haar luchtpijp een zware afwijking met een overlevingskans die nihil was. Al met al dus verschrikkelijk.

We hebben ruim een half jaar gewacht op uitslagen van genetisch onderzoek bij onszelf, of er iets gevonden zou worden wat dit veroorzaakt heeft. Dat was niet het geval. Na bijna 8 mnd eindelijk het verlossende woord en konden we opnieuw proberen.

Afgelopen januari was het eindelijk raak. Een licht positieve test. Helaas 2 dagen daarna licht bloedverlies, wat in de dagen erna doorzette. Ik ben toen ook vruchtzakje etc verloren.

Nu 2 rondes daarna is het eindelijk weer raak. Knal positieve test. Eerste, vroege echo gehad en hartje gezien. Ik ben nu 8 weken. Heel pril maar mijn buik is zo explosief dat ik het bijna vanaf dag 1 niet kan verbergen. Dus we hebben het al vroeg aan iedereen verteld.

Ik vind het aan de ene kant allemaal heel spannend en eng, aan de andere kant ben ik totaal relaxed, geen paniek, geen onderbuik gevoel of wat. Dat is echt een verademing.

Misschien komt dat nog, de echos zullen vast spannend zijn.

**Geplaatst**: 12-04-17 11:04

Geplaatst: 12-04-17 11:04

Weet je de oorzaak van jouw miskramen? Hier kreeg een familielid ook miskraam na miskraam en soms wel een gezond kindje, En het bleek dat hij een chromosoomafwijking had waardoor veel embryo's door het lichaam werden afgestoten.

De embryo's die die afwijking niet meedroegen werden wel voldragen babys..

**Geplaatst**: 12-04-17 11:15

Geplaatst: 12-04-17 11:15

Jeetje, hier geen ervaring met miskramen maar wil je wel veel sterkte wensen. Wat een emotionele achtbaan moet dat zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 11:37

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 11:37

@Denice,nu de laatste heb ik niet laten onderzoeken(had zo mijn buik vol van het bloed controleren,controle naar daar,naar die,.....),de vorigen zijn allemaal gecontroleerd(zelf de kleine beebjes naar het lab na geboorte),is nooit iets uitgekomen.(ook getest op afwijkingen)

das natuurlijk het moeilijke eraan,als er geen oorzaak gevonden wordt,kan er ook niets gedaan worden 'om te helpen'.

ze zeiden nu van 'je kan eens je bloed laten controleren of jij bv geen virus of dergelijke opgelopen hebt',maar heb ik ook niet gedaan.
Voor mij zou die uitslag niets veranderen,het is foutgelopen,of dat nu door een onbekende reden is of door een virus,zowel mijn idee,gevoel als mijn visie naar de toekomst zou daardoor niet veranderen.
ik probeer ook zo min mogelijk te blijven hangen in dit miskraam terug,het helpt me niet verder

**Geplaatst**: 12-04-17 11:43

Geplaatst: 12-04-17 11:43

tengeltje11 schreef:
@Denice,nu de laatste heb ik niet laten onderzoeken(had zo mijn buik vol van het bloed controleren,controle naar daar,naar die,.....),de vorigen zijn allemaal gecontroleerd(zelf de kleine beebjes naar het lab na geboorte),is nooit iets uitgekomen.(ook getest op afwijkingen)

das natuurlijk het moeilijke eraan,als er geen oorzaak gevonden wordt,kan er ook niets gedaan worden 'om te helpen'.

ze zeiden nu van 'je kan eens je bloed laten controleren of jij bv geen virus of dergelijke opgelopen hebt',maar heb ik ook niet gedaan.
Voor mij zou die uitslag niets veranderen,het is foutgelopen,of dat nu door een onbekende reden is of door een virus,zowel mijn idee,gevoel als mijn visie naar de toekomst zou daardoor niet veranderen.
ik probeer ook zo min mogelijk te blijven hangen in dit miskraam terug,het helpt me niet verder

Het verandert misschien niets maar na zoveel miskramen zou ik toch een oorzaak willen weten, verleden verander je niet, de toekomst misschien wel. En jullie hebben er gewoon ook recht op dat de medici gaan zoeken naar een oorzaak, is die er niet dan heb je domme pech met de miskramen. Is er wel een oorzaak dan kun je je instellen op het feit dat zwanger blijven voor jullie twee geen vanzelfsprekendheid zal zijn. Ik verbaas me er gewoon over dat jij, zodra je zwanger bent, niet onder zeer strikte controle staat. Het is nogal veel wat jullie te verstouwen hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 11:50

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 11:50

@Michelle,jeetje.....
ja,ik snap het afbreken volledig.
zelfs na al die miskramen,zeg ik ook 300% zonder twijfel dat wij een zwangerschap zouden afbreken bij een kindje met serieuse beperking(veel mensen zeggen dan van 'als het zo zou zijn,zou het anders zijn,maar toch weet ik zeker dat ik daar heel resoluut in zou kunnen zijn)

hebben jullie zowel jezelf als het kindje laten onderzoeken?
wij eigenlijk altijd enkel het beebje,geen idee als er nog een erfelijke afwijking kan bestaan als ze nooit niets vinden bij het kindje.

Ik hoop van harte dat het deze keer bij jullie goed afloopt!
Wanneer heb je je volgende echo?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 11:58

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 11:58

@Bigone,maar wat als er gewoon geen oorzaak is?

uiteindelijk zijn 'maar' 3 van de zwangerschappen verder foutgelopen.
die op 12 weken dacht de gyn aan een niet goeie innesteling.
(eerlijk ik volg hem daar niet in,want uit het niets kreeg ik weeen die te vergelijken waren met uitdrijvingsweeen,ik kon niet meer recht blijven staan.na een half uur zo'n weeen had ik bloedverlies.naar de spoed geweest(de weeen namen af,maar bleven aanwezig),daar kreeg ik de mededeling dat die krampen normaal waren,mijn baarmoeder zette uit en ik had wat bandenpijn,met de beeb was alles ok.)
(mijn gyn was toen toevallig op verlof,dus ik had een assistent en toen ik later terug naar het zh ging een vervanggyn,mijn vaste gyn gewoon gezien een week na het miskraam bij controle of alles ok was)

maar dit miskraam was anders dan de miskramen op 16 weken.
daar was wel beide keren op 16 weken,het feit dat het hartje op 14 weken gestopt was met kloppen.
beide bevallingen ook spontaan gestart op een goeie 16 weken.
er zit 3 jaar tussen deze miskramen.
de eerste volledig laten onderzoeken,is niets uitgekomen.
we hebben een gezonde dochter en zoon,beide zwangerschappen(behalve de misselijke eerste maanden),perfect verlopen,ook beide goeie bevallingen,....

dus neen,ik geloof niet direct dat er daarom iets grondigs fout zit.

de prille miskramen,daar is niet veel aan te onderzoeken,die krijg je nog voor je een gyn of vroedvrouw zag,je bent 2-3-4 weken overtijd hebt een positieve test gehad en daarna bloedverlies,dus loopt het fout.

door de jaren heen al heel wat hersenkronkels gehad hierrond.

ik wil ook geen medische mallenmolen in.
we hebben 2 gezonde en prachtige kindjes.
als er nog een 3de komt,dan heel graag.
maar als dit echt niet zou lukken,dan kan ik me daar ook bij neerleggen dat het bij deze 2 schatten blijft.
ik ben alleen nog niet op het punt om het op te geven.
zowel mentaal als fysiek voel ik me nog sterk genoeg om er weer voor te gaan,met de gedachten dat het terug fout kan gaan.
zolang ik dat gevoel blijf houden,kan het voor mij verdergaan.

**Geplaatst**: 12-04-17 12:04

Geplaatst: 12-04-17 12:04

Ik weet niet precies hoe en wat het nou zit qua onderzoek. Er is via dna materiaal gekeken bij ons (en volgens mij ook bij haar, maar dat weet ik niet precies) of wij drager zijn van genetische dingen. We hebben haar verder volledig laten onderzoeken aan de binnen en buitenkant. En het materiaal ook "laten bewaren" voor wetenschappelijk onderzoek in de toekomst.

We gaan over een paar weken naar Noorwegen (ik ben Noorse) daar zijn we ook getrouwd, toen ik achteraf dus al zwanger was. We gaan haar as meenemen en daar uitstrooien, soort afsluiting.

Ik heb as dinsdag een intake in het Erasmus over de onderzoeken en begeleiding die ze ons voor de kleine kunnen bieden (guo etc) en ik dénk dat ze dan ook wel een echo maken. Anders de week erna bij de verloskundige.

knap hoor hoe je erin staat! Al is het soms raar wat een mens kan verwerken, ik had van te voren nooit gedacht zoiets als dit te kunnen overleven, maar ik kan niet anders zeggen dat ik er veel sterker uitgekomen ben. Het heeft me eigenlijk voornamelijk veel goed gebracht, hoe raar ook om te zeggen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 12:49

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 12:49

idd Michelle,dat heb ik ook.
toen ik nu laatst zwanger was,weer maanden kotsen,misselijk,geen trek,.... zei ik van 'als deze ook weer verkeerd loopt,heb ik het gehad en hoeft het niet meer.'

maar van toen ik het wist dat het fout was,is die gedachten evenvlug weggegaan als het nieuws dat het fout was.
direct was het in mijn hoofd nog niet gedaan(de pogingen voor een 3de kindje)

mensen om me heen lijken het ook niet te verstaan,dat je zoiets kan blijven incasseren.

mijn man laat alles aan mij over.
hij snapt heel goed dat ik er telkens opnieuw maanden ziek van ben,ik de krampen,de weeen,het bloedverlies heb,en je uiteindelijk als mama,al veel vlugger een band hebt met het wezentje in je buik dan de man,wij voelen het groeien,bewegen,er zijn....

hij wil heel graag een 3de kind,maar als ik zou zeggen van 'ik kan het niet meer',dan hoeft een 3de kindje voor hem ook niet meer.

Qua onderzoeken hebben wij hier het beebje naar het lab laten sturen om alles te onderzoeken,idd afwijkingen en genetica,om te zien of er iets fout was.
maar van ons is daar ook niets uit gekomen.
blijkt trouwens dat uit zo'n onderzoeken 9 op de 10 keer niets komt

nu,de situaties zijn natuurlijk iets anders,jullie wisten het resum gebreken die jullie kindje had,bij ons is het hartje gewoon gestopt met kloppen zonder oorzaak.

qua sterkte.
ik denk dat het verlangen naar een kindje(of dat nu een eerste,een derde of indien je het zelf kiest,een tiende zou zijn),ervoor zorgt dat je verderkan.
die wil is (bij mij toch),uiteindelijk veel sterker dan het verlies van wat die wens in vervulling had moeten brengen.

**Geplaatst**: 12-04-17 13:00

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst: 12-04-17 13:00

Eerst en vooral heel veel sterkte. Echt verschrikkelijk.

Heeft een dokter al eens utrogestan voorgesteld?
Dat is voor goede innesteling en houd de baarmoeder rustig.

**Geplaatst**: 12-04-17 13:06

Geplaatst: 12-04-17 13:06

Jeetje TS wat een respect heb ik voor jou en je man. Wat een ellende om zo vaak je zwangerschap mis te zien gaan. Iedere weer de moed bij elkaar rapen om weer verder te gaan.

Hier zelf in oktober 2016 bij een zwangerschap van 22 weken en 2 dagen een vroeggeboorte gehad. Hierbij zijn we onze tweeling verloren.

Daarna eerst eens een tijd rust genomen en niet elke ronde een eisprong gehad. Daarna al vrij snel weer zwanger. Dit is rond vijf weken geeindigd in een miskraam.

Nu inmiddels op zoek naar een eisprong.

Wil ergens heel graag weer zwanger zijn, maar het zal niet meer hetzelfde zijn. De angst is groot, maar de wens nog wat groter.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 13:17

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 13:17

Je hebt ook al je portie gehad Sjaslique.

Vervelend dan he dat het zo lang duurt eer je cyclus terug in orde is.

Hier ook hoor,na mijn eerste miskraam op 16 weken heeft het maanden geduurd eer ik terug een menstruatie had.
Dat miskraam is me lichamelijk veel zwaarder gevallen dan een bevalling.

Dus nu baal ik wel omdat ik gewoon voel dat mijn lichaam terug een veel grotere deuk gekregen heeft dan bij een bevalling en ook hier is ga mogen wachten op een normale cyclus.

Was er een reden voor de vroeggeboorte van jullie tweeling?

**Geplaatst**: 12-04-17 13:20

Geplaatst: 12-04-17 13:20

Ts, fijn dat je mentaal zo sterk bent, natuurlijk speelt het hebben van twee gezonde kanjers hier een grote rol in. Je zegt dat de misgegane zwangerschappen op ongeveer 13 weken, dus de drie maanden grens was. Zijn jij en je man ook onderzocht op volgende zaken?
chromosoomafwijkingen; • antifosfolipidensyndroom; • te veel homocysteïne in het bloed; • stollingsafwijkingen; • een afwijkende vorm van de baarmoeder?

**Geplaatst**: 12-04-17 13:22

Geplaatst: 12-04-17 13:22

tengeltje11 schreef:
Je hebt ook al je portie gehad Sjaslique.

Vervelend dan he dat het zo lang duurt eer je cyclus terug in orde is.

Hier ook hoor,na mijn eerste miskraam op 16 weken heeft het maanden geduurd eer ik terug een menstruatie had.
Dat miskraam is me lichamelijk veel zwaarder gevallen dan een bevalling.

Dus nu baal ik wel omdat ik gewoon voel dat mijn lichaam terug een veel grotere deuk gekregen heeft dan bij een bevalling en ook hier is ga mogen wachten op een normale cyclus.

Was er een reden voor de vroeggeboorte van jullie tweeling?

Ik heb baarmoederinsufficientie. Wat er kort op neer komt dat mijn baarmoeder niet sterk genoeg is om een tweelingzwangerschap uit te dragen. Helaas kom je hier pas achter als je zwanger bent en ben je vaak te laat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 13:27

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 13:27

jeetje....heeft dat gevolgen voor een volgende zwangerschap?

**Geplaatst**: 12-04-17 14:43

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst: 12-04-17 14:43

Dat is dus de vraag. Het "voordeel" is dat het tot uiting is gekomen bij een tweeling zwangerschap. Daardoor is de kans wel kleiner dat het bij een eenling zwangerschap ook problemen op zal leveren. Maar we zullen het pas echt weten bij een volgende zwangerschap. De ene gynaecoloog was van mening dat er bij een volgende zwangerschap absoluut een cerclage geplaatst moet worden en de andere gynaecoloog wil het hele proces eerst bekijken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 14:53

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 14:53

ook jammer dat de meningen erover dan verdeeld zijn natuurlijk....wie moet je dan volgen.
als iedereen hetzelfde zou zeggen,dan weet je gewoon wat je hoort te doen,nu brengt zoiets ook alleen maar extra twijfel.

**Geplaatst**: 12-04-17 14:59

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst: 12-04-17 14:59

Ja iets waar ik mij nu nog niet druk over maak. Maar het plaatsen van een cerclage heeft ook weer zijn risico's. Dus we zullen wel zien mocht het ooit zover komen.

**Geplaatst**: 12-04-17 15:01

Geplaatst: 12-04-17 15:01

Lastig Sjaslique dat ze van mening verschillen erover.

Tengeltje, ik kan me zo voorstellen dat als het zonder reden opeens mis is het nog zwaarder is dan dat het voor ons was/is. Wij hebben zelf de keuze gehad, wij hebben er soort van 'naartoe' geleefd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 15:08

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 15:08

@Michelle,hog,ik weet het niet.....
jullie hebben moeten kiezen voor een leven of geen leven van je kindje.Toen waarschijnlijk nog niet wetende wat er allemaal fout zat.
Je kan er dan wel naartoe leven,maar je moet wel zelf de keuze gaan maken.
Die keuze lijkt me ook gewoon hartverscheurend.

Onze kindjes waren gewoon gestopt met groeien en leven,geen keuze,gewoon een feit,met dat feit moet je leren leven,maar een keuze hoef je niet te maken.

volgens mij is het een niet minder dan het ander,het is anders,maar in beide gevallen verlies je gewoon je kindje....

**Geplaatst**: 12-04-17 15:17

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst: 12-04-17 15:17

Laten we ervan uitgaan dat we het nooit kunnen vergelijken...

Voor mij was het zelfs een soort opluchting toen we hoorde dat het niet goed zat. Ik heb vanaf dag 1 een onderbuik gevoel gehad, maar dat kun je niet verklaren, of durf je niet uit te spreken. Je denkt dit is normaal. Maar toen het echt fout bleek dacht ik alleen maar, zie je wel. Ik heb gelijk, het is niet goed.

Ik heb echt een soort gat in mijn hand, koop voor paard en mijzelf alles wat ik wil, altijd. Met mijn zwangerschap dacht ik steeds, nog even wachten, eerst de combitest. Toen eerst de 20wkn echo.

Heb wel wat dingen gekocht, 2x een pakje (waarvan 1 op de dag van de uitslag combitest) en samen met mn man via vente exclusive wat dingetjes.
Verder een koeka dekentje en boxzak.

Geloof dat dat het was...

Toen ik na mn bevalling weer zou gaan rijden, had ik voordat t paard naar stal gehaald werd al 2 paar laarzen gekocht...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 15:25

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 15:25

ja....
hier was ik op een kleine 2 weken van mijn 16w echo van de ene dag op de andere een heel stuk minder misselijk.
toen tegen mijn man gezegd van 'het is bijna verdacht,het verschil is zo groot',maar tja,vanaf bv 14 weken kan het ook dat je minder misselijk wordt,dus je wil ook niet negatief gaan denken.
het moet toen idd het moment geweest zijn dat het hartje stopte en vanaf toen is mijn hcg waarschijnlijk ook fel gaan zakken.

op 12 weken,het vorige miskraam,zei iedereen dat alles ok was,gyn,assistent,....,maar altijd tegen mijn man blijven zeggen dat het niet juist zat.
ik was 's morgens nog naar het ziekenhuis geweest,daar weer gehoord dat alles ok was,enkele uren later is thuis het beebje geboren.

ik geloof ook in het onderbuikgevoel hoor,meer dan in wat ook,en wat anderen ook zeggen,dokters ook vinden of niet vinden,niemand kan voelen wat jij voelt in je lijf.

mijn eerste 16 weken miskraam voelde ik me in het begin enorm schuldig.
bij ons eerste zoontje hadden we direct een naam(op 8 weken wisten we het geslacht,ik denk 1 dag later de naam),die zwangerschap erop,wisten we opnieuw op 8 weken dat het een jongetje was,maar na weken nog steeds geen naam,en toen dat miskraam....dan denk je ook van 'het kindje kon maar geen naam krijgen,dus is het maar doodgegaan',dat was toch een van de gedachten die in mijn hoofd rond bleef hangen.

is onzin natuurlijk,maar ik geloof ook wel ergens dat die naam er niet kon komen omdat het niet ging blijven.

**Geplaatst**: 12-04-17 15:29

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst: 12-04-17 15:29

Herkenbaar hoor. Gevoel is nu eenmaal niet te verklaren, maar ik geloof zeker in de waarde daarvan. Niet dat ik alles daaraan ophang, maar ik probeer wel op mijn gevoel te vertrouwen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-17 15:31

Re: zwanger worden/zijn na miskra(a)m(en)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-17 15:31

ja,maar ik merk ook dat,door de miskramen,je verstand het soms op een loopje zet met je gevoel.
op den duur denk je bij alles van 'jeetje,ik voel dit of dat,het zal weer foutlopen'
het wordt gewoon enorm moeilijk om realistisch te blijven en de juiste dingen ook te kunnen relativeren.