Bokt.nl

IHN schreef:

Ik had je filmpje ook gezien op fb, en dacht geen moment: wat een slechte chaser. Ik vond het humor dat jullie in het enige stukje zaten waar niks was...had nog willen typen: als je een reisbureau opent zit je volgeboekt...gegarandeerd goed weer . Je filmpjes zijn gewoon ontzettend leuk om naar te kijken. En jouw kennis en de leuke manier waarop je die deelt maakt je al een goede chaser.....en nu ik erover nadenk...hoe symbolisch is het dat jij...met de orkaan die in jouw leven woedt op zoek gaat naar buien en terecht komt in het enige rustpunt wat er te vinden was...dat moet haast wel een boodschap voor je zijn. Ik hoop dat je dat stukje ook gaat vinden in jezelf.

Joolien schreef:

Hier weer even een berichtje van mij. Het gaat nog steeds niet heel veel beter, al heb ik nu wel uitzicht op de intake bij het 'traumacentrum'. Maar het gaat allemaal nog zo lang duren, ik baal ervan. En dat maakt weer dat ik denk pfff wat heeft het allemaal nog voor nut?
Ik ben inmiddels bijna afgebouwd met de ene ad en sinds 2 weken begonnen met de andere ad. Die ga ik deze week ophogen, in de hoop dat ik niet steeds zo rond de 2 zit( als 0 is dat je dood wilt, en 10 dat je dolgelukkig bent).
Het grootste probleem is nu wel dat ik heel moeilijk eet. Als ik me rot voel, zoals nu, dan krijg ik het gevoel dat het gevoel eruit moet, dmv overgeven. Niet dat ik misselijk ben, maar moet iets uit ipv in.

Ook ben ik gestrest om de vakantie, ik ben bang dat ik er niet van kan genieten maar ik ben ook bang dat mensen denken 'je kunt niet werken maar je kunt wel op vakantie'.

Zelfs stormchasen durf ik soms niet omdat ik te bang ben voor tegenslag. Ik ben bijna al mn veerkracht kwijt.

Joolien schreef:

Lief dat jullie het vragen. Het gaat gelukkig iets beter. Ik ben er achter gekomen dat ik gewoon ontzettend veel angst in mn lijf heb, voor van alles, maar vooral voor binding met anderen. Ik ben blijkbaar gewoon altijd bang dat mijn vriend boos op me wordt, omdat ik dat gewend ben in een huishouden zeg maar. Die angst voel ik heel erg in mn buik, maar zorgt ook voor heftige spiertrekkingen als ik de angst daadwerkelijk toe laat. Soms ben ik daardoor erg moe, het vreet energie.
Maar, ik ben wel wat actiever geworden sinds ik besef dat het nare depressieve gevoel daar grotendeels vandaan komt. Ik heb al een week niet gehad dat ik een dag alleen maar op de bank zat en helemaal niks deed, heb elke dag wel iets ondernomen. Daar zie ik wel een vooruitgang in.
Ben ook klaar met mn standaard grijpen naar lorazepam om te slapen, dus daar ben ik ook mee aan het afbouwen. Eerste nacht was ruk, maar afgelopen nacht sliep ik alweer goed door dus dat is fijn

Al met al dus kleine stapjes in de goede richting. Ik kwam overigens niet in aanmerking voor het traumacentrum omdat mn ptss niet specifiek genoeg is. Daarom ben ik nu begonnen in een structure groep bij mn eigen psych. Daarin ga je met een groep een nare herinnering nabootsen en doornemen/spelen, en daarna ga je daar een positieve draai aan geven zeg maar. Ik vond de eerste keer echt doodeng, was bijna in paniek, maar na de eerste keer wel gerustgesteld, omdat ik nu beter inzie wat er gaat gebeuren. Verder houd ik individuele gesprekken met haar. Met de beste psych die ik ooit heb gehad! Wat is zij top zeg!