Ik word schijtziek van mijn aandoening, ik kan er werkelijk niks anders van maken.
Ik 'lijd' aan HMS: Hypermobiliteitsyndroom.
Een nachtje verkeerd gelegen = alles doet zeer;
Een keertje 'eventjes' doorzetten = schroeiende rugpijn en pijn in mijn heupen;
Een keertje de volledige gymles afmaken = niet in staat zijn mijn buitenschoolse activiteiten te doen;
Een avondje fanatiek gamen (lang zelfde houding) = schroeiende rugpijn en zere polsen/handen;
Een keer verkeerd tegen mijn vriend aanhangen = Zere rug.
Het wordt erger, erger en erger naarmate ik ouder wordt; en dat worden we allemaal.
Sinds ik weer volledig rolschaats en werk komt het dagelijks aan de orde en kan ik niet lekker op de bank, stoel of het bed zitten of liggen.
We weten gelukkig hoe dit te compenseren is en hoe ik mijn spieren in balans kan houden. Maargoed, dat is lastig naast alle hobby's én nu ook het examenjaar.

Ik moest het even van me af schrijven, want ik heb nu natuurlijk ook rugpijn!

Als ik de knoop eindelijk doorhak ga ik stoppen met rolschaatsen en ga ik sporten bij de sportschool icm hardlopen dat ik al doe. Hopelijk kunnen mijn buikspieren mijn rug dan weer beter vast houden.
Het is geen aandachtsvragerij, ik moest het gewoon even kwijt. Ik maak het mezelf niet makkelijk (persé willen sporten en absoluut tegen medicatie) en dwing mezelf nu om mijn oefeningen weer op te pakken.
Bedankt aan alle Bokkers die er altijd rekening mee hebben gehouden!
