Memories schreef:Ik had hier echt precies vandaag ook een topic over willen openen... Goed om te lezen dat ik niet de enige ben.
Zie hier al veel van die algemene tips voorbij komen maar niks daarvan heeft mij ooit echt kunnen helpen. Gewicht is nu redelijk onder controle maar die eetbuiten... ze blijven. Wat ik lastig vind is dat ik ook echt door blijf vreten als ik overvol zit. Het doet op zo'n moment fysiek pijn om te eten maar toch kan ik er emotioneel gezien niet mee stoppen. Volstoppen met gezond eten heeft dus eigenlijk ook geen zin, nog afgezien van het feit dat ik tot op heden geen gezonds voedsel heb kunnen vinden wat goed vult.
Ook heb ik niks kunnen vinden wat mij afleidt van het emotie-eten, of liever gezegd iets anders waar ik de onderliggende gevoelens kan uiten. Allerlei sporten, hobby's, weet ik het wat geprobeerd, maar niks kan tippen aan eten en ik ben echt compleet ten einde raad.
Het enige wat mij wel een beetje helpt om het te beheersen is het door blijven tellen tijdens zo'n eetbui, als ik dan zie wat voor een berg er naar binnen gaat kan ik nog een beetje op tijd stoppen.
Ik herken het heel erg, vooral het door eten nadat je al pijnlijk vol zit.
In het begin is het 100% wilskracht. Je wil het niet meer en dus doe je het niet meer. Tuurlijk zul je fouten maken, maar daarna pak jezelf weer op en ga je verder.
In die periode kom je erachter wat wel en niet werkt. Je lichaam raakt het overeten ontwend en zo is de cirkel rond en wordt het steeds beter.
Ik heb de cirkel pas doorbroken na 27 jaar lang proppen. Ik ben toen van 115kg naar 68kg gegaan, bij 1,78m. Mijn gezonde levensstijl was mijn hobby (en later werk) geworden.
Na de geboorte van mijn dochter ging het weer mis met veel jojo'en tot gevolg. Nu sinds een maand of drie (meer dan twee jaar na de bevalling en na een scheiding) heb ik het idee dat ik weer m'n gezonde ik ben.
Kortom: wat nú niet werkt kan na een periode van bikkelen wèl gaan werken. En het kan enorm lang duren. Stapje voor stapje