Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-16 15:22

Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-16 15:22

Zoals jullie zien in mijn onderschrift ga ik in 2017 trouwen. ^&+

Mijn vriend en ik schelen 8 jaar. Hij is begin 30 en begin/midden 20.
Hij geeft aan geen 10 jaar meer te willen wachten met kinderen, en ik heb ook altijd een moederwens gehad.
Maar nu nog niet!

Ikzelf ben nog jong, ik heb een jong sportpaard, die ik aan het opleiden ben en waar ik nog veel mee wil gaan bereiken.
Maar nu denkend over paar jaar moeder te worden/ zijn, grijpt het allemaal een beetje aan mijn keel.

Ik ben nogal een doem denker, de vragen die voornamelijk door mijn hoofd spoken. Zijn:
- Kan ik nog wel fanatiek blijven rijden
- Kan ik het nog wel betalen? Ik zal er alles aan doen om hem te proberen te houden. Maar ik zal niet full time kunnen gaan werken met een baby. We willen tenslotte geen kind voor de kinderdag verblijf. (waar immers niets mis mee is, maar iets wat niet bij ons past)
- Hoe ga ik dit allemaal aanpakken?

Ik snap dat jullie op deze vragen geen antwoord kunnen geven.
Misschien zullen jullie ook wel denken, waar maak je je druk op

dat zie je dan wel. Maar in mijn hoofd maak ik me er toch wel ergens druk.
Door mijn moederwens, wil ik wel graag kinderen. Maar ik wil mijn passie voor de paardensport niet opgeven.
Ik zie ook genoeg jonge moeders, die nog erg actief zijn in de paardensport. Dus bewijs dat het kan, maar wat is het geheim?

Ik ben zoooooo bang omdat een baby veel geld kost, het geld er niet meer is voor mijn paard. En aangezien een paard hebben een luxe is....

Mijn vriend begrijpt me, die zegt dat mijn paard er ook echt niet uit hoeft, mist we het kunnen betalen. Hij zegt, dat komt wel goed…

Ik heb dit topic niet geopend de de letterlijke antwoorden op mijn vragen, maar meer of mensen zichzelf herkennen in deze 'situatie'. En hoe jullie dit 'opgelost' hebben. Of wat is het geheim!

Even voor de duidelijkheid, we zijn niet bezig voor kinderen, eerst trouwen en nog lekker paardrijden.

**Geplaatst**: 08-11-16 15:28

Re: Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst: 08-11-16 15:28

Hier een beetje hetzelfde "probleem.."
Al ben ik al wel getrouwd, en er wel een kinderwens is, maar inderdaad, hoe moet het verder in de paardensport..? Ik volg even..

**Geplaatst**: 08-11-16 15:30

Geplaatst: 08-11-16 15:30

Het kan gewoon. kwestie van prioriteiten stellen denk ik.
En ook bedenken hoe belangrijk jij het vindt da tje kunt blijven rijden. Ik zie ook heel vaak dat dames zwanger raken, kindje krijgen en iemand anders moet hun paard maar bijrijden of ze worden verkocht. Want je krijgt een ander gevoel van verantwoordelijkheid als je n kindje hebt. Je gaat meer nadenken: wat nou als ik eraf val en in het ziekenhuis kom.

Als je echt wilt is er een weg, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me moeilijk kan inleven in deze casus. Haha. ik heb helemaal nog geen kinderwens en sta te springen om mijn paard eindelijk in te mogen rijden. Kan me niet voorstellen dat er een vraag komt of mijn paard mag/kan blijven en dat mijn vriend dan zegt 'zolang we het kunnen betalen wel'. Hahaha. paard blijft hoe dan ook. Maar goed, je gaat vast naders dan als je zwanger bent ofzo?

**Geplaatst**: 08-11-16 15:31

Geplaatst: 08-11-16 15:31

Misschien een knuppel in het hoenderhok hoor, maar wil je wel echt zo graag op korte termijn kinderen? Ik denk dat als je echt staat te springen om moeder te worden je helemaal niet stil zou staan bij het feit dat je een paard hebt, dat komt vanzelf wel weer goed.

Heb je het hier ook met je vriend over? Geeft hij jou wel tijd om zelf te bepalen wat jij wilt met je leven?

**Geplaatst**: 08-11-16 15:32

Geplaatst: 08-11-16 15:32

Dat was ook mijn dilemma... Maar hier ben ik heel erg veranderd nadat ik mijn oudste kind heb gekregen. Waar ik vroeger mezelf niet voor kon stellen dat ik ooit niet meer in de sport zou rijden, zo kan ik me nu niet meer voorstellen dat ik dat wel heb gedaan.
Vroeger was ik bloedfanatiek. Ik reed graag dressuur, een buitenritje was wel okay, maar liever nog trainde ik hard. En nu, ik heb geen eigen paard meer en rij eens per week een rondje Loonse en Drunense duinen op de (jawel) Haflinger van een vriendin van me, en raad eens, ik ben er 100% blij mee, ik vind het heerlijk dat ik niets meer 'moet'.
En dit is niet eens een bewuste keuze geweest, het is zo gewoon gegaan.

**Geplaatst**: 08-11-16 15:34

Geplaatst: 08-11-16 15:34

Haha grappig, ik heb me vaak voorgesteld hoe jij dit straks ging doen nu je volgend jaar gaat trouwen en hoopte dat je dan later voor mij een heel goed advies en de gouden tips zou hebben :')

**Geplaatst**: 08-11-16 15:35

Geplaatst: 08-11-16 15:35

Ik denk dat het minder erg is als de man wat ouder is, dan de vrouw. Misschien denk je over 5 jaar ineens; nu is het moment. Of toch over 10 jaar. Of volgend jaar of nooit... Neem aub geen kind omdat je man aandringt. Ik heb geen kinderen, maar ik denk echt dat je nog wel tijd overhoudt voor paardlief hoor. Zeker met een parttime baan. En willen opa en oma niet heeeeel graag oppassen?

**Geplaatst**: 08-11-16 15:36

Geplaatst: 08-11-16 15:36

10 jaar is een lange tijd, er kan veel gebeuren in die tijd... Niet druk om maken nog! Waar een wil is, is een weg, dus dat komt tegen die tijd echt wel goed

**Geplaatst**: 08-11-16 15:39

Re: Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst: 08-11-16 15:39

hoe moeilijk ook; wie dan leeft, wie dan zorgt...
je hebt vrouwen die helemaal in beslag genomen worden (al dan niet gewenst) door het moederschap waardoor sport op een laag pitje komt te staan en je hebt vrouwen die heel duidelijk kiezen voor hun stukje eigenheid en daardoor fanatiek kunnen blijven sporten op welk vlak dan ook. En dan nog al die vrouwen die daar tussenin zitten...

**Geplaatst**: 08-11-16 15:44

Geplaatst: 08-11-16 15:44

Ik had dezelfde vragen en heb het nu in de praktijk ondervonden

Het ligt er ook helemaal aan hoe je man er in staat, wat voor een moeder je bent / wordt (kan je het ook aan anderen over laten of wil je perse alles zelf doen voor de kleine?) en of het een beetje mee zit qua kind (gezonde, blije kindjes laat je meestal wat makkelijker achter bij anderen).

Het valt mij mee; ik kan met een 7 maanden oude baby nog altijd 6 dagen per week naar mijn paard. Mijn man heeft maar 1x per week in de avond activiteiten, dus ik kan de andere 4 avonden naar stal. In het weekend ga ik altijd in de ochtend zodat we in de middag wat met zn 3en kunnen doen. En als ik op stap ga met mn paard, dan zorgt of mijn man voor de kleine of oma komt oppassen. Moet er wel bij zeggen dat wij een ontzettend makkelijk kindje hebben en een oma die erg graag komt oppassen. En papa is ook zeer betrokken en vind het alleen maar leuk om voor zn dochter te zorgen. Dat maakt het allemaal wel prima te doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-16 15:49

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-16 15:49

Wow wat leuk al zoveel reacties.

Goudlokje1 schreef:
Hier een beetje hetzelfde "probleem.."
Al ben ik al wel getrouwd, en er wel een kinderwens is, maar inderdaad, hoe moet het verder in de paardensport..? Ik volg even..

Hopelijk vind jij hier ook het antwoord op jouw vraag. Leuk dat je volgt

Emmaa_ schreef:
Misschien een knuppel in het hoenderhok hoor, maar wil je wel echt zo graag op korte termijn kinderen? Ik denk dat als je echt staat te springen om moeder te worden je helemaal niet stil zou staan bij het feit dat je een paard hebt, dat komt vanzelf wel weer goed.

Heb je het hier ook met je vriend over? Geeft hij jou wel tijd om zelf te bepalen wat jij wilt met je leven?

Volgens mij heb je mijn OP niet helemaal goed gelezen

Storm schreef:
Dat was ook mijn dilemma... Maar hier ben ik heel erg veranderd nadat ik mijn oudste kind heb gekregen. Waar ik vroeger mezelf niet voor kon stellen dat ik ooit niet meer in de sport zou rijden, zo kan ik me nu niet meer voorstellen dat ik dat wel heb gedaan.
Vroeger was ik bloedfanatiek. Ik reed graag dressuur, een buitenritje was wel okay, maar liever nog trainde ik hard. En nu, ik heb geen eigen paard meer en rij eens per week een rondje Loonse en Drunense duinen op de (jawel) Haflinger van een vriendin van me, en raad eens, ik ben er 100% blij mee, ik vind het heerlijk dat ik niets meer 'moet'.
En dit is niet eens een bewuste keuze geweest, het is zo gewoon gegaan.

Ooooh dat geloof ik goed hoor!!! Alleen nu wil ik zo nog niet denken..

Wellicht dat dat de relatiteit is, alleen vanuit de hoek hoe ik nu kijk, doet het zeer.

droversrun schreef:
Haha grappig, ik heb me vaak voorgesteld hoe jij dit straks ging doen nu je volgend jaar gaat trouwen en hoopte dat je dan later voor mij een heel goed advies en de gouden tips zou hebben

Haha! Ik weet het zelf dus nog niet

antje_vip schreef:
Ik denk dat het minder erg is als de man wat ouder is, dan de vrouw. Misschien denk je over 5 jaar ineens; nu is het moment. Of toch over 10 jaar. Of volgend jaar of nooit... Neem aub geen kind omdat je man aandringt. Ik heb geen kinderen, maar ik denk echt dat je nog wel tijd overhoudt voor paardlief hoor. Zeker met een parttime baan. En willen opa en oma niet heeeeel graag oppassen?

Qua tijd zou ik het wel redden, anders van eventueel 'iedere' dag rijden, naar 4 keer per week?
Oppas aan groot ouders komt wel goed denk ik

Laura82 schreef:
10 jaar is een lange tijd, er kan veel gebeuren in die tijd... Niet druk om maken nog! Waar een wil is, is een weg, dus dat komt tegen die tijd echt wel goed

Mijn vriend wil juist geen 10 jaar meer wachten.

Jessica007 schreef:
Ik had dezelfde vragen en heb het nu in de praktijk ondervonden Het ligt er ook helemaal aan hoe je man er in staat, wat voor een moeder je bent / wordt (kan je het ook aan anderen over laten of wil je perse alles zelf doen voor de kleine?) en of het een beetje mee zit qua kind (gezonde, blije kindjes laat je meestal wat makkelijker achter bij anderen).

Het valt mij mee; ik kan met een 7 maanden oude baby nog altijd 6 dagen per week naar mijn paard. Mijn man heeft maar 1x per week in de avond activiteiten, dus ik kan de andere 4 avonden naar stal. In het weekend ga ik altijd in de ochtend zodat we in de middag wat met zn 3en kunnen doen. En als ik op stap ga met mn paard, dan zorgt of mijn man voor de kleine of oma komt oppassen. Moet er wel bij zeggen dat wij een ontzettend makkelijk kindje hebben en een oma die erg graag komt oppassen. En papa is ook zeer betrokken en vind het alleen maar leuk om voor zn dochter te zorgen. Dat maakt het allemaal wel prima te doen.

Oooh super!! +:)+

En misschien een brutale vraag, is het financieel nog goed haalbaar, of heb je gewoon een super goede baan?

**Geplaatst**: 08-11-16 15:54

Geplaatst: 08-11-16 15:54

Annekeee schreef:
Laura82 schreef:
10 jaar is een lange tijd, er kan veel gebeuren in die tijd... Niet druk om maken nog! Waar een wil is, is een weg, dus dat komt tegen die tijd echt wel goed

Mijn vriend wil juist geen 10 jaar meer wachten.

Ahum, lezen is ook een vak

Ik las dat ie niet langer dan 10 jaar wil wachten :')

Maar goed, dan nog... Er zit nog wel een flink gat tussen 10 jaar en nu. En dan bedoel ik niet zozeer dat je het over nu hebt, maar meer dat het er over een jaar alweer heel anders uit kan zien. En dat als bij jou de spreekwoordelijke eierstokken gaan rammelen (áls dat gebeurt) je waarschijnlijk een stuk minder beren op de weg ziet

**Geplaatst**: 08-11-16 15:56

Geplaatst: 08-11-16 15:56

Het is voor mij financieel nog steeds haalbaar. Onze kleine gaat 1 dag naar het kinderdagverblijf, 1 dag komt oma, ik ben 1,5 dag vrij, werk een halve dag thuis en mijn man werkt ook 1 dag thuis (dan werkt hij net als ik 4 uur verspreid over de hele dag zodat we tussendoor de kleine kunnen verzorgen). Zo houden we de kosten redelijk in de hand. De kleine kan inmiddels al wel kruipen dus binnenkort zal ze nog 2x een halve dag naar de opvang gaan. Dan wordt het wel krapper qua budget. Ik heb een heel behoorlijk salaris maar dan zal ik ook wel een beetje keuzes moeten gaan maken. 1 ding scheelt: met een kleine baby ga je vanzelf minder vaak uit eten, naar de bios, theater etc

**Geplaatst**: 08-11-16 15:56

Geplaatst: 08-11-16 15:56

Of het lukt is van zoveel dingen afhankelijk

O.a. :

- hoe is je kindje (veel aandacht nodig of juist niet)
- hoe ben jij straks als moeder....wìl je je kindje wel even alleen laten
- heb je anderen waar je je kindje (met een goed gevoel!) bij achter kan laten

Er zijn genoeg moeders die denken dat ze zó weer verder gaan met hun normale leven....maar dat pakt wat anders uit door complicaties of doordat ze ineens enorme moederkloeken worden die hun kind niet uit het oog willen verliezen en alleen nog maar daar mee bezig willen zijn

Als ik jou was zou ik het lekker bij je vriend neerleggen, juist mooi dat hij zo graag wil...dan moet hij ook maar extra zijn best doen om de omstandigheden zo te maken dat jij er ook helemaal voor wil gaan

Voordat jij wilt gaan "proberen" zeg maar moet je een aantal "zekerheden" hebben, kan je gewoon aangeven

Dus bvb. goed geregeld dat je paard jou niet nodig heeft. Dus bvb. aan fijne all-in stalling waar hij veel buiten staat en gevoerd wordt, dus dat jij niets hoeft te doen en hij zelf wel zijn beweging pakt.

Daarmee valt dan voor de meeste mensen al een last van hun schouders: wat er ook gebeurt: paard heeft het tenminste goed +:)+

En je HOEFT niks meer maar als je dan naar je paard toe gaat hoef je alleen maar lekker met je paard zelf bezig te zijn en is het een extraatje voor het dier.

Wil je echt serieus bezig blijven dan zal je dus op zoek moeten naar een flexibele bijrijder die vaak genoeg met je paard aan de gang wil gaan om het dier op conditie en niveau te houden. Zodat jij er maar op hoeft te stappen en weg te rijden, als je echt weinig tijd zou hebben. Maar dat je als het allemaal meevalt, wel een paar keer per week kan rijden terwijl iemand anders op die kleine past.

Gewoon gaan zitten en gaan denken hoe je het graag zou willen dat het gaat met een kleintje, wie / wanneer de zorg op zich kan nemen, hoe vaak je nog samen wilt zijn (dus niet elke avond 1 van de 2 ouders weg....) ook rekening houden met problemen waardoor je misschien een poosje helemaal niet of maar heel kort of weinig naar je paard kan.....en uitrekenen wat er nodig is qua hulp en geld om jullie hele situatie zo voor elkaar te krijgen dat je er een goed gevoel bij hebt

**Geplaatst**: 08-11-16 16:01

Re: Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst: 08-11-16 16:01

Tegen je vriend zeggen dat het heel fijn is dat hij geen 10 jaar meer wil wachten, maar dat jullie met zijn tweetjes zijn en jij hier dus ook iets over te zeggen hebt? En dat je nu nog teveel geniet van het jong/vrij zijn en de dingen die je graag doet om dat op te geven?
Praten, praten, praten... Dat is echt het belangrijkst. En geen genoegen nemen met 'ik wil geen 10 jaar wachten', want er zijn er nog altijd 2 die daarover beslissen en niet hij alleen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-16 16:32

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-16 16:32

Mars schreef:
Tegen je vriend zeggen dat het heel fijn is dat hij geen 10 jaar meer wil wachten, maar dat jullie met zijn tweetjes zijn en jij hier dus ook iets over te zeggen hebt? En dat je nu nog teveel geniet van het jong/vrij zijn en de dingen die je graag doet om dat op te geven?
Praten, praten, praten... Dat is echt het belangrijkst. En geen genoegen nemen met 'ik wil geen 10 jaar wachten', want er zijn er nog altijd 2 die daarover beslissen en niet hij alleen.

Ow... Ik hoopte juist met mijn topic niet die gedachte bij andere te wekken, dat ik het alleen voor mijn vriend doe. Dat is niet zo, zoals ik ook aan geef ik heb ook een moederwens.
Wij willen het samen.
En met die 10 jaar bedoel ik, dat we over een paar jaar een kindje willen.

**Geplaatst**: 08-11-16 16:37

Geplaatst: 08-11-16 16:37

Tussen de regels door lees ik dat je er zelf nu nog niet aan toe bent, wat begrijpelijk is op deze leeftijd. Als je er nog niet aan toe bent , zoals ik zelf, zie je namelijk vooral de beren op de weg. Die obstakels zijn er later nog steeds, maar zijn vaak ineens een stuk minder belangrijk als je eierstokken wel echt gaan rammelen :Y)

. Natuurlijk mag je er nu best over nadenken, maar wil je meegeven : komt tijd, komt raad

.

**Geplaatst**: 08-11-16 16:39

Geplaatst: 08-11-16 16:39

Zorg er dan nu ook al voor dat jullie een mooi spaarpotje krijgen. Dan heb je al een zorg minder als jullie zo ver zijn om een kindje te krijgen.

**Geplaatst**: 08-11-16 16:44

Re: Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst: 08-11-16 16:44

Joh, maak je toch niet zo druk, jullie willen alle twee kinderen dus dan merk je vanzelf wel wanneer het moment daar is. Je kunt je nu wel aan alle kanten druk maken en dingen verzinnen maar ga eerst maar eens genieten van je huwelijksfeest en een paar jaar lekker met z.n 2.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-16 17:07

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-16 17:07

Eef_Bam schreef:
Tussen de regels door lees ik dat je er zelf nu nog niet aan toe bent, wat begrijpelijk is op deze leeftijd. Als je er nog niet aan toe bent , zoals ik zelf, zie je namelijk vooral de beren op de weg. Die obstakels zijn er later nog steeds, maar zijn vaak ineens een stuk minder belangrijk als je eierstokken wel echt gaan rammelen . Natuurlijk mag je er nu best over nadenken, maar wil je meegeven : komt tijd, komt raad .

Dat klopt ook, nu ben ik er nog niet klaar voor.

Mijn vriend ook nog niet zo erg..

Ben gewoon een drukte maken

**Geplaatst**: 08-11-16 17:18

Geplaatst: 08-11-16 17:18

Je weet niet hoe het loopt in het leven en dit soort dingen plannen lukt niet altijd. Misschien lukt het niet eens om zwanger te worden of gebeurd het anders dan je denkt. Ik was vast van plan in de sport te blijven en toen lag ik ineens vier maanden in het ziekenhuis en kon daarna twee jaar niet lopen laat staan paardrijden. Toen ik weer wedstrijden ging rijden was het een ramp met oppas zoeken en een voorlezer voor de wedstrijden, chauffeur voor de trailer enz. De lol was er snel af als smorgens weer iemand afbelde.

Maar alsnog ben ik erg blij met wat ik wel had en zeker ook met mijn zoon en ik heb nog steeds een paard.
Je leven word anders maar niet perse minder leuk.

**Geplaatst**: 08-11-16 20:16

Re: Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst: 08-11-16 20:16

Het hangt ook heel erg van je kind af. Ik ben wel iemand die veel wil overnemen, maar mijn dochter denkt daar heel anders over

Nu met twee jaar is ze wat minder plakkerig en kan ik iets meer doen, maar het is nog steeds minimaal. En ik ben dan weer niet zo dat ik het forceer. En dus doe ik vrijwel niets voor mezelf en dat frustreert wel eens

**Geplaatst**: 12-11-16 10:24

Re: Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst: 12-11-16 10:24

Ik zelf zit ook wat met dat dilemma, Vriend wil graag kinderen, ikzelf ben er nog niet aan uit en hoeft het voor mij eigenlijk niet echt. In de toekomst zou ik het misschien wel leuk vinden ... Maar om dat nu te gaan combineren?
ik werk 32 uur, heb drie paarden (2 op ene locatie doe het zelf stal, eentje op een andere locatie). 3 katten, kooidieren en een grote hond die niet goed alleen kan zijn dus die overal mee naar toe gaat. Vriend werkt 5-6 dagen per week, 8-12 uur per dag. Hij heeft geen vast eind uur dus kunnen rekenen op hem kwa ophalen in de creche oid is moeilijk.

Tijdens zwangerschap mag je niet veel tillen etc, dus hoe ik stallen gemest krijg en hooi en stro gevoederd krijg is me een raadsel. Eenmaal kind er is (behalve dat ik absoluut geen dikke buik wil krijgen en bang ben voor de bevalling) moet ik altijd opvang hebben als ik naar de paarden moet (hond kan ik vastbinden, kind kun je dat niet echt mee doen

).

Nee, voor mij hoeft het nog niet

**Geplaatst**: 12-11-16 10:33

Re: Wat nou als ik moeder word..

Geplaatst: 12-11-16 10:33

Als je er echt klaar voor bent vraag je je dit niet meer af

toen mijn eierstokken begonnen met klapperen moest en zou ik een kind en vroeg ik me niet meer af of ik het wel kon, of er en tijd en geld genoeg was.
Dat begon pas toen ik zwanger was :')

Of het lukt, hangt van heel veel dingen af. Dat weet je pas als er een kind is. Maar als er eenmaal een kind is, zijn de andere dingen ook niet zo belangrijk meer. Idioot eigenlijk, met de komst van een kind word je automatisch zo geprogrammeerd dat je kind voor alles gaat en de rest wat minder belangrijk wordt.
En het ligt ook aan je kind; als die na 8wkn 8uur achter elkaar slaapt in de nacht heb je energie genoeg. Maar als hij na een jaar nog steeds 2x per nacht wil drinken heb je weinig energie voor avond activiteiten.

**Geplaatst**: 12-11-16 10:49

Geplaatst: 12-11-16 10:49

Mars schreef:
Tegen je vriend zeggen dat het heel fijn is dat hij geen 10 jaar meer wil wachten, maar dat jullie met zijn tweetjes zijn en jij hier dus ook iets over te zeggen hebt? En dat je nu nog teveel geniet van het jong/vrij zijn en de dingen die je graag doet om dat op te geven?
Praten, praten, praten... Dat is echt het belangrijkst. En geen genoegen nemen met 'ik wil geen 10 jaar wachten', want er zijn er nog altijd 2 die daarover beslissen en niet hij alleen.

Dus zij hoeft geen rekening te houden met zijn wensen, maar hij wel met haar wensen

10 jaar is LANG. Jullie hoeven er volgende week nog niet voor te gaan.
Of het betaalbaar is om alles te hebben. Maak eens een kostenoverzichtje van alles. En kijk dan meteen eens waarop er bezuinigd zou kunnen worden. Dan is dat onderdeel al geen vraagteken meer