Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-16 22:38

Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-16 22:38

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount

(Ik hoop dat dit goed staat hier)

Hoi bokt!

Ik heb sinds de zomervakantie problemen met mezelf; een laag zelfbeeld, paniekaanvallen, negatieve gedachten, zelfbeschadiging…

Ik denk dat het begonnen is toen ik op de middelbare school begon. Ik ben toen in de eerste klas gepest. Mensen accepteerden mij niet, mijn uiterlijk niet. Ze sloten me buiten en noemden me nare dingen. Ik had geen vriendinnen en er werd alleen maar over mij geroddeld.

Uiteindelijk ben ik naar een andere klas gegaan en daar ging het beter. Het roddelen stopte niet helemaal, maar ik had in elk geval contact met mijn klasgenoten en kreeg ook wat vriendinnen. Om er een beetje beter bij te horen paste ik me aan, aan wat normaal werd gevonden. Ik was mezelf niet meer, maar ik wilde niet weer buitengesloten worden dus ik accepteerde het maar.

Mijn zelfvertrouwen, en mijn vertrouwen in andere mensen, heeft toen wel echt een flinke deuk opgelopen en dit zorgt ervoor dat ik nu nog steeds bang ben om gepest te worden op school. Ik treed niet op de voorgrond, ik zorg dat ik een beetje onopvallend blijf om te voorkomen dat mensen mij weer als slachtoffer gaan uitkiezen.

Maar goed, so far so good. In de jaren die erop volgden zijn er geen extreme dingen gebeurd, ik maakte vriendinnen, maar ik verloor ook vriendinnen. Ik begon te beseffen dat ik niet los kon laten, ik kon geen mensen loslaten die mij al wel hadden losgelaten. Dat zette me aan tot veel nadenken en piekeren en me gewoon echt naar voelen.

Tot een tijdje terug. De gedachten die ik al had werden erger. Ik werd nog onzekerder over mezelf. Ik ben niet blij met wie ik ben en ik ben ook niet blij met hoe ik eruit zie. Er zijn zoveel dingen die ik zou willen veranderen.

Ik ben heel bang. Voor mijn toekomst, voor anderen maar vooral voor mezelf. Mijn eigen gedachten blijven me achtervolgen en ik begin het gevoel te krijgen dat ik gevangen zit in mijn eigen lichaam. Het is alsof mijn eigen gedachten zich tegen me keren en me alles vertellen wat er fout aan me is.

Ik voel me constant down, wanhopig of verdrietig. Soms even helemaal niets, alsof het leeg is. Maar zelfs dan is het geen goede leegte. Ik maak me altijd zorgen. Soms wil ik huilen maar dan lukt het niet. Soms kan ik niet meer stoppen met huilen. Het wisselt af, maar het gevoel blijft. Ik lach wel, ik doe wel net alsof er niets mis is, maar ik weet dat ik lieg als ik zeg dat het goed met me gaat.

Daarnaast heb ik ook enorm veel paniekaanvallen. Vooral op publieke plaatsen zoals het theater of in de bioscoop, maar ook op school of in de auto. Ik heb laatst een film gezien, maar ik kan me er niks meer van herinneren omdat ik alleen maar bezig was met rustig blijven. Ik begin dan te trillen en word misselijk en duizelig. Soms zijn ze heel snel over maar soms duren ze enorm lang.

Ik kan er niet over praten, ik kan nooit de juiste woorden vinden. Mijn stemming thuis is veranderd en mijn ouders merken dat op en vragen me wel eens of het goed met me gaat. Ik kan dan niks anders antwoorden dan dat het goed gaat, omdat ik geen idee heb hoe ik mezelf zou moeten verwoorden.

Dus heb ik een andere manier gevonden om toch de emoties eruit te laten, om mezelf te straffen maar vooral om iets anders te voelen dan constante angst en wanhoop. Ik ben begonnen met zelfbeschadiging en ik kan er niet meer mee ophouden. Het is gewoon eng hoe goed het voelt…

En ik zit nu op zo’n punt waarop ik weet dat ik niet meer zo verder kan. Ik wil heel graag hulp zoeken, maar ik weet niet hoe. Ik weet niet waar ik moet beginnen, ik weet niet of dit überhaupt wel genoeg reden is om hulp te zoeken. Ik weet het gewoon niet.

Omdat ik mijn ouders het eigenlijk gewoon niet durf te vertellen wil ik gelijk naar de huisarts eigenlijk. Maar kan dat wel als minderjarige zonder ouders? Is dat wel de plek waar ik moet zijn?

Ik weet het gewoon echt even niet meer…

Bedankt voor het lezen.

**Geplaatst**: 30-10-16 22:42

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst: 30-10-16 22:42

Je zit nog op school veronderstel ik?
Is er daar geen leerlingenbegeleiding?of een contactpersoon waar je mee kan gaan praten?
dit is een makkelijke eerste stap en samen kan er dan gekeken worden naar hoe of wat verder.

**Geplaatst**: 30-10-16 22:45

Geplaatst: 30-10-16 22:45

Lieve TS, wat een verhaal en wat een gevecht met je zelf....... Ik denk dat je zeker hulp moet zoeken. Ook als minderjarige kun je een afspraak maken bij je huisarts. Ik weet niet hoe je ouders zijn, maar ik zou zeker ook hun hulp inroepen. Zij kunnen je direct bij staan op moeilijke momenten. Blijf hier aub niet mee rond lopen, want dit gaat alleen nog maar erger worden. Je zit in een cirkel van gedachten, waar je zelf niet uit kunt komen. Ook de hoeveelheid angsten die jij voelt, kunnen misschien met behulp van medicijnen wat getemperd worden, zodat je je wat beter gaat voelen. TS zoek hulp! Jij bent het waard om voor te vechten! Heel veel sterkte en kracht en ook rust en vertrouwen toegewenst.

**Geplaatst**: 30-10-16 22:47

Geplaatst: 30-10-16 22:47

Meid, ik zat vorig jaar in exact hetzelfse schuitje als jij. Er is maar 1 ding en dat is het je ouders vertellen, zij staan het dichtste bij jou en kunnen jou hulp aanbieden. Eventueel een psycholoog of iets in die aard, met hulp vragen is niks mis meid

. Ik weet hoe moeilijk het is, je mag me altijd pb'en als het niet meer lukt maar jezelf pijn doen is niet de oplossing. En hulp zoeken kan heel veel doen, ik ben ook nog niet helemaal uit m'n put geklommen maar de bovenkant nadert langzaam

**Geplaatst**: 30-10-16 22:48

Geplaatst: 30-10-16 22:48

Ik zou je adviseren om inderdaad naar je huisarts te gaan, als je hier niet mee naar je ouders durft. Maar ik denk wel dat je uiteindelijk niet om je ouders, of in ieder geval 1 van hen, heen zal kunnen. Je huisarts zal je namelijk waarschijnlijk doorverwijzen. Het is niet zo dat je na 1 bezoekje aan een hulpverlener van al je problemen af bent. Daar gaan vervolgafspraken voor komen en de zorgverzekering, die nu nog via je ouders loopt, wordt ook in kennis gesteld.

Goed dat je inziet dat je hulp nodig hebt! Hoe eerder je daar mee begint, hoe beter. Er zijn genoeg voorbeelden van mensen die jarenlang met hun leed blijven voortslepen, en daar word je echt niet beter van. Heel veel succes, en bedenk je dat ook jij een leuk leven verdient!!!!

**Geplaatst**: 30-10-16 22:55

Geplaatst: 30-10-16 22:55

Lieve TS. Je bent op de juiste weg, want je weet dat je dit alleen niet gaat redden en hulp nodig hebben. De huisarts is de eerste stap richting de juiste weg. Je hoeft niet je ouders in te lichten, de huisarts heeft beroepsgeheim.

Vroeger heb ik in precies dezelfde situatie gezeten. Voelde me waardeloos in mijn tienerjaren, was altijd down. Misschien heb je er wat aan, maar nu jaren later voel ik me gelukkig en geniet van het leven. Lieve TS, dat gun ik jou ook. Dus zoek alsjeblieft hulp, want ook jij bent waardevol :(:)

**Geplaatst**: 30-10-16 22:56

Geplaatst: 30-10-16 22:56

Pb!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-10-16 10:41

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst door de TopicStarter : 31-10-16 10:41

@tengeltje11, ik zit inderdaad nog op school. Mentor gaat hem niet worden, ik heb geen goede mentor op dit moment en wil wel naar iemand die ik kan vertrouwen.

@Snadrem, ik had ook niet verwacht dat het na één bezoekje weg is. Ik ga het zeker aan mijn ouders vertellen nadat ik bij de huisarts ben geweest.

Ik denk dat ik binnenkort maar eens de huisarts ga bellen dan voor een afspraak. Vind dat wel enorm eng, maar ik denk dat het nodig is.

Bedankt voor de reacties

**Geplaatst**: 31-10-16 21:17

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst: 31-10-16 21:17

TS; sterkte bij het gesprek met de huisarts, dat is niet makkelijk, maar na er een eerste keer met iemand over gesproken te hebben, wordt het hopelijk wel makkelijker.

**Geplaatst**: 31-10-16 21:31

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst: 31-10-16 21:31

Zo wat een verhaal Ts!

Wat een goede stap dat je naar de huisarts wilt gaan. Als je daar je verhaal kunt doen, kan hij of zij je vertellen waar je verder terecht kunt.

Ook kan iemand daar je dan bijvoorbeeld helpen om het te bespreken met je ouders, als dit je niet in je eentje lukt.
Wat een optie is, is om het op te schrijven en dat aan je ouders te geven. Of print je startpost uit en laat die aan hen lezen. Alles wat voor jou goed voelt, op jouw tempo.

Ik gun het je enorm om hulp te krijgen. Dat is niet zwak, maar juist heel sterk van je.

Mijn pb staat altijd voor je open!

**Geplaatst**: 31-10-16 21:37

Geplaatst: 31-10-16 21:37

Ik ben als 17 jarige naar de huisarts geweest voor minn depressie klachten. Hier wisten me ouders niet van. Ik ben ook in behandeling gegaan zonder dat me ouders wisten wat er nou precies aan de hand was.
Je kan altijd je huisarts om advies vragen, daar is niks mis mee. Ik wens je iedergeval heel veel sterkte meid, je gaat echt door zo iets zwaars heen.

Mijn pb staat voor je open. :(:)

Laatst bijgewerkt door maava op 31-10-16 21:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-10-16 21:38

Geplaatst: 31-10-16 21:38

Wat een heftig verhaal.

Ik kan je alleen wel vertellen, de huisarts stuurt je door naar de psycholoog.
Die gesprekken zijn heel heftig en daar moet je bewust van zijn.

Ik kan je wat pesten betreft niet helpen, vroeger ook altijd gepest
en je kan mij nog steeds vrij veel flikken.
Je moet alleen niet aan mijn vrienden komen, want dan knapt er iets $*\o/*$
Dit heeft in mijn middelbare school periode namelijk 2x tot een woedeaanval geleid,
waarbij ik niet weet wat ik doe & waarbij ik ook (gelukkig) niet weet waar ik toe in staat ben.

Mocht je privé willen praten, mag je altijd een privé berichtje sturen

**Geplaatst**: 31-10-16 21:43

Geplaatst: 31-10-16 21:43

Ik ga je straks even een pb'tje doen TS! Heb ik een soortvan hetzelfde schuitje als jou gezeten

**Geplaatst**: 31-10-16 22:37

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst: 31-10-16 22:37

Je geeft aan dat je het moeilijk vindt om te praten over je gevoelens. Het lijkt me dat het opschrijven van wat je dwarszit je wel redelijk goed afgaat. Misschien kan je het stuk dat je hier hebt geschreven afsprinten en dat aan je ouders laten lezen? Of iets anders opschrijven en het laten lezen.
Je zegt verder dat je niet weet of dit voldoende is om hulp te zoeken. Weet dat je je niet moet verantwoorden om hulp te zoeken en te aanvaarden. Jij ervaart een probleem en wil er iets aan doen. Dat op zich is zeker al een grondige reden, naast het feit dat ik persoonlijk denk dat je er baat bij zou kunnen hebben.
Naar je huisarts gaan is een goede eerste stap, maar ik denk dat je daarnaast toch ook best eens met je ouders spreekt.
Veel succes in elk geval!

**Geplaatst**: 31-10-16 22:49

Geplaatst: 31-10-16 22:49

TS, wat een nare situatie waar je nu in zit! Gelukkig ben je jezelf bewust dat je hulp nodig hebt. Huisarts is inderdaad een goede stap. Toch zou ik ook zeker je ouders erover vertellen. Vind je dit te moeilijk, dan is het misschien een idee om de OP te laten lezen. Ik kan me voorstellen dat dit heel moeilijk is, maar je ouders hebben ook in de gaten dat het niet goed gaat en als je het vertelt kunnen jullie samen de goede hulp zoeken. Heel veel sterkte TS, ik hoop dat het snel beter met je zal gaan :(:)

**Geplaatst**: 31-10-16 22:53

Geplaatst: 31-10-16 22:53

Wat naar voor je ts. En ja, hulp zoeken lijkt me zeker een slim plan.
De juiste woorden vinden hoeft niet. Je hoeft geen kant en klaar verhaal te hebben, zeker als je je zo slecht voelt, dan overspoelt het je en weet je miet waar het allemaal vandaan komt. Dus zeg gewoon tegen jd ouders als ze vragen of het goed gaat: nee, het gaat niet goed. Ik voel me rot van binnen en ik heb hulp nodig. Ik weet niet zo goed wat er met me aan de hand is en ik kan het niet goed uitleggen.
Iets in die trant

**Geplaatst**: 02-11-16 10:29

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst: 02-11-16 10:29

Hoi Ts,
Ik hoop dat je inmiddels bij de huisarts bent geweest en dat het een goed gesprek was!
En gesprekken met een psycholoog horen prettig te zijn! !! Ze gaan dan wel over heftige zaken, maar de sfeer is, dat jij je geborgen voelt, gezien, erkend, bij de psycholoog "moet je jezelf KUNNEN zijn" - dat is namelijk haar of zijn vak! Maken, dat het zo veilig is, dat jij niet hoeft te 'presteren', maar gewoon mag en durft te doen zoals het voor jou is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-16 23:15

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-16 23:15

Bedankt voor jullie reacties! Ik wilde even zeggen dat ik jullie advies heb opgevolgd en een afspraak heb gemaakt met de huisarts

**Geplaatst**: 02-11-16 23:19

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst: 02-11-16 23:19

Knap van je! Laat je ons (als je wilt tenminste) weten hoe het verder gaat?

**Geplaatst**: 03-11-16 09:20

Re: Ik weet het niet meer... Hulp zoeken?

Geplaatst: 03-11-16 09:20

Goed gedaan, de eerste drempel is vaak de lastigste!

Als gezegd : ik wens jou een goed gesprek bij de huisarts toe, zodat er adequate plannen gemaakt kunnen worden!