Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-16 17:13

Zelf-sabotage, wie ook?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-16 17:13

Ik kamp er al ongeveer 8 jaar mee; zelf-sabotage. Het onbewust opwekken van negatieve gevoelens, gedachten en angsten waardoor ik zoveel spanning genereer dat ik fysiek ziek wordt, dingen uit ga stellen of gewoonweg uit de weg ga. Zo'n twee jaar terug ontwikkelde ik als resultaat van de altijd aanwezige spanning een angststoornis en ben ik in therapie geweest. Het is daarna een tijdje goed gegaan. Tot ongeveer 4 week geleden. Ik heb een nieuwe baan - super leuke collega's, prima werkzaamheden - maar merk nu weer dat ik langzaam afglijd in de vicieuze cirkel van zelf-sabotage, extra spanningen, angst en onderpresteren.

Ik wil het graag zo goed doen, ben bang om te falen, maar ook bang om als zwakste schakel aangewezen te worden. Mijn grootste probleem is dat ik door de spanning mezelf aanpraat dat ik misselijk ga worden en over moet geven. Gedachten als " Oh, als ik hier maar niet misselijk wordt" en "oliebol, straks moet ik overgeven terwijl ik met iemand in gesprek ben", passeren de revue regelmatig. Ik lijk die gedachten maar niet af te kunnen wimpelen, zelfs al weet ik rationeel wel dat ze nergens op slaan.

Vorige week heb ik door de spanning mijn lunch overgegeven op het toilet. Niemand weet ervan en ik heb me daarna prima kunnen herpakken. Geen probleem zou je denken. Maar het heeft me een tik meegegeven. Ik wil er vanaf!

Iemand hier die bovenstaand herkent, zelf ook zulke gedachten heeft of gewoon tips heeft? Ook tips voor "rustigmakers" zijn welkom. Ik heb nu A.Vogel extra sterk in de kast staan wat ik wil proberen tegen de spanning.

**Geplaatst**: 30-10-16 17:14

Re: Zelf-sabotage, wie ook?

Geplaatst: 30-10-16 17:14

Heel herkenbaar, ik kon niet meer werken want ik werd echt ziek -O-

De oplossing heb ik niet, dus ik lees maar mee

**Geplaatst**: 30-10-16 17:14

Geplaatst: 30-10-16 17:14

Ja, ik herken me hier helemaal in. Ik heb inmiddels een gegeneraliseerde angststoornis en kan paniekaanvallen krijgen om redenen die ik zelf eigenlijk ook niet snap

Ik ben bang om mijn man te verliezen, bang om dik te worden, bang om mijn baan te verliezen, bang om mensen teleur te stellen... terwijl daar gewoon geen aanleiding voor is om dit te denken.
Heel vermoeiend en ik vind het zo jammer dat ik hierdoor mezelf in het leven beperk... Ik voel me dan vaak ook ontzettend machteloos en dom.

**Geplaatst**: 30-10-16 17:28

Geplaatst: 30-10-16 17:28

Precies mijn verhaal. Ik heb het nu bijna volledig onder controle.
Ik ben een tijdje in 'reiki' therapie geweest. Hier kwam ik veel te leren over het 'waarom?'.

Nu slik ik LTO3, waarmee ik mijn gedachten wat onder controle kan houden en meer overzicht heb,
en ik heb altijd Cinnazarine bij me voor het geval ik mezelf weer misselijk praat.

**Geplaatst**: 30-10-16 17:33

Re: Zelf-sabotage, wie ook?

Geplaatst: 30-10-16 17:33

Ik slik Fluoxetine (ook omdat ik controledwang en eetbuien heb en ook nog eens bijna niet slaap) en bij flinke paniekaanvallen is er nog Oxazepam.

**Geplaatst**: 30-10-16 17:48

Geplaatst: 30-10-16 17:48

Ik...
Ik ben na 3 jaar terug aan het werk, zo blij dat ik mocht proef draaien voor een keten wat ik bewonder.
Er is op korte tijd al zoveel veranderd, aangepast dat ik nu dus ook ziek thuis ben...
Lage bloeddruk, onregelmatige en snelle hartslag, maag en darmontsteking, misselijk, ...
en dat allemaal door stress met dezelfde gedachtes van niet willen falen, schrik hebben om de zwakste schakel te zijn , ....

edit: schoolperiodes heb ik dat ook altijd gehad

**Geplaatst**: 30-10-16 17:49

Geplaatst: 30-10-16 17:49

Ik herken mezelf hier helaas ook in,
Echt paniekaanvallen heb ik niet meer mede door dat ik sommige dingen aanpas voor mezelf

Het gevoel dat ik niet kan voldoen aan andermans verwachtingen
Terwijl ik openlijk gecomplimenteerd word door collega's en werkgever, zij weten van mijn angsten/ spanningen maar snappen het niet zo goed omdat ik alles gewoon goed doe

Komt er op neer dat ik zelf te hoge eisen aan mezelf stel en daardoor idd overslag raak
Wat als... mijn grote angst is om in te storten enpublic, letterlijk door m'n benen zakken en niets meer kunnen
Nog nooit gebeurd dus hoe ik op het idee kom??

Nu ik niet zo goed de griep van me af kan schudden is het allemaal weer wat heviger

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-16 19:33

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-16 19:33

Cayenne schreef:
Heel vermoeiend en ik vind het zo jammer dat ik hierdoor mezelf in het leven beperk... Ik voel me dan vaak ook ontzettend machteloos en dom.

Dit precies -O-

. Ik heb nog zoveel wensen en dromen, maar beperk me met mijn denkgedrag zo erg dat ik niet zie hoe ik ze ooit zal verwezenlijken. Zo dom...

Ben wel "blij" te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem. Komt ook bij dat als ik me juist wel heel goed voel, me ook echt onoverwinnelijk voel en zo niet begrijp waar ik me druk om maak. Terwijl, als ik me slecht voel niet begrijp waarom ik me er juist niet druk over maak

. Dus grote pieken, maar ook diepe dalen... vreet zoveel energie..

Ik slik erg slecht pillen, omdat ik een enorm aanwezig ongecontroleerd kokhals-reflex heb. Toch wil ik kijken of medicatie wat is om de scherpe randjes eraf te halen. Tijdens therapie juist niet gekozen voor medicatie omdat ik het zelf graag wilde overwinnen. Het is ook een poosje weggeweest, maar kruipt nu voorzichtig aan weer terug, en dat wil ik zoooo niet...

**Geplaatst**: 30-10-16 19:35

Re: Zelf-sabotage, wie ook?

Geplaatst: 30-10-16 19:35

Net mijn verhaal
Zo heb ik emetofobie ontwikkeld (angst voor misselijkheid en overgeven ) en ook angststoornis en faalangst

Kan er nog maar moeilijk mee omgaan

**Geplaatst**: 30-10-16 19:40

Geplaatst: 30-10-16 19:40

Flux schreef:
Cayenne schreef:
Heel vermoeiend en ik vind het zo jammer dat ik hierdoor mezelf in het leven beperk... Ik voel me dan vaak ook ontzettend machteloos en dom.

Dit precies . Ik heb nog zoveel wensen en dromen, maar beperk me met mijn denkgedrag zo erg dat ik niet zie hoe ik ze ooit zal verwezenlijken. Zo dom...

Ben wel "blij" te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem. Komt ook bij dat als ik me juist wel heel goed voel, me ook echt onoverwinnelijk voel en zo niet begrijp waar ik me druk om maak. Terwijl, als ik me slecht voel niet begrijp waarom ik me er juist niet druk over maak . Dus grote pieken, maar ook diepe dalen... vreet zoveel energie..

Ik slik erg slecht pillen, omdat ik een enorm aanwezig ongecontroleerd kokhals-reflex heb. Toch wil ik kijken of medicatie wat is om de scherpe randjes eraf te halen. Tijdens therapie juist niet gekozen voor medicatie omdat ik het zelf graag wilde overwinnen. Het is ook een poosje weggeweest, maar kruipt nu voorzichtig aan weer terug, en dat wil ik zoooo niet...

Daarom slik ik LTO3, dit is niet chemisch, en absoluut niet verslavend.
Oxazepam en andere troep wilde ik absoluut niet aan.

**Geplaatst**: 30-10-16 19:58

Re: Zelf-sabotage, wie ook?

Geplaatst: 30-10-16 19:58

Wat is en doet LTO3?
Klinkt wel interessant namelijk

**Geplaatst**: 31-10-16 09:59

Geplaatst: 31-10-16 09:59

Matheno schreef:
Oxazepam en andere troep wilde ik absoluut niet aan.

Ik in eerste instantie ook niet, maar soms heb je helaas geen keus -O-

**Geplaatst**: 01-11-16 10:47

Geplaatst: 01-11-16 10:47

Cayenne schreef:
Heel vermoeiend en ik vind het zo jammer dat ik hierdoor mezelf in het leven beperk... Ik voel me dan vaak ook ontzettend machteloos en dom.

Oh bah dit is zo herkenbaar.. En ook de begin post van TS. Ik ben ook nog steeds niet uit hoe ik er mee om moet gaan. Maar ik herken wel dat ik er de laatste weken weer in kom. En op sommige momenten komt er dan toch een realistisch stemmetje in je hoofd die zegt : Kom op joh, er is niks aan de hand. Maar die word meestal al snel weer overschaduwd door het gevoel die zegt : 'Ja maar.....'

Ik wilde ook nooit aan de 'troep' maar om een goede nachtrust te krijgen en voor sommige momenten dat het echt niet gaat helpt Oxazepam (helaas) wel.

**Geplaatst**: 01-11-16 14:24

Geplaatst: 01-11-16 14:24

Flux schreef:
Ik kamp er al ongeveer 8 jaar mee; zelf-sabotage. Het onbewust opwekken van negatieve gevoelens, gedachten en angsten waardoor ik zoveel spanning genereer dat ik fysiek ziek wordt, dingen uit ga stellen of gewoonweg uit de weg ga.

Sommige dingen die je beschrijft herken ik ten voeten uit, maar ik ben er benieuwd naar wat je precies bedoelt met ' het onbewust opwekken van negatieve gevoelens '.

Citaat:
Zo'n twee jaar terug ontwikkelde ik als resultaat van de altijd aanwezige spanning een angststoornis en ben ik in therapie geweest. Het is daarna een tijdje goed gegaan. Tot ongeveer 4 week geleden. Ik heb een nieuwe baan - super leuke collega's, prima werkzaamheden - maar merk nu weer dat ik langzaam afglijd in de vicieuze cirkel van zelf-sabotage, extra spanningen, angst en onderpresteren.

Balen dat je ooit zoveel spanning had, dat je een angststoornis ontwikkelde. Goed dat je in therapie bent geweest maar balen dat je nu een soort van terug naar af bent!

Citaat:
Ik wil het graag zo goed doen, ben bang om te falen, maar ook bang om als zwakste schakel aangewezen te worden.

In mijn oren zijn dit 3 compleet verschillende dingen.
Dat je het graag goed wil doen: prima! Ik hou van kwaliteit!
Dat je bang bent om te falen is heel naar - jammer dat dit weer de kop op steekt!
Bang zijn om als zwakste schakel aangewezen te worden is aan de ene kant volstrekt terecht. Punt. Het klinkt mij naar pesten in de oren en dat is gewoon foute boel. (En nee, je wordt niet gepest omdat je niet weerbaar zou zijn. Al kan het handig zijn.)

Citaat:
Mijn grootste probleem is dat ik door de spanning mezelf aanpraat dat ik misselijk ga worden en over moet geven. Gedachten als " Oh, als ik hier maar niet misselijk wordt" en "oliebol, straks moet ik overgeven terwijl ik met iemand in gesprek ben", passeren de revue regelmatig. Ik lijk die gedachten maar niet af te kunnen wimpelen, zelfs al weet ik rationeel wel dat ze nergens op slaan.

Angst is simpelweg niet rationeel. Angst kan bij goede therapie uitstekend verdwijnen, dat ook nog.
Er is ook zo'n heerlijke therapeuten vraag 'wat zou er gebeurren als je niet aan misselijkheid zou denken?'
(Waarbij er wel een subtiele maar soms levensgrote complicatie is: van angst WORDT een mens misselijk. Ook als je uit alle macht je op iets anders concentreert. "Gewoon" de angst zelf de nek omdraaien, dus!)

De drogist heeft een aantal dingen zoals GABA, L-Glutamine, Slavia officinalis.
Op het erf van de reguliere psychologen is emdr erg bekend, dit werkt uitstekend tegen dit soort vicieuze cirkels. (Op Wikipedia staat wel een goed artikel over emdr.)

**Geplaatst**: 01-11-16 14:30

Geplaatst: 01-11-16 14:30

Flux schreef:
Cayenne schreef:
Heel vermoeiend en ik vind het zo jammer dat ik hierdoor mezelf in het leven beperk... Ik voel me dan vaak ook ontzettend machteloos en dom.

Dit precies . Ik heb nog zoveel wensen en dromen, maar beperk me met mijn denkgedrag zo erg dat ik niet zie hoe ik ze ooit zal verwezenlijken. Zo dom...

Denkgedrag?
Angst is geen gedachte, hoor.
Het is niet dom om bang te zijn, dat is de taal van bullies, please do not bully yourself!!
Angst is je overlevingssysteem - tja, het IS balen als dat te 'scherp staat afgesteld' - maar dat is te verhelpen!

Citaat:
Ben wel "blij" te lezen dat ik niet de enige ben met dit probleem. Komt ook bij dat als ik me juist wel heel goed voel, me ook echt onoverwinnelijk voel en zo niet begrijp waar ik me druk om maak. Terwijl, als ik me slecht voel niet begrijp waarom ik me er juist niet druk over maak . Dus grote pieken, maar ook diepe dalen... vreet zoveel energie..

....op zich kan het interessant zijn, wat de momenten van omslag zijn.

Citaat:
Ik slik erg slecht pillen, omdat ik een enorm aanwezig ongecontroleerd kokhals-reflex heb. Toch wil ik kijken of medicatie wat is om de scherpe randjes eraf te halen. Tijdens therapie juist niet gekozen voor medicatie omdat ik het zelf graag wilde overwinnen. Het is ook een poosje weggeweest, maar kruipt nu voorzichtig aan weer terug, en dat wil ik zoooo niet...

L-Glutamine is als poeder verkrijgbaar, oplossen in vruchtensap.

**Geplaatst**: 01-11-16 14:37

Re: Zelf-sabotage, wie ook?

Geplaatst: 01-11-16 14:37

Heb alleen de openingspost gelezen.

TS: heb je al wel eens aan cognitieve gedrags therapie gedacht? Ik heb veel dezelfde problemen als jij en krijg nu al een aantal maanden wekelijks CGT. Hierbij leer je omgaan met je automatische gedachtes, je leert ze herkennen en daardoor kan je je afvragen of die gedachten wel realistisch zijn.
Ook werk je aan het vergroten van je zelfvertrouwen en draagkracht.

**Geplaatst**: 01-11-16 14:41

Geplaatst: 01-11-16 14:41

Rustigmakers zijn een goede, tijdelijke ondersteuning, maar uiteindelijk zul je door middel van gedragstherapie aan het probleem zelf moeten werken. Ik denk dat je er dus goed aan zult doen om een verwijzing door je huisarts te laten maken. Eventueel zou je nog kunnen denken aan Hypnotherapie (wordt door veel verzekeraars vergoed) of EMDR.

**Geplaatst**: 01-11-16 14:42

Geplaatst: 01-11-16 14:42

Heb je het met je baas besproken?

Ik geloof dat als een collega dat zou zeggen ik diegene een emmertje zou geven met de boodschap 'kots dan maar, geen probleem joh we overleggen gewoon door'. Ik kan me voorstellen dat als iemand erg laconiek (en accepterend) zou reageren dat wat van de spanning afhaalt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-11-16 23:29

Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-16 23:29

Bedankt voor alle reacties! Ik zit op mm foon en kan niet overal inhoudelijk op ingaan. Wil toch nog een kleine reactie / update geven.

Janneke2 schreef:
Sommige dingen die je beschrijft herken ik ten voeten uit, maar ik ben er benieuwd naar wat je precies bedoelt met ' het onbewust opwekken van negatieve gevoelens '.

Bedankt voor je reactie

Ik bedoel dat mijn angst nooit uit zichzelf begint maar pas na ik een x aantal minuten over iets (onbewust) aan het piekeren ben. Uiteindelijk raak ik overprikkeld, slaat mijn interne alarm aan en krijg ik de kriebels in mijn maagstreek. Vanaf daar wordt het erger tot ik misselijk word en overgeef.

Liselot schreef:
Heb alleen de openingspost gelezen.

TS: heb je al wel eens aan cognitieve gedrags therapie gedacht? Ik heb veel dezelfde problemen als jij en krijg nu al een aantal maanden wekelijks CGT. Hierbij leer je omgaan met je automatische gedachtes, je leert ze herkennen en daardoor kan je je afvragen of die gedachten wel realistisch zijn.
Ook werk je aan het vergroten van je zelfvertrouwen en draagkracht.

Ik heb cognitieve en exposure gedragstherapie gehad

. Heeft ook prima gewerkt, maar nu ik het gevoel heb dat ik daadwerkelijk iets kan verliezen als ik "faal" en dus de druk hoger leg gaat het weer wat minder. De aanvallen geven ook een knauw aan mijn zelfvertrouwen inderdaad, maakt het niet beter.

troi schreef:
Heb je het met je baas besproken?

Ik geloof dat als een collega dat zou zeggen ik diegene een emmertje zou geven met de boodschap 'kots dan maar, geen probleem joh we overleggen gewoon door'. Ik kan me voorstellen dat als iemand erg laconiek (en accepterend) zou reageren dat wat van de spanning afhaalt.

Dat zou inderdaad de ideale situatie zijn. Echter weet ik uit ervaring dat de eerste reacties vaak "oh gaat het wel?" Of "oh wat erg voor je" zijn, waarna mensen je (on)bewust gaan ontlasten. Dat vind ik heel erg, ik hoef niet ontlast te worden en ben niet anders dan de rest.

Ik heb het (nog) niet besproken met mijn "baas", dit is meer omdat ik nog geen verlenging op mn contract heb en bang ben dat dit een negatieve invloed kan hebben.

In ander nieuws: ik slik nu drie dagen A. Vogel rustgevend extra sterk en voel me bijna totaal een ander mens. De eerste prikkel die mijn alarmsysteem triggerde is zo ver gedempt dat ik niet doorsla en niet in een patroon schiet. Ik voel me relaxter en heb minder innerlijke onrust waardoor ik me sterker en zelfverzekerder voel. Ik heb vannacht voor het eerst over iets anders gedroomd dan mn werk, dat zegt wat

. Aanrader! $*\o/*$

**Geplaatst**: 01-11-16 23:44

Geplaatst: 01-11-16 23:44

Duplo schreef:
Wat is en doet LTO3?
Klinkt wel interessant namelijk

LTO3 is een natuurlijk voedingssupplement dat helpt bij ADHD, ADD, stress, angsten, depressie, slapeloosheid en zenuwen.
Het is vrij prijzig (vind ik), maar het heeft bij mij wel een positief effect. Het haalt overal de 'scherpe randen' vanaf waardoor ik meer rust, regelmaat en overzicht in mijn hoofd heb.

**Geplaatst**: 02-11-16 10:00

Geplaatst: 02-11-16 10:00

Flux schreef:
Bedankt voor alle reacties! Ik zit op mm foon en kan niet overal inhoudelijk op ingaan. Wil toch nog een kleine reactie / update geven.

Janneke2 schreef:
Sommige dingen die je beschrijft herken ik ten voeten uit, maar ik ben er benieuwd naar wat je precies bedoelt met ' het onbewust opwekken van negatieve gevoelens '.

Bedankt voor je reactie Ik bedoel dat mijn angst nooit uit zichzelf begint maar pas na ik een x aantal minuten over iets (onbewust) aan het piekeren ben. Uiteindelijk raak ik overprikkeld, slaat mijn interne alarm aan en krijg ik de kriebels in mijn maagstreek. Vanaf daar wordt het erger tot ik misselijk word en overgeef.

Het is natuurlijk zaak om deze spiraal of hoe zeg je dat ('van kwaad tot erger') te stoppen.
De vraag is dan natuurlijk hoe of het zit met het 'onbewuste piekeren'.

De fysiologie van je alarmsysteem houdt in, dat alle zintuiglijke indrukken de 'schildwacht van het alarmsysteem' passeren. Dwz. er valt licht op je netvlies, al die informatie gaat eerst naar deze schildwacht (die heet amygdala) en dezelfde informatie komt pas later aan in je achterhoofd waar je visuele cortex zit, daar zie je wat je ziet en pas nog later kun je er over nadenken.
Het is dus mogelijk dat je amygdala al via jouw ooghoek heeft gezien "dat iemand op een bepaalde manier een wenkbrauw optrok" - en dat is reden tot zorg/ alarm.
Neem je je amygdala op dat moment serieus, kun je erger voorkomen - blijf je piekeren / ontkennen, wordt het erger.
(De amygdala wil, dat jij iets doet. Gillen of hard weghollen is niet altijd nodig, assertief zijn kan ook zoden aan de dijk zetten.)

Citaat:
(....) ik krijg nu al een aantal maanden wekelijks CGT. Hierbij leer je omgaan met je automatische gedachtes, je leert ze herkennen en daardoor kan je je afvragen of die gedachten wel realistisch zijn.
Ook werk je aan het vergroten van je zelfvertrouwen en draagkracht.

Ik vind dit een langdurige en overbodig zware therapie.
Als gezegd: als 'onbewust piekeren' een kwestie is dat je amygdala zich zorgen maakt, DOE iets.
Uiteraard is de amygdala geen onderdeel van je logisch brein en haar gedachten zijn niet rationeel, per definitie. En soms of vaak of bijna altijd ook niet in overeenstemming met je logische, gezonde verstand.
Maar tegen de tijd dat je misselijk wordt of een ander duidelijk verschijnsel van stress hebt: beter de amygdala niet negeren. Zo fout is die amygdala nou ook weer niet, ze probeert jou te beschermen op een 'time honoured' manier.

En nare triggers kun je ook gewoon de nek omdraaien, ipv er over nadenken en bedenken hoe onrealistisch ze wel niet zijn.

Citaat:
Echter weet ik uit ervaring dat de eerste reacties vaak "oh gaat het wel?" Of "oh wat erg voor je" zijn, waarna mensen je (on)bewust gaan ontlasten. Dat vind ik heel erg, ik hoef niet ontlast te worden en ben niet anders dan de rest.

Ik heb het (nog) niet besproken met mijn "baas", dit is meer omdat ik nog geen verlenging op mn contract heb en bang ben dat dit een negatieve invloed kan hebben.

Twee uiterst realistische gedachten!
Het is idd een risico, kotsen op het werk, terwijl dat niet de enige manier is om er van af te komen.
En dat je niet ontzien wil worden is ook niets mis mee. Je bent niet minder dan de rest, natuurlijk niet!

Citaat:
In ander nieuws: ik slik nu drie dagen A. Vogel rustgevend extra sterk en voel me bijna totaal een ander mens. De eerste prikkel die mijn alarmsysteem triggerde is zo ver gedempt dat ik niet doorsla en niet in een patroon schiet. Ik voel me relaxter en heb minder innerlijke onrust waardoor ik me sterker en zelfverzekerder voel. Ik heb vannacht voor het eerst over iets anders gedroomd dan mn werk, dat zegt wat . Aanrader! $*\o/*$

Hoi hoi hoi! !!

**Geplaatst**: 04-11-16 08:14

Re: Zelf-sabotage, wie ook?

Geplaatst: 04-11-16 08:14

Ik heb hier van tijd tot tijd ook heel erg veel last van. Ik heb het heel erg lang gehad op gebied van school. Bij mij was het uiteindelijk faalangst door ADHD. Mijn hele leven is mij verteld dat ik lui was, dat ik het toch niet kon, dat ik niet genoeg mijn best deed, en ik heb daar zo'n faalangst door ontwikkeld dat ik het zelf heb overgenomen en dus ondertussen zelf ook op die manier denk/dacht. Ik kan het toch niet, dus waarom zou ik er tijd in steken? Daardoor ben ik vroegtijdig met twee studies gestopt en heb ik al een jaar studievertraging opgelopen in mijn derde (dit komt mede door andere redenen dan de faalangst).

Ik ben uiteindelijk cognitieve gedragstherapie gaan volgen icm medicatie (wat bij jou wellicht niet aan de orde is) en hiermee gaat het op school in ieder geval een stuk beter.

Twee andere grote valkuilen zijn werken en mijn sociale leven. Vooral mijn romantische sociale leven. Ik heb heel snel het idee dat ik niet goed genoeg ben, waardoor ik onbewust ga saboteren. Extreem onzeker uit de hoek komen, mezelf aanpraten dat het toch niet de moeite waard is want het gaat toch nooit blijven, en dat is echt heel moeilijk. Vooral als de andere persoon in dit geval heel erg leuk is.
Met werk probeer ik het niet eens meer. Ik solliciteerde in het verleden heel graag op banen die me echt leuk leken, maar omdat ik nooit werd aangenomen of het uiteindelijk toch een te grote uitdaging vond ben ik daarmee gestopt. Als ik nu solliciteer schrijf ik mezelf bij voorbaat al af: ik ben niet goed genoeg, ik heb te weinig ervaring en ze willen me toch niet hebben. Die onzekerheid slaat over naar ontzettende zenuwen. Zenuwen die ik ook heb als ik bijvoorbeeld moet presenteren, terwijl ik in veel gevallen ontzettend kundig ben over de onderwerpen en het zeker wel onder de knie heb. Een tijdje geleden heb ik tijdens een schoolpresentatie uiteindelijk staan hyperventileren omdat ik er zo doorheen raasde dat ik vergat adem te halen. Mijn hartslag schoot naar 150 en ik had niet meer het idee dat ik het zelf kon oplossen.

Al met al gaat het hier dus nog niet fantastisch, maar wel een stukje beter. Cognitieve gedragstherapie is heel prettig. Eigenlijk leer je verschillende gedachteprocessen herkennen bij jezelf, en ze vervangen met andere gedachten, die wel positief zijn. Zo heb ik mezelf aangeleerd om zodra ik begin met het leren van bepaalde stof niet te denken "wow, dit is moeilijk, dit gaat me nooit lukken", maar "het is heel moeilijk en ik moet hard werken, maar misschien als ik mijn best doe lukt het me wel". Daarmee heb ik uiteindelijk cijfers gehaald waar ik nooit van had kunnen dromen, omdat ik het blijkbaar wel kan als ik mezelf niet constant naar beneden praat.