Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-09-16 22:40

wanneer heb je nou eigenlijk een depressie? (+poll)

Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-16 22:40

ik vroeg mij af
wat telt nou eigenlijk als depressie?
ik hoor steeds vaker mensen zeggen dat ze depressief zijn (en tot slot ontkennen)
wat is nou eigenlijk dé grens van depressie en je gewoon minder voelen?
en ik heb er een poll bij gemaakt, hoeveel mensen op bokt depressief zijn, dit hoef je niet aan te kruisen als je dat niet wilt!

Laatst bijgewerkt door croyslover op 14-09-16 22:43, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-09-16 22:41

Re: wanneer heb je nou eigenlijk een depressie?

Geplaatst: 14-09-16 22:41

Om het exact te maken:
http://hulpgids.nl/informatie/ziektebee ... dsm-5.html

**Geplaatst**: 14-09-16 22:48

Re: wanneer heb je nou eigenlijk een depressie? (+poll)

Geplaatst: 14-09-16 22:48

Ik, als 16 jarige. Heb een depressie, waarom zeg ik dit? Omdat ik ook echt die diagnose heb gekregen, ik sta onder begeleiding van een fijne psychologe en een kinderpsychiater. Ik neem anti-depressieva omdat het anders voor mij ook gewoon niet te doen is met school etc.

**Geplaatst**: 14-09-16 22:49

Geplaatst: 14-09-16 22:49

Tja, depressie kan wel zomaar aanslaan, vooral met hormonale klachten, maar meestal ben je pas écht depressief wanneer er meerdere dingen fout gaan.

Gelukkig inmiddels wel zo goed als uit de depressie (af en toe een rotdag mar dat hoort er bij).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-09-16 22:52

Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-16 22:52

Luca03 schreef:
Ik, als 16 jarige. Heb een depressie, waarom zeg ik dit? Omdat ik ook echt die diagnose heb gekregen, ik sta onder begeleiding van een fijne psychologe en een kinderpsychiater. Ik neem anti-depressieva omdat het anders voor mij ook gewoon niet te doen is met school etc.

wat fijn dat er oplossingen zijn die voor jou werken! sterkte!

AlwaysH schreef:
Tja, depressie kan wel zomaar aanslaan, vooral met hormonale klachten, maar meestal ben je pas écht depressief wanneer er meerdere dingen fout gaan.

Gelukkig inmiddels wel zo goed als uit de depressie (af en toe een rotdag maar dat hoort er bij).

succes met de rotdagen!

**Geplaatst**: 14-09-16 22:56

Geplaatst: 14-09-16 22:56

Ik kamp al van jongs af aan met periodes van depressie, voor mij is altijd de regel, langer dan een maand "het leven niet meer zien zitten", dan heb ik een dipje, langer dan 3 maand en ik ben depressief.
Ik denk dat het voor iedereen anders is, er valt geen vaste grens voor iedereen vast te stellen wanneer iemand depressief is of niet, iedereen voelt het anders en iedereen gaat er anders mee om.

**Geplaatst**: 14-09-16 22:58

Re: wanneer heb je nou eigenlijk een depressie? (+poll)

Geplaatst: 14-09-16 22:58

Een depressie is toch gewoon een psychische "stoornis" en moet daarom door een arts met verstand van zaken worden gediagnosticeerd? Imo zijn die criteria (DSM) icm een deskundige beoordeling dan ook wat een depressie maakt.
Of denk ik dan verkeerd?

**Geplaatst**: 14-09-16 23:00

Geplaatst: 14-09-16 23:00

Laurora schreef:
Ik kamp al van jongs af aan met periodes van depressie, voor mij is altijd de regel, langer dan een maand "het leven niet meer zien zitten", dan heb ik een dipje, langer dan 3 maand en ik ben depressief.
Ik denk dat het voor iedereen anders is, er valt geen vaste grens voor iedereen vast te stellen wanneer iemand depressief is of niet, iedereen voelt het anders en iedereen gaat er anders mee om.

Hier ben ik het wel mee eens.
De een breekt sneller dan de ander, maar jammer genoeg vinden sommigen het nodig om met hun depressie te pronken... Ik snap niet hoe, want als ik terugkijk naar de afgelopen twee jaar (waar mijn echte vrienden, hond en verzorgpaard me hebben gesteund) wil ik daar echt niet naar terugkeren.

Momenteel heb ik moeite met mezelf, geen depressie, maar ik weet gewoon niet wat ik wil. Er gebeuren alleen wel genoeg leuke dingen (afspreken, bloggen en YouTube...) die mij toch gewoon erg staande houden.

En ja, ik ben heel erg gevoelig (ligt ook aan de hormonen denk ik), maar laat ik dit vaak te laat merken.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:01

Geplaatst: 14-09-16 23:01

Het verschil ligt imo in de reden (of de afwezigheid hiervan) van de donkere gedachten en gevoelens.
Ik ga op dit moment ook door een slechte periode (objectief gezien heb ik de symptomen van een depressie) maar de reden is heel erg duidelijk en het is hier vooral een kwestie van bepaalde gebeurtenissen te verwerken en ze een plaats te geven. Daarom zie ik mezelf ook niet als depressief, het is nu gewoon moeilijk en daar moet ik door.
Bij een klinische depressie is die oorzaak vaak een pak onduidelijker en zijn de donkere gedachten heel algemeen. Het heeft imo ook veel meer invloed op je mentale vaardigheden: objectief nadenken is veel moeilijker. Maar dit is dus volledig mijn ervaring/ mening hierover.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-09-16 23:03

Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-16 23:03

volgens mij ziet iedereen een depressie anders, daarom dit topic, je mag je hierin laten horen en je mening laten gelden, ik zie een depressie niet als een medisch vastgesteld iets, een depressie voel je!
sterkte voor iedereen met een depressie , of voor degene die gewoon een zware tijd tegemoed gaan!

**Geplaatst**: 14-09-16 23:03

Geplaatst: 14-09-16 23:03

Met wat ik nu ga zeggen wil ik niemand voor het hoofd stoten.

Ik ben een leek, ik heb niet voor arts/psycholoog gestudeerd. Ik heb slechts een mening die ik basseer op mijn kennis en ideeën als leek en op gesprekken die ik voer, dingen die ik lees en informatie die ik op wat voor een wijze dan ook tegen kom.

Ik ben 4 jaar terug door een hel gegaan toen mijn grote liefde overleed. Ongeveer 4 maanden nadat ik mijn eerste eigen zaak geopend had. Een geweldige combi dus. Ik ben in een zwart gat terecht gekomen van drank, bijna niets eten, heel negatief zijn, zin in niets en compleet gestoord zijn. Tóch wil ik mijzelf niet depressief noemen in die tijd. Ik had het heel zwaar. En ik heb mezelf gesloopt. En toen ben ik terug gaan meppen. Met veel agressie. En dat is me gelukt. Ik ben inmiddels al weer lang en breed stabiel: het moeilijke mens dat ik altijd al ben geweest.
Ik heb geen arts bezocht, met geen profesioneel gesproken, geen pillen geslikt, niets. Ik vond, en vind nog steeds, dat dat absurd zou zijn (geweest).

Naar mijn idee is men veel te snel depressief, al dan niet zelfbenoemd. De laatst genoemde neem ik überhaupt niet serieus.
In het geval van de rest ben ik echt bereid te geloven dat ze het zwaar hebben. En ik weet hoe dat is. Tóch heb ik voor mijn gevoel het idee dat men, ook door de profs, té snel tot depressief betiteld wordt. Vroeger had men het óók zwaar en was depressief zijn iets wat zelden voorkwam. Tegenwoordig kunnen sommigen depressief zijn omdat hun werk niet bevalt.

Ik geloof er heilig in dat iedereen, vroeg of laat, zijn portie ellende op het bord krijgt. Vaak ben je hier zelf niet schuldig aan. Maar dat zou dus, met de huidige vlotte diagnose van depressie, betekenen dat iedereen vroeg of laat depressief is/wordt. En dát gaat er bij mij niet in.

Nogmaals, deze post is slechts mijn mening en ik val niemand aan. Ik snáp al die depressies gewoon echt niet. Dat is alles.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-09-16 23:06

Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-16 23:06

Palmera schreef:
Met wat ik nu ga zeggen wil ik niemand voor het hoofd stoten. Ik ben een leek, ik heb niet voor arts/psycholoog gestudeerd. Ik heb slechts een mening die ik basseer op mijn kennis en ideeën als leek en op gesprekken die ik voer, dingen die ik lees en informatie die ik op wat voor een wijze dan ook tegen kom.

Ik ben 4 jaar terug door een hel gegaan toen mijn grote liefde overleed. Ongeveer 4 maanden nadat ik mijn eerste eigen zaak geopend had. Een geweldige combi dus. Ik ben in een zwart gat terecht gekomen van drank, bijna niets eten, heel negatief zijn, zin in niets en compleet gestoord zijn. Tóch wil ik mijzelf niet depressief noemen in die tijd. Ik had het heel zwaar. En ik heb mezelf gesloopt. En toen ben ik terug gaan meppen. Met veel agressie. En dat is me gelukt. Ik ben inmiddels al weer lang en breed stabiel: het moeilijke mens dat ik altijd al ben geweest.
Ik heb geen arts bezocht, met geen profesioneel gesproken, geen pillen geslikt, niets. Ik vond, en vind nog steeds, dat dat absurd zou zijn (geweest).

Naar mijn idee is men veel te snel depressief, al dan niet zelfbenoemd. De laatst genoemde neem ik überhaupt niet serieus.
In het geval van de rest ben ik echt bereid te geloven dat ze het zwaar hebben. En ik weet hoe dat is. Tóch heb ik voor mijn gevoel het idee dat men, ook door de profs, té snel tot depressief betiteld wordt. Vroeger had men het óók zwaar en was depressief zijn iets wat zelden voorkwam. Tegenwoordig kunnen sommigen depressief zijn omdat hun werk niet bevalt.

Ik geloof er heilig in dat iedereen, vroeg of laat, zijn portie ellende op het bord krijgt. Vaak ben je hier zelf niet schuldig aan. Maar dat zou dus, met de huidige vlotte diagnose van depressie, betekenen dat iedereen vroeg of laat depressief is/wordt. En dát gaat er bij mij niet in.

Nogmaals, deze post is slechts mijn mening en ik val niemand aan. Ik snáp al die depressies gewoon echt niet. Dat is alles.

dit topic is er ook om jouw mening te laten gelden! wat geweldig dat jij zelf uit dat donkere gat geklommen bent!
moest vast heftig zijn geweest!
ik hoop voor je dat alles goed blijft gaan! veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-09-16 23:10

Geplaatst: 14-09-16 23:10

secricible schreef:
Een depressie is toch gewoon een psychische "stoornis" en moet daarom door een arts met verstand van zaken worden gediagnosticeerd? Imo zijn die criteria (DSM) icm een deskundige beoordeling dan ook wat een depressie maakt.
Of denk ik dan verkeerd?

In principe wel, en er zijn zeker weten ook heel veel mensen die hun 'depressie' een beetje overdrijven (ik oordeel daar verder niet over)
Tegenwoordig hebben we internet, iedereen kan zichzelf een diagnose aanpraten, maar mensen kunnen zichzelf ook diagnosticeren (al kun je natuurlijk altijd nog het allerbeste naar een dokter gaan als je je banketstaaf voelt)
Maar zeker mensen die al eens een depressie hebben gehad (gediagnosticeerd) weten echt wel wanneer het weer zo ver is. De terugval is ook ongelooflijk groot, dus het is helemaal niet raar om zelf te kunnen zeggen dat je depressief bent.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:11

Geplaatst: 14-09-16 23:11

@ Palmera

Ik snap jouw redenering helemaal, maar ik geloof ook dat als je "de stempel" depressie krijgt, dat je sneller de hulp krijgt die nodig is.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:11

Geplaatst: 14-09-16 23:11

Ik heb jarenlang mentaal problemen gehad, onder andere vanwege mijn jeugd. Maar dit heb ik best lang onder controle kunnen houden, ik had het zwaar maar was echt niet depressief. Helaas is het emmertje op een gegeven moment wel echt vol.. Ik heb een periode zo in een zwart gat geleefd, dat ik werkelijk niet meer wist wat ik met mijn leven moest. Daarvoor ben ik naar de huisarts geweest en deze heeft mij direct doorgestuurd naar de psycholoog. Ook ik heb de diagnose depressie gekregen. Het is alleen geen zware depressie, aangezien ik nog een beetje functioneer in het dagelijkse leven. Wel krijg ik op dit moment wekelijks therapie om mijn leven weer terug op te pakken

**Geplaatst**: 14-09-16 23:12

Geplaatst: 14-09-16 23:12

croyslover schreef:
volgens mij ziet iedereen een depressie anders, daarom dit topic, je mag je hierin laten horen en je mening laten gelden, ik zie een depressie niet als een medisch vastgesteld iets, een depressie voel je!
sterkte voor iedereen met een depressie , of voor degene die gewoon een zware tijd tegemoed gaan!

Het helpt ook lang niet voor iedereen om bij de psycholoog te lopen. Mijn moeder is depressie (en dan bedoel ik dus écht depressief), maar hier kampt zij haar hele leven al mee. Misbruik in het verleden, slechte gezondheid, slechte situatie in de familie...
Zij moet dit ook gewoon verwerken en de psycholoog heeft hier nog nooit een goed resultaat kunnen leveren (wel bij mij overigens).

@Palmera, ik kan me hier in vinden. Vind mijzelf ook nooit zielig, maar het is wel k*t als je jezelf niet meer begrijpt en in een (wat ze dus zo noemen) depressie belandt. Ik denk dat je dipjes, depressie en zware depressie kan zeggen. Ik zit in fase een -gelukkig inmiddels- maar mijn moeder heeft het toch vaak echt heel zwaar, vreselijk om te zien.

Ik denk dat de meerderheid er zelf uitklimt (of zeg ik nu iets heel raars?). In ieder geval, de psycholoog had ik voor mijn depressie omdat ik sociale problemen had. Toen kreeg ik op de middelbare problemen met vrienden etc, en dacht ik er dagelijks over om onder de slagboom door te lopen als de Intercity aan kwam rijden (wat was ik een ei zeg...)
De een is gewoon harder voor zichzelf dan de ander en hierin kunnen sommigen je pushen en steunen.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:14

Geplaatst: 14-09-16 23:14

secricible schreef:
Een depressie is toch gewoon een psychische "stoornis" en moet daarom door een arts met verstand van zaken worden gediagnosticeerd? Imo zijn die criteria (DSM) icm een deskundige beoordeling dan ook wat een depressie maakt.
Of denk ik dan verkeerd?

Nee, dat denk je niet verkeerd. Een depressie is voor iedereen anders, maar de diagnostiek is hetzelfde.

Een dipje is niet hetzelfde als het leven niet meer zien zitten, dissociëren en er een eind aan willen maken (wat overigens lang niet iedere depressieve wil).

**Geplaatst**: 14-09-16 23:17

Re: wanneer heb je nou eigenlijk een depressie? (+poll)

Geplaatst: 14-09-16 23:17

Dat is jouw mening, ik vind dat er vaak te snel door 'degene met depressie' wordt gezegd dat ze er onder lijden, want ze maken wel de dag door lol (ik heb inderdaad iemand die ik ken waar ik dit dus vandaan haal). Er wordt letterlijk gezegd:
"Vanmiddag lekker naar de psycholoog om mijn frustraties te uiten!", dan ben je niet zwaar depressief lijkt me. Dan heb je gewoon af en toe een rotdag of een maand een vervelende sfeer in je maag hangen. Vervelend, maar geen zware depressie dus dan hoor je dat ook niet zo te noemen.

(In dit geval ken ik de persoon al negen jaar, normaal zal ik niet zomaar oordelen)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-09-16 23:20

Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-16 23:20

AlwaysH schreef:
Dat is jouw mening, ik vind dat er vaak te snel door 'degene met depressie' wordt gezegd dat ze er onder lijden, want ze maken wel de dag door lol (ik heb inderdaad iemand die ik ken waar ik dit dus vandaan haal). Er wordt letterlijk gezegd:
"Vanmiddag lekker naar de psycholoog om mijn frustraties te uiten!", dan ben je niet zwaar depressief lijkt me. Dan heb je gewoon af en toe een rotdag of een maand een vervelende sfeer in je maag hangen. Vervelend, maar geen zware depressie dus dan hoor je dat ook niet zo te noemen.

(In dit geval ken ik de persoon al negen jaar, normaal zal ik niet zomaar oordelen)

"lekker even mijn frustraties uiten" klinkt niet depressief, ik ga er niet over oordelen, maar het klinkt nogal raar!

**Geplaatst**: 14-09-16 23:22

Geplaatst: 14-09-16 23:22

Huh, AlwaysH, heb je het tegen mij? In dat geval snap ik niet helemaal waar je op in haakt.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:23

Geplaatst: 14-09-16 23:23

Palmera schreef:
Met wat ik nu ga zeggen wil ik niemand voor het hoofd stoten. Ik ben een leek, ik heb niet voor arts/psycholoog gestudeerd. Ik heb slechts een mening die ik basseer op mijn kennis en ideeën als leek en op gesprekken die ik voer, dingen die ik lees en informatie die ik op wat voor een wijze dan ook tegen kom.

Ik ben 4 jaar terug door een hel gegaan toen mijn grote liefde overleed. Ongeveer 4 maanden nadat ik mijn eerste eigen zaak geopend had. Een geweldige combi dus. Ik ben in een zwart gat terecht gekomen van drank, bijna niets eten, heel negatief zijn, zin in niets en compleet gestoord zijn. Tóch wil ik mijzelf niet depressief noemen in die tijd. Ik had het heel zwaar. En ik heb mezelf gesloopt. En toen ben ik terug gaan meppen. Met veel agressie. En dat is me gelukt. Ik ben inmiddels al weer lang en breed stabiel: het moeilijke mens dat ik altijd al ben geweest.
Ik heb geen arts bezocht, met geen profesioneel gesproken, geen pillen geslikt, niets. Ik vond, en vind nog steeds, dat dat absurd zou zijn (geweest).

Naar mijn idee is men veel te snel depressief, al dan niet zelfbenoemd. De laatst genoemde neem ik überhaupt niet serieus.
In het geval van de rest ben ik echt bereid te geloven dat ze het zwaar hebben. En ik weet hoe dat is. Tóch heb ik voor mijn gevoel het idee dat men, ook door de profs, té snel tot depressief betiteld wordt. Vroeger had men het óók zwaar en was depressief zijn iets wat zelden voorkwam. Tegenwoordig kunnen sommigen depressief zijn omdat hun werk niet bevalt.

Ik geloof er heilig in dat iedereen, vroeg of laat, zijn portie ellende op het bord krijgt. Vaak ben je hier zelf niet schuldig aan. Maar dat zou dus, met de huidige vlotte diagnose van depressie, betekenen dat iedereen vroeg of laat depressief is/wordt. En dát gaat er bij mij niet in.

Nogmaals, deze post is slechts mijn mening en ik val niemand aan. Ik snáp al die depressies gewoon echt niet. Dat is alles.

Hier ben ik het gedeeltelijk mee eens, depressie is een welvaartsziekte. Hongerige kindertjes in afrika hebben het verschrikkelijk zwaar, maar op een of andere manier hebben ze wel de wil om door te leven, die een relatief rijke, westerse depressieveling niet heeft. (even objectief gezien dan he)

Maar de huidige westerse maatschappij is gewoon niet de juiste plek voor veel mensen. De reden dat er steeds meer mensen depressief zijn komt denk ik hierdoor: de druk in de maatschappij is extreem, je moet al van jongs af aan naar school, zo snel mogelijk je hoofd vol laten stampen met kennis, net zoals op de middelbare school, vervolgens word je zonder enige kennis van het 'leven in de maatschappij' (belastingen, hypotheken, politiek e.d. (ligt wel enigzins aan het niveau wat je doet)) het leven in gelaten, en moet je beslissen wat je de rest van je leven gaat doen. En dan ben je nog niet eens 20!
Vervolgens moet je keihard werken om al het geld wat er binnenkomt meteen aan een ander af te dragen. Daarnaast moet je 'meedoen' met de maatschappij, dezelfde kleren kopen, dezelfde telefoon, dezelfde voedselmerken, want anders hoor je er niet bij.
Dat legt een verschrikkelijk grote druk op veel mensen, en het idee van "waar doe ik het eigenlijk voor" komt steeds meer naar voren.
500 jaar geleden was het duidelijk waar je het voor deed: overleven, want anders ging je gewoon dood. Nu is er een vangnet, in nederland laten ze je niet zomaar dood gaan.

Dit gezegd hebbende wil ik nog wel even zeggen dat ik het super sterk van je vind dat je zelf weer overeind hebt weten te krabbelen, velen doen het je niet na!

Laatst bijgewerkt door Laurora op 14-09-16 23:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-09-16 23:24

Geplaatst: 14-09-16 23:24

@croyslover, Ik durf dat wel, aangezien ik de persoon in kwestie natuurlijk ken en dit nog maar zo'n twee á drie maanden speelt. Ik erger mij hier aan, want toen ik wel in die dip (depressie, whateverxD) zat was zij de enige die me niet snapte van de drie vrienden. En zij was elke dag bij me, erg vreemd.

@Sokje, ja, vanwege het dipje dat je noemde. Ik noem een 'lichte depressie' zo. Ik vind een 'depressie' die maar enkele maanden stand houdt (gelukkig?) geen depressie, en zo wordt het vaak genoemd. Daarom noem ik het een dipje.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:26

Geplaatst: 14-09-16 23:26

@ alwaysH: die uitspraak kan ook gewoon sarcastisch bedoeld zijn of om even stoom af te laten.

Wat natuurlijk niet wegneemt dat er sowieso mensen zijn die voor het minste naar de psycholoog lopen, uit nood aan aandacht of de obligate dramaqueens.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:29

Geplaatst: 14-09-16 23:29

Heel veel mensen noemen zichzelf depressief terwijl ze inderdaad geen depressie hebben, totaal niet aan de criteria voldoen. Een depressie is een stoornis. Die onderschat wordt doordat veel mensen die zich 'minder' voelen, zichzelf depressief noemen.
Op dit moment ben ik zelf niet depressief.

Ben het wel geweest. Inclusief psychiater en medicatie.

**Geplaatst**: 14-09-16 23:29

Geplaatst: 14-09-16 23:29

Ik heb op 14jarige leeftijd een depressie gehad. Ik was erg angstig, had geen sociaal leven meer en at bijna niks meer omdat ik dat gewoon fysiek niet kon door de knoop in mijn maag. Wat een verschrikkelijke tijd was dat en ik ben blij dat ik me niet meer tot in de details herinner hoe rot ik me toen heb gevoeld. Ik heb nooit de diagnose gehad maar ben wel in behandeling geweest. Achteraf gezien had deze psycholoog duidelijk moeten zien dat ik een depressie en angststoornis had. Maar goed, dat is nu achter me. Ik heb geen antidepressiva genomen hoewel ik dat wel heel graag had gewild. Maar het heeft me wel kei hard gemaakt doordat ik mezelf er door heb moeten loodsen. School was toen ook echt een probleem, ik wilde/durfde niet gaan en was erg bang altijd, vooral op sociale evenementen. Dit is nu inmiddels al meer dan vier jaar geleden en ik word stilaan weer helemaal mezelf. Ik studeer zelf ook psychologie nu en ben af en toe nog steeds erg bang dat ik zou hervallen. Maar met die angst zal ik nog even moeten leven, gelukkig ben ik er zeker van dat ook die angst in de loop der jaren zal afvlakken en uiteindelijk verdwijnen.

ben jij depressief?