Colien schreef:Ik kom dit topic nu pas tegen.
Ik heb 18 oktober 2017 een dubbele bekkenbreuk opgelopen met een val van mijn pony (pony is tussen de 1,40m en 1,45m val ging eigenlijk heel rustig maar mijn bodyprotector heeft me waarschijnlijk belemmerd in het opvangen van de val), mijn schaambeen was op 2 plekken gebroken maar gelukkig wel beide een stabiele breuk. Geen operatie, pinnen of iets anders nodig. Enkel rust (en dus een gehele dag in een rolstoel zitten, want lopen kon ik niet). Na 4 weken liep ik weer mijn eerste stapjes met krukken, na 6 weken liep ik weer rond zonder krukken, eind december werkte ik weer fulltime (veel loop en til werk) en ging ik mijn eerste rondje hardlopen en eind januari zat ik weer voor het eerst op een paard.
Mij is eigenlijk ook de slechte begeleiding in het ziekenhuis opgevallen. Kreeg weinig uitleg over hoe/wat/waar. Sterker nog, nadat ik op 18 oktober daar ben geweest ben ik naar huis gestuurd met een bekkenbreuk en werd ik de volgende dag gebeld of ik met spoed terug wilde komen want ze vermoedde nog een breuk in mijn rug. Met nadruk gevraagd of ik dan weer zelfstandig onze trap moest afstrompelen (bovenwoning) en in de auto moest klimmen, ja dat moest ik inderdaad. Ook bij mijn laatste controle zijn er geen foto's meer gemaakt of het echt geheeld was of niet, lijkt mij een erg slechte zaak. Overigens kan ik weer alles hoor, en heb heeeeel sporadisch nog een steek op de plek waar de breuk zat, maar verder nergens last van. Wel ben ik wat huiverig voor de gedachte van een mogelijke zwangerschap over een aantal jaar, de angst om er dan toch last van te krijgen zit er wel.
Hé dat lijkt op mijn verhaal Ik werd de dag erna gebeld: "Mevrouw kunt u zsm terug komen naar het ziekenhuis we vermoeden nog een breuk in u rug of ergens anders in u bekken.'' Dus ik terug geantwoord: ''Ik heb geen vervoer.'' "Probeer toch wat te regelen als u geen vervoer kunt regelen dan zorgen wij voor vervoer.'' Mama naar een vriend van haar gebeld van help Myrddin (is mijn echte naam) moet naar het ziekenhuis kan je aub haar halen en brengen. Pas in het ziekenhuis werd het duidelijk dat het om een CT scan ging en niet om een rontgenfoto, dat hadden wij helemaal niet begrepen..... Dus ik in dat apparaat, bij de CT wisten ze dat ik kwam dus dat was oké maar daarna potverdorrie. Wij bij de CT te horen gekregen dat met spoed een orthopeed gezien moest worden volgens de CT scan mensen. Bij de balie wisten ze nergens vanaf. De ene balie wilde ons niet eens helpen we moesten maar naar huis gaan en een nieuwe afspraak maken like wtf?! De andere balie gingen ze bellen naar de orthopeed assistente maar die nam niet op na tig keer proberen dus wij samen met een van de secetaresses maar naar de orthopeed gelopen. Die zei zo: "O ja mevrouw Mekel die verwachten wij inderdaad. Kunt u even wachten." Wij wachten en wachten en wachten...... Eindelijk waren we aan de beurt, geen verdere breuk en dus terug naar huis met krukken die ik al had.
Ik had zoiets van had dat nou echt verdomme zo lang moeten duren en zo moeilijk moeten zijn? En de vriend van mama die mee was dacht waarschijnlijk precies hetzelfde.