Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-16 16:53

Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-16 16:53

Hallo Bokkers,

Vandaag las ik dat de tweede kamer gestemd heeft op het actief registreren van het donor codicil, wat inhoud dat je automatisch donor bent tenzij je een tegenbericht stuurt.
Pittige discussie gevoerd op WhatsApp en we zijn volledig afgedwaald. Want, als je je nu niet laat registreren als codicil, word het een keuze voor je nabestaanden.

En daarop kwam de volgende vraag: Respecteer jij de keuze van iemand waarover jij moet beslissen?

Bijvoorbeeld: Je hebt een gesprek met je partner, en daarin komt naar voren dat diegene niet in een bepaald ziekenhuis opgenomen wilt worden, diegene geeft aan dat hij liever zou sterven in de ambulance naar een ander ziekenhuis, dan op de eerste hulp van dat ene specifieke ziekenhuis terecht te komen.
In een levensbedreigende situatie: Respecteer jij zijn of haar keuze, of maak je je eigen keuze door zijn leven wel te redden maar dan naar dat ene ziekenhuis te gaan?

Voorbeeld 2: Je partner geeft aan altijd door te willen gaan, zelfs als dat betekent dat je als kasplantje verder leeft. Jij ziet dit echter niet zitten en wilt dat de stekker eruit gaat op het moment dat je zo ver zou komen. Respecteer jij die keuze? En zoja, blijf je bij je partner?

Pittige vraagstukken op een dag als deze, maar ik ben heel benieuwd en hoop op een respectvolle en goed beargumenteerde discussie.
Let op: Het gaat hier niet om de discussie wel of geen donor of wel of niet als kasplant, maar wat doe jij met de keuzes die je partner, familielid of andere naasten kenbaar hebben gemaakt op het moment dat het er écht toe doet en je soms binnen een seconde moet beslissen?

**Geplaatst**: 13-09-16 16:59

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 16:59

Als ik de wens van diegene van tevoren al weet, dan ga ik al daarover in discussie op het moment van bespreken zelf. Dan zeg ik op dat moment al dat ik het er niet mee eens ben en dat diegene dat dan zelf maar moet vastleggen. En dat als diegene dat niet doet, dat ik dan weiger zijn/haar wens uit te voeren omdat ik mezelf niet in staat acht om die beslissing uit te spreken wanneer zich zo'n situatie zou voordoen

**Geplaatst**: 13-09-16 17:01

Geplaatst: 13-09-16 17:01

Ik denk dat je er heel weinig over kunt zeggen tenzij je daadwerkelijk in die situatie terecht komt. Ik zou nu zeggen "ik respecteer de wens van mijn lief" maar als hij morgen onder een auto loopt en ik moet binnen een seconde beslissen over zijn leven dan word ik misschien ineens wel heel egoïstisch en wil ik TOCH koste wat kost zijn leven redden. Ik acht de kans waarschijnlijk

Wat niet wil zeggen dat ik moedwillig zijn keuzes niet respecteer, maar meer dat een kat in het nauw rare sprongen maakt en ik echt denk dat je als het moment daar is misschien zelf wel heel andere dingen doet dan je je voorgenomen hebt.

Interessant vraagstuk wel!

**Geplaatst**: 13-09-16 17:04

Geplaatst: 13-09-16 17:04

Neej schreef:
Ik denk dat je er heel weinig over kunt zeggen tenzij je daadwerkelijk in die situatie terecht komt. Ik zou nu zeggen "ik respecteer de wens van mijn lief" maar als hij morgen onder een auto loopt en ik moet binnen een seconde beslissen over zijn leven dan word ik misschien ineens wel heel egoïstisch en wil ik TOCH koste wat kost zijn leven redden. Ik acht de kans waarschijnlijk Wat niet wil zeggen dat ik moedwillig zijn keuzes niet respecteer, maar meer dat een kat in het nauw rare sprongen maakt en ik echt denk dat je als het moment daar is misschien zelf wel heel andere dingen doet dan je je voorgenomen hebt.

Interessant vraagstuk wel!

Helemaal mee eens.

**Geplaatst**: 13-09-16 17:10

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 17:10

Op dit moment zou ik zeggen dat ik zijn keuze absoluut zou respecteren. Maar als het moment daar zou zijn... Ik weet het niet. Ik kan alleen hopen dat ik dan echt naar zijn wensen zou kiezen.

Voor voorbeeld 2 zou ik toch wel heel heftig discussiëren en desnoods iemand anders aanstellen om die keuze te maken die wel in mijn straatje past. Mijn vriend zou zich ook moeten houden aan mijn wensen. Ik wil niet leven als een kasplantje en ik vind dan ook dat hij mijn wens om de stekker eruit te trekken zou moeten respecteren.

Wat een moeilijke vraag eigenlijk. Gelukkig weten wij elkaars wensen.

**Geplaatst**: 13-09-16 17:11

Geplaatst: 13-09-16 17:11

Neej schreef:
Ik denk dat je er heel weinig over kunt zeggen tenzij je daadwerkelijk in die situatie terecht komt. Ik zou nu zeggen "ik respecteer de wens van mijn lief" maar als hij morgen onder een auto loopt en ik moet binnen een seconde beslissen over zijn leven dan word ik misschien ineens wel heel egoïstisch en wil ik TOCH koste wat kost zijn leven redden. Ik acht de kans waarschijnlijk Wat niet wil zeggen dat ik moedwillig zijn keuzes niet respecteer, maar meer dat een kat in het nauw rare sprongen maakt en ik echt denk dat je als het moment daar is misschien zelf wel heel andere dingen doet dan je je voorgenomen hebt.

Interessant vraagstuk wel!

Hier ga ik helemaal in mee.
Dit zou ik zelf getikt kunnen hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-16 17:18

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-16 17:18

Neej schreef:
Ik denk dat je er heel weinig over kunt zeggen tenzij je daadwerkelijk in die situatie terecht komt. Ik zou nu zeggen "ik respecteer de wens van mijn lief" maar als hij morgen onder een auto loopt en ik moet binnen een seconde beslissen over zijn leven dan word ik misschien ineens wel heel egoïstisch en wil ik TOCH koste wat kost zijn leven redden. Ik acht de kans waarschijnlijk Wat niet wil zeggen dat ik moedwillig zijn keuzes niet respecteer, maar meer dat een kat in het nauw rare sprongen maakt en ik echt denk dat je als het moment daar is misschien zelf wel heel andere dingen doet dan je je voorgenomen hebt.

Interessant vraagstuk wel!

Ik kan mij hier ook volkomen in vinden.
En ik vind het inderdaad ook belangrijk dat als jij heel erg van mening verschilt met je partner dat je dan vast laat leggen wat je wilt.

Ik ben bang dat ik met een schuldgevoel zou rondlopen als we het bv over voorbeeld 1 hebben. Hij gaat dood in de ambulance, maar je had hem kunnen redden... Alleen de gedachte dat ik het had kunnen veranderen is dan moordend lijkt mij..

**Geplaatst**: 13-09-16 17:47

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 17:47

Voorbeeld 1: afhankelijk wat de reden is, kijken wat er mogelijk is in een bepaalde situatie (bijv vragen naar welk ziekenhuis de ambulance gaat), maar al in het gesprek met partner aangeven dat ik in levensbedreigende situaties zijn/haar keuze mogelijk niet zal respecteren (wederom deels afhankelijk van de reden, maar ik zie nu weinig redenen waarvoor ik iemand liever zou laten sterven).

Voorbeeld 2: als mijn partner kasplant wil worden: die keuze deel ik niet, respecteer ik wel, maar zou ook in het gesprek aangeven niet van te voren te kunnen inschatten wat dat zou betekenen voor onze toekomst (afhankelijk van levensfase) en dat mijn partner dat zou moeten meewegen in zijn/haar beslissing. Als partner wil dat ik kasplant wordt (en ik dus niet): dan respecteert mijn partner mijn keuze niet en zal ik mijn keuze met familieleden delen die wel mijn keuze respecteren/uitvoeren, dit hoeft op zich geen dealbreaker in een relatie te zijn.

**Geplaatst**: 13-09-16 17:52

Geplaatst: 13-09-16 17:52

Door een gebruiker hier op bokt (die inmiddels helaas is overleden) heb ik besloten om me te laten registreren als donor, met uitzondering van mijn ogen.
Mijn vrouw heeft zich geregistreerd als zijnde 'geen donor'.
Ik hoop dat we elkaars wens daarover respecteren.
De kans dat er daadwerkelijk gebruik kan worden gemaakt van mijn organen is ontzettend klein. Maar aangezien ik zelf ook een 'dood' orgaan heb die ik toch wel graag ooit vervangen zou zien neem ik de kans graag.

**Geplaatst**: 13-09-16 17:56

Geplaatst: 13-09-16 17:56

Voorbeeld 1 denk ik zomaar dat het ambulancepersoneelukt uiteindelije de beslissing neemt en dat je hooguit geen ambulance moet bellen.

Keuze 2 zou ik ieders keuze respecteren maar in dit specifieke geval kiest die persoon er dan dus ook voor om in een instelling te gaan verblijven voor de periodes dat ik niet kan of wil zorgen.

Overigens ben ik volledig donor, ik ben ook diverse malen aanwezig geweest bij uitname van donorweefsels.

**Geplaatst**: 13-09-16 17:57

Geplaatst: 13-09-16 17:57

Ik ben heel blij dat mijn man en ik hetzelfde in het leven staan op dit vlak. Dat scheelt veel discussie.

Maar stel in voorbeeld 1 zou ik niet met zijn keuze akkoord gaan. Hij is vader van 2 kinderen en daar ga je voor. Wat zou in hemelsnaam een rede kunnen zijn om in geval van nood niet naar een bepaald ZH te gaan? Kijk,..het ZH van voorkeur is uiteraard altijd het dichtstbijzijnde Academische ZH...maar als dat te ver weg is of te vol dan kies je een andere optie.

In geval van optie 2 is dat een lastige. Als ik kasplant ben en niks ervan merk(bijvoorbeeld een diepe coma) en hij wil dat ik blijf leven..ok. Maar ik wil niet lijden. Wil hij kasplant zijn,...prima. Maar ik kom niet iedere dag(bij het diepe coma he. Bij bewustzijn is iets anders)

Maar zoals gezegd hebben we hier al over gesproken en respecteren we elkaars keuzes. En die zijn exact hetzelfde. Zijn ook beide als jaren donor.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:01

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 18:01

Wens met ziekenhuis heb je niet als je door de ambulance wordt meegenomen

Mijn broer is onlangs na een verkeersongeval meegenomen en ondanks dat hij goed bij kennis was en aangaf naar een bepaald ziekenhuis te willen, werd hij zonder pardon naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis vervoerd.

Mbt keuze 2 zou ik altijd de wens van mijn partner respecteren, al zou die in ons geval andersom zijn, mijn partner wil niet als kasplantje verder leven.
Maar als hij dat wel zou willen, zou ik hem daar liefdevol verzorgen, mocht het aan de orde komen.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:01

Geplaatst: 13-09-16 18:01

Voorbeeld 1: Als mijn partner een auto-ongeluk zou hebben en met spoed naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis zou moeten, dan moet dat maar, ook al zou ze niet naar dat ziekenhuis willen. Ik heb liever een boze partner dan een dode partner.
Voorbeeld 2: Als ik geen kasplantje wil worden, dan hoop ik dat dat gerespecteerd wordt. Als mijn partner geen kasplantje wil worden, dan respecteer ik dat ook. Andersom hetzelfde; als ik wel kasplantje zou willen zijn hoop ik dat dat gerespecteerd wordt. Als mijn partner het zou willen dan respecteer ik dat ook.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:39

Geplaatst: 13-09-16 18:39

Citaat:
De invoering van actieve donorregistratie lost dat op door van iedereen een keuze te registreren, maar laat die keuze wel vrij", gaat ze verder. ,,We willen mensen die zich nog niet hebben geregistreerd aanzetten om dat wel te doen. Zo hoeven nabestaanden die moeilijke keuze niet voor de ander te maken."

bron AD

Ik vraag mij af wat nu dan precies het verschil word tussen het oude en het nieuwe. En vanaf welke leeftijd dit gaat gelden.
Automatisch donor? Dus als je kind van bijv. 3 jaar overlijd heb je daar dan niks over te zeggen? Want het kind heeft zelf geen nee kunnen registreren.
Ik ben benieuwd hoe ver dit wordt doorgetrokken.

Mijn vriend weet heel goed wat mijn wensen zijn, ik ook de zijne en we zijn het helaas niet met elkaar eens. Ik weet niet of ik in stres zijn wensen kan accepteren(zoals Neej schreef, een kat in het nauw...)
Dus ik maak altijd de grap dat ik voor hem hoop dat ik eerder ga

**Geplaatst**: 13-09-16 18:51

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 18:51

Tot het kind 18 is kan je als ouder alles overrulen, zelfs als ze zich wél registreren als donor.

**Geplaatst**: 13-09-16 19:15

Geplaatst: 13-09-16 19:15

Lente schreef:
Tot het kind 18 is kan je als ouder alles overrulen, zelfs als ze zich wél registreren als donor.

Dat vind ik ronduit belachelijk. Ook (vooral!!) van de ouders die op die manier hun dode kind willen passeren trouwens

**Geplaatst**: 13-09-16 19:19

Geplaatst: 13-09-16 19:19

De eerste wens zou ik op zo'n moment waarschijnlijk niet inwilligen. Ik ken mezelf en ik ben een opportunist in zeer stressvolle situaties.
Bij situatie twee zou ik weggaan wanneer ik daar klaar voor ben. Zijn wens hoeft mijn leven niet te ruïneren.

**Geplaatst**: 13-09-16 19:30

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 19:30

In principe zou ik de keuze van mijn partner of naaste respecteren, mits het mij geen moordenaar maakt.
Ik ben heel makkelijk daarin, wat mag/kan regel ik volgens de wensen van mijn geliefde. Maar als iemand zegt dat ik hoogst persoonlijk ergens letterlijk de stekker uit moet trekken zonder dat de artsen toestemming geven, dan doe ik het niet. Ik ben zelf paramedisch opgeleid en weet hoe ik met artsen kan praten, ook over zingeving en kwaliteit van leven. iets wat ik vind waar artsen beter en meer over na moeten denken. Dus die discussie ga ik graag aan voor mijn geliefde, maar als er op geen enkele mogelijkheid, legaal, een eind gemaakt kan worden aan een leven terwijl dit wel de vraag was.. dan is het heel dikke vette, stomme, onrechtvaardige pech. Maar ik wil niet mijn leven spenderen in de cel. Ik zou me dan neer kunnen leggen bij het feit dat ik alles het gedaan in mijn macht om te proberen te voldoen aan iemands wens.

In de bedreiging van situatie 1 zou ik gewoon naar het ziekenhuis dat niet gewenst is gaan.
Ik vind het nergens over gaan dat je niet naar een bepaald ziekenhuis zou willen omdat daar ooit een keer iets is voorgevallen. Als je nu 90 jaar bent zou ik eerder zoiets hebben van oke, misschien tevaak ongelukken meegemaakt, maar als mijn vriend (jonge vent van 30 jaar) ineens een apraxie tegen een bepaald ziekenhuis zou hebben, zou ik gewoon gaan. Het kan zijn leven redden, kom nou.

Dan vertel ik hem daar wel ter plekke dat het een ander ziekenhuis is als hij buiten levensgevaar is.

Bij situatie 2, dat iemand wil doorleven als kasplantje.. vind ik een lastige. Want dat vergt ook ontzettend veel energie en tijd en moeite voor zorgpersoneel, familie en vooral mantelzorger. Dat vind ik wellicht wat egoistisch en zal het daar ook over hebben met die persoon. Maar als het echt een grote wens is, dan doe ik wat ik kan.

**Geplaatst**: 13-09-16 23:44

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 23:44

Helaas afgelopen maand deze situatie meegemaakt. Mijn oma heeft het afgelopen jaar last gehad van infecties in haar nieren en urineweg. Dook telkens op, antibiotica erin en het was weer een tijdje over. Een keer of 8 op en naar geweest naar het ziekenhuis en elke keer kwam ze er weer slechter uit, oorzaak onbekend.

Uiteindelijk heeft ze (volledig bij verstand en meerdere malen bevestigd) dat zij niet meer naar het ziekenhuis wilde en zeker niet meer gereanimeerd wilde worden. Hoe ziek ze ook werd. Uiteindelijk kreeg ze dus opnieuw een infectie. En dan heb je deze wens maar te accepteren. Als we haar naar het ziekenhuis hadden gebracht en ze was er als een kasplantje uit gekomen had ze ons dit nooit vergeven.

Tuurlijk, je keuze kan goed zijn en het leven redden. Maar je kan ook de verkeerde keuze maken en iemand hier heel veel verdriet mee doen. Dus als de wens mij bekend is respecteer ik die zeker ja

**Geplaatst**: 13-09-16 23:49

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 13-09-16 23:49

Ik snap uberhaubt niet dat mensen er voor kiezen om donor te zijn, als je je er een beeeeetje in verdiept dan begin je er niet aan.
Verder lijkt het me niet meer dan logisch dat je andermans wens respecteert. Zou mezelf niet kunnen aankijken in de spiegel als je zo iets belangrijks als een laatste wens, negeert en je eigen mening oplegt.

**Geplaatst**: 13-09-16 23:56

Geplaatst: 13-09-16 23:56

BarbaLala schreef:
Ik snap uberhaubt niet dat mensen er voor kiezen om donor te zijn, als je je er een beeeeetje in verdiept dan begin je er niet aan.
Verder lijkt het me niet meer dan logisch dat je andermans wens respecteert. Zou mezelf niet kunnen aankijken in de spiegel als je zo iets belangrijks als een laatste wens, negeert en je eigen mening oplegt.

Ik vind dit een rare opmerking. Zou je kunnen toelichten waarom jij dit vindt?

**Geplaatst**: 14-09-16 00:11

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 14-09-16 00:11

Daar ben ik ook benieuwd naar, ik ben meerdere keren bij donaties geweest en het heeft mijn keuze om donor te zijn alleen maar bevestigd.

**Geplaatst**: 14-09-16 02:04

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 14-09-16 02:04

Daarnaast vraag ik me wel af, barbalala, zou je wel een nieuw orgaan van iemand anders willen hebben mocht je er een nodig hebben?

**Geplaatst**: 14-09-16 02:06

Geplaatst: 14-09-16 02:06

BarbaLala schreef:
Ik snap uberhaubt niet dat mensen er voor kiezen om donor te zijn, als je je er een beeeeetje in verdiept dan begin je er niet aan.
Verder lijkt het me niet meer dan logisch dat je andermans wens respecteert. Zou mezelf niet kunnen aankijken in de spiegel als je zo iets belangrijks als een laatste wens, negeert en je eigen mening oplegt.

Oh. Ik heb me er blijkbaar niet in verdiept. Enlighten me, pleeeaaase.

edit: Dit is trouwens helemaal niet ontopic, dus laat maar.

Ts, toen mijn vader in het ziekenhuis lag hebben we moeten kiezen of we wilden dat hij niet meer wakker werd of wakker worden met een tracheostoma. Mijn vader zou dat nooit gewild hebben dus we hebben besloten dat hij dan niet meer wakker zou worden. Gelukkig!!! is hij beter geworden en heeft hij dat ellendige ding niet nodig gehad, maar we zouden die wens dus wel gerespecteerd hebben. Hoe moeilijk ook.

**Geplaatst**: 14-09-16 03:55

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 14-09-16 03:55

Mijn mama is overleden aan longkanker op veel te jonge leeftijd, ze was in behandeling in het kleine locale ziekenhuis A, ik werkte in het universitaire ziekenhuis B, en had daar contact met de beste dokters van Europa voor dat type kanker. Toch was haar laatste wens om niet meer dat vervoer en gedoe te doen, ze wou geen 2de opinie. Misschien had ze met die 2de opinie een paar jaar langer geleefd, maar dat wou ze niet. Dus dat hebben we niet gedaan.

Voor het overlijden had ze een paar wensen, we hebben aan alle wensen kunnen voldoen behalve 1: mama wou een zeer kleine begrafenis met alleen broers en zussen. Uiteindelijk was er 250 man, allemaal goede vrienden en familie. Je kan moeilijk tegen vrienden zeggen: sorry je bent niet welkom op de begrafenis... Daarbij had ik en papa een kleine begrafenis met alleen familie verschrikkelijk gevonden, mama was zo'n sociaal persoon, die verdiende een sociaal einde.

Ik vind dat je zelf moet zien welke wensen je kan respecteren en welke wensen zo hard tegen je principes ingaan, dat je toch weet dat je andere beslissingen neemt. Bij een relatie hoort het bespreken van zo'n dingen, ik weet hoe mijn partner wilt eindigen, ik weet hoe mijn papa begraven wilt worden, ... En van mijzelf staat alles op papier: ik ben bewust donor voor wetenschappelijke doeleinden.