Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-07-16 08:12

Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 08:12

Ik heb vaak op het punt gestaan een topic als deze te maken, maar na de zoveelste keer doeik het gewoon.
.

Wat ik met dit topic wil bereiken? Ervaringen lezen van mensen die dit herkennen en wat zij hiermee hebben gedaan.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 04-04-23 06:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-07-16 08:18

Geplaatst: 22-07-16 08:18

Jeetje TS, wat naar dat je je zo opgejaagd voelt. Klinkt eigenlijk een beetje burn-out achtig. Ook dat nergens zin in hebben enzo.

Misschien heel gek maar ikvoelde me met een bepaalde anticonceptie pil ook zo. Gestopt met die pil (microgynon) en binnen een maand was het weg.

Dus slik je iets van medicatie waardoor je depressieve gevoelens kan krijgen?

**Geplaatst**: 22-07-16 08:37

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 08:37

Bedankt voor je reactie

Nee, ik gebruik geen anticonceptie waar hormonen in zitten.

**Geplaatst**: 22-07-16 08:41

Geplaatst: 22-07-16 08:41

tja , als je eerder al vastzat dan is dat niet zomaar weg....
wat zou de aanleiding zijn van het achterliggende probleem? ga eens bij jezelf te rade ben je te veeleisend voor jezelf, een andere omgeving is ook heel zwaar zeker als het dan ook nog eens tegen valt.

**Geplaatst**: 22-07-16 08:44

Geplaatst: 22-07-16 08:44

Klinkt idd als burn-out achtige klachten. Daarbij hoe je met dingen om gaat.....erg streng voor jezelf.
Ik zou toch in deze maar hulp zoeken voordat je lichamelijk ook helemaal instort.
Veel sterkte

**Geplaatst**: 22-07-16 08:50

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 08:50

Andere werkgever zoeken waar je het naar je zin hebt

**Geplaatst**: 22-07-16 08:58

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 08:58

Wat knap dat je wel bent afgestudeerd - en zo te horen niet eens trots op jezelf. Dat moet je natuurlijk wel zijn...
Wat je nu moet doen? Tijd nemen voor jezelf en hulp zoeken. Ga naar huis....het helpt niet dat je naar Canada bent gegaan en het wordt daar ook niet vanzelf beter. Ik heb dit vaker gezien bij stagiaires (ik weet dat jij aan het werk bent) die het moeilijk hadden en naar het buitenland vluchtten. Niemand kwam beter terug dan hij/zij wegging. Want helaas neem je je problemen met je mee, die laat je niet achter op Schiphol. En dan ben je in het buitenland wel erg alleen met je ellende.

**Geplaatst**: 22-07-16 09:06

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 09:06

Ik herken het wel. De hele tijd op je tenen lopen. De hele tijd het gevoel dat je er niks meer bij kunt hebben qua prikkels. Wat mij erg geholpen heeft is body stress release. Na de eerste sessie terug naar huis in de auto keihard gejankt, maar meteen al ontzettend veel verlichting in m'n hoofd. Nu kan ik alles weer handelen en voel me gewoon fijn. Mensen die deze techniek toepassen zitten over de hele wereld.

**Geplaatst**: 22-07-16 09:07

Geplaatst: 22-07-16 09:07

Ts je bent al een heel eind in de oplossing. Je ziet het probleem. Je weet wanneer het opspeeld en wanneer het tegen je werkt. Zoek een goeie psycholoog die je daar mee kan helpen. Vaak zijn een paar sessies al genoeg en heb je er je leven lang nog profijt van.

**Geplaatst**: 22-07-16 09:08

Geplaatst: 22-07-16 09:08

Ik denk ook dat je het jezelf een beetje teveel hebt gemaakt de afgelopen tijd. Afstuderen is pittig en je had jezelf een vakantie moeten geven na deze tijd. Je bent nu alweer aan het werk en dat gaat je niet in de koude kleren zitten.

Ik denk dat het tijd is voor een goed gesprek met je werkgever daar en eerlijk zijn. Misschien kan hij je ontlasten en minder laten werken nadat hij je een weekje vrij heeft gegeven. Maar geef het wel aan wat je wilt, anders ben ik bang dat je volgende maand weer thuis in Nederland zit.

Succes en sterkte!

**Geplaatst**: 22-07-16 09:30

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 09:30

De tijd na je afstuderen is pittig. Voor iedereen.

Dat je je niet blij voelde met je diploma is een veeg teken - als mens heb je ook energie nodig om te kunnen genieten.
Die energie was blijkbaar op.
Zo te lezen brengen zon, buitenlucht, beweging en practisch werk de energie niet terug.
Dat is balen.

Ik heb vergelijkbare periodes gehad en wat mij hielp was: heel goed naar mezelf luisteren en dan kijken wat mogelijk is.

Trouwens, ben je alleen in Canada, of zijn er familieleden of vrienden in de buurt?
Is jouw verblijfsstatus gekoppeld aan je werk of niet...?
En last but not least: de pecunia. Is er geld om bijvoorbeeld je werk vaarwel te zeggen, de Nigara falls te bekijken, op en neer naar Vancouver te sporen, of juist in de bergen boven Montreal wat te wandelen - en dan terug te vliegen...?

**Geplaatst**: 22-07-16 10:09

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 10:09

Het is een vrij natuurlijke reactie. Als je een lange tijd stress hebt gehad, dan vraagt dat allerlei dingen van je lichaam-en-geest, en dat je afgestudeerd bent betekent nog niet dat dat allemaal weer meteen opgelost is.
(Stel, je loopt een marathon. Dan loop je de laatste kilometers over het algemeen ook niet meer fris en fruitig - je bijt je vast in de finish en ploetert daar naartoe. Het punt is - iedereen verwacht dat je dan aan het eind van de marathon moe bent. En dat de dagen daarna zwaar zijn. En dat je het weekend erop niet zomaar even weer een marathon loopt... je lichaam heeft tijd nodig om te herstellen, de finish is gehaald maar met het over de finishlijn gaan keert niet magisch al je kracht terug.)

Afstuderen is vaak een marathon. Je emotionele reacties zijn nauwelijks anders dan spierpijn: er is wat overbelast, waardoor je een stuk minder flexibel bent, en je bij een veel mindere belasting dan normaal al pijn voelt. Ik zou zeggen dat ook de oplossing in grote lijnen hetzelfde is als bij spierpijn: ontspanning, je afvalstoffen kwijtraken (bijvoorbeeld via huilen), behoorlijk blijven eten en drinken zodat je lichaam optimale kansen heeft om te herstellen, rustig aan, een beetje belasten en in beweging blijven maar binnen je grenzen blijven.

Bouw uit waar je van herstelt (en om te weten waarvan je herstelt, kijk dan vooral naar hoe je je een paar dagen erna voelt. Iets actiefs kan bv heel mooi zijn op het moment, omdat het je adrenaline omhoog jaagt - maar je daardoor uitputten zodat je daarna nog verder in een dip zakt. Maar het kan ook iets zijn wat je op dat moment juist helemaal niet zo leuk vindt, maar waarbij je merkt dat het je de dagen erna wat ruimte geeft.
Datzelfde kan ook voor rust gelden: het kan heerlijk zijn om rust te hebben, het kan ook confronterend zijn omdat je dan al je gedachten en gevoelens op bezoek krijgt. En dat staat weer los van hoe het dan verder gaat: soms moet je er gewoon doorheen, door al die gevoelens en gedachten. Dat merk je doordat je na een tijdje weer zomaar, spontaan, wat meer in balans bent. En soms werkt het helemaal niet en spiraal je jezelf alleen maar verder de grond in, en dan is het tijd voor een wat andere aanpak.)

Raak verder niet teveel in paniek over hoe je je voelt (heel makkelijk gezegd, I know

) - want dan creeer je meteen een flinke extra druk voor jezelf. Als je je rot voelt, dan is dat zo, je hoeft het niet leuk te vinden alleen maar omdat je naar Canada bent gegaan. En je mag helemaal zelf weten wat jij denkt dat het beste is: blijven, daar een paar rigoreuze maatregelen nemen om de druk te verminderen, terugkomen. Geen van alle is falen! Het zijn gewoon jouw keuzes, die jij maakt om het beste te doen voor jou. En dat is prima.
Sterkte! +:)+

**Geplaatst**: 22-07-16 20:43

Geplaatst: 22-07-16 20:43

.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 04-04-23 06:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-07-16 20:54

Geplaatst: 22-07-16 20:54

Kendra schreef:
Wat knap dat je wel bent afgestudeerd - en zo te horen niet eens trots op jezelf. Dat moet je natuurlijk wel zijn...
Wat je nu moet doen? Tijd nemen voor jezelf en hulp zoeken. Ga naar huis....het helpt niet dat je naar Canada bent gegaan en het wordt daar ook niet vanzelf beter. Ik heb dit vaker gezien bij stagiaires (ik weet dat jij aan het werk bent) die het moeilijk hadden en naar het buitenland vluchtten. Niemand kwam beter terug dan hij/zij wegging. Want helaas neem je je problemen met je mee, die laat je niet achter op Schiphol. En dan ben je in het buitenland wel erg alleen met je ellende.

Daar ben ik t totaal niet mee eens.. voor sommigen zal t misschien zo werken, maar niet voor iedereen. Ikzelf ben bijvoorbeeld erg veel gegroeid sinds ik in Canada zit. Ik ben veel socialer, meer zelfvertrouwen, positiever, actiever en nog veel meer geworden. Daarnaast weet ik wat ik wil bereiken in mn leven

Ik ken ook heel wat meer mensen die erg zijn verbeterd na hun reis.. Misschien ligt het aan de plek waar je naar toe gaat.

TS, dat klinkt bijna als depressie.. Als dat t is.. dan dat gaat inderdaad niet beter worden (zoals Kendra zei) zonder proffesionele hulp. Wanneer je terug thuis bent zal ik eens naar een psycholoog gaan!

Waar in Canada zit je? Als je opzoek wilt naar een andere plek weet ik misschien nog wel een plek voor je. Pb me dan even

**Geplaatst**: 22-07-16 21:29

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 21:29

Spruit, dat klinkt alsof je dan in elk geval even de tijd kunt nemen om het aan te zien ja.

Het 'schop onder je kont' of 'even doorbijten' kan inderdaad lastig zijn, vooral omdat je dan zo je eigen gevoel geweld aan moet doen. Dat je niet mag voelen wat je voelt, dat het niet klopt ofzo. En dat doet rare dingen met je.
Maar misschien een mooie manier om dat nu juist eens anders te doen. Als je bij de boer in de buurt bent, en je merkt dat je het niet fijn vindt, dan even een check bij jezelf:
- 'hee: ik vind dit niet fijn'
- 'ik merk dat omdat ik mijn schouders optrek, of mijn adem inhou, of omdat ik automatisch een stap naar achteren doe' - letterlijk voelen wat er gebeurt, met je lichaam, je ademhaling, je emoties
- en het mooiste: je hoeft daar eigenlijk niets mee te doen. Het is prima dat je het voelt. Je hoeft de manier van doen van die boer niet fijn te vinden, en je hoeft niet harder je best te doen om wel perfect te worden. Je hoeft zelfs je schouders niet te ontspannen of je adem te veranderen als dat nog niet het moment is.

En dat geldt hetzelfde voor als je in reactie daarop alleen bent en de spanning zich ontlaadt: 'oh ja, er gebeurde dit, en dat voelde niet fijn, en dit is daar een reactie op. Het is begrijpelijk en prim dat deze reactie er is.'

En daarnaast: je hoeft nu niet meteen voor de rest van je toekomst te besluiten. Je kunt ook jezelf echt toestemming geven om naar huis (of weg) te gaan zodra je denkt dat het het beste is voor jou, in de zekerheid dat het vliegtuig ongeveer elke dag gaat en je dat dus elk moment kunt beslissen. Dan hoef je niet te denken 'oh, hou ik het hier wel 10 maanden vol' maar alleen maar 'zal ik vandaag al mijn ticket naar ergens anders boeken, of zal ik er nog een paar dagen mee wachten?' En dan kijk je over een paar dagen weer eens. Nog een paar dagen blijven? Of vertrekken? Het kan allebei.

Dat kan soms al heel veel vrijheid geven - en na een tijdje merk je dan dat je eigenlijk weer wat bijgekomen bent, dat je went aan de routine, dat je makkelijker kunt relativeren dat wat de boer doet niet jouw manier is zonder dat jij daar iebelig van wordt... of je merkt dan dat het echt heel duidelijk is dat dit jouw weg niet is, en dan kun je zelfverzekerder iets anders kiezen.

**Geplaatst**: 22-07-16 21:33

Geplaatst: 22-07-16 21:33

Spruit schreef:
Ik heb vroeger vaak genoeg te horen gekregen dat ik mij niet moest aanstellen, ook tijdens het adstuderen dat ik mijzelf een schop onder de kont moest geven en door moest pakken. Als ik dan aangaf hoe ik mij voelde moest ik mijzelf niet zo zielig vinden. Dat heeft zeker niet geholpen.

Och wat is dit herkenbaar. Ik heb echt respect voor je dat je je opleiding met zo'n negatieve sfeer hebt kunnen afronden.

Ik heb een vergelijkbare situatie achter de rug, waar ze zeiden dat ik me aanstelde 'want iedereen op die opleiding had dat probleem'. Dan denk ik: dan zit het probleem dus in de opleiding. Ik heb het hierdoor uiteindelijk niet afgemaakt en heb me moeten losrukken van de bubbel waar ik in zat, om mezelf weer rust te kunnen geven. Bleek een flinke burn-out te hebben, waar ik nog zeker een jaar last van heb gehad. Zelfs als je weer wat rust hebt gevonden, blijft dat beetje (faal)angst nog ergens zitten..

Dus ja.. Ik herken jouw verhaal heel erg terug. Het slijt! Ga dingen doen waar je vertrouwen van krijgt, probeer misschien de momenten van melken met de veehouder te beperken als dat mogelijk is. Eet gezond, doe ook andere dingen naast je werk en volg je passie. En luister naar je lichaam!! Iedereen heeft een eigen hoeveelheid rust nodig, afhankelijk van individuele behoeftes.

Inmiddels zit ik, drie jaar later, op een punt in mijn leven dat ik zo blij ben met alles wat ik doe! Dus, hoe standaard het ook klinkt, het komt allemaal goed

**Geplaatst**: 22-07-16 21:38

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 22-07-16 21:38

Klinkt als een depressie, die dingen die je omschrijft dat je nergens zin in hebt, weinig geduld hebt(misschien gedragsverandering?) dat je dagen in bed kunt blijven, huilen.
Ik spreek niet gauw van een depressie, omdat ik van mening ben dat dat veel te snel wordt gelabeld. maar laatst heb ik een masterclass depressie en persoonlijk leiderschap gevolgt en daardoor heb ik een veel duidleijker beeld van de symptomen van depressies en wat je eraan kunt doen.

Ik denk dat je daar in Canada meer je innerlijke zelf moet vinden, en zelf leiding moet nemen en 'boven' die boer moeten staan en je geduld bewaren zodat de dieren er in ieder geval geen nadeel aan over houden.

**Geplaatst**: 22-07-16 21:43

Geplaatst: 22-07-16 21:43

Oh wat rot TS. :(:)

Dit klinkt inderdaad als een fikse burn-out, en ik zou dan ook proberen om wat meer rust te (durven) nemen, ook tov je baas. Desnoods ga je, in plaats van werken, een tijdje op een rustgevende plek zitten (in het buitenland of thuis). Een therapeut of psycholoog kan ook helpen met leren omgaan met stress-gevoelens, dus zo iemand contacteren en een keer een intake-afspraak maken lijkt mij handig.

Ik hoor van veel mensen met soortgelijke problemen dat het al fijn is om gewoon ongegeneerd met iemand over alles te kunnen praten. Je leert dan ook technieken om met stress/onzekerheids-situaties om te gaan.

Daarnaast zijn er ook lichamelijke problemen die kunnen zorgen voor huilerigheid en emotionele instabiliteit. Ik merkte dit zelf toen ik ernstig B12-tekort had: naast dat ik fysiek moe was, werd ik psychisch erg huilerig en bezwaard. Ik zou dus ook zeker een standaard bloedtest laten doen met verschillende dingen die ook vermoeidheid en psychische klachten kunnen veroorzaken (Lyme, Vitamine B12 en D-tekort, Pfeiffer, etc). Als daar niks uitkomt, kun je verder werken aan een oplossing op psychisch gebied; als er wél iets uitkomt kun je psychische hulp met lichamelijke hulp combineren,

**Geplaatst**: 23-07-16 02:09

Geplaatst: 23-07-16 02:09

Kendra schreef:
Wat knap dat je wel bent afgestudeerd - en zo te horen niet eens trots op jezelf. Dat moet je natuurlijk wel zijn...
Wat je nu moet doen? Tijd nemen voor jezelf en hulp zoeken. Ga naar huis....het helpt niet dat je naar Canada bent gegaan en het wordt daar ook niet vanzelf beter. Ik heb dit vaker gezien bij stagiaires (ik weet dat jij aan het werk bent) die het moeilijk hadden en naar het buitenland vluchtten. Niemand kwam beter terug dan hij/zij wegging. Want helaas neem je je problemen met je mee, die laat je niet achter op Schiphol. En dan ben je in het buitenland wel erg alleen met je ellende.

Dit hoeft niet altijd waar te zijn. Ik heb zelf, tijdens mijn depressie, 3 maanden in Spanje gezeten voor stage en ik heb het daar juist heel goed gehad. Toen ik eenmaal thuis kwam, kwam ik helaas wel gelijk in mijn dieptepunt terecht maar goed.

Maar als de ts zich inderdaad ook niet goed voelt daar, dan kan ik alleen maar aanraden om op zoek te gaan naar iets anders. In welk land dat dan ook is.

Lieve ts, het is heel belangrijk dat je je gevoel niet gaat opkroppen. Heb je de drang om even vreselijk te gaan huilen? Zoek een plekje op waar je alleen kan zijn en laat je lekker gaan. Wat betreft die koeien en een baas zonder geduld; ik heb zelf jaren in de keuken van een restaurant gestaan waar de chef ook niet altijd even gezellig was op stress momenten. Het belangrijkste is dat je voor jezelf blijft onthouden dat ergens een beetje langer over doen dan je baas het graag had gezien echt niet zo erg is. Die koeien kunnen best een paar seconden wachten. Maar mocht het echt niet werken dan zou ik op zoek naar wat anders als ik jou was.

Onthoud dat fouten maken mag, dingen soms best wat minder mogen gaan, het volkomen normaal is om soms wat minder happy te zijn, maar wel lief voor jezelf te zijn. Vooral die laatste twee hebben mij altijd goed geholpen.

Succes! En mocht je met iemand willen praten, mijn inbox staat altijd open!

**Geplaatst**: 23-07-16 03:43

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 23-07-16 03:43

Hey ts, ik neem bij daglicht het topic nog eens door, maar de OP herken ik helemaal.

Bij mij net zo, zo zwaar dat ik er met donkere gedachten van zat. Psycholoog hielp nauwelijks. Het beste wat mijn moeder zei: neem gerust een half jaar rust, we kunnen dat wel aan. En het klinkt steeds aanlokkelijker.

Hier jammer genoeg niet afgestudeerd aan de uni, studie die ik graag deed maar op bepaald punt vast liep en ik kan het niet meer hebben. Ik kan niets meer hebben, geen kritiek, geen gemaar, niets.

Vind het ontzettend sterk van je dat je je studie af gemaakt hebt, geeft toch al minder stress. Veel tips heb ik niet. Alleen maar, lief zijn voor jezelf, dingen doen waar je je wel goed bij voelt of die je denkt goed te vinden voor jezelf, ook al lijken die onmogelijk in het begin. Begin klein, denk groot.

**Geplaatst**: 23-07-16 06:16

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 23-07-16 06:16

Ben je aan de pil of andere anticonceptie? Ik herken dit heel erg. Ik werd van de pil ongelofelijk instabiel en labiel en kon niets meer hebben. Alles was te veel; school, werk, etc...

**Geplaatst**: 23-07-16 08:41

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 23-07-16 08:41

Eileen, ik denk dat wanneer ik thuis ben zeker langs iemand ga die er meer verstand van heeft. Ik kan daarna altijd nog besluiten ermee door te gaan of niet

lief dat je een eventueel ander bedrijf weet, maar ik durf het hier nog wel even aan. Reden heb ik in mijn vorife post genoemd

Shadow, als ik het goed begrijp, komt het erop neer dat ik heel bewust mijn gevoel/houding/emoties moet ervaren, bekijken en mijzelf zo moet laten zijn totdat mijn hoofd/lijf het accepteerd en weg laat vloeien? Ik heb in NL inderdaad wel gehad dat ik tijdens mijn werk zomaar boos kon worden/huilerig en als ik dat toeliet, dit ook zomaar wegebte en ik heel rustig werd. Is dat hetzelfde waar ik naartoe zou moeten werken?

Mijntje, wat een fijn bericht! Fijn dat het nu goed gaat met jouw

RoyceMac, zoals ik in mijn andere post aangaf heb ik nu geen last van het nergens zin in hebben, dit was vooral tijdens mijn afstuderen. Met het punt van biven de boer staan', kan ik wel wat mee, dankje!

Ygritte, het bloedonderzoek houd ik in gedachten, daar was ik zelf nog niet op gekomen

Sanne, ik heb nu ook in gedachten dat ik over twee weken bekijk wat ik hier vh bedrijf en de mensen vind en dan beslis of ik inderdaad op zoek ga naar iets anders of dat ik er vertrouwen in heb.

Aria, ik wil je vooral heel veel sterkte wensen! Ik heb de studie afgemaakt omdat ik dacht er daarna niet meer mee verder te kunne, (geen zin/werk/noem maar op) en om ervoor te zorgen dat ik zonder studieschuld klaar was (al had ik nog 5 jaar over..) ik zou zeggen, lees de posts van de mensen die hier gereageerd hebben goed door en praat erover. Ik merk nl dat mijn verhaal kwijt kunnen hier en de reacties mijn hoofd al wat rustiger heeft gemaakt en stof geeft tot nadenken.

Resistance, nee, ik zit niet aan hormonale anticonceptie

**Geplaatst**: 27-07-16 18:30

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 27-07-16 18:30

Dankje, doe ik zeker.
Kolt hier inderdaad wel wat voorbij om even over na te denken.
Echt goed van je, dat je het toch zo hebt kunnen doen.
Nu even tijd voor jezelf.

**Geplaatst**: 27-07-16 18:35

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 27-07-16 18:35

Oei meisje dat klinkt mij zo bekend in de oren helaas. Ik heb dat ook al jaren en soms met betere en soms met mindere periodes. Sinds dit jaar ben ik bij de psycho therapeute, een stevige depressie as het eindoordeel. Ik zeg absoluut niet dat jij dat hebt maar misschien zou je zodra je in Nederland bent eens langs gaan bij de HA. Wellicht krijg je een verwijzing.

**Geplaatst**: 28-07-16 17:09

Re: Ik kan niets meer hebben

Geplaatst: 28-07-16 17:09

Dat ga ik ook doen als ik terug ben, naar de HA