Helaas werden de klachten erger i.p.v. beter.

Toen het ook pijn begon te doen bij het opstaan uit bed, waar je toch eigenlijk zou denken dat een matras een zachte ondergrond is, vond ik het welletjes. Ik had het lang uitgesteld, want het is nu niet bepaald een plek die je graag laat onderzoeken

Sindsdien zijn er röntgenfoto's genomen en ik ben door de MRT gegaan. Daarop is gelukkig allemaal niets te zien. Gelukkig, want we kunnen een tumor, abces of breuk als oorzaak dus uitsluiten.
Maar ik ben er ook erg ongelukkig mee, want geen bekende oorzaak betekent vaak ook, dat er geen therapie bekend is, buiten pijnbestrijding. En intussen worden de klachten steeds erger, is de pijn bijna chronisch op de achtergrond aanwezig, in elke spiersamentrekking, in elke beweging. Dus ook bij het paardrijden, helaas.

Nog steeds is het allemaal goed uit te houden. Eerder erg vervelend al echt heel pijnlijk. Pijnstillers zijn voor mij dus (nog) niet aan de orde. Maar als de klachten op deze manier blijven toenemen houd ik mijn hart vast.
We gaan nu proberen de komende weken zo veel mogelijk te ontlasten in de hoop dat er toch een botvliesontsteking of kneuzing of zoiets zit en dat rust gaan helpen. Maar voor mij voelt het aan als wat aanmodderen.
Pijn aan het stuitje (coccygodynie) komt helaas redelijk vaak voor, vooral bij vrouwen. Bokt is groot en misschien werkt paardrijden het probleem wel in de hand. Ik ben op zoek naar lotgenoten om ervaringen en tips uit te wisselen.