Het is nu 9 jaar nadat ik samen met mijn man besloot te stoppen met de pil en ervoor te gaan. Vandaag ben ik de trotste mama van een dochtertje van 3,5 jaar en een zoontje van 3 maanden. Als je even rekent zie je dus dat dit niet vanzelf ging.
Helaas heb ik ook 5 keer een miskraam gekregen. Twee keer ging het al vrij vroeg mis, en de andere drie keer ging het pas mis nadat we een hartje hadden horen en zien kloppen. Uiteindelijk zijn we in België beland voor behandeling omdat ze in Nederland verder niets meer konden doen en het vooral op "pech" gooiden. Hierna is mijn zoontje geboren.
Omdat ik in de afgelopen jaren heb ervaren hoe ontzettend eenzaam het traject van herhaalde miskramen is en hoe belangrijk het is om vrouwen te spreken die hetzelfde doormaken ben ik bezig met het opzetten van een patiëntenvereniging samen met een vriendin die helaas al 12 miskramen heeft gehad. Op dit moment hebben we een Facebookgroep die niet zichtbaar is op je tijdlijn en enkel toegankelijk is voor leden. Je vindt de link in mijn onderschrift.
Een miskraam krijgen zit nog erg in de taboe sfeer helaas. Hierdoor wordt er weinig over gepraat en als dat wel wordt gedaan is er vaak veel onbegrip. Zeker als het vaker gebeurt. Mensen willen je wel steunen, maar hebben geen idee wat ze moeten zeggen. "Je kunt gelukkig wel zwanger worden" is er eentje die echt mag verdwijnen wat mij betreft. Net als "Wees blij dat de natuur je heeft behoed voor een gehandicapt kind".
Voorlichting en er meer over praten zijn nodig om het onderwerp beter bespreekbaar te maken. Ook zou meer onderzoek erg welkom zijn.
Mocht je ook te maken hebben (gehad) met herhaalde miskramen dan nodig ik je van harte uit hierover te komen meepraten op de groep, of hier op Bokt. Je mag me alles vragen
