Hoi Bokkers,
Ik rolschaats nu bijna 5,5 jaar, en naarmate ik ouder ben geworden ben ik op wedstrijden steeds meer gaan stressen. Zo'n twee á drie jaar geleden was ik de rust zelve en ging ik er met een dikke 'YOLO' tegenaan. Tegenwoordig begin ik dus ruim voor de wedstrijd al te stressen, krijg ik paniekaanvallen met trainen en hyperventileer ik tijdens het rijden als ik er aan denk. Verder ben ik dol op wedstrijden rijden, dus ik wil me hier echt doorheen zetten.
Om het even duidelijk te maken; de angst is er niet zomaar gekomen. Deze angst en ongecontroleerde spanning is ontstaan tot ik 2/1.5 jaar geleden mijn kür op wedstrijd reed, waarbij ik door los wiel vier keer ben gevallen. Mijn angst is sinds destijds erger geworden om lage punten te krijgen, te falen voor het publiek of nog een keer een los onderstel te krijgen.
Verder heb ik geen faalangst of plankenkoorts en is dit puur bij wedstrijden met kunstrolschaatsen het geval!
Na deze wedstrijden die zo bagger slecht gingen door al het geroddel achter mijn rug en de slechte (pijnlijke) ervaring heb ik een soort hyperventilatie ontwikkeld die in combinatie met mij luchtweg problemen voor wazen in mijn hoofd zorgen.
Toen ik vervolgens met ontzettend reumatische klachten tijdens trainen naar de fysio ben gegaan en daar de diagnose HMS, of Hypermobiliteit, heb gekregen stopte ik per direct met de wedstrijden om rustig weer op te bouwen.
Nu twee jaar later ga ik dus weer starten. Ik mis het meerijden in de wedstrijden, mijn kür en het gejoel van het publiek dus wil ik mezelf over mijn angst zetten.
Aanstaande zaterdag doe ik mee met de clubkampioenschappen, gewoon lekker rustig een onderling wedstrijdje meepakken zal al minder spannend zijn dan een nationale of Internationale wedstrijd.
Ik heb mijn zenuwen al aardig onder bedwang, vooral omdat ik weet dat het alleen maar clubleden zijn die hun huig er voor je uit gillen als je de baan op komt.
Afgelopen weken heb ik een nieuwe kür gekregen, maar toch ben ik bang dat ik dinge vergeet of door het trillen passen verkeerd doe. Om de sprongen (behalve een) maak ik me niet zo'n zorgen, dit wil ik hierna pad gaan oppeppen.
Nu vroeg ik mij dus af of jullie nog tips hadden. Ik ben nooit een zenuwpees geweest en kan mijzelf echt niet handelen in deze situatie.
Mijn inhalator en water staan naast de baan mocht ik dit na of voor mijn kür nodig hebben.
Natuurlijk ook morele steun!
Verder heb ik er ontzettend veel zin in dus maken de zenuwen me niet zoveel uit nu, maar ik word wel misselijk als ik aan het geroddel denk dat ik twee jaar geleden achter mijn rug te horen kreeg.
Alvast bedankt!
